Νέο μουσικό κομμάτι που ήρθε για να μας ταξιδέψει μέχρι τον ήλιο!

Mας αρέσει πολύ το ρεφρέν του:

"Now I'm gonna tell my mamma
that I'm a traveller
I'm gonna follow the sun"

Η Σαντορίνη, το πιο ιδιαίτερο, το πιο χαρακτηριστικό νησί της Ελλάδας, λόγω της ηφαιστειογενούς της προέλευσης και της απαράμιλλης ομορφιάς της, μαγεύει κάθε επισκέπτη και κερδίζει το ενδιαφέρον κάθε φωτογράφου. Είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς διακοπών για πολύ μεγάλη μερίδα τουριστών. Τα γραφικά σοκάκια, η Καλντέρα, η πανέμορφη Οία, το υπέροχο ηλιοβασίλεμα δημιουργούν εικόνες και αναμνήσεις που μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό των περισσότερων επισκεπτών.

Παραλία Θεσσαλονίκης, καλοκαιράκι 2016.

Όλοι κάνουν βόλτες. ποδήλατα παντού, γονείς, παιδιά, σκυλάκια, ηλικιωμένοι, άλλοι χαρούμενοι, άλλοι σκεπτικοί.

Και εμείς εκεί μαζί με ένα φιλικό ζευγάρι και τον γιο μου (ούτε καν 2 χρονών) που χαίρεται με το κάθε τι... Mε το αεροπλάνο, τον ήχο από τις μηχανές, τις πεταλούδες... Χαιρετάει τους πάντες, όμως έχει τρελή αδυναμία στα παιδάκια. Αφού λοιπόν έχουμε χαιρετήσει όλον τον κόσμο συμπεριλαμβανομένων κατοικιδίων και αδέσποτων, εμφανίζεται μπροστά μας ένα αγοράκι (περίπου 13-14 χρονών) που είχε στο αναπηρικό καροτσάκι την αδερφούλα του (περίπου 9-10 χρονών) κάνοντας και εκείνοι βόλτες.

Μια ακόμα τάση της φετινής σεζόν που αγαπάμε πολύ είναι τα παντελόνια σε παστέλ αποχρώσεις. Είναι ανάλαφρα, όμορφα, ανοιξιάτικα και συνδυάζονται με πάρα πολλά ρούχα. Τείνουν να αντικαταστήσουν τα τζιν μας... Και εδώ που τα λέμε είναι πιο μαλακά, πιο δροσερά, πιο άνετα... γιατί να μην τα συμπεριλάβουμε στις στιλιστικές μας επιλογές;

Κάθε χρόνο βάφουμε αυγά.. βάψαμε και φέτος, κάθε χρόνο τσουγκρίζουμε και τρώμε αυγά μετά την Ανάσταση, τρώμε και στο πασχαλινό τραπέζι, θα φάμε και φέτος... και μετά κανείς δεν τιμάει τα υπόλοιπα βαμμένα αυγά.. Μένουν στη γυάλα, πάνω στο τραπέζι, περνάνε οι μέρες, μπαίνουν στο ψυγείο και μένουν εκεί... τρώμε από κανένα αλλά τα τελευταία συνήθως καταλήγουν στον κάδο απορριμάτων..

Μια ταινία που έγραψε ο Andrew Stern και σκηνοθέτησε ο Henry Alex Rubin. Προβλήθηκε σε 2 κινηματογραφικά Φεστιβάλ το 2012 (Τορόντο και Βενετία) και στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2013. Οι βαθμολογίες των χρηστών στη γνωστή ιστοσελίδα IMDB.com της δίνουν έναν κολακευτικό μέσο όρο 7,6 στα 10.

Μια "αληθινή" ταινία που στάθηκε αφορμή για σκέψη και συζήτηση. Mια ταινία που αξίζει να δείτε.

Ο καιρός των γάμων έφτασε πια για τα καλά. Οι μελλοντικές νύφες τρέχουν για νυφικό, για το στολισμό, για προσκλητήρια, για μπομπονιέρες... Η λίστα είναι πολύ μεγάλη! Και λέω νύφες γιατί συνήθως οι γυναίκες επιμελούνται αυτών των θεμάτων, ενώ οι μελλοντικοί γαμπροί συνήθως περιορίζονται στην επιλογή του κουστουμιού και συμμετέχουν στην επιλογή του φωτογράφου και της μουσικής.

Όπως ήδη αναφέραμε, φέτος ήταν η πρώτη φορά που τα κορίτσια του maresei.gr αποφασίσαμε να φτιάξουμε μόνες μας τις λαμπάδες για τα πνευματικά μας παιδιά αλλά και για αγαπημένους φίλους!

Μας αρέσει πολύ να δημιουργούμε άλλωστε και μετά την εμπειρία των βαπτιστικών πακέτων, η δημιουργία των χειροποίητων λαμπάδων ήταν σχεδόν δεδομένη. Δεν χρειάστηκε 2η σκέψη. Προμηθευτήκαμε τα κεριά και κάποια συμπληρωματικά υλικά και λάβαμε δράση.

Ήδη σας έχουμε παρουσιάσει την πρώτη maresei λαμπάδα για τη βαπτιστήρα μιας φίλης μας. Σειρά σήμερα έχουν οι λαμπάδες που δημιουργήθηκαν για ένα ζευγάρι φίλων μας. Στόχος μας, πέρα από το να τους χαρίσουμε χαμόγελα, ήταν να τους θυμίσουμε το γαμήλιο ταξίδι τους στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, τη Νέα Υόρκη. Είχαμε άλλωστε τα υλικά από τη δημιουργία της λαμπάδας που φτιάχτηκε αποκλειστικά για τη ροκ μικρή κυρία που ακούει στο όνομα Μαργαρίτα.

Ο διαγωνισμός μας έληξε! Τα υπέροχα προϊόντα της Olea θα βρουν νέο σπίτι. Θα βρουν ένα πρόσωπο να περιποιηθούν, ένα χαμόγελο να φωτίσουν.

Μια διασκευή που μ'αρέσει πολύ τον τελευταίο καιρό!

Είμαι σίγουρη ότι οσοι δεν είμαστε διακοπές αναρωτίομαστε "Τι κάνω εδώ;".

Mια μουσική πρόταση που μας έρχεται από το Λονδίνο..

Σπίτι μου σπιτάκι μου... Σαν το σπίτι μου πουθενά... Εκφράσεις χιλιοειπωμένες που δηλώνουν το δέσιμό μας με το σπίτι μας, τον προσωπικό μας χώρο. Και προφανώς όχι άδικα!

Συνήθως το σπίτι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με στιγμές χαλάρωσης και θαλπωρής, αποτελεί την εστία μας, έναν χώρο γαλήνης και αρμονίας. Ωστόσο πολλές φορές επηρεαζόμαστε από τα προβλήματα, τα νεύρα και την πίεση στη δουλειά και μεταφέρουμε αυτή την αρνητική ενέργεια στον προσωπικό μας χώρο. Άλλες πάλι φορές είναι οι ίδιες οι εντάσεις στο σπίτι που κάνουν την ενέργεια του κάπως πιο βαριά. Πώς θα μπορούσαμε όμως να καθαρίσουμε όλη αυτή τη συσσωρευμένη ενέργεια; Η φύση έχει φροντίσει να μας εφοδιάσει με ένα θεραπευτικό βότανο που πολλές παραδόσεις χρησιμοποιούν ώστε να απαλλαγούμε από την αρνητική ενέργεια που ρέει στον χώρο μας.

Πώς θα σας φαινόταν να έχετε στον τοίχο σας μια ζωγραφιά από ένα αγαπημένο παιχνίδι;

Το δεύτερο μέρος των χριστουγεννιάτικων πειραματισμών μου αφορούσε κυρίως δώρα σε αγαπημένα πρόσωπα. Μπορεί να μην έφτασε ακόμα ο Άγιος Βασίλης αλλά αν έχουμε φίλους που γιορτάζουν αυτήν την περίοδο γιατί να μην προσαρμόσουμε τα δώρα τους στο πνεύμα των ημερών;

Ακόμα και στο πιο απλό δώρο, μπορούμε να βάλουμε την προσωπική μας πινελιά και να πρωτοτυπήσουμε έστω στη συσκευασία.

Μήπως τελικά το μαγείρεμα των άγριων μανιταριών είναι αντρική υπόθεση; Η διάσημη πλέον σάλτσα μανιταριών του οικογενειακού μας μανιταροσυλλέκτη αποτελεί πρόκληση και μυεί άλλον έναν άντρα στην κουζίνα. Η δική του εκτέλεση οδηγεί σε μια πιο πικάντικη αίσθηση που για τους άμαθους - σαν και μένα - στα καυτερά είναι δυναμίτης!

Kλείνουμε τα μάτια, πατάμε play και έτσι απλά ο πολυτάλαντος Μoby μας παρασύρει σε ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι.. και μια υπέροχη ζωή..

Λένε ότι η Καβάλα είναι μια από τις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας. Είχαμε περάσει πολλές φορές από εκεί στα ταξίδια μας προς άλλους όμορους νομούς και κάθε φορά απολαμβάναμε τη θέα από ψηλά. Η πόλη φαινόταν πολύ όμορφη και εμείς πάντα λέγαμε πως δοθείσης ευκαιρίας θα την επισκεφτούμε.

Και η ευκαιρία δόθηκε πριν λίγο καιρό.

Περάσαμε τα μέσα Μάρτη πια, ο καιρός ανοιξιάτικος και αρχίζει να μας τρελαίνει. Όχι πως είχαμε βαρύ χειμώνα αλλά όταν βλέπεις τη φύση να ξυπνάει, τα δέντρα ανθισμένα, όλα να πρασινίζουν και να έχουν περάσει 5-6 μήνες κλεισούρας, όπως και να το κάνουμε, χαίρεσαι, ξαλαφρώνεις και από τα έξοδα θέρμανσης και επανέρχεται η (πιθανή) χανένη αισιοδοξία σου.

Ρυθμικό και μελωδικό μουσικό ξεκίνημα του Σαββατοκύριακου!

Σύνθημά μας η Αλληλεγγύη...

Αγαπημένη μου Παρασκευή, 

Σε περίμενα... με ανυπομονησία! Μου φάνηκε ότι άργησες. Γιατί;

Πόσο μ' αρέσει όταν συναντώ μικρά αντικείμενα σε απρόβλεπτα μέρη του σπιτιού! Για μια ανατρεπτική διακόσμηση! Για έμπνευση και πρωτοτυπία!

Μετά τη θραύση που έκαναν τα χωρίς ζάχαρη κουλουράκια, η μητέρα πήρε θάρρος και αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας και άλλες αντίστοιχες συνταγές για όσους προτιμούν τα "άγλυκα" γλυκά.