Έτσι, για να νιώσουμε πριγκίπισσες σήμερα..
Κυριακή μεσημεράκι σε καλούν για τσιπουράκι.. Όχι δε λες, αφού το θες.. Παίρνεις το κατιτίς σου και ξεκινάς.. Και εκεί που νομίζεις ότι θα φας, θα πιεις, θα πεις... και θα γυρίσεις σπίτι μ' άδεια χέρια και ίσως με βαρύ απ' το ποτό κεφάλι... Γυρνάς με τι;
Ξυπνάνε νωρίς, πολύ νωρίς, πριν φέξει, παίρνουν τα μπογαλάκια τους κι ένα κολατσιό και μπαίνουν στη βάρκα με την ελπίδα να πιάσουν ψάρια; Δεν ξέρω αν και πόσο τους νοιάζει η σοδειά των ψαριών αλλά σίγουρα τους ενδιαφέρει να δουν και να απολαύσουν όσα η φύση απλόχερα τους χαρίζει: την ανατολή του ηλίου, τη γαλήνη του πρωινού στην ήρεμη θάλασσα, τους γλάρους... Ακόμα και η μουσική στο ραδιάκι παίζει χαμηλά για να μην αναστατώσει τα ψάρια και να μην καλύπτει τους ήχους της φύσης.
Μuffins με παπαρουνόσπορο, cupcakes με μαρμελάδα δαμάσκηνο και άλλα τρία μικρά κεικάκια χωρίς πρόσθετα υλικά για όσους αγαπούν το άρωμα λεμονιού στα κέικ και δε θέλουν τίποτα να χαλάει τη γεύση του.
Το σημερινό μας βραδινό... Ελαφρύ, δροσερό και πολύ ελληνικό!
Θυμάστε τα ΒορΟινά; Πέρυσι ήμασταν εκεί τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα και οι εντυπώσεις μας ήταν ιδιαίτερα θετικές! Φέτος έρχονται και πάλι αύριο, 14 Σεπτεμβρίου, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Φέτος φοράμε ριγέ! Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα από τα συνθήματα της άνοιξης σχετικά με τις στιλιστικές μας επιλογές.
Παντού υπάρχουν πράγματα που μας εκπλήσσουν...
Η άνοιξη έφτασε στο μπαλκόνι μου. Τα πρώτα φυτά πήραν θέση στο ράφι και αμέσως άλλαξε η όψη του μπαλκονιού και μαζί της η διάθεσή μου κάθε φορά που το αντικρίζω.
Τη Victoria Hislop τη γνώρισα στο Νησί, την ακολούθησα πιστά στον Γυρισμό, την αγάπησα ακόμα πιο πολύ στο Νήμα, την προσπέρασα για κάποιο λόγο στον Τελευταίο Χορό, μα τη συνάντησα ξανά στην Ανατολή.
...πες μου όμως, πώς τακτοποιεί κανείς τον ψυχικό του κόσμο, πώς τα καταφέρνει να ισορροπεί μέσα στα χαρτάκια και τα προγράμματα όταν συναντά στο διάβα του σπίτια σαν αυτό;
Η σημερινή μας απάντηση στην ερώτηση "Τι να φορέσω;" είναι "Ένα υφασμάτινο παντελόνι σε φαρδιά γραμμή!"..
"Σαν την Τύμφη δεν έχει"... Τη σύγκρινε ακόμα και με τον Όλυμπο. "Και όμως δεν συγκρίνεται! Το τοπίο είναι μαγευτικό, ανεπανάληπτο. Ίσως συγκρίνεται με το Οροπέδιο των Μουσών. Και μόνο με αυτό". Έτσι είπε μετά την πρώτη του ανάβαση στην Τύμφη.
Σήμερα ξυπνήσαμε με άκρως φθινοπωρινή διάθεση...
Πράγματι! Είναι γεγονός ότι τις Δευτέρες οι περισσότεροι δε τις συμπαθούμε ιδιαίτερα, γιατί έρχονται πολύ γρήγορα μετά τις Παρασκευές αλλά και γιατί οι Παρασκευές έρχονται πολύ αργά μετά τις Δευτέρες.
Για τα πάρκα του Λονδίνου είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έχετε ακούσει πολλά. Για το πόσο όμορφα είναι, πόσο μεγάλα, πόσο πράσινα, πόσο κόσμο έχουν...
Τρεις ενδυματολογικές προτάσεις από την Alyson Haley για τις ηλιόλουστες βόλτες μας στην πόλη..
Ένα από τα πιο γευστικά και πιο αγαπημένα γεύματα του καλοκαιριού από τότε που άρχισα να εκτιμώ την αξία των ψαριών είναι τα ψάρια είτε τηγανητά είτε στο φούρνο είτε ψημένα στη σχάρα. Ιδιαίτερα όταν ο ψήστης είναι καλός και όταν εκτός από ψήστης είναι και ψαράς και τα ψάρια είναι φρεσκότατα, τότε τι να πω... Δεν υπάρχουν λόγια.
Μπορεί να βρέχει πάλι, αλλού να χιονίζει.. Ελπίζουμε να υπάρχουν και μέρη με ηλιόλουστες καλημέρες!
Ένα απ' τα πολλά ξακουστά γεφύρια των Γρεβενών, μικρό μεν αλλά πανέμορφο και ξεχωριστής νοοτροπίας όσον αφορά στα υλικά κατασκευής του, είναι το πέτρινο γεφύρι της Αλατόπετρας ή Προσβόρου ή Γκαβού.
Μια πανέμορφη διαδρομή, εύκολη, ακίνδυνη αλλά απαιτητική από πλευράς φυσικής κατάστασης, είναι η ανάβαση στο οροπέδιο των Μουσών από τη θέση "Γκορτσιά".
Μια και σήμερα τα παραμύθια έχουν την τιμητική τους, ας κλείσουμε την ημέρα μας μουσικά με τα παραμύθια του Cayetano.
Μόλις το άκουσα, το έψαξα και το μοιράζομαι...
