Πόσο διαφορετική ιδέα! Πόσο πρωτότυπη! Πόσο μ' αρέσει!
Καρέκλες παλιές, μεταλλικές, σκουριασμένες μα τόσο γερές... Δεν ήταν δυνατό να είναι όλα τόσο περιποιημένα και αυτές οι καρέκλες του σκηνοθέτη να μου χαλάνε την αισθητική. Μια απόφαση ήταν και ή θα πήγαιναν στα σκουπίδια ή για συντήρηση και επειδή μου φάνηκε κρίμα - είχαν και μεγάλη ιστορία, όπως επίσης και ηλικία-, επέλεξα το δεύτερο.
Σπίτια σε επίπεδα.. Σπίτια διώροφα.. Εσωτερική σκάλα.. Γοητευτικά χαρακτηριστικά για κάθε σπίτι. Κρεβατοκάμαρες πάνω, σαλόνι - κουζίνα κάτω, εσωτερική σκάλα και ο τοίχος πλάι της γεμάτος οικογενειακές φωτογραφίες.., ό,τι και να σκεφτώ μ' αρέσει. Τώρα για το αν είναι βολικά ή όχι αυτά τα σπίτια, τι να πω; Όσοι τα έχουν συχνά διαμαρτύρονται ότι αυτό το πάνω-κάτω όλη μέρα, συχνά τους κουράζει. Προσωπικά μ' αρέσουν τα διώροφα σπίτια αλλά φαντάζομαι ότι όσο τα χρόνια περνούν και τα πόδια μπορεί να βαραίνουν, ίσως να μην είναι τόσο ευχάριστο το "ανέβα - κατέβα".
Αν και η άνοιξη τυπικά έφτασε πριν λίγες μέρες, ουσιαστικά μας κάνει κάπως τη δύσκολη και ο καιρός δε λέει να φτιάξει. Βέβαια παράπονο δεν μπορούμε να έχουμε, γιατί ζήσαμε ανοιξιάτικες μέρες μέσα στους προηγούμενους χειμωνιάτικους μήνες αλλά ως γνωστόν, ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον καιρό... Όταν έχει ζέστη μέσα στο καταχείμωνο, το χαιρόμαστε μεν, παραδεχόμενοι δε ότι δεν είναι φυσιολογικό. Κι όταν έχει κρύο, βροχές και χιόνια, πάλι δυσανασχετούμε και λέμε άντε ν' ανοίξει ο καιρός.
Μια παλιά καρέκλα σε μια γωνία, ένα ριχτάρι ριγμένο επάνω της, μια μεγάλη κορνίζα από πίσω, δυο τρία ανθοδοχεία και άλλα τόσα κηροπήγια ή καράφες αριστερά και δεξιά ακουμπισμένα πρόχειρα και μερικά βιβλία συνθέτουν μια ιδιαίτερη γωνιά στο σπίτι. Δεν είναι πολύ όμορφη και πολύ "τυχαία" διακοσμημένη;
Αυτή μπορεί να ήταν μια παλιά λευκή, ίσως και αδιάφορη καρέκλα... μέχρι που βρήκε το μάστορά της.
Είναι γεγονός ότι τα χρώματα μας φτιάχνουν τη διάθεση! Ας μην τα περιορίσουμε λοιπόν μόνο στις εμφανίσεις μας και ας πάρουμε ιδέες για το πως μπορούμε να παίξουμε μαζί τους στο αγαπημένο δωμάτιο του σπιτιού, την τραπεζαρία..
Συνδυάζει όσα τόσο μας αρέσουν! Βιβλία, παλιές καρέκλες και την αγαπημένη μου υδρόγειο σφαίρα ως διακοσμητικό στοιχείο του χώρου.
Θυμάστε ότι τις παλιές καρέκλες δεν τις πετάμε; Είπαμε ότι μπορούμε να τις τρίψουμε, να τις βάψουμε και μετά τη μετάλλαξη να τις βάλουμε στην τραπεζαρία μας... Είπαμε επίσης ότι μπορούν να παίξουν και το ρόλο του κομοδίνου πλάι στο κρεβάτι ή να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερη γωνιά στο σπίτι σε vintage εκδοχή.
Ο χώρος του γραφείου στο σπίτι είναι μία από τις αγαπημένες μας γωνιές. Μπορεί να έχουμε ένα ολόκληρο δωμάτιο για τη στέγαση του γραφείου και της βιβλιοθήκης, πράγμα σπάνιο ειδικά όταν στο σπίτι κατοικεί ολόκληρη οικογένεια ή να ενσωματώνουμε το γραφείο σε ένα από τα άλλα δωμάτια του σπιτιού και ιδιαίτερα στο σαλόνι.
Αυτό το ψωμί είναι τόσο νόστιμο! Το τρως σκέτο, με φέτα, με κεφαλοτύρι... Ό,τι και να επιλέξεις, είναι απολαυστικό!
Πράγματι! Οι αναζητήσεις ποτέ δε σταματούν.. αυτό άλλωστε είναι ένα από τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης!
Και μετά την 1η βόλτα στη Χώρα των Κυθήρων, ας συνεχίσουμε την περιπλάνηση σε κάποιες από τις παραλίες του νησιού και στη βραχονησίδα Χύτρα και το ναυάγιο στο Διακόφτι.
Υπάρχει μια διαδρομή στην Ελλάδα όπου ξεκινάς "απ΄τα ψηλά", ανάμεσα σε άγριες βουνοκορφές και καταλήγεις στα "χαμηλά" σε μια όμορφη παραλία με βαθιά, καταγάλανα νερά. Κατεβαίνεις απόκρημνες πλαγιές, διασχίζεις πλούσια δάση κι ακούς τρεχούμενο νερό να κελαρύζει στη μέση του πουθενά. Στέκεσαι σε σημεία με απίστευτη θέα. Ανοίγεις το βήμα σου σε άλλα για να αποφύγεις πέτρες που πέφτουν από ψηλά. Περνάς μέρη όπου ακούς φωνές θαυμασμού σχεδόν σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου. Φτάνεις σ' άλλα όπου πινακίδες σ' ενημερώνουν να κάνεις ησυχία για το φόβο κατολισθήσεων. Συναντάς ερειπωμένα χωριά, παλιά γεφύρια και ένα είδος ζώου μοναδικού, εξωτικού, τα ίχνη του οποίου χάνονται στα βάθη της ιστορίας.
Για να ξεκινήσουμε μουσικά και δυναμικά το πρώτο Σαββατοκύριακο του φθινοπώρου!
Καλησπέρα σας! Χρόνια πολλά και καλά και Χριστός Ανέστη!
Επανερχόμαστε στη διαδικτυακή μας παρέα μετά από ένα διάλεμμα αρκετών ημερών που μας χάρισε ξεκούραση, χαλάρωση, λίγο παραπάνω ύπνο, καθαρό αέρα, θέα στη θάλασσα, ήχους τζιτζικιών και κελαηδίσματα πουλιών. Ομολογώ ότι ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν οικογενειακώς. Οι μεγάλοι για να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα, ο Φίλιππος για να εκτονώσει όλη του την ενέργεια παίζοντας με τις ώρες στην αυλή και η μπέμπα για να έχει πάντα μια διαθέσιμη αγκαλιά να απαλύνει το κλάμα της.
Μόλις το άκουσα, το έψαξα και το μοιράζομαι...
Μuffins με παπαρουνόσπορο, cupcakes με μαρμελάδα δαμάσκηνο και άλλα τρία μικρά κεικάκια χωρίς πρόσθετα υλικά για όσους αγαπούν το άρωμα λεμονιού στα κέικ και δε θέλουν τίποτα να χαλάει τη γεύση του.
Επιτέλους Σάββατο! Έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για βόλτες με φίλους και φυσικά για κουζινοπειραματισμούς!
Μια υπέροχη μέρα! Μια εξαιρετική αθλητική γιορτή! Μια άρτια διοργάνωση! Ένα γραφικό χωριό, ένα απείρου κάλλους φυσικό τοπίο, τόσα χαμογελαστά πρόσωπα, τόσοι άνθρωποι γεμάτη ενέργεια! Πόσο όμορφα περάσαμε!
Και όλα αυτά στο Σπήλαιο, ένα από τα πιο γνωστά χωριά των Γρεβενών που βρίσκεται στον Όρλιακα, ένα ιδιαίτερο βουνό με πολύ πλούσια βλάστηση. Με αφετηρία και τερματισμό στο χωριό, την Κυριακή 19 Απριλίου 2015, πραγματοποιήθηκαν δύο αγώνες δρόμου, ο Orliakas Adventure Race με μήκος 33 χιλιόμετρα και ο Portitsa Trail με μήκος 7,5 χιλιόμετρα. Τους αγώνες διοργάνωσαν οι πάντα δραστήριοι Δρομείς Υγείας Γρεβενών με τη βοήθεια φορέων της πόλης, χορηγών και πλήθους εθελοντών.
Αυτή είναι μια εμφάνιση που είδαμε και ξεχωρίσαμε στο αγαπημένο Pinterest.
Πόσο συχνά περπατάμε στο δρόμο και βλέπουμε κάτω χαρτιά μικρά και μεγάλα, πακέτα από τσιγάρα και τσίχλες, γόπες και παντός τύπου σκουπίδια;
Αναρτήθηκε χθες το βράδυ και σε λιγότερες από 24 ώρες ξεπέρασε τις 300.000 προβολές στο YouTube..
Μικρές πολύχρωμες ανθοδέσμες! Δεν είναι μια πρωτότυπη ιδέα για τις μπομπονιέρες του γάμου σας;
Αυτή τη φορά η περιήγησή μας στο Σαν Φρανσίσκο μας φέρνει στο ξακουστό του πάρκο και στην Ακαδημία Επιστημών.
Ας πάρουμε μια γεύση...
Ένα τραγούδι που ακούω συχνά τους τελευταίους μήνες και το απολαμβάνω... και με το δίκιο μου ;)
Με αφορμή την παρουσία μου στη Θεσσαλονίκη, αποφασίσαμε - με την αγαπητή φίλη Σοφία Τ.- να μπούμε στο κλίμα των Χριστουγέννων φτιάχνοντας το πρώτα μελομακάρονα για το 2013.
Μπορεί ο Μύλος των Ξωτικών να είναι το βασικό αξιοθέατο των Τρικάλων κατά την περίοδο των γιορτών αλλά κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της πόλης, ανακαλύψαμε πολλές ακόμα όμορφες γωνιές.
Μέρες τώρα σκέφτομαι ότι πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για δώρα Χριστουγέννων για τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Και προφανώς αυτό δεν ισχύει μόνο για μένα. Φέτος βέβαια ο προϋπολογισμός όλων μας είναι κάπως περιορισμένος, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει...
Τι λέτε για ένα μουσικό ταξίδι πίσω στον χρόνο με οδηγούς τους Tindersticks;
Οι μικρές περιπέτειες είναι η χαρά της ζωής, είναι βασική προϋπόθεση για τις στιγμές που μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας.
Στο εστιατόριο του Μουσείου της Ακρόπολης είχα την τύχη να βρεθώ πριν 6 περίπου μήνες. Δε σας κρύβω πως με εντυπωσίασε. Ο χώρος, το μενού, τα πιάτα ήταν πολύ καλά. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην παραδέχτω πως και έχω φάει καλύτερο φαγητό και έχω βρεθεί σε πιο όμορφο χώρο με καλύτερο σέρβις. Ωστόσο, το σύνολο όσων προσφέρει το συγκεκριμένο εστιατόριο άφησε όλη την παρέα ιδιαίτερα ικανοποιημένη με μεγαλύτερο ατού βέβαια την υπέροχη θέα στην Ακρόπολη και τους γύρω λόφους.
