Η νοστιμότερη μηλόπιτα
- Κατηγορία Δημιουργώ
Μια μηλόπιτα που κερδίζει πάντα τις εντυπώσεις!
Μια μηλόπιτα που κερδίζει πάντα τις εντυπώσεις!
Στα κέικ δεν μπορώ να αντισταθώ ποτέ! Ίσως φταίει που από παιδί πάντα είχαμε σπιτικό κέικ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Πολλές φορές έκοβα ποσότητα από το μεσημεριανό φαγητό, ειδικά όταν επρόκειτο για φαγητό που δε μου πολυάρεσε, για να τιμήσω λίγο αργότερα το κέικ της μητέρας. Και δεν ήταν πάντα ίδιο. Η εκάστοτε έμπνευση κατά τη στιγμή της δημιουργίας οδηγούσε κάθε τόσο σε διαφορετικά γευστικά μονοπάτια.
Μερικά χρόνια αργότερα, όταν απέκτησα δικό μου σπίτι και δική μου κουζίνα, μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες έγινε η παρασκευή "κεικοειδών" γλυκών. Κέικ βανίλιας, σοκολάτας, σουφλέ, κέικ με φρούτα, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε! Φαγητό μπορεί να μην υπάρχει στο σπίτι αλλά κέικ θα υπάρχει!
Και κάπως έτσι, κάθε νέα συνταγή που πέφτει στα χέρια μου αποτελεί αφορμή για να μπω στην κουζίνα. Αυτή τη φορά η συνταγή ήρθε και πάλι από την Μπέσσυ, πιστή φίλη πια της σελίδας μας, και αφορά σε ένα κέικ με κανέλα και σταφίδες.
Η φίλη Μπέσσυ ξαναχτυπά για άλλη μια φορά με λαχταριστά σταφιδόψωμα. Ό,τι φτιάχνεται με ζύμη μας αρέσει πολύ, οπότε ευκαιρία για νέα κουζινομαγειρέματα!
Αυτή τη φορά στην κουζίνα μπήκε η μαμά μιας αγαπημένης φίλης, γνώριμης εδώ στο maresei από άρθρα περί αγάπης και ομορφιάς, και μας έφτιαξε μια φανουρόπιτα ή αλλιώς ένα κέικ νηστίσιμο για να είναι στο πνεύμα των ημερών. Ωστόσο δεν πρόκειται για την πιο συνηθισμένη φανουρόπιτα. Η προσθήκη cranberries και γλάσου είναι η αιτία της μετάλλαξης της κλασικής φανουρόπιτας σε μια αντίστοιχη πιο σύγχρονη. Τελικά μάλον όλοι στην παρέα έχουμε αδυναμία στα cranberries και τα χρησιμοποιούμε αρκετά συχνά στις συνταγές μας.
Σήμερα μπαίνουμε στην κουζίνα και φτιάχνουμε ένα υπέροχο κέικ με μήλο, καρύδια και σταφίδες! Και μάλιστα νηστίσιμο! Έτσι θα έχουμε μια εξαιρετική λιχουδιά για να συνοδεύσουμε τον απογευματινό μας καφέ.
Το ρεπορτάζ σχετικά με το βασικό έθιμο της ημέρας συνεχίζεται! Μετά τα κατακόκκινα αυγά της κουμπάρας Κ., σειρά έχουν τα πολύχρωμα της μητέρας Μαρίας!
Με αφορμή την παρουσία μου στη Θεσσαλονίκη, αποφασίσαμε - με την αγαπητή φίλη Σοφία Τ.- να μπούμε στο κλίμα των Χριστουγέννων φτιάχνοντας το πρώτα μελομακάρονα για το 2013.
Είναι κάποια πράγματα απλά, μικρά καθημερινά που συμβαίνουν πιο συχνά τα σαββατοκύριακα σε σχέση με τις καθημερινές. Για παράδειγμα, ένα καλό πρωινό, ένα ιδιαίτερο φαγητό, το καθάρισμα του σπιτιού, η εβδομαδιαία εξόρμηση στο super market, μια συνάντηση με φίλους, μια ταινία στο σινεμά ή στον καναπέ...
Άλλες από αυτές τις δραστηριότητες μπορεί να είναι βαρετές υποχρεώσεις, μέρος της ρουτίνας μας και άλλες ευχάριστες στιγμές γεμάτες ενδιαφέρουσες συζητήσεις, συναισθήματα θαλπωρής και συνωμοτικά χαμόγελα.
Μαθημένοι από τον γιο δεν είχαμε και ιδιαίτερο πρόβλημα στις τούρτες για τα γενέθλιά του – άντε μέχρι και τρίτη/τετάρτη Δημοτικού. Κανένας σκαντζόχοιρος (κορμός-μωσαϊκό με καθαρισμένα αμύγδαλα για αγκάθια), κανένα απλό παγωτό με γραμμένη την ομάδα του...φτάσαμε στα 11. Πλέον οι τούρτες και τα κεράκια «είναι για μωρά».
Και το κορίτσι το «ξεγελάσαμε» μέχρι τα τρίτα του γενέθλια. Πεταλούδες, πασχαλίτσες (φυσικά με κορμό-μωσαϊκό και χρωματιστή τρούφα ή/και smarties). Στα τέταρτα όμως ήταν ανένδοτη: ΘΕΛΩ ΤΟΥΡΤΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ!!!. Ό,τι πεις πριγκιπέσσα μας... και το google πήρε φωτιά. Καταλήξαμε στην πιο εύκολη. Μην αποθαρρύνεστε από την ομορφιά της – αλήθεια είναι πολύ εύκολη!
Αν η ευτυχία δε βρίσκεται στη φύση, στα ταξίδια, στις βόλτες, στη θέα της θάλασσας, στη θέα που κόβει την ανάσα από την κορυφή ενός βουνού, τότε πού να είναι;
Αργίες σήμερα και αύριο για αρκετούς, ο καιρός προβλέπεται εξαιρετικός και δεν έχουμε κανένα λόγο να μείνουμε σπίτι.. Ακόμη και όσοι δεν πήγαμε κάποια εκδρομή αυτές τις μέρες και δεν είμαστε έτοιμοι για τα πρώτα μπάνια, η μέρα είναι ιδανική για μια κοντινή εξόρμηση στη φύση..για καφέ ή φαγητό ή απλά ένα περίπατο. Βρείτε την κοντινότερη λίμνη ή το πλησιέστερο ποτάμι ή βουνό και.. βγείτε να πιάσετε τον Μάη..
Μια ανθισμένη καλημέρα! Παρά την πτώση τη θερμοκρασίας τις τελευταίες μέρες, η άνοιξη είναι εδώ και η φύση μας το αποδεικνύει.. οι αμυγδαλιές άρχισαν να ανθίζουν!
Νέο μουσικό κομμάτι που ήρθε για να μας ταξιδέψει μέχρι τον ήλιο!
Mας αρέσει πολύ το ρεφρέν του:
"Now I'm gonna tell my mamma
that I'm a traveller
I'm gonna follow the sun"
Τα Χριστούγεννα μ' αρέσουν πάρα πολύ! Είναι η αγαπημένη μου γιορτή! Κάθε χρόνο τα περιμένω πως και πως και συνήθως στολίζω σχετικά νωρίς οοόλο το σπίτι. Πέρυσι βέβαια το παράκανα λίγο...
Μπαλκόνια, λουλούδια, χρώματα και αρώματα είναι άμεσα συνδεδεμένα με την άνοιξη που έρχεται. Μπορεί βέβαια οι αλλεπάλληλες βροχές να μη συμβαδίζουν με τις ανοιξιάτικες σκέψεις μας αλλά εμείς εν αντιθέσει με τον καιρό ψάξαμε, βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε εναλλακτικές προτάσεις που μπορούν να ανανεώσουν την εικόνα του μπαλκονιού ή της αυλής σας.
Μερικά πράγματα πρέπει να τα λέμε και να τα ξαναλέμε για να τα ακούμε και να τα ξανακούμε, με σκοπό να τα εμπεδώσουμε και να τα κάνουμε τρόπο ζωής.
Η ανταποκρίτριά μας από τη Θεσσαλονίκη σε νέες δράσεις! Μετά τις πετυχημένες συνταγές της, για αυτό το Σαββατοκύριακο μας προτείνει μια εξόρμηση δίπλα στη θάλασσα..
Και αν δε θέλω να στολίσω δέντρο; Και αν βαριέμαι να το βγάλω, να το στήσω, να ανοίγω κλαδιά, να τα βάζω στη θέση τους... ή αν το δέντρο μου χάλασε, έσπασε... και δεν με παίρνει να αγοράσω καινούριο; Ή αν εκτός από δέντρο, θέλω να στολίσω και άλλα σημεία του σπιτιού; Τι μπορώ να κάνω;
Δείτε μερικές ιδέες, διαλέξτε και φέρτε το πνεύμα των Χριστουγέννων στο σπίτι σας.
Φέτος δεν παίρνουμε τα βουνά μόνο για ορεινές περιπλανήσεις. Αρχίσαμε και τους αγώνες δρόμου. Ξεκινώντας πέρυσι στο Καστράκι Γρεβενών, πιάσαμε θάλασσα στα παράλια της Λάρισας, φτάσαμε μέχρι την Ξάνθη, επιστρέψαμε στα ορεινά, στον Όρλιακα, και να 'μαστε πάλι μια εβδομάδα μετά στην Ποντινή Γρεβενών, όπου την Κυριακή 26 Απριλίου 2015, πραγματοποιήθηκε αγώνας ημιορεινού τρεξίματος 10 χιλιομέτρων.
Το Μπάνσκο είναι για τους Έλληνες της Βόρειας Ελλάδας που αγαπούν το σκι, το snowboard ή ακόμα και τα σπα ότι η Χαλκιδική για τους Θεσσαλονικείς, ο Αγιόκαμπος για τους Λαρισαίους, το Πήλιο για τους Βολιώτες, το Γύθειο για τους Σπαρτιάτες, τα Φαλάσαρνα για τους Χανιώτες ή ο Αστέρας για τους Αθηναίους. Είναι ο ιδανικός προορισμός για την απόδραση του σαββατοκύριακου.
Έβλεπα φωτογραφίες, άκουγα σχετικά από φίλους και δεν πίστευα ότι θα είναι έτσι. "Ανέβα στο Λάκμο και στη Βερλίγκα αρχές Ιούνη και θα δεις...". (Είχαμε ανέβει και το φθινόπωρο αλλά γι αυτή την ανάβαση δεν πρόλαβα να σας μιλήσω). Έτσι δοθείσης ευκαιρίας η τετραμελής ομάδα μας μετά από κάμποσο καιρό νάτη, ανεβαίνει στις βουνοκορφές και πάλι.
Η Ελιά είναι το δέντρο που χαρακτηρίζει τα ελληνικά παράλια. Η ιστορία της μετρά πάρα πολλά χρόνια και συνδέεται άμεσα με τη χώρα μας. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα του δέντρου είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από τη θεά Αθηνά στην Ακρόπολη. Η ελιά άλλωστε ήταν το σύμβολο της θεάς. Στην πορεία η ελιά συνδέθηκε με τον αθλητισμό, ενώ αποτέλεσε και ένα βασικό διακοσμητικό στοιχείο σε διάφορα είδη καθημερινής χρήσης, αφού πήλινα και ξύλινα δοχεία, λευκά είδη, ακόμα και κοσμήματα διακοσμήθηκαν με μοτίβα κλαδιών και καρπών ελιάς. Επιπλέον αποτέλεσε σύμβολο ειρήνης, σοφίας και γνώσης.
Τα όμορφα όνειρα προϋποθέτουν καλή διάθεση. Και η διάθεσή μας επηρεάζεται άμεσα από το χώρο που ζούμε και κινούμαστε.
Αυτή τη φορά η περιήγησή μας στο Σαν Φρανσίσκο μας φέρνει στο ξακουστό του πάρκο και στην Ακαδημία Επιστημών.
Ας πάρουμε μια γεύση...
Ήταν ένας καυτός Ιούλης όταν βρέθηκα για πρώτη και τελευταία δυστυχώς φορά στη Ζυρίχη. Σε έναν κατεξοχήν χειμερινό προορισμό δηλαδή όπου φαντάζεται κανείς χιόνια, Άλπεις, ζεστή σοκολάτα, ρολόγια, Χάιντι και τα συναφή. Πάντα έβρισκα συναρπαστικό το να βρεθείς σε ένα μέρος, στο οποίο έχει αποδοθεί μια πολύ συγκεκριμένη ταυτότητα, τη "λάθος" εποχή, για παράδειγμα στο Σαρακήνικο της Μήλου το χειμώνα, ή σε ένα χιονοδρομικό πχ. στη Βασιλίτσα το καλοκαίρι, είναι αυτή η γοητεία των αντιθέσεων. Δε φανταζόμουν όμως ποτέ ότι η Ζυρίχη θα με εκπλήξει έτσι.