Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο!
Ο άρχοντας της λατέρνας! Ο πιο παραδοσιακός καλλιτέχνης του δρόμου!
Ο άρχοντας της λατέρνας! Ο πιο παραδοσιακός καλλιτέχνης του δρόμου!
Ενδυματολογική πρόταση για στιλάτες ποδηλατικές βόλτες από την αγαπημένη μας style blogger Blair Eadie.
Αν σας άρεσε η ανάβαση στον Γράμο, μπορείτε να μας ακολουθήσετε ...πάμε για Σμόλικα, τον υπαρχηγό των ελληνικών βουνών. Ο Σμόλικας είναι από γεωγραφικής άποψης το φυσικό σύνορο Δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου και μπορείς να τον προσεγγίσεις από τουλάχιστον τρεις διαφορετικές διαδρομές.
Η φίλη Καλλιόπη ξαναχτυπά για άλλη μια φορά με χειροποίητες δημιουργίες. Αυτή τη φορά άφησε κατά μέρους τα κοσμήματα και έπιασε το ...πλέξιμο! Και ναι, ήθελε να κερδίσει το βιβλίο "Μ' αρέσει να πλέκω" που κληρώσαμε στο τέλος του έτους αλλά δε στάθηκε αρκετά τυχερή. Αυτό φυσικά δεν αποτέλεσε λόγο για να απαρνηθεί το νέο της χόμπι.
Η ενασχόλησή της με το πλέξιμο μετράει περίπου έναν χρόνο και έχει δώσει μεγάλη χαρά τόσο στην ίδια όσο και στην κόρη της που μπορεί πλέον να φοράει κάθε μέρα και άλλο γιακά, κασκόλ ή σκούφο. Εξάλλου είναι γνωστό σε όσους τις γνωρίζουν, πως τα αξεσουάρ είναι το φετίχ μάνας και κόρης.
Η εικόνα αυτού του υπέροχου ηλιοβασιλέματος στη μαγευτική Καστοριά θα μας συντροφεύει στις μετά τη δύση του ηλίου σαββατιάτικες δραστηριότητες.
Φέτος λέω να κάνω κουλουράκια εν όψει Χριστουγέννων. Και η αλήθεια είναι ότι το λέω κάθε χρόνο αλλά πάντα μένω στα λόγια.
Επαγγελματίας από το σπίτι ή ερασιτέχνης blogger ή θέλω απλώς έναν χώρο να κάθομαι στον υπολογιστή μου ή να διαβάζω και δε μ' αρέσει ο καναπές, ένα γραφείο στο σπίτι το χρειάζεσαι. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχεις αρκετό χώρο; Πώς μπορείς να εξασφαλίσεις μια δική σου γωνιά απομόνωσης, αυτοσυγκέντρωσης κι εργασίας;
H άνοιξη δεν ήρθε μόνο στη φύση, το μπαλκόνι ή την τραπεζαρία μας, ήρθε και στη μόδα! Τα άνθη είναι εδώ και δίνουν χρώμα στις εμφανίσεις μας.
Tα τελευταία χρόνια στην παρέα μας έχουμε καθιερώσει το κίνημα των Christmastreestas, μιας "ομάδας δράσης" που έχει ως αποστολή το στολισμό των Χριστουγεννιάτικων δέντρων της παρέας..
Μέρες τώρα τριγυρνάμε σε παραλίες, θάλασσες, νησιά, beach bars... Χαιρόμαστε τη θάλασσα, την ξενοιασιά και την απόλυτη καλοκαιρινή χαλάρωση.
Βέβαια όσο μπορούμε - χωρίς αυτό να μας δημιουργεί άγχος - καλό είναι να μην παραμελούμε το στιλ μας. Και γι αυτό δεν χρειάζεται ούτε να γεμίζουμε ασφυκτικά τη βαλίτσα παίρνοντας μαζί μας στις διακοπές όλη μας τη ντουλάπα ούτε να κουβαλάμε δέκα ζευγάρια παπούτσια...
Πολλές φορές έχω περάσει από αυτή τη γωνία, αλλά πρόσφατα θυμάμαι να παρατήρησα αυτό το κτίριο που δίνει χρώμα στη γειτονιά και σε ταξιδεύει κάποιες δεκαετίες πίσω.
Αυτό το τραγούδι όσες φορές κι αν το ακούω δεν το βαριέμαι ποτέ! Αντιθέτως μ'αρέσει τόσο πολύ όταν το πετυχαίνω στο ραδιόφωνο!
Οι μικρές εκπλήξεις είναι το αλατοπίπερο των διαπροσωπικών μας σχέσεων... Είτε μιλάμε για τη σχέση με τους γονείς, τους φίλους ή το σύντροφό μας, μια έστω και μικρή έκπληξη μπορεί να δώσει λίγη χαρά τόσο σε αυτόν που την οργανώνει όσο και στον αποδέκτη της!
Aφού σας δείξαμε πως περνάμε στις Christmastreestas Days.. ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψουμε άλλο ένα από τα δέντρα μας, έτσι για να μη νομίζετε ότι μόνο τσιμπoλογάμε όταν βρισκόμαστε..
Πιστεύω ότι ο καθένας μας μπορεί και οφείλει να φτιάχνει τον δικό του μικρό παράδεισο όπου ζει, για να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο όμορφη. Υπάρχουν όμως κάποια μέρη που είναι μικροί παράδεισοι από μόνα τους, που από το πρώτο βήμα που θα κάνεις, νιώθεις αυτές τις μαγικές δονήσεις που αναβλύζουν θετική ενέργεια.
"Κορίτσι μου αυτά είναι βγαλμένα από τη ζωή". Τη θυμάμαι αυτή τη φράση να τη λέει η γιαγιά μου από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι. Και την έλεγε βλέποντας ταινίες του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου με Νίκο Ξανθόπουλο, Βασιλάκη Καΐλα, Μάνο Κατράκη και λοιπούς πρωταγωνιστές της εποχής, σειρές του Νίκου Φώσκολου, ιστορίες σε εκπομπές της τηλεόρασης... Την κορόιδευα αυτή τη φράση και την περιγελούσα... Κι όμως...
Ακριβώς αυτή ήταν η ατάκα - σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας τις Χάρτινες Μνήμες. Δικαίως.
ή αλλιώς ο λόγος που χάθηκα τον τελευταίο καιρό. Ετοιμασίες για τη βάπτιση της μικρής μας!
Βασικός μας άξονας οι παστέλ αποχρώσεις σε ροζ, λιλά, κίτρινο και βεραμάν. Και παρόλο που ήταν μια βάπτιση σε οικογενειακό κύκλο, η λόξα της μαμάς δεν την αφήνει σε ησυχία :) Έπρεπε να απαρνηθώ τον (έτσι κι αλλιώς λιγοστό) ύπνο μου για μερικές νύχτες και να απορρίψω οποιαδήποτε πιθανότητα χαλάρωσης μέσα στη μέρα για να είναι όλα όπως τα είχα φανταστεί. Φυσικά ήθελα να επιμεληθώ προσωπικά πολλά από τα στοιχεία της βάπτισης! Όλα αν ήταν δυνατόν... που δεν ήταν.
Έτσι, πολύτιμη ήταν η συμβολή του V. που σχεδίασε το "Μ" μας και της αγαπημένης artmania που μεγαλούργησε με τις ξύλινες δημιουργίες της. Εντάξει έκανα κι εγώ μερικά πράγματα, βρήκα τα χρώματα, πήρα κορδέλες, αν και πιο πολλές φρόντισε να προμηθευτούμε η κουμπαρούλα και νονά του Φίλιππου, παρήγγειλα του πουγκιά, τα κουφέτα και γενικώς έκανα τη ...συναρμολόγηση. Κι έκανα και πολλές εκπτώσεις στις αρχικές μου προσδοκίες :(
Μια γεύση από όσα ετοίμασα...
Ναι, ήρθε το έναυσμα για την 1η μου απόπειρα στην αρθρογραφία. Και αν αρέσει στην ομάδα του maresei, θα είναι ο λόγος να φτάσουν όσα γράφω στην οθόνη σας :). Δεν είναι άλλο, παρά η επιθυμία μου να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου με μια διαφορετική ταινία που έφτασε στα χέρια μου και με συγκίνησε απρόσμενα. Περισσότερο ντοκιμαντέρ θα τη χαρακτήριζα, αλλά σας την προτείνω ανεπιφύλακτα. Ντοκιμαντέρ όχι εκπαιδευτικό, αλλά βιογραφικό. Και μόλις τώρα, που την είδα, ανακαλύπτω την ιστορία και τα διάφορα κινήματα γύρω από τη μορφή του ατόμου που αφορά.
Καλοκαιρινές στιγμές, ξένοιαστες, με παρέα ή χωρίς, στη θάλασσα τον περισσότερο καιρό αλλά και με ένα πέρασμα από το βουνό... Γεμίσαμε μπαταρίες; Μάλλον ναι! Χαλαρώσαμε, ανανεωθήκαμε, προσπαθήσαμε να αφήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τη δύσκολη επικαιρότητα του καλοκαιριού και το διαρκές κύμα ανησυχίας για το αύριο και... επιστρέψαμε! Στις καθημερινές μας ενασχολήσεις, στις δουλειές, στο σπίτι, στους φίλους μας, στην παρέα του maresei μας!
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε για άλλη μια χρονιά τις Εκδόσεις Μύρτος μαζί μας! Και μάλιστα για άλλη μια φορά έχουν σκοπό να βελτιώσουν τις δεξιότητές σας στο πλέξιμο!
Και πώς θα γίνει αυτό;
Ξυπνάνε νωρίς, πολύ νωρίς, πριν φέξει, παίρνουν τα μπογαλάκια τους κι ένα κολατσιό και μπαίνουν στη βάρκα με την ελπίδα να πιάσουν ψάρια; Δεν ξέρω αν και πόσο τους νοιάζει η σοδειά των ψαριών αλλά σίγουρα τους ενδιαφέρει να δουν και να απολαύσουν όσα η φύση απλόχερα τους χαρίζει: την ανατολή του ηλίου, τη γαλήνη του πρωινού στην ήρεμη θάλασσα, τους γλάρους... Ακόμα και η μουσική στο ραδιάκι παίζει χαμηλά για να μην αναστατώσει τα ψάρια και να μην καλύπτει τους ήχους της φύσης.