Ναι ουίσκι σωστά διαβάσατε. Ιρλανικό, σκωτσέζικο, αμερικάνικο, δεν έχει σημασία το αφήνω σε εσάς αλλά λίγο ουισκάκι στο σβήσιμο είναι ένα από τα μυστικά αυτής της συνταγής. Επειδή μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να πιείτε ένα σφηνάκι και πριν το φαγητό μην το κάνετε θα σας εξηγήσω γιατί.
Στενές επαφές τρίτου τύπου με μελάνια, πλοκάμια, και διάφορα άλλα γλιστερά πράγματα
Χθες αναμετρήθηκα για πρώτη φορά με ένα καλαμάρι που ταξίδεψε από τη Λήμνο σε ένα φελιζόλ. Ψαρεμένο από καλούς μας φίλους, λάτρεις και επαγγελματίες της θάλασσας και του κόσμου της. Στις διακοπές μας στο μαγικό αυτό νησί, (χρωστάω άρθρο αν καταφέρω να ανακτήσω τις φωτογραφίες από τον σκληρό που μας άφησε χρόνους) όπου ο θαλάσσιος πληθυσμός κινδύνεψε με εξαφάνιση εξαιτίας μας, μεταξύ άλλων λιχουδιών η Εύα μας μαγείρεψε ένα εκπληκτικό γεμιστό ψητό καλαμάρι με ντόπια τυριά και μυρωδικά. Όταν παρέλαβα λοιπόν αυτό το υπέροχο αλμυρό δεματάκι θέλησα να αναβιώσω τη συνταγή της όπως υπήρχε στη γευστική μου μνήμη.
Θέλεις να κάνεις ομελέτα για πολλά άτομα και δε χωράει στο τηγάνι; Να μην χρειαστεί να την αναποδογυρίσεις με ότι ρίσκο αυτό εμπεριέχει; Η λύση είναι μία, ομελέτα φούρνου. Πολύ πιο νόστιμη, ωραία πλούσια υφή τύπου σουφλέ, και πάντα πετυχημένη.
Αυτά τα ζωάκια μας έγιναν ανάρπαστα στο πάρτι του Φίλιππου! Είναι από τις κλασικές συνταγές της οικογένειας που τελευταία άρχισαν λίγο να αλλάζουν για να προσαρμοστούν σε πιο πολλά γούστα, κυρίως παιδικά.
Κι έτσι από εκεί που ήταν τα παραδοσιακά νηστίσιμα κουλουράκια κανέλας που έκανε η μαμά μου πάντα ως μικρές πλεξουδίτσες, περνώντας από πολλές δοκμασίες με κουπάτ, έγιναν αστεράκια, φεγγαράκια, δεντράκια και άλλα πολλά, και κατέληξαν να γίνουν ζωάκια σε δυο νέες εκδοχές, βανίλια και κακάο.
Είναι ένα φαγητό πεντανόστιμο. Είναι γεύση συνυφασμένη με γιορτινές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Το έφτιαχνε η μητέρα μου, ίσως και και η γιαγιά μου.
Τώρα το φτιάχνω εγώ για τα παιδιά μου. Σχεδόν πάντα στα γιορτινά τραπέζια Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς μεταξύ άλλων οικογενειακών συνταγών που αποτελούν πια για μας παράδοση κατά τις μέρες των γιορτών.
Αυτή τη φορά όχι με την κλασική συνταγή της γιαγιάς, που λέει "Τι να βάζει άραγε η γιαγιά, ας βάλω κι εγώ" αλλά με την επίσημη συνταγή της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου.
Θα ήθελα το comeback μου να είναι λίγο πιο artistic, κάποιο ταξίδι ίσως, μια θεματική φωτογράφιση, μια κατασκευή, αλλά δε βαριέσαι έχουμε καιρό γι' αυτά και αρκετά GB φωτογραφιών σε ετοιμότητα... Κρύο κάνει, αν μη τι άλλο μια ψαρόσουπα είναι ότι πρέπει για τους αρρωστούληδες (όπως εγώ) και όχι μόνο.
Είχα ζουμερά και μυρωδάτα λεμόνια στο ψυγείο. Τα λεμόνια του γείτονα! Και γινόταν ολοένα και περισσότερα. Και μύριζε όλο το ψυγείο τόσο όμορφα!
Κάτι έπρεπε να φτιάξω, κάτι λεμονάτο και ευωδιαστό. Κι έτσι άρχισα να ψάχνω συνταγές για λεμονόπιτες. Lemon pies!
Μαθημένοι από τον γιο δεν είχαμε και ιδιαίτερο πρόβλημα στις τούρτες για τα γενέθλιά του – άντε μέχρι και τρίτη/τετάρτη Δημοτικού. Κανένας σκαντζόχοιρος (κορμός-μωσαϊκό με καθαρισμένα αμύγδαλα για αγκάθια), κανένα απλό παγωτό με γραμμένη την ομάδα του...φτάσαμε στα 11. Πλέον οι τούρτες και τα κεράκια «είναι για μωρά».
Και το κορίτσι το «ξεγελάσαμε» μέχρι τα τρίτα του γενέθλια. Πεταλούδες, πασχαλίτσες (φυσικά με κορμό-μωσαϊκό και χρωματιστή τρούφα ή/και smarties). Στα τέταρτα όμως ήταν ανένδοτη: ΘΕΛΩ ΤΟΥΡΤΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ!!!. Ό,τι πεις πριγκιπέσσα μας... και το google πήρε φωτιά. Καταλήξαμε στην πιο εύκολη. Μην αποθαρρύνεστε από την ομορφιά της – αλήθεια είναι πολύ εύκολη!
Για το σημερινό μας πρωινό είπαμε να ακολουθήσουμε τη συνταγή της Ελπίδας. Από την πρώτη φορά που την είχα δει, με γέμισε... ελπίδες και την είχα στο μυαλό μου, περιμένοντας την κατάλληλη αφορμή. Και σήμερα που ο Φίλιππος για άλλη μια φορά μας ξύπνησε νωρίς νωρίς και στην κουζίνα είχαμε πολλές μπανάνες κα πολλά αυγά για κατανάλωση, οι pancakes μπανάνας ήταν η γευστική μας συντροφιά.
Έχετε σκεφτεί ποτέ γκρι έπιπλα για το παιδικό δωμάτιο;
Αυτό το Σάββατο εκτός από το καλοκαίρι ξεκινάει και το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου! Το θέατρο, η μουσική, ο χορός και τα εικαστικά έχουν την τιμητική τους και μας επιφυλάσσουν αρκετά ενδιαφέρουσες πολιτιστικές βραδιές.
Καμιά φορά μπορεί να ακουμπάμε πράγματα που τυχαίνει να έχουμε στα χέρια μας σε μια τυχαία θέση. Κι έτσι τυχαία παρατηρούμε λίγο αργότερα πως το αποτέλεσμα δεν μοιάζει καθόλου τυχαίο. Απεναντίας είναι σαν να προσπαθούσαμε να τα ταιριάξουμε για ώρα.
Αν η ώρα πέρασε και δεν προλάβατε να κάνετε γλυκό για το αυριανό τραπέζι, δοκιμάστε να φτιάξετε έναν πολύ γρήγορο κορμό, ιδανικό για τους λάτρεις των "γλυκών" γλυκών.
Τα τελευταία ανθισμένα τριαντάφυλλα ταξίδεψαν περίπου 300 χιλιόμετρα για να βρεθούν από τον κήπο στο βάζο!
Από τα πιο ωραία τραγούδια της Νατάσσας Μποφίλιου!
Όπως θα έχετε καταλάβει μας αρέσει πολύ ο Dean Martin!
Το συγκεκριμένο δε τραγούδι είναι ένα από τα πρώτα που μας ήρθε στο μυαλό, τώρα που έπεσε η θερμοκρασία και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, μια και θεωρείται ένα από τα κλασικά τραγούδια της εποχής αυτής. Χαριτωμένο δεν είναι;
Μια εμφάνιση που αγαπήσαμε με την πρώτη ματιά είναι η σημερινή μας στιλιστική πρόταση. Να λοιπόν τι μπορούμε να φορέσουμε για τις σημερινές μας βόλτες.
Αυτό το καλοκαίρι αποφασίσαμε να εκδράμουμε στο Πήλιο για να περάσουμε ένα τετραήμερο με αγαπημένους φίλους. Μετά από μια σύντομη αναζήτηση καταλύμματος, βρεθήκαμε στην Κάτω Γατζέα, για την οποία ομολογώ πως δεν είχαμε ακούσει ποτέ τίποτα. Νομίζαμε βάσει όσων διαβάσαμε ότι είναι ένα μικρό ψαροχώρι με μόνο θετικό την κοντινή απόσταση από τα φημισμένα Καλά Νερά και τη γραφική Άφησσο.
Και ναι μεν είναι ένα σχετικά μικρό ψαροχώρι αλλά είναι και μια ανέλπιστη έκπληξη για όποιον το επισκέπτεται πρώτη φορά!
Η πρώτη μας βόλτα στο νησί της Χίου συνεχίστηκε με κατεύθυνση τον γνωστό Βροντάδο.
Η Νύχτα του Ελί Βισέλ βρέθηκε εντελώς τυχαία στο ράφι της βιβλιοθήκης μου. Δεν είχα ακούσει κάτι για τον συγγραφέα, δεν είχα ακούσει τίποτα για το βιβλίο... Το είδα σε μια από τις βόλτες μου σε ένα βιβλιοπωλείο, βρήκα ενδιαφέρουσα την περιγραφή στο οπισθόφυλλο, εξίσου δελεαστική ήταν και η τιμή του (το πέτυχα στη μισή τιμή) και κάπως έτσι κατέληξε στη βιβλιοθήκη μου, όπου έμεινε για καιρό ανέγγιχτο ανάμεσα σε πολλά άλλα βιβλία.
Ήρθε η ώρα να χαλαρώσουμε με ένα ζεστό καφεδάκι ξαπλώνοντας στον καναπέ, διαβάζοντας ένα βιβλίο ή σερφάροντας στο διαδίκτυο; Ό,τι και αν κάνουμε, συνοδεύουμε τον καφέ μας με καλή μουσική. Η playlist της Τετάρτης περιλαμβάνει πολλά τραγούδια, μερικά εκ των οποίων είναι ιδιαίτερα αγαπημένα.
Το δικό μας σαββατοκύριακο είχε λίγο από όλα. Μαγείρεμα, φίλοι στο σπίτι, μια σύντομη βόλτα στην αγορά, μια μικρή εκδρομή... Το μόνο κακό είναι ότι πέρασε γρήγορα!
Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να περάσει μια μέρα διαφορετική από τις άλλες, για να σπάσει τη ρουτίνα, να νιώσει όμορφα και να χαλαρώσει; Νομίζω πως το μόνο που χρειάζεται είναι Απόφαση. Χρειάζεται να πάρει την απόφαση ότι θα αφήσει για λίγο τη βολή του, θα κουραστεί λίγο παραπάνω και θα αποδράσει, αναζητώντας ένα όμορφο μέρος, ένα τοπίο μέσα στη φύση με λίγους καλούς φίλους, μερικές λιχουδιές και άπειρη καλή διάθεση.
Σε συνέχεια της τελευταίας μας ανάρτησης περί Αγίου Βαλεντίνου και σχετικών δημιουργιών αλλά και της πρότασης της Δέσποινας για το αφροδισιακό λάδι για μασάζ, έρχονται μερικά πιο συγκεκριμένα DIY projects για το σαββατοκύρικο: Χειροποίητες καρδιές για μεγάλες αγάπες κι έρωτες!
Ο έρωτας, η εργασία και η γνώση είναι οι αστείρευτες πηγές της ζωής, Αυτές που πρέπει να την κυβερνούν.
Είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό στην κορυφή του Ολύμπου. Ανάμεσα από την ομίχλη, κάτω χαμηλά, γυαλίζει που και που η θάλασσα και η Αφροδίτη παίρνει το πρωινό της, το αγαπημένο της smoothie αμβροσίας. Αυτή τη στιγμή φοράει μόνο το καινούριο της μπλε παρεό-χιτώνα, λατρεύει το χάδι του ήλιου στο γυμνό κορμί της. Έχει κάνει ήδη την τρομερή αλλαγή στο χρώμα των μαλλιών της και αισθάνεται λίγο έξω από τα νερά της. Η Ήρα την κοίταζε αποδοκιμαστικά, η Αθήνα της είπε ότι είναι ρηχή και φέρεται σαν κοινή θνητή, ο Άρης μουρμούριζε "γυναίκες μα το Δία δε θα τις καταλάβω ποτέ..", ενώ ο Δίας πέταξε 30 κεραυνούς από τα νεύρα του. Ετοιμάζεται για το πρώτο της ραντεβού, είναι τρομερά αγχωμένη, έχουν περάσει κάτι αιώνες από την τελευταία φορά και δεν ξέρει τι να φορέσει από πάνω. Θέλει ν' αποτινάξει αυτό το αρχαϊκό στυλ με το οποίο την έχουν ταυτίσει αλλά ταυτόχρονα να μην γίνει και fashion victim. Θέλει να αναδείξει το αρχέγονο σεξαπίλ της, αλλά να μην δείξει και πρόστυχη. Δύσκολο να είσαι η θεά του έρωτα και να ερωτεύεσαι...
Μουσική πρόταση από έναν από τους άντρες της παρέας του maresei!
Πρόκειται για ένα πολύ χαλαρωτικό κομμάτι... ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε αυτή την ώρα για να ξεφύγουμε από τις τρέχουσες υποχρεώσεις.
Το τελευταίο διάστημα με έχουν πιάσει - για άλλη μια φορά - τάσεις φυγής! Να 'ναι η άνοιξη που μετεωρολογικά δεν ήρθε ακόμη; Να ΄ναι το Πάσχα που πλησιάζει και δεν έχω καταλάβει πότε πέρασε το πρώτο τέταρτο του νέου έτους; Να ΄ναι που σε λιγότερο από ένα μήνα η γενέθλια τούρτα μου θα έχει 32 κεράκια; Να 'ναι που ανυπομονώ για το επόμενο προγραμματισμένο ταξιδάκι εκτός συνόρων; Ποιος ξέρει;
Προς το παρόν τουλάχιστον ταξιδεύω με τη μουσική ακούγοντας το αγαπημένο "Budapest" του George Ezra και αναπολώ την έστω και χειμωνιάτικη επίσκεψή μου στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας κάποια χρόνια πριν.
Κάθε χρόνο βάφουμε αυγά.. βάψαμε και φέτος, κάθε χρόνο τσουγκρίζουμε και τρώμε αυγά μετά την Ανάσταση, τρώμε και στο πασχαλινό τραπέζι, θα φάμε και φέτος... και μετά κανείς δεν τιμάει τα υπόλοιπα βαμμένα αυγά.. Μένουν στη γυάλα, πάνω στο τραπέζι, περνάνε οι μέρες, μπαίνουν στο ψυγείο και μένουν εκεί... τρώμε από κανένα αλλά τα τελευταία συνήθως καταλήγουν στον κάδο απορριμάτων..
Θέλεις να κάνεις ομελέτα για πολλά άτομα και δε χωράει στο τηγάνι; Να μην χρειαστεί να την αναποδογυρίσεις με ότι ρίσκο αυτό εμπεριέχει; Η λύση είναι μία, ομελέτα φούρνου. Πολύ πιο νόστιμη, ωραία πλούσια υφή τύπου σουφλέ, και πάντα πετυχημένη.
Αυτή την Κυριακή, 1η Δεκεμβρίου 2013 η Λεωφόρος Νίκης γίνεται και πάλι πεζόδρομος και ετοιμάζεται να υποδεχτεί χιλιάδες πολίτες χωρίς αυτοκίνητα.
Άλλο ένα κομμάτι που κέρδισε την προσοχή μας από την πρώτη φορά που το ακούσαμε. Και λογικά θα το έχετε ακούσει κι εσείς ή θα έχετε έστω ακούσει ότι είναι το μουσικό θέμα της τελευταίας ταινίας του πράκτορα 007.
