Μια παροιμία γεμάτη σοφία
- Κατηγορία Σκέφτομαι
Γιορτή της Μητέρας σήμερα και γιορτάζουν οι μανούλες όλου του κόσμου. Στην παρέα μας φέτος έχουμε άλλη μια μανούλα: Εμένα! Ψέμα; Πότε μεγάλωσα εγώ για να 'χω και παιδί... Περίεργο! Το συναίσθημα, η εμπειρία, η αίσθηση του να είσαι μαμά...
Τα γυάλινα βάζα που έχουμε στο σπίτι για την αποθήκευση των τροφών μπορούν να έχουν άλλη μία χρήση. Μπορούν να γίνουν και πολύ όμορφα κηροπήγια που θα μας κρατάνε συντροφιά τις καλοκαιρινές νύχτες στο μπαλκόνι ή την αυλή.
Μια πολύ ωραία ορεινή περιπλάνηση είναι η κατάκτηση της κορυφής του Μπούρινου. Ένα μαγευτικό βουνό που όσο σκαρφαλώνεις, τόσο ομορφαίνει... Είχαμε τη χαρά να το επισκεφτούμε την περασμένη άνοιξη.
Φαγητό στο "απέραντο γαλάζιο" στη νότια άκρη του νησιού, στον Άγιο Ιωάννη Βουνού με θέα τον κόλπο του Λιλικά και της Κώμης.
Το Νίκο Μπιτζένη τον ακούσαμε λίγες μέρες πριν στο "Chemical", μετά από πρόταση ενός αγαπημένου προσώπου.
Στιλ είναι να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις να πεις και να μη σου καίγεται καρφί.
Gore Vidal, 1925-2012, Αμερικανός συγγραφέας
"Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν, το 'να να ρίξει τη βροχή, τ' άλλο να ρίξει χιόνι", λέει το δημοτικό ποίημα-τραγούδι. Τον Όλυμπο ως "αρχηγό" τον επισκεφθήκαμε πολλές φορές και πάλι θα τον επισκεφθούμε. Τον Κίσσαβο όμως ως "αντίπαλο δέος" του Ολύμπου να τον αφήσουμε με το παράπονο; Είναι και εύκολη η "κατάκτησή" του, οπότε ήρθε κι αυτουνού η σειρά.
Με αφορμή την παρουσία μου στη Θεσσαλονίκη, αποφασίσαμε - με την αγαπητή φίλη Σοφία Τ.- να μπούμε στο κλίμα των Χριστουγέννων φτιάχνοντας το πρώτα μελομακάρονα για το 2013.
Προσπαθώ να μπω στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Και για να είμαι ειλικρινής δε δυσκολεύομαι πολύ.
Μ' αρέσουν τα Χριστούγεννα, η διαδικασία του στολισμού και μετά το δέντρο που δεσπόζει σε μια γωνιά του σπιτιού και η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση και οι μυρωδιές και τα γλυκά μέσα στις γυάλες και το κόκκινο χρώμα παντού...
Απ' αυτό θα ξεκινήσω φέτος.
Θυμάστε τα ΒορΟινά στη Θεσσαλονίκη; Είναι μια εκδήλωση γευσιγνωσίας οίνων και αποσταγμάτων του βορειοελλαδίτικου αμπελώνα στην οποία είχαμε την τύχη να παρευρεθούμε στις 22 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.
Ένα πολύ ατμοσφαιρικό κομμάτι απόλυτα ταιριαστό με τη φθινοπωρινή μας διάθεση. Η μελωδία του και η υπέροχη φωνή του καλλιτέχνη σε ωθεί να κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις.
Iron Sky! Αφιερώστε 6,5 περιπου λεπτά για να ακούσετε τον Paolo Nutini σε αυτό το εξαιρετικό τραγούδι.
Για μερικούς από μας η διάθεση για ταξίδια ανά τον κόσμο δεν χάνεται ποτέ! Όσο πιο πολύ μπορούμε να ταξιδεύουμε τόσο καλύτερα! Τα ταξίδια μας δίνουν χαρά, ζωντάνια, εμπειρίες και εικόνες, ανοίγουν τους ορίζοντές μας και μας πηγαίνουν ένα βήμα πιο μπροστά. Κάθε νέος προορισμός αποκαλύπτει έναν νέο κόσμο στα μάτια μας!
Περιορισμοί βέβαια υπάρχουν κατά καιρούς αλλά ό,τι μπορούμε κάνουμε για τους καταρρίπτουμε...
Τα μάξι μακό φορέματα με ρίγες κυκλοφόρησαν έντοντα πέρυσι, μου άρεσαν πολύ και εξακολουθούν να μου αρέσουν πολύ και φέτος!
Τα βρίσκω τρομερά άνετα, δροσερά, κομψά και casual ταυτόχρονα.
Σύμφωνα με όλους ήταν ο μεγάλος νικητής των φετινών 57ων Grammy Awards, κερδίζοντας στις 4 από τις 6 κατηγορίες στις οποίες ήταν υποψήφιος. Ο λόγος για τον νεαρό Βρετανό τραγουδιστή και τραγουδοποιό Sam Smith.
Και επειδή το μυαλό τριγυρνάει σε διακοπές, θάλασσες και παραλίες.. ας πάρουμε μια γεύση από τη μαγευτική Ύδρα και ας ονειρευτούμε τις βόλτες μας στα πλακόστρωτα στενάκια του νησιού...
Το σαββατοκύριακο έφτασε επιτέλους και είμαστε πολύ χαρούμενοι! Για δυο μέρες έχουμε το χρόνο να ασχοληθούμε με οτιδήποτε μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα! Τι καλύτερο από το να νιώσουμε δημιουργικοί αξιοποιώντας τον ελεύθερο χρόνο μας για να κάνουμε χειροποίητες κατασκευές και γιατί όχι.. να ετοιμάσουμε μικρές εκπλήξεις στα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Μπορεί η πρωινή δροσιά να είναι καθημερινό φαινόμενο τις τελευταίες μέρες αλλά τα ανοιχτόχρωμα ρούχα δεν μπορούμε να τα αποχωριστούμε ακόμα.
Τελευταίος μήνας του χρόνου και μια μόνο ανάσα πριν τα Χριστούγεννα. Οι γιορτινές δημιουργίες συνεχίζονται. Και δεν ξέρω αν χαίρομαι πιο πολύ εγώ ή ο Φίλιππος. Η απάντηση νομίζω πως είναι προφανής.Ο Φίλιππος ενδεχομένως θα μπορούσε να αρκεστεί στο παιχνίδι με τα τουβλάκια και τη ζωγραφική του και να είναι πολύ ικανοποιημένος. Εγώ πάλι όχι.