Αύριο είναι μια καινούρια μέρα
Αύριο είναι μια καινούρια μέρα.
Αύριο ο ουρανός ια είναι διαφορετικός, αγάπη μου. Περίμενε και θα δεις.
Αύριο είναι μια καινούρια μέρα.
Αύριο ο ουρανός ια είναι διαφορετικός, αγάπη μου. Περίμενε και θα δεις.
Θα ήθελα το comeback μου να είναι λίγο πιο artistic, κάποιο ταξίδι ίσως, μια θεματική φωτογράφιση, μια κατασκευή, αλλά δε βαριέσαι έχουμε καιρό γι' αυτά και αρκετά GB φωτογραφιών σε ετοιμότητα... Κρύο κάνει, αν μη τι άλλο μια ψαρόσουπα είναι ότι πρέπει για τους αρρωστούληδες (όπως εγώ) και όχι μόνο.
ή αλλιώς ο λόγος που χάθηκα τον τελευταίο καιρό. Ετοιμασίες για τη βάπτιση της μικρής μας!
Βασικός μας άξονας οι παστέλ αποχρώσεις σε ροζ, λιλά, κίτρινο και βεραμάν. Και παρόλο που ήταν μια βάπτιση σε οικογενειακό κύκλο, η λόξα της μαμάς δεν την αφήνει σε ησυχία :) Έπρεπε να απαρνηθώ τον (έτσι κι αλλιώς λιγοστό) ύπνο μου για μερικές νύχτες και να απορρίψω οποιαδήποτε πιθανότητα χαλάρωσης μέσα στη μέρα για να είναι όλα όπως τα είχα φανταστεί. Φυσικά ήθελα να επιμεληθώ προσωπικά πολλά από τα στοιχεία της βάπτισης! Όλα αν ήταν δυνατόν... που δεν ήταν.
Έτσι, πολύτιμη ήταν η συμβολή του V. που σχεδίασε το "Μ" μας και της αγαπημένης artmania που μεγαλούργησε με τις ξύλινες δημιουργίες της. Εντάξει έκανα κι εγώ μερικά πράγματα, βρήκα τα χρώματα, πήρα κορδέλες, αν και πιο πολλές φρόντισε να προμηθευτούμε η κουμπαρούλα και νονά του Φίλιππου, παρήγγειλα του πουγκιά, τα κουφέτα και γενικώς έκανα τη ...συναρμολόγηση. Κι έκανα και πολλές εκπτώσεις στις αρχικές μου προσδοκίες :(
Μια γεύση από όσα ετοίμασα...
Τώρα που η βάφτιση και οι σχετικές ετοιμασίες αποτελούν πια παρελθόν, ήρθε η ώρα να επανέλθω δριμύτερη από εκεί που είχα μείνει. Σας μιλούσα (κυρίως) για ψώνια και βιβλία. Σήμερα θα επανέλθω με τα ψώνια... και την σοβαρή καλοκαιρινή μου ανάγκη να ξεχυθώ στην αγορά και να ψωνίζω σαν να μην υπάρχει αύριο.
Πριν 5 χρόνια, τέτοια μέρα, μόλις είχα φτάσει Θεσσαλονίκη και βρισκόμουν αντιμέτωπη με την καινούρια μου ζωή. Θυμάμαι τον πανικό και τη λύπη που αισθανόμουν γιατί μου φαινόταν τόσο πολύ τεράστιο όλο αυτό που ξεκινούσε. Θα ζούσα μόνη μου, θα διαχειριζόμουν τα λεφτά μου, θα συντηρούσα το σπίτι μου και όλες οι στιγμές μου σε αυτό θα ήταν στιγμές μοναξιάς. Για έναν άνθρωπο που λατρεύει την οικογένεια και μισεί να είναι μόνος, πιστέψτε με, αυτό είναι τεράστιο βήμα.
Αυτό το τηλεφώνημα από τους φίλους και κουμπάρους μας στα μέσα του καλοκαιριού δεν ήταν σαν τα προηγούμενα, του στιλ τι κάνετε κ.λπ. Θες από ένστικτο, όπως θες πες το, σαν πολύ χαρούμενα χτυπούσε το τηλέφωνο. Για να δούμε... "Καλά δε ζεσταθήκατε ακόμη στη θάλασσα; Πιάστε και λίγο βουνό!"
Πράγματι η σχεδόν αφόρητη ζέστη έκανε την ιδέα να ανεβούμε στο βουνό πολύ δελεαστική. Κι έτσι η πρόσκληση να τους επισκεφθούμε στα ορεινά έγινε αποδεκτή με μεγάλη χαρά και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Είναι λίγες μέρες, τώρα, που αντιλαμβάνομαι πως έχουν αλλάξει πάρα πολλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Πάρα πολλά με ένα πάτημα. «μου αρέσει», «τέλειο», «ουάου» και κάποιες άλλες αντιδράσεις θεωρούνται αρκετές για να ορίσει κανείς τι αισθάνονται οι γύρω του για αυτόν. Ο κόσμος του facebook δεν ενημερώνει μόνο για τις εξελίξεις, ούτε ικανοποιεί το «εγώ» των εγγεγραμμένων, στην ουσία ορίζει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που έχουν κάποιο προφίλ.
Παραλία Θεσσαλονίκης, καλοκαιράκι 2016.
Όλοι κάνουν βόλτες. ποδήλατα παντού, γονείς, παιδιά, σκυλάκια, ηλικιωμένοι, άλλοι χαρούμενοι, άλλοι σκεπτικοί.
Και εμείς εκεί μαζί με ένα φιλικό ζευγάρι και τον γιο μου (ούτε καν 2 χρονών) που χαίρεται με το κάθε τι... Mε το αεροπλάνο, τον ήχο από τις μηχανές, τις πεταλούδες... Χαιρετάει τους πάντες, όμως έχει τρελή αδυναμία στα παιδάκια. Αφού λοιπόν έχουμε χαιρετήσει όλον τον κόσμο συμπεριλαμβανομένων κατοικιδίων και αδέσποτων, εμφανίζεται μπροστά μας ένα αγοράκι (περίπου 13-14 χρονών) που είχε στο αναπηρικό καροτσάκι την αδερφούλα του (περίπου 9-10 χρονών) κάνοντας και εκείνοι βόλτες.
Τη Victoria Hislop τη γνώρισα στο Νησί, την ακολούθησα πιστά στον Γυρισμό, την αγάπησα ακόμα πιο πολύ στο Νήμα, την προσπέρασα για κάποιο λόγο στον Τελευταίο Χορό, μα τη συνάντησα ξανά στην Ανατολή.
Το καλοκαίρι οδεύει προς το τέλος του κι εγώ είμαι πάλι εδώ... Λίγο μακριά από τη βάση μου ακόμα αλλά κοντά σε εσάς! Κι έχω να σας πω πολλά. Ξεκινάω ευθύς αμέσως με μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη.
Φέτος στις διακοπές μπορεί να διάβασα μόνο τρία βιβλία αλλά πέτυχα διάνα στις επιλογές μου! Τρία βιβλία... ένα κι ένα!
Ομολογώ πως γενικά τρία βιβλία για μένα είναι λίγα, πολύ λίγα! Ωστόσο, δεδομένων των συνθηκών, με τον Φίλιππο και την μπέμπα να κοιμούνται ελάιχστα μέσα στη μέρα, η εξοικονόμηση έστω και δέκα λεπτών δικών ΜΟΥ πριν παραδοθώ στην αγκαλιά του Μορφέα, ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση!
Ξηρολίβαδο; Ποιο Ξηρολίβαδο; Εδώ τα πάντα είναι καταπράσινα και η διαδρομή ανεβαίνοντας ονειρική. Το χωριό είναι ένας από τους πιο ορεινούς οικισμούς στην Ελλάδα και ανεβαίνοντας, αγναντεύεις τον εύφορο κάμπο της Ημαθίας. Πυκνές οξιές στη διαδρομή σχηματίζουν έναν καταπράσινο θόλο σε πάρα πολλά σημεία και όπου αραιώνουν, επιτρέπουν στο βλέμμα να ταξιδέψει μέχρι τον Θερμαϊκό.
"Αν νομίζεις ότι είσαι πολύ μικρός για να κάνεις τη διαφορά... προσπάθησε να κοιμηθείς με ένα κουνούπι στο δωμάτιο".
- Δαλάι Λάμα
Και αφού στην Παυλίνα άρεσε τόσο πολύ, θέλουμε να δώσουμε και σε έναν ακόμη βιβλιοφάγο την ευκαιρία να χαρεί ένα καλό βιβλίο αυτό το καλοκαίρι.
Νέος διαγωνισμός λοιπόν για ένα αντίτυπο του βιβλίου "Ουρανόεσσα" μέσα από το maresei σε συνεργασία με τις εκδόσεις Διόπτρα.
Σας έχει τύχει ποτέ να σας έρχονται δάκρυα στα μάτια λόγω της έντασης της αγάπης που αισθάνεστε για κάποιον; Εμένα ναι! Αυτό το συναίσθημα που γεμίζεις ολόκληρος από μια λέξη, μια ματιά, μια κίνηση. Αυτά είναι τα δάκρυα της αγαλλίασης μάλλον!
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο, θέλω απλά να μοιραστώ την ένταση αυτού του συναισθήματος. Δεν μπορείς να πάρεις ανάσα και νιώθεις πίεση στον θώρακα, σαν κάτι να θέλει να βγει από μέσα σου. Αγκαλιά μάλλον. Κι αν αυτός λείπει δάκρυα έρχονται να με λυτρώσουν.
Καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη και δουλειά σημαίνει δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις. Μοναξιά, ζέστη, φωτογραφίες σε όλα τα social media με ζευγαράκια να λιάζονται (ναι! ζηλεύω!), ελάχιστες εξορμήσεις στη θάλασσα, ελάχιστες έξοδοι, μακριά από την οικογένεια. Για άλλους μπορεί να ήταν ευκαιρία για ξεφάντωμα, εμένα διάφοροι παράμετροι δε μου το επιτρέπουν στον βαθμό που θα ήθελα. Στην προσπάθειά μου, λοιπόν, να γεμίσω τον χρόνο μου, πέρα από αγγλικά και λογοτεχνικά βιβλία που διαβάζω, ασχολούμαι και με τη νέα διακόσμηση του σπιτιού μου.
Μη σκέφτεστε έπιπλα, διακοσμήσεις, μετακομίσεις! No money, no honey!
Καλημέρα! Kαλησπέρα! Αχ τι καλό που είναι! Το πρώτο σας είναι; Εσάς πόσο είναι; Είναι ήσυχο; Τρώει καλά; Κοιμάται το βράδι; Θα το βάλετε στη θάλασσα; Αγοράκι ή κοριτσάκι είναι; Αχ τι χαριτωμένο!
Ερωτήσεις που μας φέρνουν πιο κοντά!
Το βιβλίο για μένα είναι ένα από τα πιο όμορφα δώρα που μπορεί κάποιος να μου χαρίσει. Είναι ρίσκο, βέβαια, γιατί δεν μπορείς να ξέρεις τι είδος βιβλίων αρέσουν και απολαμβάνει ένας βιβλιοφάγος. Ο αγαπημένος μου καθηγητής στάθηκε πολύ τυχερός!
Εμένα γενικά οι ικανότητές μου στη χειροτεχνία δεν είναι οι καλύτερες! («τα χέρια μου δεν πιάνουν»). Ωστόσο, η καταναλωτική μου μανία σε συνδυασμό με ένα ζευγάρι παλιά μου πέδιλα που δεν μου αρέσουν και την άδεια μου τσέπη με ανάγκασαν να δοκιμαστώ. Για πρώτη φορά νομίζω τα πήγα πολύ καλά!
Είχα ζουμερά και μυρωδάτα λεμόνια στο ψυγείο. Τα λεμόνια του γείτονα! Και γινόταν ολοένα και περισσότερα. Και μύριζε όλο το ψυγείο τόσο όμορφα!
Κάτι έπρεπε να φτιάξω, κάτι λεμονάτο και ευωδιαστό. Κι έτσι άρχισα να ψάχνω συνταγές για λεμονόπιτες. Lemon pies!
Με αυτό το κομμάτι κλείνουμε τη σημερινή μέρα. Μια μουσική πρόταση που έφτασε στο mail μου και με έκανε να βλέπω και να ξαναβλέπω το βίντεο, να ακούω και να ξανακούω το κομμάτι, που το ξέρω, το έχω ακούσει σε πάμπολες διαφορετικές εκτελέσεις αλλά σε αυτή κολλησα!
Νομίζω πως αν το ακούσετε, θα κολλήσετε κι εσείς!
3 φορές σε 4 μέρες! Τόσες φορές παρασκευάστηκε αυτό το κέικ στην κουζίνα μου! Βέβαια υπήρχε ειδικός λόγος, το κέικ κεράστηκε όλες τις φορές και τι χαρά για μένα, απέσπασε τα πιο θετικά σχόλια και έγινε ανάρπαστο!
Τώρα θα το ξανακάνω και θα το φάμε οικογενειακώς χωρίς περιορισμούς! Εξάλλου είναι τόσο μα τόσο νόστιμο! Περνάω ευθύς αμέσως στη συνταγή για την περιμένουν αρκετοί...
Το Photo District News είναι ένα περιοδικό που απευθύνεται σε επαγγελματίες φωτογράφους και φυσικά "κυκλοφορεί" και σε ηλεκτρονική μορφή εδώ. Εκτός όμως από τα άρθρα που δημοσιεύονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η στήλη του "Η φωτογραφία της ημέρας".
Δροσερό, νόστιμο και υγιεινό, το καρπούζι κερδίζει περίτρανα μια θέση σε κάθε καλοκαιρινό τραπέζι. Είτε ως σνακ είτε ως γεύμα είτε ως επιδόρπιο, το καρπούζι έχει φανατικούς οπαδούς.
Στίχοι από τραγούδια μου έρχονται στο μυαλό κοιτώντας αυτή τη φωτογραφία και σκεφτόμενη τη φωτεινή πλευρά της ζωής...
Είναι λίγες μέρες, τώρα, που αντιλαμβάνομαι πως έχουν αλλάξει πάρα πολλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Πάρα πολλά με ένα πάτημα. «μου αρέσει», «τέλειο», «ουάου» και κάποιες άλλες αντιδράσεις θεωρούνται αρκετές για να ορίσει κανείς τι αισθάνονται οι γύρω του για αυτόν. Ο κόσμος του facebook δεν ενημερώνει μόνο για τις εξελίξεις, ούτε ικανοποιεί το «εγώ» των εγγεγραμμένων, στην ουσία ορίζει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που έχουν κάποιο προφίλ.
Μετά τη χθεσινή αναφορά στο νέο τραγούδι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, το μυαλό μου άρχισε να τρέχει σε όλα εκείνα τα τραγούδια της που έχουμε αγαπήσει και χιλιοτραγουδήσει.
Τόσο καιρό το ακούω στο ραδιόφωνο και κάθε φορά κάνω την ίδια σκέψη. Ποιο τραγούδι είναι; Πολύ μ' αρέσει! Και κάθε φορά δεν το συγκρατώ για να το ψάξω. Μέχρι σήμερα.
Όταν ο ήλιος κάνει τη χάρη στους κατοίκους των Ιωαννίνων και νικάει τα σύννεφα και τη βροχή, τότε αυτοί προς ένδειξη ευγνωμοσύνης ξεχύνονται στους δρόμους.
Μuffins με παπαρουνόσπορο, cupcakes με μαρμελάδα δαμάσκηνο και άλλα τρία μικρά κεικάκια χωρίς πρόσθετα υλικά για όσους αγαπούν το άρωμα λεμονιού στα κέικ και δε θέλουν τίποτα να χαλάει τη γεύση του.
Mια μουσική πρόταση που ήρθε στον inbox μας από τη φίλη μας Μαρία Λ. και την οποία αφιερώνουμε σε αυτούς που αγαπάμε.
Μερικά κλαδάκια λεβάντας και δυο - τρία υφασμάτινα πουγκιά από μπομπονιέρες είναι αρκετά για να δημιουργήσουμε τα δικά μας αρωματικά και προστατευτικά για τα ρούχα και τις ντουλάπες μας.
Έχει χαρακτηριστεί ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα στη Νορβηγία, ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα στη Σκανδιναβία. Τίτλοι τρανοί! Γι' αυτό και όταν έπιασα Τα Κυνηγόσκυλα στα χέρια μου, είχα την αίσθηση πως θα είναι μια καλή συντροφιά στις μοναχικές στιγμές μου. Την αίσθηση αυτή βοήθησε και η περιγραφή στο οπισθόφυλλο. Ξεκινάει δυναμικά. Σου μεταδίδει την ένταση, τη δράση, την αγωνία.
Από τη στιγμή που άρχισα να ασχολούμαι με τις ζύμες, η έμπνευση και η όρεξη δε σταματά... Αυτή τη φορά επέλεξα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου με μια σπιτική τάρτα.
Τελικά η καλή μας φίλη που ξέρει από μουσική, από cookies, από στολισμούς καλαθιών, ξέρει και από πρωινά! Μα αυτό θα πει να έχεις πολυτάλαντες φίλες!
Αυτό το καλοκαίρι αποφασίσαμε να εκδράμουμε στο Πήλιο για να περάσουμε ένα τετραήμερο με αγαπημένους φίλους. Μετά από μια σύντομη αναζήτηση καταλύμματος, βρεθήκαμε στην Κάτω Γατζέα, για την οποία ομολογώ πως δεν είχαμε ακούσει ποτέ τίποτα. Νομίζαμε βάσει όσων διαβάσαμε ότι είναι ένα μικρό ψαροχώρι με μόνο θετικό την κοντινή απόσταση από τα φημισμένα Καλά Νερά και τη γραφική Άφησσο.
Και ναι μεν είναι ένα σχετικά μικρό ψαροχώρι αλλά είναι και μια ανέλπιστη έκπληξη για όποιον το επισκέπτεται πρώτη φορά!
Ένα πολύ ωραίο κομμάτι με ένα εντυπωσιακό video clip θα μας βοηθήσει να συνέλθουμε από το τριήμερο που πέρασε και να ξαναμπούμε σε ρυθμούς καθημερινότητας.
Φτάνουν άραγε έξι λεπτά για να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα σε φάσεις που νιώθουμε πεσμένοι και η θετική διάθεση μας έχει εγκαταλείψει; Σύμφωνα με έρευνα της εταιρίας ComRes και του BBC local radio φτάνουν, ειδικά αν ακούσουμε ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πιστοί στο ετήσιο ραντεβού τους, οι Δρομείς Υγείας Γρεβενών ετοίμασαν άλλη μια αθλητική διοργάνωση για τους δρομείς της Δυτικής Μακεδονίας και όχι μόνο. Έχοντας πλέον στο ενεργητικό τους μια σειρά από διοργανώσεις αγώνων δρόμου, προσέφεραν την ευκαιρία σε αθλητές από Γρεβενά, Σιάτιστα, Κοζάνη, Καστοριά, Βέροια, Ιωάννινα και πολλές άλλες περιοχές να παρευρεθούν σε έναν άρτια οργανωμένο αγώνα.
Η τοποθεσία στο Καστράκι Γρεβενών, τρεις διαδρομές για μικρούς και μεγάλους μέσα σε πανέμορφα μονοπάτια, η ζωντάνια και η καλή διάθεση όλων και ένας μεγάλος μπουφές στο τέλος ήταν τα συστατικά που συνετέλεσαν στη μετατροπή του αγώνα σε μια μεγάλη αθλητική γιορτή.
Κι αν βρεθείς εκεί μια χρονιά, πρέπει να έχεις πολύ σοβαρό λόγο για να μην πας και την επόμενη.
Το 1981 ο ΟΗΕ στην προσπάθειά του να δυναμώσει τα ιδανικά της ειρήνης ανάμεσα στα έθνη καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης. Είκοσι χρόνια μετά, το 2001 η ημέρα αυτή καθιερώθηκε να γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο στις 21 Σεπτεμβρίου. Έκτοτε κάθε χρόνο τέτοια μέρα άνθρωποι και μη κυβερνητικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο τιμούν την ειρήνη με δεκάδες θρησκευτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις.