Ας κλείσουμε την ημέρα μας με τα αιθέρια φωνητικά της αγγλίδας Florence Welch.
Καλή μας νύχτα!
Περπατώντας στους δρόμους και τα πάρκα του Λονδίνου συναντάει κανείς πολλές εκπλήξεις. Αλλά ποιά μπορεί να είναι πιο ευχάριστη από ένα σκιουράκι που απολαμβάνει με τόση λαχτάρα το φαγητό του;
Χριστούγεννα χωρίς επίσκεψη σε χριστουγεννιάτικο χωριό γίνεται; Δε γίνεται!
Ήρθε η ώρα λοιπόν να δούμε τι συμβαίνει φέτος στον Μύλο των Ξωτικών στα Τρίκαλα. Ανταποκριτές μας; Αγαπημένοι άνθρωποι που πήγαν, είδαν και μας ενημέρωσαν, στέλνοντάς μας και το απαραίτητο φωτογραφικό υλικό.
Στρώνουμε τραπέζι για τρεις! Δε χρειάζεται να υπάρξει μια μια ειδική περίσταση ούτε ακριβά σερβίτσια ούτε ακριβά μαχαιροπίρουνα ούτε το τέλειο φαγητό για να στρώσουμε ένα καλό τραπέζι.
Kαιρό έχουμε να ακούσουμε μουσική παρέα..
Τι λέτε λοιπόν για ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα με την Mayra Andrade να μας τραγουδά "We used to call it love";
Για κάθε ολοκληρωμένη εμφάνιση τα όμορφα ρούχα και τα περιποιημένα παπούτσια είναι απαραίτητα. Ωστόσο, τα αξεσουάρ είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Το ρεπορτάζ σχετικά με το βασικό έθιμο της ημέρας συνεχίζεται! Μετά τα κατακόκκινα αυγά της κουμπάρας Κ., σειρά έχουν τα πολύχρωμα της μητέρας Μαρίας!
Αν η ευτυχία δε βρίσκεται στη φύση, στα ταξίδια, στις βόλτες, στη θέα της θάλασσας, στη θέα που κόβει την ανάσα από την κορυφή ενός βουνού, τότε πού να είναι;
Μπορεί να θεωρούμε πως όσο περνούν οι μέρες ο χειμώνας σιγά σιγά μας αποχαιρετά αλλά οι καιρικές συνθήκες έχουν άλλη άποψη. Οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές, ο χιονιάς μας επισκέφθηκε και πάλι και εμείς ντυνόμαστε σαν τα κρεμμύδια κάθε φορά που ξεπορτίζουμε.
Με αυτό ακριβώς το θέμα θα ασχοληθούμε σήμερα. Βουρ για κρεμμυδοντυσίματα!
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν αυτό που μου συμβαίνει, συμβαίνει σε όλους. Φαντάζομαι η πλειοψηφία των ανθρώπων ακούει μουσική. Εγώ ανήκω σίγουρα στην πλειοψηφία και ίσως στο κομμάτι αυτής που κάθε στιγμή της ζωής τους είναι μουσική. Η χαρά μου, η λύπη μου, το άγχος μου, η διασκέδασή μου, το ψυχοπλάκωμά μου, η αρχή της εβδομάδας μου, οι Κυριακές μου, ακόμη και τα όνειρά μου. Και προφανώς στο μπάνιο μου τραγουδάω και στο δωμάτιό μου και όταν μαγειρεύω και όταν καθαρίζω και φυσικά στο δρόμο με ακουστικά τόσο αποκρουστικά όσο κάθε μαγεμένος από τις νότες άνθρωπος που περπατάει και σιγοτραγουδάει.
Πολύ μ'αρέσει!
"I don't want to wait anymore I'm tired of looking for answers
Take me some place where there's music and there's laughter..."
Η Florence Welch και η παρέα της έρχονται και μας θυμίζουν ό,τι και αν γίνεται.. το να έχεις την αγάπη.. είναι αρκετό!
Η φίλη μας που μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία της σχετικά με το kick boxing, μας έστειλε και το ακόλουθο μήνυμα ...
Τρεις φορές στη σειρά την έφτιαξα αυτή την τάρτα μέσα σε 10 περίπου μέρες! Την πρώτη την προόριζα για το πικ νικ της Πρωτομαγιάς αλλά τελικά καταναλώθηκε στο σπίτι. Τη δεύτερη την έκανα με σκοπό να τη δοκιμάσουν φίλοι και συνάδελφοι, την τρίτη την έφτιαξα και πάλι προσπαθώντας να την προσαρμόσω λίγο περισσότερο στο προσωπικό μου γούστο και την έκανα λίγο πιο bitter! Γεγονός είναι πως κέρδισε τις εντυπώσεις και στις τρεις περιπτώσεις!
Ακόμη ένα χαριτωμένο κομμάτι από τους αγαπημένους Leftover Cuties.. για να ξεκινήσουμε την ημέρα μας χαμογελώντας..
Φέτος για πρώτη φορά έφτιαξα πασχαλινές λαμπάδες μόνη μου. Αγόρασα λαμπάδες σε διάφορα χρώματα, χρησιμοποίησα σπάγγο, κορδέλες και διάφορα υλικά που κατά κύριο λόγο είχα στο σπίτι και ετοίμασα χειροποίητες λαμπάδες για τα βαφτιστηράκια μας και όχι μόνο...
Έφτασε η μέρα! Χρόνια Πολλά και τις πιο θετικές ευχές μας για Λαμπερά Χριστούγεννα σε όλους!
Μέρες τώρα σκέφτομαι ότι πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για δώρα Χριστουγέννων για τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Και προφανώς αυτό δεν ισχύει μόνο για μένα. Φέτος βέβαια ο προϋπολογισμός όλων μας είναι κάπως περιορισμένος, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει...
Κάθε εμπόδιο για καλό και κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή.
Μια κούπα κακάο, μπισκοτάκια και ένα καλό βιβλίο. Ό,τι πρέπει για απογευματινή χαλάρωση.
Το καλοκαίρι είναι προ των πυλών, η θερμοκρασία έχει ανέβει, οι τάσεις φυγής έχουν ενισχυθεί...
Τι λέτε λοιπόν για ένα δροσερό, υγιεινό και έθνικ ρόφημα; Έτσι για να δώσουμε στον εαυτό μας άλλη μια αφορμή για ένα έστω γευστικό ταξίδι!
Ακούγοντας την Παρασκευή το "She" του Elvis Costello ήρθαν αυτομάτως στο μυαλό μου σκηνές από την ταινία "Μια βραδιά στο Notting Hill". Παράλληλα όμως ανακάλεσα και εικόνες από τις βόλτες μας σε αυτή την περιοχή του Λονδίνου σχεδόν δύο χρόνια πριν.
Ταξιδεύοντας ή έστω κάνοντας μια βόλτα με το αυτοκίνητο την ώρα που ο ήλιος δύει, βλέποντας έξω χωράφια με ανθισμένους ηλίανθους... Αγαπημένη στιγμή!
Αυτό είναι το δεύτερο τραγούδι που ξεχωρίσαμε από το τελευταίο άλμπουμ του Parov Stelar, μετά την επισήμανση του φίλου μας βεβαίως...
