Βρισκόμαστε στην πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου, στην πρώτη Δευτέρα του καλοκαιριού... Το μυαλό δουλεύει, σχεδόν κάνει υπερωρίες σκεφτόμενο τις καλοκαιρινές εξορμήσεις, την ξενοιασιά του καλοκαιριού, εικόνες θαλασσινές και υπέροχες... Σε ένα τέτοιο σκηνικό η στενοχώρια, η γκρίνια, τα σκυθρωπά πρόσωπα, οι αρνητικές σκέψεις δεν έχουν θέση..

Ντουλάπες, παπουτσοθήκες, συρτάρια, ράφια... όσα και να είναι δεν αρκούν ποτέ! Τις περισσότερες φορές μάλιστα όσο περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους έχουμε στη διάθεσή μας, τόσο περισσότερο τους γεμίζουμε. 

Ένα diy project που λάτρεψα!

Πόσους άντρες φίλους έχω που θεωρούν πως οι γυναίκες δεν ξέρουμε να οδηγούμε... Και πόσες φορές ακόμα και εμείς οι ίδιες βλέποντας ένα περίεργο παρκάρισμα ή μια οδηγική γκάφα ξεστομίζουμε χωρίς πολλή σκέψη "γυναίκα θα 'ναι"... Να μην αναφέρω ότι πολλές φορές - σχεδόν ξανθιά με λες και μένα - λέμε και το κλασικό "καμιά ξανθιά θα 'ναι"...

Την "Αμνησία" τη διάβασα όταν πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και μπήκε εξαρχής στη λίστα με τα αγαπημένα βιβλία.

Αργία σήμερα! Ο καιρός είναι καλός! Ευκαιρία για εξόρμηση στη φύση, πεζοπορία, βόλτα με το ποδήλατο, ρακέτες ή βόλευ στην παραλία, πικ νικ.. ή ό,τι άλλο μας αρέσει.

Συμφωνούμε και επαυξάνουμε! Μας αρέσει το καλό φαγητό! Μόνο να μην το παρακάνουμε, γιατί σε κάτι τέτοιες περιπρώσεις ισχύει και το "παν μέτρον άριστον" και πρέπει που και που να δείχνουμε λίγη αυτοσυγκράτηση!

Και μετά το Σκλήθρο, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Σκήτη. Ως προς τη σειρά επίσκεψης των δύο χωριών, δεν τίθεται θέμα προτίμησης. Η επιλογή έγινε βάσει του πιο εύκολου δρομολογίου για την επιστροφή στη βάση μας.

Πάμε και μια βόλτα στη Σκήτη λοιπόν...

Ρυθμικό και μελωδικό μουσικό ξεκίνημα του Σαββατοκύριακου!

Ένα από τα ωραιότερα ταξίδια μας ως τώρα ήταν το ταξίδι – έκπληξη σε μια από τις πιο γραφικές πόλεις της Ευρώπης, το Άμστερνταμ ή διαφορετικά στη Βενετία του Βορρά.

1. Αυτό που είναι, είναι.

2. Εγώ είμαι αυτός που είμαι.

3. Εσύ... είσαι όπως είσαι.

Πλησιάζει και φέτος η ημέρα της απονομής των κινηματογραφικών βραβείων Όσκαρ και ήδη έχουμε ξεκινήσει να μετράμε αντίστροφα, να κάνουμε προβλέψεις και να σβήνουμε από τη λίστα μας τις ταινίες που πρέπει να δούμε για να έχουμε άποψη πριν τη μεγάλη βραδιά. 

Λίγες μέρες πριν το γραμματοκιβώτιο του Άγιου Βασίλη πάρει σάρκα και οστά, καθίσαμε στο καρεκλάκι μας και μαζί με τον Φίλιππο παίξαμε για πρώτη φορά με τον πηλό. Εγώ έφτιαχνα, αυτός χαλούσε. Αλλά τι σημασία έχει; Περάσαμε μια δημιουργική ώρα χωρίς τουβλάκια και κουμπάκια και φτιάξαμε μικρά στολιδάκια.

Ένα πολύ ευχάριστο μουσικό ξεκίνημα για τη σημερινή μέρα!

Επιτέλους! Παρασκευή απόγευμα! Έχουμε όλο το Σαββατοκύριακο μπροστά μας για να χαλαρώσουμε στο σπίτι μόνοι ή με φίλους, να πάμε μια βόλτα για ψώνια, να επισκεφθούμε εκθέσεις ή να επιχειρήσουμε μια έστω και ημερήσια εκδρομή, έτσι για να αλλάξουμε παραστάσεις..

Τι λέτε για ένα πεντάλεπτο μουσικό διάλειμμα;

Το πιο ταιριαστό τραγούδι στην πρώτη βροχερή ημέρα του Νοεμβρίου!

Καλή μας ημέρα και καλό μήνα!

Έχει χαρακτηριστεί ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα στη Νορβηγία, ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα στη Σκανδιναβία. Τίτλοι τρανοί! Γι' αυτό και όταν έπιασα Τα Κυνηγόσκυλα στα χέρια μου, είχα την αίσθηση πως θα είναι μια καλή συντροφιά στις μοναχικές στιγμές μου. Την αίσθηση αυτή βοήθησε και η περιγραφή στο οπισθόφυλλο. Ξεκινάει δυναμικά. Σου μεταδίδει την ένταση, τη δράση, την αγωνία.

Μέρες τώρα η πραλίνα φουντουκιού τριγυρίζει στο μυαλό μου. Είτε πάνω σε μια φέτα ψωμί είτε ανάμεσα σε δύο μπισκότα σε μορφή σάντουιτς είτε σε μια απλή κουταλιά γλυκού ή ενίοτε και σούπας έρχεται αρχικά στο μυαλό μου και στη συνέχεια στο πιάτο μου!

Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενο post, αυτή είναι μια σούπερ επιλογή για ένα πλήρες πρωινό που σου δίνει ενέργεια για όλη την ημέρα!

Μια πολύ αγαπημένη τριλογία βιβλίων από μία πολύ καλή συγγραφέα!

Τι λέτε για μια στιλιστική βόλτα στους δρόμους του Μιλάνο;

Πράγματι! Είναι γεγονός ότι τις Δευτέρες οι περισσότεροι δε τις συμπαθούμε ιδιαίτερα, γιατί έρχονται πολύ γρήγορα μετά τις Παρασκευές αλλά και γιατί οι Παρασκευές έρχονται πολύ αργά μετά τις Δευτέρες.

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν αυτό που μου συμβαίνει, συμβαίνει σε όλους. Φαντάζομαι η πλειοψηφία των ανθρώπων ακούει μουσική. Εγώ ανήκω σίγουρα στην πλειοψηφία και ίσως στο κομμάτι αυτής που κάθε στιγμή της ζωής τους είναι μουσική. Η χαρά μου, η λύπη μου, το άγχος μου, η διασκέδασή μου, το ψυχοπλάκωμά μου, η αρχή της εβδομάδας μου, οι Κυριακές μου, ακόμη και τα όνειρά μου. Και προφανώς στο μπάνιο μου τραγουδάω και στο δωμάτιό μου και όταν μαγειρεύω και όταν καθαρίζω και φυσικά στο δρόμο με ακουστικά τόσο αποκρουστικά όσο κάθε μαγεμένος από τις νότες άνθρωπος που περπατάει και σιγοτραγουδάει.