Πρωινό Σαββάτου: Συνάντηση με φίλους για βόλτα, καφεδάκι και κουβεντούλα!
Οι γιορτές καταφτάνουν, το έτος τελειώνει, η ώρα του απολογισμού έρχεται. Τι κάναμε σωστά; Τι κάναμε λάθος; Τι δε θα ξανακάνουμε; Ποια είναι τα όνειρα και οι επιθυμίες μας για τη νέα χρονιά; Ποιους νέους στόχους θέτουμε; Πώς θα τους πετύχουμε; Σίγουρα χρειαζόμαστε τύχη αλλά και λίγη οργάνωση δε βλάπτει.
Πώς μπορούμε να οργανωθούμε καλύτερα; Ένα ημερολόγιο πάντα βοηθάει. Και ποιο ημερολόγιο μπορεί να είναι καλύτερο από αυτό που μας γεμίζει θετική ενέργεια και μας ωθεί να περάσουμε μια χρονιά δημιουργική, γεμάτη χαμόγελα, ξεχωριστές στιγμές και νέες εμπειρίες;
Είμαστε λοιπόν στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρουμε δύο αντίτυπα του "Ημερολόγιο Καλοτυχίας 2015", που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μύρτος.
Μια καλή ιδέα! Αυτό είναι το ζητούμενο, το επίκεντρο κάθε συζήτησης στις περισσότερες παρέες νέων ανθρώπων τα τελευταία 1-2 χρόνια. Όλοι ψάχνουμε μια πρωτότυπη ιδέα, μια ιδέα με προοπτική.
Είστε έτοιμοι για μια δεύτερη βόλτα στο περίφημο Σαν Φρανσίσκο;
Μετά το χθεσινό post για τη Θεσσαλονίκη και την επιλογή της από το National Geographic ως έναν από τους καλύτερους προορισμούς του 2013, συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό το βιβλίο "Το Νήμα" της Victoria Hislop.
Πότε πέρασε πάλι τόσος καιρός; Το καλοκαίρι τελείωσε (παει, το αποχαιρετήσαμε πια για τα καλά και περιμένουμε το επόμενο), το φθινόπωρο μπήκε, κοντεύει να τελειώσει και ο πρώτος μήνας του... Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνειδητοποιώ πως δεν είναι μόνο το καλοκαίρι που πέρασε, είναι και αυτή η μονίμως ξεχασμένη ημερομηνία που πρέπει να κάνω service στο αυτοκινητάκι μου. Τώρα πρέπει πάλι να πάρω τηλέφωνο στην αντιπροσωπεία, να "κλαφτώ", να τους πω πόσο μακριά βρισκόμουν την περίοδο που έπρεπε να πάω για το ετήσιο service και να μου κάνουν για μια ακόμα χρονιά την παραχώρηση να κάνω εκπρόθεσμα το service και να μην χάσω την εγγύηση. Και όσο δεν μ' αρέσει να κλαίγομαι... Μα πώς γίνεται; Όσο συνεπής είμαι γενικά στη ζωή μου, τόσο ξεχασιάρα και αμελής είμαι στη σχέση μου με το αγαπημένο μου αυτοκίνητο.
Τώρα βέβαια θα πείτε ότι πίτσα και δίαιτα δε συνδυάζονται.. Αλλά αν έχεις βάλει στόχο να χτίσεις κορμί μέχρι το καλοκαίρι ή έστω να χάσεις τα δυο - τρία κιλά που σου άφησε πεσκέσι ο χειμώνας, και αν είσαι διατεθειμένος να κάνεις ένα μικρό συμβιβασμό στη γεύση και την απόλαυση, προκειμένου να μη στερηθείς την αγαπημένη σου πίτσα, τότε ναι, συνδυάζονται.
Και μετά τα muffins μήλου φτιάχνουμε υπέροχα, λαχταριστά σοκολατένια σουφλέ!
Η συνταγή είναι απλή και το αποτέλεσμα πεντανόστιμο!
Το είχαμε στο πρόγραμμα να ανέβουμε για μια φορά ακόμη στην Τύμφη. Τώρα Μάη μήνα που οι κορυφές της Αστράκας και της Καμήλας είναι ακόμη χιονισμένες και η δρακόλιμνη της Τύμφης μισοπαγωμένη. Τα πολλά νερά που τρέχουν παντού σχηματίζουν εποχιακές λίμνες και μικρούς καταρράκτες και είναι πολύ όμορφα. Η τριμελής ομάδα λοιπόν ξεκίνησε στις 5 το πρωί για Τύμφη (να 'χουμε τη μέρα μπροστά μας).
Σπίτι μου σπιτάκι μου... Σαν το σπίτι μου πουθενά... Εκφράσεις χιλιοειπωμένες που δηλώνουν το δέσιμό μας με το σπίτι μας, τον προσωπικό μας χώρο. Και προφανώς όχι άδικα!
Συνήθως το σπίτι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με στιγμές χαλάρωσης και θαλπωρής, αποτελεί την εστία μας, έναν χώρο γαλήνης και αρμονίας. Ωστόσο πολλές φορές επηρεαζόμαστε από τα προβλήματα, τα νεύρα και την πίεση στη δουλειά και μεταφέρουμε αυτή την αρνητική ενέργεια στον προσωπικό μας χώρο. Άλλες πάλι φορές είναι οι ίδιες οι εντάσεις στο σπίτι που κάνουν την ενέργεια του κάπως πιο βαριά. Πώς θα μπορούσαμε όμως να καθαρίσουμε όλη αυτή τη συσσωρευμένη ενέργεια; Η φύση έχει φροντίσει να μας εφοδιάσει με ένα θεραπευτικό βότανο που πολλές παραδόσεις χρησιμοποιούν ώστε να απαλλαγούμε από την αρνητική ενέργεια που ρέει στον χώρο μας.
...και ναι υπάρχει και αισιόδοξη όψη! Αρκεί να σηκωθούμε από τον καναπέ, να έχουμε ανοιχτούς ορίζοντες και να ψαχτούμε λίγο γύρω μας.
Μια υπέροχη μέρα! Μια εξαιρετική αθλητική γιορτή! Μια άρτια διοργάνωση! Ένα γραφικό χωριό, ένα απείρου κάλλους φυσικό τοπίο, τόσα χαμογελαστά πρόσωπα, τόσοι άνθρωποι γεμάτη ενέργεια! Πόσο όμορφα περάσαμε!
Και όλα αυτά στο Σπήλαιο, ένα από τα πιο γνωστά χωριά των Γρεβενών που βρίσκεται στον Όρλιακα, ένα ιδιαίτερο βουνό με πολύ πλούσια βλάστηση. Με αφετηρία και τερματισμό στο χωριό, την Κυριακή 19 Απριλίου 2015, πραγματοποιήθηκαν δύο αγώνες δρόμου, ο Orliakas Adventure Race με μήκος 33 χιλιόμετρα και ο Portitsa Trail με μήκος 7,5 χιλιόμετρα. Τους αγώνες διοργάνωσαν οι πάντα δραστήριοι Δρομείς Υγείας Γρεβενών με τη βοήθεια φορέων της πόλης, χορηγών και πλήθους εθελοντών.
O Σπύρος Παλούκης μας παροτρύνει να βάλουμε λίγη από τη μαγεία των παραμυθιών στη ζωή μας και να φτιάξουμε το δικό μας δωμάτιο των ευχών.
Η Δευτέρα έφτασε πάλι, το ξυπνητήρι χτύπησε νωρίς για τους περισσότερους, τα μάτια ανοίγουν δύσκολα, η διάθεση πώς θα ανέβει;
Παραλία Θεσσαλονίκης, καλοκαιράκι 2016.
Όλοι κάνουν βόλτες. ποδήλατα παντού, γονείς, παιδιά, σκυλάκια, ηλικιωμένοι, άλλοι χαρούμενοι, άλλοι σκεπτικοί.
Και εμείς εκεί μαζί με ένα φιλικό ζευγάρι και τον γιο μου (ούτε καν 2 χρονών) που χαίρεται με το κάθε τι... Mε το αεροπλάνο, τον ήχο από τις μηχανές, τις πεταλούδες... Χαιρετάει τους πάντες, όμως έχει τρελή αδυναμία στα παιδάκια. Αφού λοιπόν έχουμε χαιρετήσει όλον τον κόσμο συμπεριλαμβανομένων κατοικιδίων και αδέσποτων, εμφανίζεται μπροστά μας ένα αγοράκι (περίπου 13-14 χρονών) που είχε στο αναπηρικό καροτσάκι την αδερφούλα του (περίπου 9-10 χρονών) κάνοντας και εκείνοι βόλτες.
Πράγματι! Ας προσθέσουμε λοιπόν λίγη "μαγεία" στην καθημερινότητά μας..
Μετά το δεντράκι στο τραπέζι του 2015 και τον Άγιο Βασίλη πέρυσι... τι θα ακολουθήσει;
Θα δούμε το φετινό christmas table art... Αλλά και οι δυο παλαιότερες ιδέες για το δίπλωμα της χαρτοπετσέτας στο γιορτινό τραπέζι δείχνουν πολύ όμορφα.
Όπου και να γυρίσω, όπου και να κοιτάξω βλέπω νέα πράγματα που μου θυμίζουν τα παλιά. Με περιβάλλουν αντικείμενα βγαλμένα από εποχές παλιότερες αλλά με μια πινελιά του σύγχρονου και του μοντέρνου.
Ρετρό ή ξαναζεσταμένο φαγητό;
Έλλειψη δημιουργικότητας ή εμμονή σε παλιές επιτυχημένες φόρμες;
Κόλπα του Marketing ή ρομαντισμός;
Στη Μονεμβασιά (ή Μονεμβάσια) έχω βρεθεί 2 φορές στη ζωή μου.Την πρώτη ήμουν γύρω στα 11 και το μόνο που θυμόμουν ήταν ένας ανηφορικός δρόμος με πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πολύ κόσμο, όπου σταματημένοι οικογενειακώς περιμέναμε ένα ζευγάρι φίλων που δεν έφτασε ποτέ στο ραντεβού. Τώρα να έχω πάει στη Μονεμβασιά και να θυμάμαι μόνο αυτό; Τι να πω;...
Προφανώς έτσι εξηγείται που τη δεύτερη φορά που βρέθηκα εκεί γύρω στα 25, δεν είχα ιδέα για το τι πρόκειται να αντικρίσω.
Δε χρειάζεται να είναι μια ιδιαίτερη περίσταση για να κάνουμε κάτι διαφορετικό στην καθημερινότητά μας.
Εκεί που τα δέντρα φτάνουν στη θάλασσα και σχεδόν αγγίζουν το νερό, σε μικρούς κολπίσκους, χωρίς πολύ κόσμο και βαβούρα, εκεί που το μάτι χάνεται στον ορίζοντα ρεμβάζοντας, εκεί ξεκινά η απόλυτη χαλάρωση...
Και πόσο μας αρέσουν οι μεγάλες βιβλιοθήκες που καλύπτουν όλο τον τοίχο..
Θυμάστε τα ΒορΟινά στη Θεσσαλονίκη; Είναι μια εκδήλωση γευσιγνωσίας οίνων και αποσταγμάτων του βορειοελλαδίτικου αμπελώνα στην οποία είχαμε την τύχη να παρευρεθούμε στις 22 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.
Μόλις το άκουσα, το έψαξα και το μοιράζομαι...
