Μuffins με παπαρουνόσπορο, cupcakes με μαρμελάδα δαμάσκηνο και άλλα τρία μικρά κεικάκια χωρίς πρόσθετα υλικά για όσους αγαπούν το άρωμα λεμονιού στα κέικ και δε θέλουν τίποτα να χαλάει τη γεύση του.

Μας ζητήσατε στιλιστικές προτάσεις και για παχουλές! Πώς να σας χαλάσουμε χατήρι;

Ο καιρός των γάμων έφτασε πια για τα καλά. Οι μελλοντικές νύφες τρέχουν για νυφικό, για το στολισμό, για προσκλητήρια, για μπομπονιέρες... Η λίστα είναι πολύ μεγάλη! Και λέω νύφες γιατί συνήθως οι γυναίκες επιμελούνται αυτών των θεμάτων, ενώ οι μελλοντικοί γαμπροί συνήθως περιορίζονται στην επιλογή του κουστουμιού και συμμετέχουν στην επιλογή του φωτογράφου και της μουσικής.

Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.

Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.

Τα Τέμπη του Νέστου είναι ένα από εκείνα τα σχεδόν άγνωστα σημεία της Ελλάδας που αν δεν μένεις στη Θράκη ή δεν έχεις κάνει φαντάρος (ΟΚ, οι άντρες!) ή φοιτητής στη Θράκη ώστε να τα διασχίσεις με το τρένο ή να τα περπατήσεις, πιθανότατα δεν τα γνωρίζεις. Ίσως να έχεις δει ή ακούσει κάτι, ίσως και να έχεις διαβάσει σχετικά σε κάποια από τις περίπου 44,900 ιστοσελίδες που κάποια στιγμή έχουν γράψει κάτι γι'αυτά.

Μαύρα, καστανά ή ξανθά, βαμμένα ή φυσικά, ίσια ή σγουρά, τα μαλλιά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της γυναικείας εμφάνισης (και της αντρικής φυσικά αλλά εδώ ας επικεντρωθούμε στις γυναίκες και σε επόμενο post θα μιλήσουμε και για τους άντρες). Για πολλές γυναίκες μια αλλαγή στα μαλλιά πηγάζει από την ανάγκη για ανανέωση και συνήθως συνεπάγεται βελτίωση της διάθεσης και της ψυχολογίας.

Δεν είναι μόνο τα χωνιά που με λίγη φαντασία μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά. Είναι και ένα παλιό τζιν μπουφάν, πουκάμισο ή παντελόνι.

Μια εικόνα χίλιες λέξεις! Έξι εικόνες; 

Ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του φθινοπώρου από τον Κωστή Μαραβέγια και την μπάντα του.

Ένα μουσικό διάλειμμα με ένα ακόμη κομμάτι από τη Μαρίζα Ρίζου..

Να σου η μητέρα χθες το απόγευμα, σκάει μύτη με ένα πιάτο γεμάτο αλμυρές πλεξούδες! Έτσι μου τις ονόμασε, έτσι σας τις παρουσιάζω.

Διάφορα τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές και το διαδίκτυο βρίσκονται εδώ και χρόνια στο επίκεντρο της καθημερινής μας ζωής. Περπατάς στο δρόμο και βλέπεις πως οι περισσότεροι μιλούν ή ασχολούνται με το κινητό, μπαίνεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς και οι επιβάτες παίζουν παιχνίδια ή σερφάρουν μέσω κινητών και ταμπλέτων, περιμένεις σε μια στάση ή στο αεροδρόμιο και γίνεται το ίδιο. Στις καφετέριες επικρατεί η ίδια κατάσταση. Βλέπεις γονείς να βγάζουν τα παιδιά τους έξω και αντί για μπάλα να τους δίνουν την ταμπλέτα ή το κινητό για να περάσουν το χρόνο τους σερφάροντας.

Τι θα φάμε απόψε; Τι θα λέγατε για μια δροσερή σαλάτα με παντζάρια;

Ολοκαίνουριο κομμάτι από τη μοναδική Lana Del Rey!

Οι γιορτές καταφτάνουν, το έτος τελειώνει, η ώρα του απολογισμού έρχεται. Τι κάναμε σωστά; Τι κάναμε λάθος; Τι δε θα ξανακάνουμε; Ποια είναι τα όνειρα και οι επιθυμίες μας για τη νέα χρονιά; Ποιους νέους στόχους θέτουμε; Πώς θα τους πετύχουμε; Σίγουρα χρειαζόμαστε τύχη αλλά και λίγη οργάνωση δε βλάπτει. 

Πώς μπορούμε να οργανωθούμε καλύτερα; Ένα ημερολόγιο πάντα βοηθάει. Και ποιο ημερολόγιο μπορεί να είναι καλύτερο από αυτό που μας γεμίζει θετική ενέργεια και μας ωθεί να περάσουμε μια χρονιά δημιουργική, γεμάτη χαμόγελα, ξεχωριστές στιγμές και νέες εμπειρίες; 

Είμαστε λοιπόν στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρουμε δύο αντίτυπα του "Ημερολόγιο Καλοτυχίας 2015", που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μύρτος.

Μια ιδέα που πολύ μας αρέσει! Ένα φωτιστικό φτιαγμένο από το παλιό σίδερο της γιαγιάς.

Ένα περιποιημένο καφεδάκι είναι πάντα ευπρόσδεκτο, ιδιαίτερα το πρωί.

Ίσως επειδή μιλήσαμε για ταξίδια ως στην κορυφή του βουνού και ακόμα πιο πάνω, πάνω από τα σύννεφα, ίσως επειδή κάθε ταξίδι είναι ομορφότερο όταν έχεις καλή παρέα, ξύπνησα σήμερα έχοντας στο μυαλό μου αυτό το τραγούδι...

Τελικά η καλή μας φίλη που ξέρει από μουσική, από cookies, από στολισμούς καλαθιών, ξέρει και από πρωινά! Μα αυτό θα πει να έχεις πολυτάλαντες φίλες!

Για τον Parov Stelar ξαναμιλήσαμε πριν μερικούς μήνες. Αυτή τη φορά ακούμε ένα πολύ καινούριο μουσικό κομμάτι, που έφτασε κι αυτό στο inbox μας από έναν πολύ καλό μας φίλο.. 

Μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον αυτό ήταν το αγαπημένο κομμάτι της μικρής μου φίλης, που ακούει στο όνομα Μελίνα. Το άκουσα νωρίτερα, τη σκέφτηκα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Ανεβάστε την ένταση, πατήστε play και...1,2,3...αφεθείτε στον ρυθμό του. Προσοχή όμως, γιατί είναι εθιστικό ;-)

Μια δράση που αξίζει τη στήριξή μας! Όσοι βρίσκεστε στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, προλαβαίνετε να δηλώσετε συμμετοχή μέχρι και αύριο. Το ραντεβού έχει δοθεί για αυτή την Κυριακή 28/09 στο Ζάππειο στις 10.00 π.μ. και είναι για καλό σκοπό!

Εκεί που με ρωτάει ο μανιταροσυλλέκτης πατέρας πότε θα μαγειρέψω τα άγρια μανιτάρια με νέο τρόπο, εμφανίζεται μπροστά μου η φωτογραφία της φίλης Ανθής για ένα λαχταριστό τραχανότο άγριων μανιταριών. Και μαζί έρχεται και η συνταγή!

Ήθελα πολύ να πάω ένα ταξιδάκι αυτή την εποχή. Ένα ταξίδι σε ένα μέρος μικρό, ήσυχο, όμορφο, πολύχρωμο. Μα τι να κάνω που δεν μπορώ και δε βολεύει και μια σειρά διαφόρων παραγόντων δε μου επιτρέπουν να απομακρυνθώ αρκετά.

Μήπως γι αυτό μόλις είδα τις φωτογραφίες της Μαρίας, ταξίδεψα μαζί της; Μήπως γιατί το μέρος που βρέθηκε η Μαρία πριν λίγες ημέρες ήταν μαγικό κι ονειρεμένο; Μήπως γιατί ζήλεψα και λίγο...