1. Αυτό που είναι, είναι.
2. Εγώ είμαι αυτός που είμαι.
3. Εσύ... είσαι όπως είσαι.
Έβλεπα φωτογραφίες, άκουγα σχετικά από φίλους και δεν πίστευα ότι θα είναι έτσι. "Ανέβα στο Λάκμο και στη Βερλίγκα αρχές Ιούνη και θα δεις...". (Είχαμε ανέβει και το φθινόπωρο αλλά γι αυτή την ανάβαση δεν πρόλαβα να σας μιλήσω). Έτσι δοθείσης ευκαιρίας η τετραμελής ομάδα μας μετά από κάμποσο καιρό νάτη, ανεβαίνει στις βουνοκορφές και πάλι.
Ένα μήνυμα της αγαπημένης μας φίλης Ιωάννας έφτασε στο inbox μας. Αυτή τη φορά δε μοιράστηκε μαζί μας συμβουλές ομορφιάς ούτε σκέψεις περί αγάπης ούτε συνταγές της μαμάς. Αντί όλων αυτών, επέλεξε να μας μυήσει στη δική της τακτική αποτοξίνωσης μετά τις αμαρτωλές - σε σχέση με το φαγητό - ημέρες του Πάσχα.
Χθες βράδυ με έπιασε μια υπογλυκαιμία, μια τρομερή διάθεση για γλυκό και λαχταρούσα να σηκωθώ το πρωί και να βρω ένα νόστιμο πρωινό. Ένα, ή τουλάχιστον ένα, cupcake ήταν η τέλεια επιλογή και παράλληλα ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Ψάχνοντας διαθέσιμες συνταγές στα βιβλία μου, εντόπισα αυτή που βόλευε βάσει των υλικών που είχα στην κουζίνα και του χρόνου που απαιτούσε για την εκτέλεσή της. Το αποτέλεσμα ήταν νοστιμότατα cupcakes βανίλιας με σοκολατένια μπισκότα oreo! Δεν ακούγεται άσχημα, ε; Και πιστέψτε με, δεν είναι!
Αγαπημένο κομμάτι από τους Nouvelle Vague.
Τοπία της φύσης εκπληκτικά, που δεν μπορείς να απαθανατίσεις την ομορφιά τους σε φωτογραφίες, σου δίνουν τόση ενέργεια, σε γαληνεύουν τόσο πολύ...
Σε κάνουν να μη θέλεις να φύγεις και να απορείς γιατί επιλέγεις να ζεις σε μια από τις πολλές ελληνικές τσιμεντουπόλεις και όχι μέσα στη φύση.
Πιστεύω ότι ο καθένας μας μπορεί και οφείλει να φτιάχνει τον δικό του μικρό παράδεισο όπου ζει, για να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο όμορφη. Υπάρχουν όμως κάποια μέρη που είναι μικροί παράδεισοι από μόνα τους, που από το πρώτο βήμα που θα κάνεις, νιώθεις αυτές τις μαγικές δονήσεις που αναβλύζουν θετική ενέργεια.
Αγαπημένη Κυριακάτικη συνήθεια: Ένας περιποιημένος διπλός ελληνικός και μια εφημερίδα..
Με αφορμή το "ρητό" που προηγήθηκε, αποφάσισα σήμερα να δω για δεύτερη φορά την ταινία "Αγώνες Πείνας"..
Μετά το δεντράκι στο τραπέζι του 2015 και τον Άγιο Βασίλη πέρυσι... τι θα ακολουθήσει;
Θα δούμε το φετινό christmas table art... Αλλά και οι δυο παλαιότερες ιδέες για το δίπλωμα της χαρτοπετσέτας στο γιορτινό τραπέζι δείχνουν πολύ όμορφα.
Πλησιάζουμε στο τέλος του φθινοπώρου, αλλά η θερμοκρασία μέσα στην ημέρα παρουσιάζει έντονες διακυμάνσεις. Η κατάλληλη απάντηση στην ερώτηση "Τι να φορέσω σήμερα;" δεν είναι άλλη από το ντύσιμο σε επίπεδα.
Και συνεχίζουμε το αφιέρωμα στα Κύθηρα με μια "φωτογραφική" πεζοπορία στους καταρράκτες και τις βάθρες.
Παρασκευή μεσημέρι... λίγες ώρες πριν το πολυπόθητο σαββατοκύριακο!
Όπως σας έχουμε πει σε προηγούμενο post, αν είστε στη Θεσσαλονίκη ή σε κάποια από τις γειτονικές πόλεις μην ξεχάσετε το Open House Thessaloniki.
Μετά τους Minor Project και άλλα ευχάριστα μουσικά νέα από την πόλη της Πάτρας!
Πολλές φορές όταν πρόκειται να οργανώσουμε ένα παιδικό πάρτι εκτός από τις λιχουδιές για τους μικρούς μας φίλους και τους διαφορετικούς τρόπους παρουσίασης αυτών, καλούμαστε να βρούμε και ένα θέμα για τη διακόσμηση. Αυτό είναι ακόμα πιο συνηθισμένο στην περίπτωση της βάπτισης.
Θέματα υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά και όσο η φαντασία μας δουλεύει, μπορούμε πάντα να βρίσκουμε κάτι καινούριο ανάλογα με το γούστο ή τα ενδιαφέροντα των παιδιών (αν είναι σε ηλικία να έχουν ενδιαφέροντα και προτιμήσεις). Αν πρόκειται για κοριτσίστικο πάρτι ή βάπτιση, κάθε λογής νεράιδες, πριγκίπισσες, ηρωίδες παραμυθιών και κάθε πιθανή απόχρωση του ροζ είναι ευπρόσδεκτη. Άν πάλι πρόκειται για αγόρι, οι πεντήντα αποχρώσεις του... μπλε και κάθε ήρωας κόμικ μπορεί να αποτελέσει τον άξονα της διακόσμησης του πάρτι.
Είναι ένα φαγητό πεντανόστιμο. Είναι γεύση συνυφασμένη με γιορτινές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Το έφτιαχνε η μητέρα μου, ίσως και και η γιαγιά μου.
Τώρα το φτιάχνω εγώ για τα παιδιά μου. Σχεδόν πάντα στα γιορτινά τραπέζια Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς μεταξύ άλλων οικογενειακών συνταγών που αποτελούν πια για μας παράδοση κατά τις μέρες των γιορτών.
Για την άνοιξη και για το Πάσχα που έρχεται. Για ανανέωση, για χρώμα, για ζωντάνια... Για αξιοποίηση υλικών που ήδη έχουμε. Για έμπνευση. Ένα DIY project για τις προσεχείς μέρες.
Ανοιξιάτικα στεφάνια! Με μπαμπού, με κορδέλες, με λουλούδια, με ψεύτικα αυγά, με μικρά διακοσμητικά. Με φελιζόλ ή ακόμα και με λάστιχο κήπου. Με ομπρέλες και με ψάθινα καπέλα.
Πάρτε ιδέες και περάστε από τη θεωρία στην πράξη!
Και μια που μιλάμε για ψάρια σήμερα, να ένα φαγητό που δεν το ξέρουν πολλοί και που όταν το δοκιμάσουν, κυριολεκτικά γλείφουν τα δάχτυλά τους! Εξάλλου ψάρι χωρίς χέρι τρώγεται; Δεν τρώγεται!
Στο πλαίσιο των τριήμερων καλοκαιρινών εκδηλώσεων με τίτλο "Με θέα το Αιγαίο", που διοργανώνονται για ακόμα μία χρονιά από την Περιφέρεια Θεσσαλίας – Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας σε συνεργασία με τους Δήμους Αγιάς και Τεμπών, την Κυριακή 27 Ιουλίου 2014 διεξήχθη λαϊκός αγώνας δρόμου 10 χιλιομέτρων στην παραλία Αγιοκάμπου - Σωτηρίτσας - Βελίκας.
Η Ώρα της Γης είναι μια ετήσια συμβολική δράση που συμβαίνει κάθε Μάρτιο και έχει ως στόχο να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τον κόσμο σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.
Πρωινό Σαββάτου: Συνάντηση με φίλους για βόλτα, καφεδάκι και κουβεντούλα!
Μετά την αναφορά στο 8ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation της Αθήνας, έχουμε άλλη μία πρόταση για τους φίλους των κινούμενων σχεδίων και όχι μόνο.
Στο εστιατόριο του Μουσείου της Ακρόπολης είχα την τύχη να βρεθώ πριν 6 περίπου μήνες. Δε σας κρύβω πως με εντυπωσίασε. Ο χώρος, το μενού, τα πιάτα ήταν πολύ καλά. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην παραδέχτω πως και έχω φάει καλύτερο φαγητό και έχω βρεθεί σε πιο όμορφο χώρο με καλύτερο σέρβις. Ωστόσο, το σύνολο όσων προσφέρει το συγκεκριμένο εστιατόριο άφησε όλη την παρέα ιδιαίτερα ικανοποιημένη με μεγαλύτερο ατού βέβαια την υπέροχη θέα στην Ακρόπολη και τους γύρω λόφους.
Παρασκευή σήμερα και ξεκινάμε την ημέρα μας με μια "ηλιόλουστη" διασκευή από τη μοναδική Ayo..
Η λίμνη Πλαστήρα ή επισήμως λίμνη Ταυρωπού είναι μια από τις πιο γνωστές τεχνητές λίμνες της χώρας μας. Σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο άκρο της, επί της αρχής του ποταμού Ταυρωπού. Η ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, γεγονός που δικαιολογεί και το όνομα με το οποίο η λίμνη είναι ευρέως γνωστή.
