Stevie Wonder - My Cherie Amour
- Κατηγορία Προτείνω
Σας είπα ότι η μουσική επένδυση της ταινίας "Οδηγός Αισιοδοξίας" μου άρεσε πολύ..
Σας είπα ότι η μουσική επένδυση της ταινίας "Οδηγός Αισιοδοξίας" μου άρεσε πολύ..
Τη σχέση μας με τα λουκούμια την έχετε καταλάβει.. Η ιστορία τους μας συγκινεί και μπορείτε να τη διαβάσετε εν συντομία εδώ.. Μας συνοδεύουν κατά τη διάρκεια του ελληνικού καφέ και μας ταξιδεύουν στην Ανατολή...
Καθαρά Δευτέρα πρωί και μετά τον ξέφρενο ρυθμό του ξανθιώτικου καρναβαλιού, εγκαταλείψαμε την υπέροχη Ξάνθη, όπου έβρεχε ασταμάτητα, με σκοπό να επιστρέψουμε στη βάση μας. Πώς όμως θα μπορούσαμε να περάσουμε έξω από την Καβάλα χωρίς έστω και μια σύντομη στάση;
Ας αυξήσουμε την ένταση για να το απολαύσουμε και ας ακολουθήσουμε την προτροπή των Minor Project:
"..I want you cool,
I want you to live your life in colors.."
...και ναι υπάρχει και αισιόδοξη όψη! Αρκεί να σηκωθούμε από τον καναπέ, να έχουμε ανοιχτούς ορίζοντες και να ψαχτούμε λίγο γύρω μας.
Ο χώρος του γραφείου στο σπίτι είναι μία από τις αγαπημένες μας γωνιές. Μπορεί να έχουμε ένα ολόκληρο δωμάτιο για τη στέγαση του γραφείου και της βιβλιοθήκης, πράγμα σπάνιο ειδικά όταν στο σπίτι κατοικεί ολόκληρη οικογένεια ή να ενσωματώνουμε το γραφείο σε ένα από τα άλλα δωμάτια του σπιτιού και ιδιαίτερα στο σαλόνι.
Σπίτι μου σπιτάκι μου... Σαν το σπίτι μου πουθενά... Εκφράσεις χιλιοειπωμένες που δηλώνουν το δέσιμό μας με το σπίτι μας, τον προσωπικό μας χώρο. Και προφανώς όχι άδικα!
Συνήθως το σπίτι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με στιγμές χαλάρωσης και θαλπωρής, αποτελεί την εστία μας, έναν χώρο γαλήνης και αρμονίας. Ωστόσο πολλές φορές επηρεαζόμαστε από τα προβλήματα, τα νεύρα και την πίεση στη δουλειά και μεταφέρουμε αυτή την αρνητική ενέργεια στον προσωπικό μας χώρο. Άλλες πάλι φορές είναι οι ίδιες οι εντάσεις στο σπίτι που κάνουν την ενέργεια του κάπως πιο βαριά. Πώς θα μπορούσαμε όμως να καθαρίσουμε όλη αυτή τη συσσωρευμένη ενέργεια; Η φύση έχει φροντίσει να μας εφοδιάσει με ένα θεραπευτικό βότανο που πολλές παραδόσεις χρησιμοποιούν ώστε να απαλλαγούμε από την αρνητική ενέργεια που ρέει στον χώρο μας.
Με τις δαντελίτσες έχουμε ξανασχοληθεί, έχουμε πειραματιστεί, έχουμε δώσει χαρά στη γιαγιά.. Και τώρα, να σου πάλι οι δαντέλες σε φωτεινή εκδοχή για να αξιοποιηθούν και στην ανοιξιάτικη διακόσμηση του σπιτιού.
Το τραγούδι το ακούσαμε πρόσφατα με αφορμή τις μαζικές μετακομίσεις των φίλων μας. Τώρα όμως έχουμε τη δυνατότητα να δούμε και το video clip, μια που βρισκόμαστε στις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του.
Το πασχαλινό τραπέζι είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με το τραπέζι των Χριστουγέννων. Συνήθως η διακόσμηση είναι πιο λιτή και το συνολικό ύφος του τραπεζιού πιο ανάλαφρο.. Εξάλλου δε λένε ότι τα Χριστούγεννα είναι για την πόλη και το Πάσχα για το χωριό;
Τελευταίος μήνας του χρόνου και μια μόνο ανάσα πριν τα Χριστούγεννα. Οι γιορτινές δημιουργίες συνεχίζονται. Και δεν ξέρω αν χαίρομαι πιο πολύ εγώ ή ο Φίλιππος. Η απάντηση νομίζω πως είναι προφανής.Ο Φίλιππος ενδεχομένως θα μπορούσε να αρκεστεί στο παιχνίδι με τα τουβλάκια και τη ζωγραφική του και να είναι πολύ ικανοποιημένος. Εγώ πάλι όχι.
Αυτά τα σταφύλια σίγουρα δεν είναι τα "Σταφύλια της οργής" αλλά τα σταφύλια της γλύκας. Έτσι τα ονομάζει ο παραγωγός τους που επί χρόνια φροντίζει το κλήμα, μαζεύει τα σταφύλια και τα μοιράζει σε φίλους και γνωστούς. Οι περισσότεροι τα περιμένουν πως και πως κάθε Αύγουστο, μαζί με τους κολιούς και τα τονάκια.
Ο διαγωνισμός μας για δύο τεύχη του βιβλίου "Μ' αρέσει να πλέκω 2" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μύρτος ολοκληρώθηκε. Με μεγάλη μου χαρά (πόσο θα χαρεί και η γιαγιά μου δε λέγεται!) βλέπω από τον αριθμό των συμμετοχών, πως το πλέξιμο αποκτά όλο και ισχυρότερη θέση στον ελεύθερο χρόνο μας.
Λένε άλλωστε πως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να απομονώσεις για λίγο το μυαλό σου, να μη σκέφτεσαι όσα σε απασχολούν ή από την άλλη, να εστιάσεις σε ένα μόνο θέμα και να μείνεις συγκεντρωμένος σε αυτό αναζητώντας λύση.
Όσοι μείναμε σπίτι, ανοίγουμε ένα μπουκάλι κρασί, ανάβουμε κεράκια, σβήνουμε τα φώτα και πατάμε το play για να ξεκινήσει η ταινία που έχουμε επιλέξει..
Tο κίνημα των Christmastreestas ολοκλήρωσε και φέτος την αποστολή του! Και ενώ μετράμε 10 μέρες για τα Χριστούγεννα, ήρθε η ώρα να δούμε παρέα το δεύτερο δέντρο που στολίσαμε. Είστε έτοιμοι;
Όσο οι γιορτές πλησιάζουν τόσο οι αναζητήσεις για δώρα προς αγαπημένους ανθρώπους εντείνονται. Ψάχνουμε δώρα μικρά, συμβολικά, εντός προϋπολογισμού, και όσο γίνεται προσαρμοσμένα στην προσωπικότητα των παραληπτών.
Τι θα λέγατε για δώρα χειροποίητα, φτιαγμένα με φαντασία, μεράκι και διάθεση να ξεχωρίσουν και να ενθουσιάσουν τους φίλους μας;
Ο πρώτος μου μαυροπίνακας ήταν σε ένα από κλασικά αριθμητήρια που είχα ως παιδί. Πορτοκαλί αριθμητήριο με ένα μικρό μαυροπίνακα από κάτω. Έτσι το θυμάμαι τουλάχιστον και μάλλον αναφέροντας αυτή την ανάμνηση, μαρτυρώ και την ηλικία μου :) Αλλά το θυμάμαι με νοσταλγία.
Αν και έχουμε φτάσει ήδη στις 21 Οκτωβρίου, ο καιρός καλά κρατά και το εκμεταλλευόμαστε όσο μπορούμε. Το χθεσινό Σάββατο είπαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό.
Τα παιδιά ρουφάνε και εναποθέτουν μέσα τους εικόνες, λέξεις, χάδια, αγκαλιές, μουσικές. Πλάθουν την προσωπικότητά τους με όλα τα ερεθίσματα που δέχονται αβίαστα. Η διαδικασία αυτή ξεκινά από την αρχή της ζωής τους και ολοκληρώνεται μέσα σε ένα πολύ σύντομο διάστημα..