Είναι κάποια πρωινά που ξυπνάς και όλα μοιάζουν λίγο διαφορετικά. Σαν κάποιος να ανακάτεψε το σύμπαν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Είναι κάποιες μέρες που μπορεί να βρίσκονται στην καρδιά ενός χειμώνα αλλά κουβαλάνε μέσα τους την άνοιξη. Έτσι απλά σε μια στιγμή αλλάζει η ατμόσφαιρα, γλυκαίνει και σου γαργαλάει την ψυχή. Όσο κι αν κάποιοι ενοχλητικοί επιμένουν ότι είμαστε ακόμα στο Φεβρουάριο, ή κάποιοι πιο ρεαλιστές ότι η εξήγηση είναι απλή και λέγεται «νοτιάς», την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε άνοιξη, ξεκάθαρα. Αυτή η γλυκιά, δροσερή αίσθηση που μας μεθάει. Και εμένα αυτός ο αέρας της άνοιξης με ξεσηκώνει, μου χαρίζει ενέργεια, έμπνευση και πηγαία χαρά και κυρίως μου απαγορεύει να μείνω σε κλειστό χώρο.

Χθες "τρυπώσαμε" σε ένα ακόμα σπίτι που στολίστηκε στο πνεύμα των ημερών και έχουμε τη χαρά να μοιραζόμαστε μαζί σας μερικές ακόμα ιδέες χριστουγεννιάτικης διακόσμησης.

Δέντρο, με την κλασική μορφή, μπορεί να μην υπάρχει στολισμένο αλλά εδώ υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές ιδέες για να δώσουμε στο σπίτι την εορταστική του εικόνα.

Μετά τη βόλτα μας στο Notting Hill, ήρθε η ώρα να περπατήσουμε παρέα και στο Covent Garden, την περιοχή που ξεχώρισα στο Λονδίνο.

Όσο βελτιώνεται ο καιρός και περνάμε όλο και περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού τόσο περισσότερο μας αρέσει να τρώμε έξω. Γύρος, σουβλάκια, κρέπες, κρύα σάντουιτς και παντός τύπου fast food μας αρέσει και μας κλείνει πονηρά το μάτι όταν περνάμε έξω από ταχυφαγεία. Και μετά αρχίζει ο αγώνας και οι φωνές της υγιεινής διατροφής, του καλλίγραμου κορμιού, του καλοκαιριού που έρχεται και που θα μας βρει με μαγιώ και λίγο πιο γεματούληδες από πέρυσι.. Άγχος; Ε όχι άγχος και γι αυτό!

Εκτός από αγαπημένα και πεντανόστιμα μανιταράκια, μια βόλτα στο δάσος μπορεί να κρύβει και άλλες εκπλήξεις... πιο άγριες!

Δεν ήταν να δούμε καλό καιρό μια μέρα, ξεχυθήκαμε μετά την Άφυτο για barbeque. Είχαμε φροντίσει φυσικά να πάρουμε τα απαραίτητα, κρεατικά, πατάτες, πρασινάδες και ντομάτες για σαλάτα, ψωμί, και μερικές σαλάτες-αλοιφές. Εννοείται πως οι μπύρες και το κρασί δεν έλειπαν από τα ψώνια μας, όπως και μερικά σιροπιαστά γλυκά για το τέλος... Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να περάσει μια όμορφη μέρα;

Όσο οι γιορτές πλησιάζουν τόσο οι αναζητήσεις για δώρα προς αγαπημένους ανθρώπους εντείνονται. Ψάχνουμε δώρα μικρά, συμβολικά, εντός προϋπολογισμού, και όσο γίνεται προσαρμοσμένα στην προσωπικότητα των παραληπτών.

Τι θα λέγατε για δώρα χειροποίητα, φτιαγμένα με φαντασία, μεράκι και διάθεση να ξεχωρίσουν και να ενθουσιάσουν τους φίλους μας;

Ελεύθερη μετάφραση: Ιδιαίτερα πράγματα υπάρχουν ακόμα και στις πιο απλές καθημερινές μας στιγμές. Κρυμμένοι θησαυροί μπορεί να βρίσκονται στο οικείο περιβάλλον μας.

Μια διαφήμιση που τράβηξε την προσοχή μας! Πιθανόν να την έχετε ήδη δει μια και η συγκεκριμένη καμπάνια ανακοινώθηκε τέλος Ιανουαρίου. Ωστόσο, όσοι δεν την έχετε πετύχει αφιερώστε 40 δευτερόλεπτα. Αξίζει τον κόπο.

Το κομμάτι αυτό όποτε το ακούω μου φτιάχνει τη διάθεση! Με κάνει να θέλω να ανεβάσω την ένταση και να αρχίσω να τραγουδάω μαζί με τους δύο ερμηνευτές του..

στο πιο κοντινό ποτάμι...

Οι μικρές εκπλήξεις είναι το αλατοπίπερο των διαπροσωπικών μας σχέσεων... Είτε μιλάμε για τη σχέση με τους γονείς, τους φίλους ή το σύντροφό μας, μια έστω και μικρή έκπληξη μπορεί να δώσει λίγη χαρά τόσο σε αυτόν που την οργανώνει όσο και στον αποδέκτη της!

Πολύχρωμη, πλούσια και πάντα γευστική! Η σαλάτα του V. που κλέβει τις εντυπώσεις!

Tι κάνει ένας μωβ ελέφαντας στη μέση του δρόμου;

Μα τι άλλο; Συμμετέχει στη νυχτερινή παρέλαση των καρναβαλιστών της Πάτρας συνοδεύοντας τον Βασιλιά Καρνάβαλο.

Παραλία Θεσσαλονίκης, καλοκαιράκι 2016.

Όλοι κάνουν βόλτες. ποδήλατα παντού, γονείς, παιδιά, σκυλάκια, ηλικιωμένοι, άλλοι χαρούμενοι, άλλοι σκεπτικοί.

Και εμείς εκεί μαζί με ένα φιλικό ζευγάρι και τον γιο μου (ούτε καν 2 χρονών) που χαίρεται με το κάθε τι... Mε το αεροπλάνο, τον ήχο από τις μηχανές, τις πεταλούδες... Χαιρετάει τους πάντες, όμως έχει τρελή αδυναμία στα παιδάκια. Αφού λοιπόν έχουμε χαιρετήσει όλον τον κόσμο συμπεριλαμβανομένων κατοικιδίων και αδέσποτων, εμφανίζεται μπροστά μας ένα αγοράκι (περίπου 13-14 χρονών) που είχε στο αναπηρικό καροτσάκι την αδερφούλα του (περίπου 9-10 χρονών) κάνοντας και εκείνοι βόλτες.

Γιατί ταιριάζει με τη διάθεση της σημερινής Κυριακής...και όχι μόνο!

Αν φέτος πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας ένα μόνο δώρο, τότε αυτό είναι η Απεριόριστη Δύναμη. Το βιβλίο που μας βοηθάει να ανακαλύψουμε τη δύναμη που κρύβουμε μέσα σας, μας δείχνει τον τρόπο να (επανα)προσδιορίσουμε τι θέλουμε από τη ζωή μας και πώς να το αποκτήσουμε. Το βιβλίο που μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής μας.

Και όλα αυτά όχι σε μια βάση θεωρητική, με (αμπελο)φιλοσοφίες, που όσο κι αν μ' αρέσουν, ενίοτε τις βαριέμαι.

Είναι ένα βιβλίο που με το που άρχισα να το διαβάζω, βρήκα πολλά σημεία να ταυτιστώ, ένιωσα ότι το έγραψε ο Anthony Robbins για μένα, για να με ξεμπλοκάρει, για να με βοηθήσει να καταλάβω τι ακριβώς θέλω από τη ζωή και πώς θα το πετύχω. Ήταν σαν να τον έχω μπροστά μου και να τον βλέπω σε ένα από τα σεμινάριά του.

Προσπαθώ να μπω στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Και για να είμαι ειλικρινής δε δυσκολεύομαι πολύ.

Μ' αρέσουν τα Χριστούγεννα, η διαδικασία του στολισμού και μετά το δέντρο που δεσπόζει σε μια γωνιά του σπιτιού και η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση και οι μυρωδιές και τα γλυκά μέσα στις γυάλες και το κόκκινο χρώμα παντού...

Απ' αυτό θα ξεκινήσω φέτος.

Είναι μερικά πράγματα που δεν πρέπει να πηγαίνουν χαμένα. Και όταν τα δούμε με φαντασία μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και να δημιουργήσουμε όμορφες γωνιές.

Μια εξαιρετική ταινία, βιογραφία της πρωταγωνίστριας

Φέτος οι γιορτές στο σπίτι μας μπορεί να μην κινούνται σε πολύ ...γιορτινό κλίμα για διάφορους λόγους, όπως και η διάθεσή μας, αλλά η ανάγκη για εκτόνωση και δημιουργικότητα είναι έντονη. Και προφανώς βρίσκει διέξοδο σε χειροτεχνίες και γιορτινές κατασκευές, που σκοπό δεν έχουν τόσο να στολίσουν το σπίτι μας αλλά να δώσουν χαρά σε πολλά παιδάκια. Μία από αυτές τις χειροτεχνίες είναι η κατασκευή ενός αυτοσχέδιου γραμματοκιβωτίου για τα γράμματα προς τον Άγιο Βασίλη.

Η σκέψη ήταν εξαρχής η επαναχρησιμοποίηση ενός παλιού κουτιού αντί της αγοράς ενός νέου. Έτσι ξεκίνησα με ένα κουτί από παπούτσια, πρόσθεσα χαρτόνι που είχε ξεμείνει από παλιές κατασκευές καρτών, προμηθεύτηκα και κάποια πρόσθετα υλικά και έφτασα στο τελικό αποτέλεσμα, το Santa's mailbox. Και μπορεί να μην ήταν όπως το είχα αρκετά φανταστεί, λιτό και πανέμορφο αλλά έστω και έτσι τη δουλειά του την έκανε και τα σχόλια που κέρδισε ήταν θετικά.

Γιορτή της Μητέρας σήμερα και γιορτάζουν οι μανούλες όλου του κόσμου. Στην παρέα μας φέτος έχουμε άλλη μια μανούλα: Εμένα! Ψέμα; Πότε μεγάλωσα εγώ για να 'χω και παιδί... Περίεργο! Το συναίσθημα, η εμπειρία, η αίσθηση του να είσαι μαμά...

Whatever is unhappy, is immoral.

William Morris, 1834-1986, Άγγλος καλλιτέχνης, συγγραφέας και πολιτικός

Πολύ ωραία η εμφάνιση της κοπέλας, δε συμφωνείτε;