"Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν, το 'να να ρίξει τη βροχή, τ' άλλο να ρίξει χιόνι", λέει το δημοτικό ποίημα-τραγούδι. Τον Όλυμπο ως "αρχηγό" τον επισκεφθήκαμε πολλές φορές και πάλι θα τον επισκεφθούμε. Τον Κίσσαβο όμως ως "αντίπαλο δέος" του Ολύμπου να τον αφήσουμε με το παράπονο; Είναι και εύκολη η "κατάκτησή" του, οπότε ήρθε κι αυτουνού η σειρά.

Ωραία ιδέα για δυναμωτικό πρωινό! Βρώμη, ψητά μήλα & γιαούρτι.

Να και η ενδυματολογική μας πρόταση για τη σημερινή απογευματινή μας βόλτα και όχι μόνο..

Παραμονή Χριστουγέννων... άμεσα συνδεδεμένη με αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια.

Πρωινό Σαββάτου: Συνάντηση με φίλους για βόλτα, καφεδάκι και κουβεντούλα!

Ένα "πουλάκι" μας σφύριξε ότι υπάρχει και άλλη μια πολύ καλή διασκευή του έτσι κι αλλιώς υπέροχου τραγουδιού της Lykke Li από τους Triggerfinger..

Αυτή μπορεί να ήταν μια παλιά λευκή, ίσως και αδιάφορη καρέκλα... μέχρι που βρήκε το μάστορά της.

Πράγματι! Ας προσθέσουμε λοιπόν λίγη "μαγεία" στην καθημερινότητά μας..

Η σημερινή μας απάντηση στην ερώτηση "Τι να φορέσω;" είναι "Ένα υφασμάτινο παντελόνι σε φαρδιά γραμμή!"..

Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου (πόση χαρά νιώθω όταν παραλαμβάνω καινούρια βιβλία!) και το παρέδωσα αμέσως στον βιβλιοφάγο της οικογένειας, παππού και μπαμπά Θοδωρή. Το διάβασε πολύ γρήγορα και αμέσως εξέφρασε άποψη.

"Το τελευταίο βιβλίο της Victoria Hislop που είναι γραμμένο με πρωτότυπο τρόπο, αποτελεί κυριολεκτικά έναν ύμνο στην πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία. Διαφημίζει με τον καλύτερο τρόπο ομορφιές και μέρη του αρχαίου πολιτισμού της πατρίδας μας και αποτελεί ταυτόχρονα έναν μικρό τουριστικό οδηγό.

Παράλληλα περιγράφει χαρακτήρες, ήθη, έθιμα, μύθους και δοξασίες που χαρακτηρίζουν την ελληνική ύπαιθρο και ζωή. Επίσης αναφέρεται με περίσσεια τεχνική στη σύγχρονη εποχή και αγγίζει θέματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική κρίση, τη μετανάστευση του νέου επιστημονικού δυναμικού της χώρας μας, αλλά και ευαίσθητα θέματα ανθρώπινων σχέσεων.

Η Victoria Hislop με τα βιβλία της αναδεικνύεται σε πρέσβειρα της Ελλάδος προς όλη την υφήλιο και αποδεικνύει ακόμη μια φορά την αγάπη της για την Ελλάδα".

Ας κλείσουμε την ημέρα μας με τα αιθέρια φωνητικά της αγγλίδας Florence Welch.

Είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό στην κορυφή του Ολύμπου. Ανάμεσα από την ομίχλη, κάτω χαμηλά, γυαλίζει που και που η θάλασσα και η Αφροδίτη παίρνει το πρωινό της, το αγαπημένο της smoothie αμβροσίας. Αυτή τη στιγμή φοράει μόνο το καινούριο της μπλε παρεό-χιτώνα, λατρεύει το χάδι του ήλιου στο γυμνό κορμί της. Έχει κάνει ήδη την τρομερή αλλαγή στο χρώμα των μαλλιών της και αισθάνεται λίγο έξω από τα νερά της. Η Ήρα την κοίταζε αποδοκιμαστικά, η Αθήνα της είπε ότι είναι ρηχή και φέρεται σαν κοινή θνητή, ο Άρης μουρμούριζε "γυναίκες μα το Δία δε θα τις καταλάβω ποτέ..", ενώ ο Δίας πέταξε 30 κεραυνούς από τα νεύρα του. Ετοιμάζεται για το πρώτο της ραντεβού, είναι τρομερά αγχωμένη, έχουν περάσει κάτι αιώνες από την τελευταία φορά και δεν ξέρει τι να φορέσει από πάνω. Θέλει ν' αποτινάξει αυτό το αρχαϊκό στυλ με το οποίο την έχουν ταυτίσει αλλά ταυτόχρονα να μην γίνει και fashion victim. Θέλει να αναδείξει το αρχέγονο σεξαπίλ της, αλλά να μην δείξει και πρόστυχη. Δύσκολο να είσαι η θεά του έρωτα και να ερωτεύεσαι...

Ας χορέψουμε λοιπόν..

Τι βραχιόλια είναι αυτά; Από τι υλικά φτιαγμένα;

Άλλη μια δραστηριότητα για δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά. Η ώρα περνάει ευχάριστα, τα παιδιά μαθαίνουν να αξιοποιούν και τα πιο απλά και "άχρηστα" υλικά, η φαντασία τους καλλιεργείται και όλοι μαζί χαιρόμαστε!

Μαλακά, σαν μικρά σουφλέ, με λαχταριστή σοκολάτα στην κορυφή!

Δεν μπορείς ποτέ να φας μόνο ένα!

Στιλιστική πρόταση: Παίζουμε με τριχρωμίες, ένα χρώμα έντονο και ένα πιο διακριτικό, κρατώντας ως βάση ένα ουδέτερο χρώμα, όπως το μαύρο. Η εμφάνιση είναι απλή αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερη.

Kαλωσορίζουμε τον πρώτο μήνα του Χειμώνα με νέο wallpaper στο πνεύμα των Christmastreestas Days.

Ένας πολύ καλός ορισμός, διατυπωμένος από ένα συγγραφέα, για μια έννοια παραμελημένη επί χρόνια. Ευτυχώς που αργά αλλά σταθερά ξεπροβάλλει και ενσωματώνεται στις καθημερινές μας συνήθειες.

Από παιδάκι είχα να βάλω φάτνη κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι. Και μιλάμε για μια φάτνη που μπορεί να ήταν φτιαγμένη και από χαρτόνι. Από τότε δε μου πολυάρεσαν οι φάτνες. Προτιμούσα να έχω δώρα κάτω από το δέντρο αληθινά... ή καμιά φορά και ψεύτικα. Οι φάτνες μου φαινόταν πολύ υπερβολικές, πολύ φορτωμένες, πολύ αδιάφορες, πολύ "γιαγιαδίστικες".

Μέχρι που είδα αυτή τη φάτνη της Artmania. Διαφορετική και minimal, μου άρεσε πολύ! Άρεσε και στην κολώνα του σπιτιού μας ;)

Τι καλό θια φτιάξουμε; Μια τάρτα μα τι τάρτα!

Πόσο χαιρόμαστε όταν ακούμε για εκδηλώσεις που μας κάνουν να σκεφτόμαστε και να βλέπουμε τον κόσμο και τις πόλεις μας αλλιώς! Αυτό το αλλιώς μας αρέσει πολύ!

Κι αναζητά την καλύτερη στάση για ύπνο... και διαβάζει για το πώς μπορούμε να κοιμόμαστε καλύτερα... Μα γιατί; Μήπως (νομίζει ότι) δεν κοιμάται καλά;

Τις μέρες που περάσαμε παρέα πάντως αυτό το καλοκαίρι δε διαπιστώσαμε να έχει τέτοιο πρόβλημα. Έπεφτε στο κρεβάτι, διάβαζε για 3 μετρημένα λεπτά και απευθείας παραδιδόταν σε ύπνο βαθύ. Λίγα λεπτά αργότερα ο ήχος του ροχαλητού του διαπερνούσε τα αυτιά μας κι ας μας χώριζε ένας τοίχος και δυο κλειστές πόρτες. Ακόμα και μέσα στη μέρα κοιμόταν όποτε ήθελε. Τάχα ξάπλωνε για δέκα λεπτά και μπορεί να περνούσαν ώρες. Λες και είχε τον ύπνο στο τσεπάκι...

Περπατώντας στους δρόμους και τα πάρκα του Λονδίνου συναντάει κανείς πολλές εκπλήξεις. Αλλά ποιά μπορεί να είναι πιο ευχάριστη από ένα σκιουράκι που απολαμβάνει με τόση λαχτάρα το φαγητό του;

Οι φίλοι μας ξέρουν ότι μας αρέσουν οι εύκολες και γρήγορες συνταγές. Γι αυτό και όταν ανακαλύπτουν νέες ιδέες για κουζινοπειραματισμούς μας σκέφτονται.. Και όταν οι συνταγές τους οδηγούν σε ονειρεμένες γεύσεις μας στέλνουν ανταπόκριση! Μηλοπιτάκια λαχταριστά σε συνταγή του Βασίλη Καλλίδη και εκτέλεση πολυτάλαντης φίλης!