Οδοιπορικό στη Λίμνη Πλαστήρα
Η λίμνη Πλαστήρα ή επισήμως λίμνη Ταυρωπού είναι μια από τις πιο γνωστές τεχνητές λίμνες της χώρας μας. Σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο άκρο της, επί της αρχής του ποταμού Ταυρωπού. Η ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, γεγονός που δικαιολογεί και το όνομα με το οποίο η λίμνη είναι ευρέως γνωστή.
Γεωγραφικά ανήκει στον Νομό Καρδίτσας αλλά η φήμη της έχει εξαπλωθεί παντού στη χώρα μας και εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί έναν ιδιαίτερα δημοφιλή προορισμό για μικρές και μεγάλες αποδράσεις τουλάχιστον στη Βόρεια και Κεντρική Ελλάδα. Είναι περιοχή με πανέμορφο φυσικό τοπίο και εκπληκτικές εναλλαγές ανάλογα με την εποχή του χρόνου.
Στην ευρύτερη περιοχή της λίμνης μπορεί να ικανοποιηθεί κάθε επισκέπτης που αγαπά τη φύση και τα σπορ μέσα σε αυτή. Πάσης φύσης αθλοπαιδείες, ποδήλατο νερού και βουνού, κανό, καγιάκ, ορειβασία, τοξοβολία, ιππασία, κολύμπι, ακόμα και σκι στο μικρό χιονοδρομικό κέντρο (θέση Καραμανώλη) της περιοχής, μπορούν να ικανοποιήσουν ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη, ενώ το απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο μπορεί να προσελκύσει και τον πιο απαιτητικό φωτογράφο.
Φτάνεις στη λίμνη εύκολα από την Καρδίτσα ή το Μουζάκι αλλά ένας χάρτης της περιοχής πάντα είναι χρήσιμος καθώς και πληροφορίες για το πώς θα κινηθείς, πού αξίζει να πας, τι πρέπει να δεις και πού να φας, ανάλογα με το πόσο χρόνο έχεις στη διάθεσή σου. Σε κάθε περίπτωση βοηθά και η γνωριμία με έναν ντόπιο.
Εμείς βρεθήκαμε στην περιοχή για τελευταία (ως τώρα) φορά, το περασμένο Σάββατο, μετά την εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας στον βοτανικό κήπο Νεοχωρίου. Αυτή την εποχή η λίμνη είναι παραγεμισμένη με νερό και οι ασπροπράσινες αποχρώσεις από τα γεμάτα χιόνι και έλατα βουνά, προσφέρουν ένα υπέροχο θέαμα, όμοιο με ζωγραφισμένο με εξαιρετική μαεστρία πίνακα.
Και όσο ανεβαίνεις πιο ψηλά, τόσο πιο εντυπωσιακό γίνεται το τοπίο. Ανεβαίνοντας προς το χιονοδρομικό κέντρο και το καταφύγιο, το χιόνι ξεπερνά το ένα μέτρο, οι πλαγιές αστράφτουν στο φως του ήλιου και η ηρεμία του τοπίου και η απόλυτη ησυχία σε γαληνεύουν τόσο, που δε θες να φύγεις. Πού θα νιώσεις πιο χαλαρός; Πού μπορείς να νιώσεις πιο ελεύθερος; Η θέα στο κομμάτι της λίμνης που φαίνεται απ' την περιοχή του καταφυγίου είναι υπέροχη, ενώ απέναντι βορειοανατολικά αγναντεύεις τις κορυφές του Ολύμπου και του Κισσάβου και πίσω σου, δυτικά τις κορυφές των ανατολικών Αγράφων. Το φως αντανακλάται πάνω στο χιόνι και σε θαμπώνει! Τι όμορφη εικόνα! Αν δεν έχεις βρεθεί σε τέτοιο μέρος, δεν μπορείς να φανταστείς πόση αγαλίαση νιώθεις όταν βρίσκεσαι σε τέτοιο φυσικό τοπίο.
Κατεβαίνοντας και πάλι χαμηλά, η όρεξη έχει ανοίξει, το στομάχι γουργουρίζει και έρχεται η ώρα να δοκιμάσεις την ξακουστή αγραφιώτικη κουζίνα. Εμείς με καθοδήγηση ντόπιου φίλου μας, επιλέξαμε έναν καταπλητικό χώρο, σχετικά κοντά στο Μουζάκι. Και μόνο η εξώπορτα του μαγαζιού ήταν αρκετή για να με προδιαθέσει θετικά απέναντι του. Θύμιζε κάτι από τον Αλή Μπαμπά και τους 40 κλέφτες... "σουσάμι άνοιξε"... Ένιωσα το μεράκι του ιδιοκτήτη για το μαγαζί του και μπήκα με μεγάλη προσμονή. Τώρα το να απολαμβάνεις ένα νόστιμο γεύμα σε έναν τόσο όμορφο χώρο, με θέα ελάφια και παγώνια, είναι ό,τι καλύτερο για να κλείσεις την εκδρομή σου.
Και κάπου εκεί που νομίζεις ότι η μέρα τελείωσε και έχεις πάρει πλέον τον δρόμο της επιστροφής, έρχεται ένας αιωροπεριστής και σε αναγκάζει να βγάλεις τη φωτογραφική μηχανή από τη θήκη και πάλι. Τον απαθανατίζεις καθώς κατεβαίνει και προσγειώνεται μπροστά σου! Η αλήθεια είναι ότι τον ζηλεύεις και λίγο... Τουλάχιστον εγώ ζήλεψα! Τι ωραία έκπληξη! Τι όμορφη μέρα!
