Δύσκολη η πρώτη εργάσιμη μέρας της εβδομάδας και όταν γύρισα σπίτι δεν είχα ετοιμάσει κάτι για φαγητό..
Αυτή η σάλτσα μανιταριών είναι η καλύτερη που έχει κάνει. Δε μαγειρεύει συχνά ούτε μεγάλη ποικιλία φαγητών. Ωστόσο, για όσα κουβαλάει από το δάσος ή από τη θάλασσα, θέλει να έχει άποψη. Και δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνει ο ίδιος στην κουζίνα προσπαθώντας πάντα να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ειδικά με τα μανιτάρια, θέλει πάντα να κάνει μια σάλτσα καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε φορά εξελίσσει τη συνταγή του και προσπαθεί να μας καταπλήξει.
Γεγονός είναι ότι τα καταφέρνει πολύ καλά. Αυτή τη φορά όμως η σάλτσα μανιταριών που έφτιαξε είναι απίθανη! Και συνδυάζεται υπέροχα με ζυμαρικά.
Σήμερα λαχταρίσαμε μια μακαρονάδα! Και επιτέλους έφτασε η ώρα που η μακαρονάδα πέρασε από το μυαλό στο πιάτο μας!
Τα φρέσκα μαύρα ντοματίνια, παραγωγής 2 καλών μας φίλων, αποτέλεσαν έμπνευση για τη δημιουργία ενός άκρως καλοκαιρινού πιάτου.
Ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία στην κουζίνα είναι τα διάφανα γυάλινα βάζα που γεμάτα με μπαχαρικά, ζυμαρικά, αλεύρι, ζάχαρη, καφέ, καρπούς... αποτελούν ένα από τα διακοσμητικά στοιχεία των ραφιών και γενικότερα του χώρου της κουζίνας.
Βλέποντας την ταινία "Ψαρεύοντας Σολομούς στην Υεμένη" είπα να πειραματιστώ και να δοκιμάσω να φτιάξω ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα ζυμαρικών! Η ταινία να σας πω την αλήθεια ήταν μέτρια, αλλά τουλάχιστον η προσπάθεια στην κουζίνα στέφθηκε με επιτυχία!
Το ενδιαφέρον με τα ζυμαρικά είναι ότι είναι ένα φαγητό πολυδιάστατο: μπορούμε να τα γευτούμε σε διάφορες μορφές, κοντά ή επιμήκη, πλατιά ή ψιλά, βιδωτά, φιογκάκια, ακόμα και πουγκάκια γεμιστά με τυριά ή κρέας.
Η ευκαιρία για νέες χιονοβόλτες στα Γρεβενά δόθηκε απρόσμενα και χρονικά πολύ κοντά με την πρώτη, οπότε δεν είναι να την χάνεις. Μέσα Φλεβάρη, καιρός ανοιξιάτικος, το βράδυ πανσέληνος και νύχτα ακόμη ξεκίνησα για τα ψηλά. Οι πληροφορίες έλεγαν ότι μια ανάβαση στο ύψωμα Αννίτσα, απέναντι κατά κάποιο τρόπο από τη Βασιλίτσα και τον Σμόλικα, θα έδινε την ευκαιρία να θαυμάσεις ταυτόχρονα την ανατολή του ηλίου και τη δύση του φεγγαριού και όχι μόνο. Ο καθαρός ουρανός προσφέρεται για φωτογραφίες και αγνάντεμα.
Τους atenistas τους συμπαθούμε ιδιαίτερα και μάλιστα κατά περιόδους αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλη την παρέα. Ποιοι είναι όμως οι atenistas;
Το αγαπημένο μου ρυζόγαλο, με τη συνταγή της μαμάς, που την έχει πάρει από τη γιαγιά. Μια συνταγή που κρατάει χρόνια και περνάει από γενιά σε γενιά σήμερα μοιράζεται απλόχερα.
Για τον Parov Stelar ξαναμιλήσαμε πριν μερικούς μήνες. Αυτή τη φορά ακούμε ένα πολύ καινούριο μουσικό κομμάτι, που έφτασε κι αυτό στο inbox μας από έναν πολύ καλό μας φίλο..
Μήλος, το νησί του έρωτα, των πειρατών, της Αφροδίτης, του απόλυτου τιρκουάζ, των σπηλιών, των ηφαιστείων, του ηλιοβασιλέματος, των ιδιόμορφων γεωλογικών σχηματισμών, της γεωθερμίας, των πετρωμάτων, της ιστορίας, των μεταλλείων και των ορυχείων. Ναι, η Μήλος είναι ίσως το πιο εξωπραγματικά όμορφο και γεμάτο γοητευτικές αντιθέσεις νησί και η πιθανότητα να την ερωτευτείς είναι δραματικά υπέρ της.
Αυτή την Κυριακή, 1η Δεκεμβρίου 2013 η Λεωφόρος Νίκης γίνεται και πάλι πεζόδρομος και ετοιμάζεται να υποδεχτεί χιλιάδες πολίτες χωρίς αυτοκίνητα.
Μύρισε καλοκαίρι! Ο καιρός όλες αυτές τις μέρες είναι υπέροχος! Ήλιος! Ζέστη! Θες δε θες, το μυαλό τρέχει στη θάλασσα! Και μάλλον όχι μόνο το μυαλό, διότι οι πρώτες πετσέτες θαλάσσης και τα πρώτα μαγιό άρχισαν να ξεπροβάλουν στα μπαλκόνια της γειτονιάς, γεγονός που μαρτυρά πως κάποιος άρχισε δειλά δειλά ... να κολυμπά!
Επηρεασμένη από τις τελευταίες βόλτες σε βουνά και σε ποτάμια, θυμήθηκα άλλη μια κυριακάτικη βόλτα λίγο πριν τις γιορτές στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων.
Σήμερα νιώσαμε την ανάγκη να ξαναγίνουμε όλοι παιδιά..
Λίγο πριν μπει η νέα χρονιά, είδαμε τις πρώτες άσπρες μέρες κυριολεκτικά. Χιόνι έπεσε σε πολλές περιοχές της χώρας μας, ακόμα και δίπλα στο κύμα, οι φωτογραφίες με τα χιονισμένα τοπία κατέκλυσαν τα social media, παιδάκια γέμισαν τα πεζοδρόμια για να παίξουν χιονοπόλεμο παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες και εκδρομείς βρέθηκαν για ώρες στους δρόμους αφού αναγκάστηκαν να ταξιδεύουν με πολύ μικρές ταχύτητες μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.
Καλημέρα! Kαλησπέρα! Αχ τι καλό που είναι! Το πρώτο σας είναι; Εσάς πόσο είναι; Είναι ήσυχο; Τρώει καλά; Κοιμάται το βράδι; Θα το βάλετε στη θάλασσα; Αγοράκι ή κοριτσάκι είναι; Αχ τι χαριτωμένο!
Ερωτήσεις που μας φέρνουν πιο κοντά!
Τρεις ενδυματολογικές προτάσεις από την Alyson Haley για τις ηλιόλουστες βόλτες μας στην πόλη..
Έφτασε το απόγευμα της Παρασκευής και αρχίζουν οι ερωτήσεις για τις στιλιστικές επιλογές του σαββατοκύριακου. Ο καιρός προβλέπεται καλός, οπότε οι βόλτες είναι δεδομένες. Έχουμε και πολλά παζάρια βιβλίου ανά την Ελλάδα, έχουμε και τα απαραίτητα ψώνια λίγο πριν το Πάσχα... Τι να φορέσω λοιπόν; Οι γυναίκες το σκεφτόμαστε από σήμερα, μπορεί να αλλάξουμε και μερικές απόψεις μέχρι αύριο, ενώ οι άντρες συνήθως ασχολούνται με το θέμα μόλις ξυπνήσουν. Εμείς πάντως θα αποπειραθούμε να δώσουμε απάντηση και στα δύο φύλα.
Άλλη μια μουσική πρόταση που έφτασε στο inbox μας από μέλος της παρέας του maresei, πολύ καλοκαιρινή, πολύ "ξαπλώστρα - καφές - ακούς το κύμα να σκάει"...
Μετά τη στιλιστική βόλτα μας στους δρόμους του Μιλάνο, συνεχίζουμε μελωδικά και ιταλικά..
Τις νέες χρήσεις μιας παλιάς ξύλινης σκάλας στη διακόσμηση του σπιτιού τις είδαμε πριν λίγες εβδομάδες. Οι εναλλακτικοί τρόποι χρήσης μιας σκάλας, όμως, δεν περιορίζονται μόνο εντός σπιτιού. Ακόμα και ο στολισμός του γάμου μπορεί να βασιστεί σε μια - δυο παλιές ξύλινες σκάλες.
Στενές επαφές τρίτου τύπου με μελάνια, πλοκάμια, και διάφορα άλλα γλιστερά πράγματα
Χθες αναμετρήθηκα για πρώτη φορά με ένα καλαμάρι που ταξίδεψε από τη Λήμνο σε ένα φελιζόλ. Ψαρεμένο από καλούς μας φίλους, λάτρεις και επαγγελματίες της θάλασσας και του κόσμου της. Στις διακοπές μας στο μαγικό αυτό νησί, (χρωστάω άρθρο αν καταφέρω να ανακτήσω τις φωτογραφίες από τον σκληρό που μας άφησε χρόνους) όπου ο θαλάσσιος πληθυσμός κινδύνεψε με εξαφάνιση εξαιτίας μας, μεταξύ άλλων λιχουδιών η Εύα μας μαγείρεψε ένα εκπληκτικό γεμιστό ψητό καλαμάρι με ντόπια τυριά και μυρωδικά. Όταν παρέλαβα λοιπόν αυτό το υπέροχο αλμυρό δεματάκι θέλησα να αναβιώσω τη συνταγή της όπως υπήρχε στη γευστική μου μνήμη.
Ο Μάρτιος ξεκίνησε στη σελίδα μας με ένα ταξίδι αναμνήσεων στο Μιλάνο... και αφού φτάσαμε ως εκεί, κρίμα δεν ήταν να μην πάμε και λίγο παραπέρα; Καλή η πόλη, καλή η αγορά και τα ψώνια αλλά θέλαμε κάτι παραπάνω. Αδράξαμε την ευκαιρία λοιπόν και παίρνοντας το τρένο - αν και με μερικά απρόοπτα - επισκεφτήκαμε το Κόμο, την ομώνυμη λίμνη και το γραφικό χωριό Μπελάτζιο.
Εβδομάδα Θηλασμού αυτή που διανύουμε και χθες γιορτάστηκε σε όλη τη χώρα με τον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό. Στο πλαίσιο της ημέρας αυτής έγιναν εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Και γεγονός είναι ότι οι εκδηλώσεις αυτές στις μεγάλες πόλεις, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, είναι πραγματικές γιορτές και γνωρίζουν μεγάλη απήχηση.
Όμως στις μικρότερες πόλεις, στην επαρχία, μερικά πράγματα είναι ακόμα ταμπού. Άκου εκεί να βγεις να θηλάσεις δημόσια!!! Πού ακούστηκε! Και πώς να βγάλεις το μωρό έξω στο κρύο! Λες και δεν υπάρχουν κατάλληλα ρούχα για να ντύσεις ένα μωρό! Άσε που συνήθως τα κουκουλώνουμε σαν κρεμμύδια. Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα...
Διασχίζοντας τους δρόμους στον Βροντάδο σε περιμένουν ευχάριστες εκπλήξεις, όπως αυτό το ερειπωμένο σπίτι που το έχουν σχεδόν καλύψει τα φυτά!
Μπορεί τώρα να φαίνεται περίεργο αλλά κάποτε η συλλογή χαρτοπετσετών ήταν παιδική συνήθεια για μεγάλη μερίδα κοριτσιών. Μέσα σε αυτή τη μερίδα ήμουν και εγώ! Εκτός από χαρτοπετσέτες μαζεύαμε αλληλογραφίες, τα αγόρια μάζευαν στρατιωτάκια, όλοι μαζί μαζεύαμε αυτοκόλλητα χαρτάκια με τα σήματα αθλητικών ομάδων ή με τα πρόσωπα αγαπημένων αθλητών ή ακόμα και με φιγούρες παιδικών ηρώων... Αυτές οι συλλογές υπάρχουν ακόμα στο παιδικό μου γραφείο για να θυμίζουν την παιδική αθωότητα, τα παιδικά πάρτι, από τα οποία συγκεντρώναμε και τις περισσότερες χαρτοπετσέτες, τότε που τα πάρτι γινόταν στο σπίτι και όχι σε παιδότοπους.
