Άλλη σκόπευα να είναι η πρώτη ανάρτηση της χρονιάς (και την καθυστέρησα λίγο) αλλά όταν σηκώθηκα με τις πρώτες πρωινές φωνές των παιδιών - πριν χαράξει - αντίκρυσα και πάλι ένα λευκό τοπίο.. Και μου άρεσε πιο πολύ από ποτέ.
Μια μουσική καλημέρα θα πούμε σήμερα για να ξεκινήσει η μέρα μας με θετική διάθεση.
Το τραγούδι που ακούμε είναι η νέα δουλειά του τραγουδοποιού και ερμηνευτή Γιώργου Γελαράκη. Ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε καλύτερα και να απολαύσουμε το κομμάτι.
Τι ωραία να ξυπνάς το πρωί και να βρίσκεις έξω από την πόρτα σου τρία νουφαράκια!
Μπορεί ο καιρός να μη θυμίζει κάθολου Άνοιξη, αλλά αυτό δεν μας πτοεί. Σύντομα, ο ήλιος θα επιστρέψει στην παρέα μας και οι βόλτες στη φύση θα είναι και πάλι εφικτές.
Τα τελευταία ανθισμένα τριαντάφυλλα ταξίδεψαν περίπου 300 χιλιόμετρα για να βρεθούν από τον κήπο στο βάζο!
Σήμερα ξυπνήσαμε με άκρως φθινοπωρινή διάθεση...
Ευτυχώς η μέρα μας ξεκίνησε με ήλιο και φθινοπωρινές θερμοκρασίες που αναμένεται να ανέβουν όσο μεσημεριάζει!
Ευκαιρία για μια μοναδική Παρασκευή!
Καλημέρα & καλό μας σαββατοκύριακο!
Μια όμορφη εικόνα είναι ό,τι χρειάζεται για να ξεκινήσει χαρούμενα και αισιόδοξα η μέρα μας!
Η Δευτέρα έφτασε πάλι, το ξυπνητήρι χτύπησε νωρίς για τους περισσότερους, τα μάτια ανοίγουν δύσκολα, η διάθεση πώς θα ανέβει;
Τίποτα δεν είναι αδύνατο. Μια υπέροχη διασκευή που ξεπέρασε την αρχική εκτέλεση.
Ένα απ' τα πολλά ξακουστά γεφύρια των Γρεβενών, μικρό μεν αλλά πανέμορφο και ξεχωριστής νοοτροπίας όσον αφορά στα υλικά κατασκευής του, είναι το πέτρινο γεφύρι της Αλατόπετρας ή Προσβόρου ή Γκαβού.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα με το χαριτωμένο αυτό κομμάτι της 26χρονης Μεξικανής Carla Morrison.
Γράμος δε σημαίνει μόνο "κατάκτηση" των κορυφών του, υπάρχουν και άλλα πολλά σημεία που μπορείς να επισκεφθείς και να σου χαρίσουν ικανοποίηση και ευχαρίστηση. Ένα τέτοιο σημείο είναι οι Δρακόλιμνες Μουτσάλια και η γύρω περιοχή. Ελάτε λοιπόν να τις επισκεφθούμε παρέα...
Και αισίως ο Φίλιππος έγινε 2 ετών! Πώς έγινε αυτό; Πότε έγινε; Πότε γεννήθηκε, πότε μεγάλωσε... Σαν τώρα θυμάμαι εκείνες τις πρώτες μέρες που τον είχαμε σπίτι και νομίζαμε πως ήταν οι μεγαλύτερες μέρες της ζωής μας. Μάλλον γιατί κρατούσαν σχεδόν 24 ώρες (χωρίς ύπνο).
Και τώρα έχει ήδη περάσει μια εβδομάδα από τα δεύτερα γενέθλιά του και είμαστε μια εβδομάδα πιο κοντά στον ερχομό της μικρής πριγκίπισσας.
Περάσαμε τα μέσα Μάρτη πια, ο καιρός ανοιξιάτικος και αρχίζει να μας τρελαίνει. Όχι πως είχαμε βαρύ χειμώνα αλλά όταν βλέπεις τη φύση να ξυπνάει, τα δέντρα ανθισμένα, όλα να πρασινίζουν και να έχουν περάσει 5-6 μήνες κλεισούρας, όπως και να το κάνουμε, χαίρεσαι, ξαλαφρώνεις και από τα έξοδα θέρμανσης και επανέρχεται η (πιθανή) χανένη αισιοδοξία σου.
Μια και τα πρώτα χιόνια έπεσαν σε αρκετές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, όσοι έχετε την τύχη να είστε κοντά σε κάποιο από τα χιονοδρομικά κέντρα, μη χάσετε την ευκαιρία για μια εκδρομή.
Χρειάζεστε όρεξη, είκοσι λεπτά από το χρόνο σας συμπεριλαμβανομένου του πλυσίματος των σκευών, και χώρο στην κατάψυξη... Α! Και μερικά απλά υλικά.
Δείτε τα:
Τελευταία αυτή η ιδέα μας βασάννισε αρκετά. Τι να κάνουμε με το παιδικό δωμάτιο; Να βάψουμε έναν τοίχο; Γαλάζιο; Θαλασσί; Οινοπνευματί; Μπλε; Πολύ αγορίστικο... Κάτι πιο ουδέτερο και συνάμα φωτεινό και συνάμα ευκολοσυνδύαστο και συνάμα δροσερό...; Όλα τα θέλαμε και αφού ψάξαμε στα χρωματοπωλεία όλης της πόλης για το τέλειο χρώμα, καταλήξαμε σε ένα μπλε-πράσινο, το χρώμα του νερού στο Ιόνιο. Ούτε μπλε ούτε πράσινο ούτε τιρκουάζ... το χρώμα των υπέροχων νερών σε κάποια σημεία του Ιονίου.
Πάρτε μια γεύση από το Open House Thessaloniki 2012 για να δείτε τι περιμένει τους επισκέπτες.
Ξεκίνησα από προχθές να λέω για ανανέωση του σπιτιού με ανοιξιάτικη διάθεση και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία που μπορούν να ντύσουν το σπίτι με την ανοιξιάτικη στολή του.
Η μαύρη μάξι φούστα προτιμήθηκε από τις φίλες της μόδας για τις εμφανίσεις τους στην εβδομάδα μόδας του Παρισιού.
Ας ξεκινήσουμε αυτή την εβδομάδα με την ιδιαίτερη φωνή της Lana Del Rey.
προκύπτει ένα από τα νοστιμότερα και πιο ιδιαίτερα φαγητά που μπορεί να γευτεί κάποιος: Σαλμί με κυνήγι και τριμμένα καρύδια!
Σάββατο σήμερα.. Ευκαιρία για πρωινό στο μπαλκόνι, όσο ακόμα κρατάει ο καιρός.
Τι κι αν το μπαλκόνι σου είναι μικρό; Τι κι αν δεν έχει πολύ χώρο; Ιδέες υπάρχουν! Κι αυτή μου άρεσε πολύ!
Ένα μπαρ στο μπαλκόνι!
Αφού δε χωράει τραπέζι και καρέκλες και καναπέδες και χαλιά και όλα αυτά που βλέπουμε σε φωτογραφίες και ζηλεύουμε και νομίζουμε ότι όλα τα μπαλκόνια - εκτός από το δικό μας - μπορούν να γίνουν επίγειοι παράδεισοι... Ε λοιπόν, γιατί να μη δημιουργήσουμε ένα μπαρ στο μπαλκόνι;
Έτοιμοι για την πρώτη βουτιά; Μερικοί τυχεροί την κάνανε άλλοι την ονειρευόμαστε ακόμα! Και μέχρι το όνειρο να γίνει πραγματικότητα, ας τη ζούμε νοητά στην επιφάνεια εργασίας μας!
Υποδεχόμαστε τον Ιούνιο, λοιπόν, με νέο wallpaper που εγκαινιάζει την καλοκαιρινή "φορεσιά" της οθόνης μας!
Σήμερα επιστρέφουμε από τη νοητή μας βόλτα στο Μιλάνο της Ιταλίας και μένουμε Ελλάδα... Αρκεί να μη μένουμε στο σπίτι :)
"Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ", έτσι δε λένε; Αντιστοίχως λοιπόν, αφού φέτος τα χιόνα δεν ήρθαν σε εμάς, ή έστω ήρθαν με το σταγονόμετρο, πήγαμε εμείς στα χιόνια.
Είτε στον προφορικό είτε στον γραπτό λόγο κάποια λάθη τα κάνουμε. Όλοι μας ή έστω σχεδόν όλοι. Κάποια από τα λάθη προφανώς κάνουμε και εμείς και να μας συγχωρείτε! Προσπαθούμε πάντα να μιλάμε και να γράφουμε σωστά, θα θέλαμε να είμαστε αλάνθαστοι αλλά άνθρωποι είμαστε, όλο και κάποια λάθη θα κάνουμε είτε στην ορθογραφία είτε στη γραμματική είτε στη σύνταξη είτε στην έκφραση.
Ήρθε η ώρα να ταξιδέψουμε παρέα σε ένα μέρος μαγικό κι ονειρεμένο, μακρινό, πολύ μακρινό... να περάσουμε τον Ατλαντικό και να φτάσουμε σχεδόν στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Αγαπημένος φίλος βρέθηκε στο ξακουστό Σαν Φρανσίσκο, συνδύασε δουλειά με βόλτες στην πόλη και με μεγάλη (δική μας) χαρά επέλεξε να μοιραστεί μερικές φωτογραφίες μαζί μας.
Μετά τη βόλτα μας στο Notting Hill, ήρθε η ώρα να περπατήσουμε παρέα και στο Covent Garden, την περιοχή που ξεχώρισα στο Λονδίνο.
Ένας πολύ καλός ορισμός, διατυπωμένος από ένα συγγραφέα, για μια έννοια παραμελημένη επί χρόνια. Ευτυχώς που αργά αλλά σταθερά ξεπροβάλλει και ενσωματώνεται στις καθημερινές μας συνήθειες.
