ή αλλιώς Misirlu Shake στο σταθμό του Ηλεκτρικού στον Πειραιά!
Σίγουρα ήταν μια μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη για όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο σταθμό.
Θέλετε να ταξιδέψετε στο εξωτερικό και φοβάστε; Δεν έχετε ξαναπάει μεμονωμένα, χωρίς γκρουπ ή κάποιον άλλο να σας καθοδηγεί; Δείτε μερικές απλές συμβουλές για να πάρετε θάρρος.
Ο πρωινός καφές, το ξεφύλλισμα εφημερίδων και περιοδικών, το networking είναι μερικές από τις αγαπημένες μας κυριακάτικες συνήθειες.
Όνειρα βλέπουμε. Όνειρα κάνουμε. Μόνοι μας. Με τον άνθρωπό μας. Με τους φίλους μας. Για εμάς. Για τα παιδιά μας. Για τις σχέσεις μας. Για το παρόν και για το μέλλον. Ονειρευόμαστε γλυκά ή εφιαλτικά. Κάποια γίνονται πραγματικότητα, κάποια όχι. Κάποια μας στέλνουν μηνύματα, κάποια όχι. Κάποια είναι κομμάτι του ύπνου μας και κάποια όχι. Και σκέφτομαι γιατί να αποκαλούμε όνειρα τα μεν, όνειρα και τα δε.
Ένα εξαιρετικό κομμάτι από ένα πολύ δυνατό soundtrack!
To Σαββατοκύριακο είναι ιδανικό για ασκήσεις δημιουργικότητας!
Ψωμάκια νόστιμα κι αφράτα, μαλακά τυροπιτάκια, τρώνε όλα τα παιδάκια...
Τρώει και ο Φίλιππος, τρώει και ο Κωνσταντίνος που ομολογουμένως δεν είναι τα πιο φαγανά παιδιά!
Αυτή τη φορά όχι με την κλασική συνταγή της γιαγιάς, που λέει "Τι να βάζει άραγε η γιαγιά, ας βάλω κι εγώ" αλλά με την επίσημη συνταγή της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου.
To "Stand by me", όπως σας έχουμε ήδη πει, είναι ένα πολύ αγαπημένο μας τραγούδι.
Μια θερινή απόδραση που έμοιαζε μακρινό όνειρο έγινε πραγματικότητα αξέχαστη το περασμένο καλοκαίρι. Ταξιδάκι στον Αργοσαρωνικό με πρώτη στάση την Αίγινα.
"Simon says"... Ήταν ένα παιχνίδι (τύπου listening) σε βιντεοκασέτα που συνηθίζαμε να βλέπουμε στο φροντιστήριο αγγλικών κατά τα μαθητικά μου χρόνια. Ο Simon μας έδινε οδηγίες και εμείς έπρεπε να καταλαβαίνουμε τι μας ζητάει να κάνουμε... Το μισούσα αυτό το παιχνίδι.
...και πώς το θυμήθηκα;
Είδα το Snoopy και τη δική του οδηγία. "Snoopy says" λοιπόν...
Υποδεχόμαστε τον Ιούνιο με ένα άκρως θαλασσινό wallpaper... Κατεβάστε το!
Σήμερα την προσοχή μου στο pinterest τράβηξαν δυο διαφορετικά επιτοίχια ράφια σε ένα παιδικό δωμάτιο. Και ξεκινώντας από αυτά, εντόπισα μερικές ακόμα ιδέες που καθεμιά από αυτές θα μπορούσε να αποτελεί ένα ενδιαφέρον diy project για το σαββατοκύριακο. Ειδικά αυτή με τα ράφια δεν είναι ανάγκη να περιοριστεί στο παιδικό δωμάτιο. Μπορεί να βρει εφαμογή και σε άλλους χώρους, όπως για παράδειγμα στο χολ.
Ας δούμε αναλυτικότερα μερικές ιδέες για το πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εναλλακτικά διάφορα μικροαντικείμενα:
Επειδή μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις και για να μη μένουμε μόνο στη λεκτική περιγραφή, ας πάμε ένα σύντομο φωτογραφικό ταξίδι στα ανθισμένα λουλούδια του Στρασβούργου και του Μονάχου.
Ένα γλυκό τραγούδι, που όποτε το ακούω μου φτιάχνει τη διάθεση..
Θέλετε να κάνουμε ένα μουσικό ταξίδι παρέα με τη Μόνικα;
"Σαν την Τύμφη δεν έχει"... Τη σύγκρινε ακόμα και με τον Όλυμπο. "Και όμως δεν συγκρίνεται! Το τοπίο είναι μαγευτικό, ανεπανάληπτο. Ίσως συγκρίνεται με το Οροπέδιο των Μουσών. Και μόνο με αυτό". Έτσι είπε μετά την πρώτη του ανάβαση στην Τύμφη.
Άλλοι (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε) σκέφτονται να φτιάξουν μπομπονιέρες από lego... κι άλλοι φτιάχνουν ολόκληρο τον Παρθενώνα!
Μαγικά αυτά τα παιχνίδια, υπέροχη και η ιδέα των Αυστραλών που έφτιαξαν την Ακρόπολη από τουβλάκια lego με σκοπό να την χαρίσουν στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Διαδίδοντας τον ρυθμό.. μια μουσική πρόταση της αγαπημένης φίλης Ρούλας.
Aς ξεκινήσουμε δυναμικά την ημέρα μας με τη μουσική συνεύρεση της Ειρήνης Δούκα με τον Greggy K στο remix του τραγουδιού "Mind Games" των Her Majesty's Sound.
Έχω καιρό τώρα που ζορίζομαι στην ιδέα ότι το πάντα περιποιημένο, σουλουπωμένο, τακτοποιημένο, όμορφο, χωρίς ριχτάρια, χωρίς περιττά πράγματα σαλόνι - καθιστικό μου τείνει να γίνει παιδότοπος σε μόνιμη κατάσταση πανικού. Και δεν είναι μόνο η ιδέα, είναι και η θέα. Κάθε που φορά που βλέπω το σαλόνι τόσο ανάστατο και τόσο... πολύχρωμο, κάτι με πιάνει.
Και σκεφτείτε ότι ήμουν από αυτούς που έλεγα ότι το παιδί θα παίζει στο δικό του δωμάτιο και δε θα κουβαλάει τα παιχνίδια του στο σαλόνι αλλά στην πράξη δεν το βρήκα τόσο εύκολο (και αν εσείς το κάνατε πείτε μου πώς). Το παιδί θέλει παρέα και θέλεις και εσύ και παράλληλα πρέπει να μαγειρέψεις, να πλύνεις πιάτα, να ζεστάνεις νερό και ένα σωρό άλλες δουλειές που καλώς ή κακώς γίνονται παράλληλα με το παιχνίδι τουλάχιστον όσο το παιδί είναι μικρό και ακόμα δεν πολυπαίζει μόνο του ή όταν είναι σε αυτή την τόσο χαριτωμένη μα συνάμα τόσο κουραστική φάση που η λέξη ΜΑΜΑ βγαίνει από το στόμα του κάθε λεπτό.
Πολύχρωμη, πλούσια και πάντα γευστική! Η σαλάτα του V. που κλέβει τις εντυπώσεις!
