Οι τρεις εμφανίσεις που ξεχωρίσαμε σήμερα στο Pinterest..

Πριν 5 χρόνια, τέτοια μέρα, μόλις είχα φτάσει Θεσσαλονίκη και βρισκόμουν αντιμέτωπη με την καινούρια μου ζωή. Θυμάμαι τον πανικό και τη λύπη που αισθανόμουν γιατί μου φαινόταν τόσο πολύ τεράστιο όλο αυτό που ξεκινούσε. Θα ζούσα μόνη μου, θα διαχειριζόμουν τα λεφτά μου, θα συντηρούσα το σπίτι μου και όλες οι στιγμές μου σε αυτό θα ήταν στιγμές μοναξιάς. Για έναν άνθρωπο που λατρεύει την οικογένεια και μισεί να είναι μόνος, πιστέψτε με, αυτό είναι τεράστιο βήμα.

Τι ωραία μελωδία!

"..Won't you dance with me
In my world of fantasy
Won't you dance with me
Ritual fertility.."

Από το 1972 η 5η Ιουνίου έχει οριστεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Η μέρα αυτή έχει ως στόχο να θυμίζει σε όλους μας την αξία του περιβάλλοντος για το μέλλον της ανθρωπότητας και του πλανήτη αλλά και τις ενέργειες που πρέπει να γίνονται σε σχέση με την προστασία του.

Μια πανέμορφη διαδρομή, εύκολη, ακίνδυνη αλλά απαιτητική από πλευράς φυσικής κατάστασης, είναι η ανάβαση στο οροπέδιο των Μουσών από τη θέση "Γκορτσιά".

Κάποια μέρα κοιτάζοντας πίσω, τα χρόνια που αγωνίστηκες θα σου φαίνονται τα πιο ωραία.

Ζίγκμουντ Φρόυντ, 1856-1939, Αυστριακός ψυχίατρος

Και μετά το σχετικό post, έβγαλα τα προικιά στη φόρα και πειραματίστηκα με διάφορα αντικείμενα του σπιτιού. Σας δείχνω τις επιλογές που μου άρεσαν περισσότερο.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα με το χαριτωμένο αυτό κομμάτι της 26χρονης Μεξικανής Carla Morrison.

Αυτό είναι... έχεις φίλους που ταξιδεύουν και σε ξεσηκώνουν, και μάλιστα πηγαίνουν εκεί που πάντα ήθελες να πας και ακόμα δεν τα έχεις καταφέρει. Στη νότια Γαλλία.  Και έρχονται μετά με έναν αέρα γαλλικό και σου παραδίδουν μαθήματα στιλ!

Ε λοιπόν, εμένα μ' αρέσει αυτό το στιλ! Μ' αρέσουν τα χρώματα και τ' αρώματα που κουβάλησαν μαζί τους! Μ' αρέσει ο ρομαντισμός που αποπνέουν οι φωτογραφίες...

Εκεί που τα δέντρα φτάνουν στη θάλασσα και σχεδόν αγγίζουν το νερό, σε μικρούς κολπίσκους, χωρίς πολύ κόσμο και βαβούρα, εκεί που το μάτι χάνεται στον ορίζοντα ρεμβάζοντας, εκεί ξεκινά η απόλυτη χαλάρωση...

Ως παιδιά κάνατε καραβάκια;

Ίσως ήταν ένα από τα πρώτα έργα τέχνης που κάναμε με χαρτί ή που μας τα έκαναν οι μεγάλοι και κοιτούσαμε με το στόμα ανοιχτό!

Παραλαμβάνω αναπάντεχα σήμερα ειδοποιητήριο από το Ταχυδρομείο. Είναι στο όνομά μου και πρόκειται για δέμα από Γερμανία. Μα τι να είναι; Το μυαλό μου δεν πηγαίνει πουθενά! Έχω ένα φίλο στη Γερμανία αλλά δέμα... τι δέμα τι να μου έστειλε;

Μπορεί οι συνθήκες τελευταία να μην ευνοούν τα ταξίδια, το μυαλό όμως ανατρέχει σε αναμνήσεις και ξαναζεί. Και κάπως έτσι ήρθε σαν στιγμιότυπο ταινίας μπροστά μου το ταξίδι στη Φλωρεντία. Μια από τις ομορφότερες πόλεις που έχω επισκεφτεί, ένα ταξίδι που σίγουρα θέλω να επαναλάβω.

Έχετε σκεφτεί να στρώσετε τραπέζι με ό,τι πιο χρωματιστό έχετε;

Και επειδή η ημέρα ξεκίνησε αισιόδοξα με τη μελωδική φωνή της Μαριέττας Φαφούτη, ας συνεχιστεί και έτσι, αισιόδοξα και φωτεινά.

Ήταν ένας καυτός Ιούλης όταν βρέθηκα για πρώτη και τελευταία δυστυχώς φορά στη Ζυρίχη. Σε έναν κατεξοχήν χειμερινό προορισμό δηλαδή όπου φαντάζεται κανείς χιόνια, Άλπεις, ζεστή σοκολάτα, ρολόγια, Χάιντι και τα συναφή. Πάντα έβρισκα συναρπαστικό το να βρεθείς σε ένα μέρος, στο οποίο έχει αποδοθεί μια πολύ συγκεκριμένη ταυτότητα, τη "λάθος" εποχή, για παράδειγμα στο Σαρακήνικο της Μήλου το χειμώνα, ή σε ένα χιονοδρομικό πχ. στη Βασιλίτσα το καλοκαίρι, είναι αυτή η γοητεία των αντιθέσεων. Δε φανταζόμουν όμως ποτέ ότι η Ζυρίχη θα με εκπλήξει έτσι.

Αν και σήμερα μάλλον θα ταίριαζε περισσότερο το "Ένα χειμωνιάτικο πρωί" από την εξαιρετική φωνή της Ελένης Βιτάλη, εμείς ας αψηφήσουμε τον καιρό και ας απολαύσουμε ένα χρωματιστό πρωινό, ακούγοντας την ιδιαίτερη φωνή του Γιώργου Ρους να μας τραγουδάει ένα κομμάτι που αγαπήσαμε πολύ και έχουμε πολύ καιρό να ακούσουμε.

Πώς σας φαίνεται το ολοκαίνουριο κομμάτι της Caro Emerald; Εμάς πάντως μας αρέσει πολύ και θεωρούμε ότι ο ρυθμός του ταιριάζει γάντι με τη διάθεση της ημέρας!

και περνάνε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους.

Και μου έλεγε η γιαγιά μου... "Πάρε κορίτσι μου τα πλεχτά, εγώ για σένα τα έκανα, έβγαλα τα μάτια μου, η προίκα σου είναι, πάρτα και θα δεις ότι θα έρθει η στιγμή που θα τα στρώσεις"...

Ξυπνάνε νωρίς, πολύ νωρίς, πριν φέξει, παίρνουν τα μπογαλάκια τους κι ένα κολατσιό και μπαίνουν στη βάρκα με την ελπίδα να πιάσουν ψάρια; Δεν ξέρω αν και πόσο τους νοιάζει η σοδειά των ψαριών αλλά σίγουρα τους ενδιαφέρει να δουν και να απολαύσουν όσα η φύση απλόχερα τους χαρίζει: την ανατολή του ηλίου, τη γαλήνη του πρωινού στην ήρεμη θάλασσα, τους γλάρους... Ακόμα και η μουσική στο ραδιάκι παίζει χαμηλά για να μην αναστατώσει τα ψάρια και να μην καλύπτει τους ήχους της φύσης.

Πόση χαρά πήρα πριν λίγες μέρες όταν γυρνώντας στο σπίτι βρήκα έναν φάκελο στο γραμματοκιβώτιο. Και φυσικά δεν ήταν λογαριασμός! Γι αυτό χάρηκα και γιατί ο φάκελος στο εσωτερικό του περιείχε δυο κάρτες, πολλές ευχές και πολλή θετική διάθεση!

Τις τελευταίες μέρες ο κόσμος του κινηματογράφου βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής μας, μια και μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα βραβεία Όσκαρ σήμερα τα ξημερώματα ώρα Ελλάδος απονεμήθηκαν οι Χρυσές Σφαίρες..