Απόψε ανάβουμε κεράκια για αρωματοθεραπεία και χαλάρωση! Να μπαίνουμε και στο πνεύμα των Χριστουγέννων σιγά σιγά. Καλή μας νύχτα!
Φωτογραφία: homespunhearts μέσω cafe--mocha
Για να μη σβήσει το χαμόγελο από τα παιδικά πρόσωπα, η μουσική σκηνή Αυλαία διαθέτει το χώρο της για δύο μεγάλες συναυλίες σήμερα και αύριο για να ενισχύσουν οικονομικά το «Το Χαμόγελο του Παιδιού».
Και μια που είπαμε για τη σημερινή υπέροχη μέρα που θα πάμε να διαλέξουμε λουλούδια, θυμήθηκα μια εμφάνιση της Olivia Palermo που όπως πάντα άλλωστε, παραδίδει μαθήματα στιλ ακόμα και όταν διαλέγει λουλούδια.
Ένα μήνυμα της αγαπημένης μας φίλης Ιωάννας έφτασε στο inbox μας. Αυτή τη φορά δε μοιράστηκε μαζί μας συμβουλές ομορφιάς ούτε σκέψεις περί αγάπης ούτε συνταγές της μαμάς. Αντί όλων αυτών, επέλεξε να μας μυήσει στη δική της τακτική αποτοξίνωσης μετά τις αμαρτωλές - σε σχέση με το φαγητό - ημέρες του Πάσχα.
Την φοβόμουν λίγο αυτή τη μέρα, αλλά τελικά βρήκα τρόπο να την περάσω όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Πώς; Γιόρτασα την προηγούμενη μέρα! Όταν ακόμα ήμουν 29! Κι έτσι ανήμερα των γενεθλίων δε συνέβη κάτι, όλα καλά!
Θα ήθελα λοιπόν, λόγω αυτής της κρίσιμης ηλικιακής φάσης, να αφιερώσω στις συνομήλικες τριαντάρες κάποια αποφθέγματα διάσημων ανδρών και γυναικών.
Ας απολαύσουμε σήμερα ένα πολύ παλιό, πολύ γνωστό κι αγαπημένο τραγούδι, άρρηκτα συνδεδεμένο με το καλοκαίρι.
Ναι ουίσκι σωστά διαβάσατε. Ιρλανικό, σκωτσέζικο, αμερικάνικο, δεν έχει σημασία το αφήνω σε εσάς αλλά λίγο ουισκάκι στο σβήσιμο είναι ένα από τα μυστικά αυτής της συνταγής. Επειδή μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να πιείτε ένα σφηνάκι και πριν το φαγητό μην το κάνετε θα σας εξηγήσω γιατί.
Ένα σχόλιο που άκουσα σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο για τα "σαν σήμερα" περιστατικά στάθηκε η αφορμή για αυτή την αναφορά στον Bob Marley.
Η Ελιά είναι το δέντρο που χαρακτηρίζει τα ελληνικά παράλια. Η ιστορία της μετρά πάρα πολλά χρόνια και συνδέεται άμεσα με τη χώρα μας. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα του δέντρου είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από τη θεά Αθηνά στην Ακρόπολη. Η ελιά άλλωστε ήταν το σύμβολο της θεάς. Στην πορεία η ελιά συνδέθηκε με τον αθλητισμό, ενώ αποτέλεσε και ένα βασικό διακοσμητικό στοιχείο σε διάφορα είδη καθημερινής χρήσης, αφού πήλινα και ξύλινα δοχεία, λευκά είδη, ακόμα και κοσμήματα διακοσμήθηκαν με μοτίβα κλαδιών και καρπών ελιάς. Επιπλέον αποτέλεσε σύμβολο ειρήνης, σοφίας και γνώσης.
Πάρα πολλές οι πηγές απ' τις οποίες αντλεί κανείς πληροφορίες για το Μεταξοχώρι (Ρέτσιανη) Αγιάς - Λαρίσης...
Κτισμένο στους νότιους πρόποδες του όρους των Κελλίων, δηλαδή του Κισσάβου ή της Όσσας, πνιγμένο κυριολεκτικά στο πράσινο, με τα υπεραιωνόβια πλατάνια να κυριαρχούν κατά μήκος του ξηροπόταμου πλέον Άμυρου που το "χωρίζει" στα δύο, "στέκεται" καμαρωτό, ατενίζει απέναντι το Μαυροβούνι και χαμηλά τον εύφορο κάμπο με τα πάσης φύσης καρποφόρα δένδρα. Δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τα χωριά του Πηλίου.
Πριν φέρεις ένα παιδί στον κόσμο, έχεις τη δυνατότητα να κρίνεις χωρίς δεύτερη σκέψη τους φίλους σου που έγιναν γονείς. Δεν είναι ότι κρίνεις και σχολιάζεις εκ του ασφαλούς, ότι δε σε νοιάζει ή ότι τα λες ελαφρά τη καρδία... απλώς δεν ξέρεις! Είσαι έξω από το παιχνίδι και κρίνεις με απλή λογική τη συμπεριφορά των φίλων - νέων γονιών ή τη στάση και τις συνήθειες των παιδιών τους.
Και μια που μιλήσαμε για τη φθινοπωρινή ποδηλατοβόλτα στην εξοχή, ας δούμε και μια άκρως φθινοπωρινή στιλιστική πρόταση για τις βόλτες με το ποδήλατο μέσα στην πόλη.
Παγκόσμια ημέρα των ζώων σήμερα και θυμήθηκα τον καλό μου αδερφό που σε ένα παλιότερο e-mail του με οικογενειακές φωτογραφίες έβαλε τον τίτλο "Η οικογένειά μου κα άλλα ζώα". Κι επειδή το μήνυμα είχε αποδέκτες όλα τα μέλη της οικογένειας, προς αποφυγή παραξηγήσεων, έσπευσε να επισημάνει ότι ο τίτλος του είναι δανεικός από το σχετικό βιβλίο του Τζέραλντ Ντάρελ. Ομολογώ ότι από τότε μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να το διαβάσω το βιβλίο, κάτι που δεν έτυχε ως τώρα... αλλά πού θα πάει! Ας μην ξεφεύγω από το θέμα όμως.
Πόσους άντρες φίλους έχω που θεωρούν πως οι γυναίκες δεν ξέρουμε να οδηγούμε... Και πόσες φορές ακόμα και εμείς οι ίδιες βλέποντας ένα περίεργο παρκάρισμα ή μια οδηγική γκάφα ξεστομίζουμε χωρίς πολλή σκέψη "γυναίκα θα 'ναι"... Να μην αναφέρω ότι πολλές φορές - σχεδόν ξανθιά με λες και μένα - λέμε και το κλασικό "καμιά ξανθιά θα 'ναι"...
Αυτή τη φορά όχι με την κλασική συνταγή της γιαγιάς, που λέει "Τι να βάζει άραγε η γιαγιά, ας βάλω κι εγώ" αλλά με την επίσημη συνταγή της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου.
Τι γνωρίζετε για το Ναυάγιο των Αντικυθήρων; Και πόσα ακόμα θα θέλατε να μάθετε;
Η χθεσινή βόλτα στο super market της γειτονιάς ήταν αρκετή για να με ξεσηκώσει, να πάρουν τα μυαλά μου αέρα και να μπω σε ανοιξιάτικη διάθεση.
Kλείνουμε την πρώτη ημέρα της εβδομάδας με έναν από τους νικητές των πρώτων μουσικών βραβείων του YouTube. Πρόκειται για το κομμάτι "Radioactive" των Lindsey Stirling και Pentatonix, το οποίο κέρδισε στην κατηγορία "Response of the Year".
Αφορμή γι αυτό το post στάθηκε μια πρόσφατη συζήτηση με μια φίλη μας, υπέρμαχο του κλασικού στιλ και των ασφαλών εμφανίσεων. Δεν της αρέσει να τολμάει πολλά, θέλοντας πάνω από όλα να νιώθει άνετα μέσα στα ρούχα της, να τα φοράει και να μην τη φοράνε, αγαπάει τα κοσμήματα και τα παντός τύπου αξεσουάρ και προσπαθεί πάντα οι εμφανίσεις της να συνάδουν με το σωματότυπο (σχετικά μικρόσωμη) και με την ηλικία της (50+).
Μπανάνα, πραλίνα φουντουκιού και ψιλοκομμένα φουντούκια: Ένας συνδυασμός τόσος νόστιμος, τόσο λαχταριστός!
Μια και σήμερα μας ξύπνησε ευχάριστα το καλοκαιρινό αεράκι, ας ακούσουμε τη Madeleine Peyroux να μας τραγουδά για αυτό..
Επιτέλους Αύγουστος! Ο πιο καλοκαιρινός μήνας! Θάλασσα, παραλία, χαλάρωση, ξενοιασιά...
Τι κι αν φέτος η άνοιξη μας κάνει τη δύσκολη; Τι κι αν οι βροχές δε λένε να μας ξεχάσουν; Είδαμε δυο μέρες με λίγο καλύτερο καιρό και μια που δεν μπορούσε να μας κρατήσει το σπίτι, αναζητήσαμε μια διαδρομή, μια ορεινή περιπλάνηση, μια κορυφή βουνού, να πάρουμε τη δόση μας... Και κάπως έτσι τέλος Μαρτίου του '15 ανεβήκαμε για άλλη μια φορά στον Μπούρινο.
Το "τι να φάμε αύριο" σε κάθε πιθανή παραλλαγή (βλ. "τι να μαγειρέψω αύριο", "τι να φτιάξω αύριο", "τι να ετοιμάσω αύριο" κτλ..) και το "τι να φορέσω αύριο" νομίζω πως είναι τα δύο ερωτήματα που μας βασανίζουν πιο συχνά από οποιοδήποτε άλλο.. Κάθε μέρα αυτές οι ερωτήσεις, κάθε μέρα οι ίδιες σκέψεις, κάθε μέρα το ίδιο μικρό άγχος για να δώσουμε απάντηση...
