Πόσο διαφορετική ιδέα! Πόσο πρωτότυπη! Πόσο μ' αρέσει!
Καρέκλες παλιές, μεταλλικές, σκουριασμένες μα τόσο γερές... Δεν ήταν δυνατό να είναι όλα τόσο περιποιημένα και αυτές οι καρέκλες του σκηνοθέτη να μου χαλάνε την αισθητική. Μια απόφαση ήταν και ή θα πήγαιναν στα σκουπίδια ή για συντήρηση και επειδή μου φάνηκε κρίμα - είχαν και μεγάλη ιστορία, όπως επίσης και ηλικία-, επέλεξα το δεύτερο.
Σπίτια σε επίπεδα.. Σπίτια διώροφα.. Εσωτερική σκάλα.. Γοητευτικά χαρακτηριστικά για κάθε σπίτι. Κρεβατοκάμαρες πάνω, σαλόνι - κουζίνα κάτω, εσωτερική σκάλα και ο τοίχος πλάι της γεμάτος οικογενειακές φωτογραφίες.., ό,τι και να σκεφτώ μ' αρέσει. Τώρα για το αν είναι βολικά ή όχι αυτά τα σπίτια, τι να πω; Όσοι τα έχουν συχνά διαμαρτύρονται ότι αυτό το πάνω-κάτω όλη μέρα, συχνά τους κουράζει. Προσωπικά μ' αρέσουν τα διώροφα σπίτια αλλά φαντάζομαι ότι όσο τα χρόνια περνούν και τα πόδια μπορεί να βαραίνουν, ίσως να μην είναι τόσο ευχάριστο το "ανέβα - κατέβα".
Αν και η άνοιξη τυπικά έφτασε πριν λίγες μέρες, ουσιαστικά μας κάνει κάπως τη δύσκολη και ο καιρός δε λέει να φτιάξει. Βέβαια παράπονο δεν μπορούμε να έχουμε, γιατί ζήσαμε ανοιξιάτικες μέρες μέσα στους προηγούμενους χειμωνιάτικους μήνες αλλά ως γνωστόν, ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον καιρό... Όταν έχει ζέστη μέσα στο καταχείμωνο, το χαιρόμαστε μεν, παραδεχόμενοι δε ότι δεν είναι φυσιολογικό. Κι όταν έχει κρύο, βροχές και χιόνια, πάλι δυσανασχετούμε και λέμε άντε ν' ανοίξει ο καιρός.
Μια παλιά καρέκλα σε μια γωνία, ένα ριχτάρι ριγμένο επάνω της, μια μεγάλη κορνίζα από πίσω, δυο τρία ανθοδοχεία και άλλα τόσα κηροπήγια ή καράφες αριστερά και δεξιά ακουμπισμένα πρόχειρα και μερικά βιβλία συνθέτουν μια ιδιαίτερη γωνιά στο σπίτι. Δεν είναι πολύ όμορφη και πολύ "τυχαία" διακοσμημένη;
Αυτή μπορεί να ήταν μια παλιά λευκή, ίσως και αδιάφορη καρέκλα... μέχρι που βρήκε το μάστορά της.
Είναι γεγονός ότι τα χρώματα μας φτιάχνουν τη διάθεση! Ας μην τα περιορίσουμε λοιπόν μόνο στις εμφανίσεις μας και ας πάρουμε ιδέες για το πως μπορούμε να παίξουμε μαζί τους στο αγαπημένο δωμάτιο του σπιτιού, την τραπεζαρία..
Συνδυάζει όσα τόσο μας αρέσουν! Βιβλία, παλιές καρέκλες και την αγαπημένη μου υδρόγειο σφαίρα ως διακοσμητικό στοιχείο του χώρου.
Θυμάστε ότι τις παλιές καρέκλες δεν τις πετάμε; Είπαμε ότι μπορούμε να τις τρίψουμε, να τις βάψουμε και μετά τη μετάλλαξη να τις βάλουμε στην τραπεζαρία μας... Είπαμε επίσης ότι μπορούν να παίξουν και το ρόλο του κομοδίνου πλάι στο κρεβάτι ή να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερη γωνιά στο σπίτι σε vintage εκδοχή.
Ο χώρος του γραφείου στο σπίτι είναι μία από τις αγαπημένες μας γωνιές. Μπορεί να έχουμε ένα ολόκληρο δωμάτιο για τη στέγαση του γραφείου και της βιβλιοθήκης, πράγμα σπάνιο ειδικά όταν στο σπίτι κατοικεί ολόκληρη οικογένεια ή να ενσωματώνουμε το γραφείο σε ένα από τα άλλα δωμάτια του σπιτιού και ιδιαίτερα στο σαλόνι.
Όταν ξυπνάς το πρωί και μπορείς να βλέπεις έστω και ένα - δυο δέντρα και ένα μικρό κήπο έξω από το παράθυρο σου, όλα φαντάζουν πιο φωτεινά! Ακόμα και όταν ο κήπος είναι του γείτονα!
Ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία στην κουζίνα είναι τα διάφανα γυάλινα βάζα που γεμάτα με μπαχαρικά, ζυμαρικά, αλεύρι, ζάχαρη, καφέ, καρπούς... αποτελούν ένα από τα διακοσμητικά στοιχεία των ραφιών και γενικότερα του χώρου της κουζίνας.
Μόλις το άκουσα, το έψαξα και το μοιράζομαι...
Οι εβδομάδες μόδας που διεξάγονται σε διάφορες πόλεις του κόσμου δύο φορές το χρόνο, είναι από τα πιο σημαντικά γεγονότα για τους απανταχού λάτρεις της μόδας. Στο Μιλάνο η εν λόγω εβδομάδα ξεκίνησε στις 20 Φεβρουαρίου και ολοκληρώνεται σήμερα. Προηγήθηκαν αυτές της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου, ενώ σήμερα ξεκινά η αντίστοιχη στο Παρίσι. Όπως καταλαβαίνετε ο κόσμος της μόδας βρίσκεται σε εγρήγορση.
Όσο περισσότερο χιόνι βλέπουμε, τόσο πιο δυναμικά μπαίνουμε στο κλίμα των Xριστουγέννων!
Καλό μας απόγευμα!
..που κανείς δε μπορεί να φάει μόνο ένα!
Στρώνουμε τραπέζι για τρεις! Δε χρειάζεται να υπάρξει μια μια ειδική περίσταση ούτε ακριβά σερβίτσια ούτε ακριβά μαχαιροπίρουνα ούτε το τέλειο φαγητό για να στρώσουμε ένα καλό τραπέζι.
Θέλετε να πάρετε κάτι.. Ένα δωράκι στους φίλους που θα σας φιλοξενήσουν το Πάσχα, στη γιαγιά στο χωριό, στο συνάδελφο που αρραβωνιάστηκε ή που μπήκε σε καινούργιο σπίτι, στην κόρη της φίλης σας που τελειώνει το Λύκειο και θα μείνει πια σε δικό της σπίτι, στη φίλη σας που έχει γενέθλια..
Σιγοτραγουδώντας το "πλάθω - πλάθω κουλουράκια" φτιάξαμε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά μπισκοτάκια κανέλας και μοιράσαμε σε φίλους και γνωστούς. Είναι νόστιμα, είναι τραγανά, είναι εύπλαστα, είναι παιχνίδι όταν έχεις και παιδιά να ασχολούνται... είναι και νηστίσιμα για όσους μπαίνουν και στο θρησκευτικό πνεύμα των ημερών. Είναι για όλους ;)
H φίλη μας που σας λέγαμε ότι ξέρει από μουσική, ξέρει και από μαγειρική και ζαχαροπλαστική..
Συστάσεις δε χρειάζονται γι αυτό το τραγούδι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δυναμώσουμε την ένταση για να το απολαύσουμε όπως του αρμόζει...
Στίχοι από τραγούδια μου έρχονται στο μυαλό κοιτώντας αυτή τη φωτογραφία και σκεφτόμενη τη φωτεινή πλευρά της ζωής...
Από στόμα σε στόμα και από like σε like, γνωρίσαμε τη Μαρία. Φίλη φίλης είναι, πιάσαμε συζήτηση και κουβέντα στην κουβέντα, είδαμε τις δημιουργίες της, μας άρεσαν πολύ και να που σήμερα τη φιλοξενούμε στο maresei μας!
Η Θεσσαλονίκη είναι ένας από τους καλύτερους προορισμούς για το 2013 σύμφωνα με το National Geographic.
Το δικό μας σαββατοκύριακο είχε λίγο από όλα. Μαγείρεμα, φίλοι στο σπίτι, μια σύντομη βόλτα στην αγορά, μια μικρή εκδρομή... Το μόνο κακό είναι ότι πέρασε γρήγορα!
Και αφού φτιάξετε μερικά από τα χειροποίητα αξεσουάρ που είδαμε νωρίτερα, μπορείτε να ολοκληρώσετε τη διακόσμηση του γραφείου σας με έναν διαφορετικό πίνακα ανακοινώσεων..ή διαθέσεων..
Το νέο wallpaper του maresei.gr είναι εδώ για να πιάσουμε τον Μάη παρέα!
Η ανατολή ηλίου είναι μια από τις ωραιότερες ώρες της ημέρας για να είσαι ξύπνιος και να αγναντεύεις το απέραντο γαλάζιο... Ακόμα και αν αυτή την ώρα η θάλασσα δε μοιάζει καν γαλάζια...
Ο πρώτος μου μαυροπίνακας ήταν σε ένα από κλασικά αριθμητήρια που είχα ως παιδί. Πορτοκαλί αριθμητήριο με ένα μικρό μαυροπίνακα από κάτω. Έτσι το θυμάμαι τουλάχιστον και μάλλον αναφέροντας αυτή την ανάμνηση, μαρτυρώ και την ηλικία μου :) Αλλά το θυμάμαι με νοσταλγία.
...Και να 'μαστε 15 μέρες μετά το οδοιπορικό στα Ζαχοροχώρια να πραγματώνουμε το "τάμα". Ανάβαση στη Δρακόλιμνη της Τύμφης μέσω καταφυγίου Αστράκας που είχε αναβληθεί λόγω καιρού. Ε τώρα συμβουλευτήκαμε ως και το δορυφόρο που δείχνει τον καιρό, όμως κι αυτός τελικά δε μας τα είπε καλά. Ξεκινάς με τις καλύτερες συνθήκες, τα κατάλληλα εφόδια και αποφασισμένος. Η πιθανότητα ελαφριάς και σύντομης βροχόπτωσης ήταν 20%, όμως πάλι είχαμε ψιλοπεριπέτεια...
Και μια που μιλάμε για ψάρια σήμερα, να ένα φαγητό που δεν το ξέρουν πολλοί και που όταν το δοκιμάσουν, κυριολεκτικά γλείφουν τα δάχτυλά τους! Εξάλλου ψάρι χωρίς χέρι τρώγεται; Δεν τρώγεται!
Το αγαπημένο μου ρυζόγαλο, με τη συνταγή της μαμάς, που την έχει πάρει από τη γιαγιά. Μια συνταγή που κρατάει χρόνια και περνάει από γενιά σε γενιά σήμερα μοιράζεται απλόχερα.
