Αν και έχουμε φτάσει ήδη στις 21 Οκτωβρίου, ο καιρός καλά κρατά και το εκμεταλλευόμαστε όσο μπορούμε. Το χθεσινό Σάββατο είπαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό.
Και πώς να μη χαμογελάς πλατιά.. όταν βγαίνεις από το σπίτι σου και αντικρίζεις αυτή την εικόνα..
Όπως καταλάβατε πολύ μας αρέσουν οι Leftover Cuties αυτό το ΣΚ!
Ας τους ακούσουμε κι ας χαμογελάμε πλατιά!
με καλή παρέα και πίνοντας αγαπημένο ρόφημα από κακάο.
Τους Minor Project πλέον τους γνωρίζουμε όλοι. Έχουν καταφέρει να μας συντροφεύουν μουσικά σε πολλές καθημερινές μας στιγμές ακούγοντας μερικά από τα τραγούδια τους πολύ συχνά στο ραδιόφωνο.
Ένα δώρο μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή ασήμαντο, ακριβό ή φθηνό αποκτά περισσότερο χαρακτήρα όταν μπαίνει και το προσωπικό στοιχείο, έστω στο περιτύλιγμα.
Ένα αγαπημένο κομμάτι από τη μοναδική Emeli Sandé! Ας το απολαύσουμε παρέα σε μια live εκτέλεση...
Τι καλό θα φάμε απόψε;
Μπορούμε να ετοιμάσουμε μια εύκολη και γρήγορη πίτα χωρίς φύλλο με πολύ απλά υλικά και να την απολαύσουμε τόσο σήμερα για βραδινό όσο και αύριο το πρωί.
Διασχίζοντας τους δρόμους στον Βροντάδο σε περιμένουν ευχάριστες εκπλήξεις, όπως αυτό το ερειπωμένο σπίτι που το έχουν σχεδόν καλύψει τα φυτά!
Ένα υπέροχο ζευγάρι σαγιονάρες, σχεδιασμένο για νύφες, ήταν το πιο πρωτότυπο δώρο που μου έκανε η κουμπάρα μου πριν το γάμο.
Δημιουργώ και απολαμβάνω. Και φέρνω τη φύση στο τραπέζι μου. Από το δάσος στο πιάτο.
Κι όλα αυτά γιατί τα άγρια μανιταράκια δίνουν άλλο άρωμα και άλλη γεύση ακόμα και στο πιο απλό ριζότο.
Έτοιμο το σημερινό μου πρωινό... Είναι νηστίσιμο, νόστιμο και απόλυτα χορταστικό!
Ξεκινώντας από σήμερα και μέχρι και το επόμενο σαββατοκύριακο έχουμε μια καλή ευκαιρία να εξασκήσουμε τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μας.
Σας είπα ότι θα σας δίνω κάθε μέρα και μια συνταγή και φυσικά τώρα που κοντεύω τα 30 έχω έναν επιπλέον λόγο να κρατάω το λόγο μου. Ωρίμασα βλέπετε λίγο περισσότερο εδώ και μία εβδομάδα και μία μέρα.
H Χριστουγεννιάτικη μουσική που λέγαμε, έτσι για να μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα..
H εβδομάδα μόδας της Νέας Υόρκης ολοκληρώνεται σήμερα και οι fashion editors ήδη έχουν ξεχωρίσει τις νέες τάσεις βασιζόμενοι όχι μόνο σε ό,τι είδαν στις πασαρέλες, αλλά και από τις εμφανίσεις των φίλων της μόδας στους δρόμους της πόλης που δεν κοιμάται ποτέ.
Μέρα που είναι - αν και δεν είμαστε fun - ας ακούσουμε ένα κομμάτι για την αγάπη, έστω και την παράξενη!
Καλημέρα! Δεύτερη μέρα της εβδομάδας και δεύτερη μέρα του μήνα. Ο καιρός φαίνεται πως ξαναστρώνει, η πρωινή δροσιά είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, ειδικά αν αναλογιστούμε πως όσο περνάει η ώρα, η θερμοκρασία θα ανεβαίνει.
Περνάς από το Επταχώρι Καστοριάς στην παλiά εθνική οδό Κοζάνης - Ιωαννίνων, είτε για Κόνιτσα - Ιωάννινα είτε για να ανέβεις στον Γράμο, βλέπεις τα πέτρινα σπίτια και την επιβλητική πέτρινη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής πάνω στον δρόμο και συνεχίζεις. Πού να φανταστείς τι χάνεις αν δεν μπεις στο χωριό. Πού να φαντασείς, αν δεν το ζήσεις, τι "κρύβει" στο εσωτερικό του και από πού να αρχίσεις; Από τη ζεστασιά των ανθρώπων και τη φιλοξενία; Από τα πέτρινα σπίτια και γραφικά καλντερίμια; Από τη θέση του χωριού κάτω από την "μπιστεριά"; Από την ιστορία του; Είναι πολλά αυτά που χαρακτηρίζουν το χωριό και μαγεύουν τους επισκέπτες.
Λίγο πριν μπει το περιτύλιγμα, μια φωτογράφιση όπως τους αξίζει... γιατί έτσι θέλουμε να καταλήξουν. Μέσα σε παιδικά δωμάτια, να γεμίσουν φωτογραφίες, ευχές και αναμνήσεις και να σκορπίζουν χαμόγελα σε μικρούς και μεγάλους.
Υπάρχει μια διαδρομή στην Ελλάδα όπου ξεκινάς "απ΄τα ψηλά", ανάμεσα σε άγριες βουνοκορφές και καταλήγεις στα "χαμηλά" σε μια όμορφη παραλία με βαθιά, καταγάλανα νερά. Κατεβαίνεις απόκρημνες πλαγιές, διασχίζεις πλούσια δάση κι ακούς τρεχούμενο νερό να κελαρύζει στη μέση του πουθενά. Στέκεσαι σε σημεία με απίστευτη θέα. Ανοίγεις το βήμα σου σε άλλα για να αποφύγεις πέτρες που πέφτουν από ψηλά. Περνάς μέρη όπου ακούς φωνές θαυμασμού σχεδόν σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου. Φτάνεις σ' άλλα όπου πινακίδες σ' ενημερώνουν να κάνεις ησυχία για το φόβο κατολισθήσεων. Συναντάς ερειπωμένα χωριά, παλιά γεφύρια και ένα είδος ζώου μοναδικού, εξωτικού, τα ίχνη του οποίου χάνονται στα βάθη της ιστορίας.
Λίγες ώρες πριν την έλευση του 2013 χαλαρώνουμε υπό το φως των κεριών με κρασάκι, επιδόρπια και καλή παρέα..
Tι κάνει ένας μωβ ελέφαντας στη μέση του δρόμου;
Μα τι άλλο; Συμμετέχει στη νυχτερινή παρέλαση των καρναβαλιστών της Πάτρας συνοδεύοντας τον Βασιλιά Καρνάβαλο.
Ήταν υπόσχεση. Την είχαμε δώσει στην πρώτη μας κοινή ανάβαση στα Πιέρια. Δε μας έφτανε η πρώτη γνωριμία με το βουνό. Ανήσυχοι και ανικανοποιήτοι εκ φύσεως και οι δυο, θέλαμε κι άλλο. Θέλαμε να φτάσουμε στην κορυφή του.
