Στιλ είναι να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις να πεις και να μη σου καίγεται καρφί.
Gore Vidal, 1925-2012, Αμερικανός συγγραφέας
Το δέντρο της Θεσσαλονίκης φέτος στολίστηκε νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά! Την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη - επισήμως και του χειμώνα - κατέβηκαν τα στολίδια, άνοιξαν τα κλαδιά και άναψαν τα λαμπάκια του δικού μας δέντρου!
Είτε στον προφορικό είτε στον γραπτό λόγο κάποια λάθη τα κάνουμε. Όλοι μας ή έστω σχεδόν όλοι. Κάποια από τα λάθη προφανώς κάνουμε και εμείς και να μας συγχωρείτε! Προσπαθούμε πάντα να μιλάμε και να γράφουμε σωστά, θα θέλαμε να είμαστε αλάνθαστοι αλλά άνθρωποι είμαστε, όλο και κάποια λάθη θα κάνουμε είτε στην ορθογραφία είτε στη γραμματική είτε στη σύνταξη είτε στην έκφραση.
Μπορεί η πρωινή δροσιά να είναι καθημερινό φαινόμενο τις τελευταίες μέρες αλλά τα ανοιχτόχρωμα ρούχα δεν μπορούμε να τα αποχωριστούμε ακόμα.
Αυτό που εύκολα θα άλλαζα στο σπίτι μου είναι η τραπεζαρία. Δεν είναι πως δε μ' αρέσει η υπάρχουσα. Μ' αρέσει! Και μάλιστα πιστεύω πως ταιριάζει απόλυτα με όλα τα υπόλοιπα έπιπλα και με τον χώρο. Ίσως γι αυτό θα την άλλαζα. Για να μην ταιριάζει τόσο. Για να είναι κάτι διαφορετικό!
Και αν την άλλαζα πιθανότατα αυτή τη φορά να επέλεγα στρόγγυλο τραπέζι. Γιατί όσο τις βλέπω τόσο πιο πολύ μ' αρέσουν οι στρόγγυλες τραπεζαρίες! Οι ροτόντες!
Φέτος... δηλαδή πέρυσι... το 2015... κάπου στο τέλος του περασμένου Νοεμβρίου έπεσα πάνω στην πρόσκληση για το Handmade Xmas Cards Swap 2015, την ανταλλαγή χειροποίητων καρτών που οργάνωνε η Ασπασία από το mylovablebaby.com με τη βοήθεια της Αντωνίας από το Crazytourists blogging και δεν το σκέφτηκα πολύ. Ανάμεσα στις ατελείωτες εκκρεμότητες του Δεκεμβρίου, δήλωσα συμμετοχή για άλλη μία ευχάριστη δουλειά. Τη δημιουργία μιας χειροποίητης χριστουγεννιάτικης κάρτας προς άγνωστο παραλήπτη.
Μια εβδομάδα πριν η καλή και πολυτάλαντη φίλη μας, που είναι πια μόνιμη ανταποκρίτρια του maresei, με αφορμή τα γενέθλιά της οργάνωσε μια μικρή γιορτή στο σπίτι της, ετοίμασε πολλά νόστιμα εδέσματα για τους φίλους της (δηλαδή για μας) και μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της και τις συνταγές της. Ας της ευχηθούμε για ακόμη μια φορά Χρόνια Πολλά και ας διαβάσουμε όσα μας έγραψε...
Αυτή την Κυριακή, 1η Δεκεμβρίου 2013 η Λεωφόρος Νίκης γίνεται και πάλι πεζόδρομος και ετοιμάζεται να υποδεχτεί χιλιάδες πολίτες χωρίς αυτοκίνητα.
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012, ώρα 2μ.μ, Θεσσαλονίκη: Ο καιρός θύμιζε καλοκαίρι και περπατώντας με βήμα ταχύ στη Λεωφόρο Νίκης, είδα με μεγάλη χαρά ότι οι πολίτες είχαν ξεχυθεί στην παραλία. Άλλοι με τα πόδια και άλλοι με ποδήλατα έκαναν βόλτα στην παραλία αγναντεύοντας τη θέα, ενώ πολλές παρέες είχαν "καταλάβει" τα πεζούλια και το γρασίδι στην περιοχή του Λευκού Πύργου για να απολαύσουν τον πρωινό τους καφέ! Τι κρίμα να μην έχω το χρόνο και φυσικά το καλάθι(*) μου για να κάνουμε και εμείς ένα πικ-νικ στην παραλία! Μόνο μερικές φωτογραφίες στα γρήγορα έβγαλα, γιατί είχα αργήσει στο ραντεβού μου!
Φέτος για πρώτη φορά έφτιαξα πασχαλινές λαμπάδες μόνη μου. Αγόρασα λαμπάδες σε διάφορα χρώματα, χρησιμοποίησα σπάγγο, κορδέλες και διάφορα υλικά που κατά κύριο λόγο είχα στο σπίτι και ετοίμασα χειροποίητες λαμπάδες για τα βαφτιστηράκια μας και όχι μόνο...
Το σαββατοκύριακο έφτασε επιτέλους και είμαστε πολύ χαρούμενοι! Για δυο μέρες έχουμε το χρόνο να ασχοληθούμε με οτιδήποτε μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα! Τι καλύτερο από το να νιώσουμε δημιουργικοί αξιοποιώντας τον ελεύθερο χρόνο μας για να κάνουμε χειροποίητες κατασκευές και γιατί όχι.. να ετοιμάσουμε μικρές εκπλήξεις στα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Σήμερα νιώσαμε την ανάγκη να ξαναγίνουμε όλοι παιδιά..
Με τον ήλιο να χάνεται πίσω από το Αγκίστρι και νωπές τις τελευταίες εικόνες από την Αίγινα, πάμε για Πόρο με μια σύντομη στάση στα Μέθανα. Έχει ήδη πέσει για τα καλά η νύχτα όταν φτάνουμε στον Πόρο και κατευθυνόμαστε απευθείας στο ξενοδοχείο, το οποίο φροντίσαμε και κλείσαμε πριν την έναρξη του ταξιδιού για δυο νύχτες. Αρκετά κουρασμένοι γιατί εκτός από την κούραση της ημέρας περπατήσαμε και κανένα χιλιόμετρο σέρνοντας τις αποσκευές, φτάνουμε στο δωμάτιο που ευτυχώς μας γεμίζει ικανοποίηση. Η καταπόνηση και η πείνα μας οδηγούν για φαγητό δίπλα στο ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα αν και έχουμε αρκετές απορίες για το τι βλέπουμε τριγύρω, πώς είναι η χώρα του νησιού, τι είναι όλα αυτά τα φώτα κ.λπ., ο Μορφέας μας παρασύρει σχετικά εύκολα σε βαθύ ύπνο.
Πόσο μας αρέσει όταν φτάνουν στο inbox μας τόσο ωραία τραγούδια!
Πολύ μ'αρέσει!
"I don't want to wait anymore I'm tired of looking for answers
Take me some place where there's music and there's laughter..."
Το κομμάτι αυτό όποτε το ακούω μου φτιάχνει τη διάθεση! Με κάνει να θέλω να ανεβάσω την ένταση και να αρχίσω να τραγουδάω μαζί με τους δύο ερμηνευτές του..
Ο ήλιος ξεπροβάλλει δειλά μέσα από τη θάλασσα αποκαλύπτοντας το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής...
Ένα βίντεο που δεν είναι video clip. Ένα θέμα διαφορετικό από όσα σας έχουμε συνηθίσει, που όμως μας αγγίζει και μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα στο πλαίσιο της αποδοχής του διαφορετικού, της ένταξης, της παροχής ίσων δικαιωμάτων στην εκπαίδευση η οποία αναμφισβήτητα επηρεάζει τη μετέπειτα πορεία ενός παιδιού.
Υπέροχο για την έναρξη της ημέρας μας!
Εξάλλου αν λάβουμε υπόψη και το Νόμο της Έλξης όσο ανησυχούμε και σκεφτόμαστε αρνητικά τόσο έλκουμε και άλλες αρνητικές σκέψεις!
Λένε ότι η τρέλα πάει στα βουνά... λέτε; Μπα, στους ανθρώπους πάει και παίρνουν με την πρώτη ευκαιρία τα βουνά. Γιατί όμως; Γιατί τους aresei. Και επειδή και μένα maresei, θέλω να μοιραστώ τη χαρά της ανάβασης, των ήχων αλλά και της ησυχίας του βουνού ή γενικότερα της εξοχής, το πνεύμα της ομάδας, του ψιλολαχανιάσματος, αλλά και την αίσθηση της "κατάκτησης" όταν φτάνεις στο τέρμα. Αυτό θα γίνει μέσα από μια σειρά τέτοιων εξορμήσεων στα ψηλότερα βουνά της Ελλάδας, αρχίζοντας από τον Γράμο.
Τι θα φάμε απόψε; Τι λέτε για ένα "fast food" που κάνει καλό..
Έχοντας μπει για τα καλά στο πνεύμα του καλοκαιριού και περιμένοντας την ανάπαυλα από δουλειές και λοιπές υποχρεώσεις, δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε τα τραγούδια του καλοκαιριού... Τα "Τρελά καλοκαίρια" είναι ένα από αυτά που έχουμε συνδυάσει με τα τελευταία καλοκαίρια. Το θυμάστε;
Η Άνδρος ήταν ο τόπος προορισμού στις περσινές μας διακοπές. Ο βασικός λόγος επιλογής του νησιού ήταν η κοντινή απόσταση από το πλησιέστερο σε μας λιμάνι της Ραφήνας. Περίπου 2 ώρες με το πλοίο. Ικανοποιητικός χρόνος δεδομένου ότι λόγω ειδικών συνθηκών το στομάχι μου δεν άντεχε πολλές δοκιμασίες.
Σας τα έταξα αυτά τα σοκολατάκια από την ανάρτηση για το πάρτι γενεθλίων του Φίλιππου. Τα δοκίμασε κόσμος πολύς και όποιος αγαπά την καρύδα, τα αγάπησε και αυτά! Έρωτας με την πρώτη μπουκιά!
Το τρίτο μας δέντρο - δεν είναι δικά μας όλα όσα σας δείχνουμε - είναι και των φίλων μας! Αυτό είναι το κουκλόδεντρο!
