Είχα ζουμερά και μυρωδάτα λεμόνια στο ψυγείο. Τα λεμόνια του γείτονα! Και γινόταν ολοένα και περισσότερα. Και μύριζε όλο το ψυγείο τόσο όμορφα!
Κάτι έπρεπε να φτιάξω, κάτι λεμονάτο και ευωδιαστό. Κι έτσι άρχισα να ψάχνω συνταγές για λεμονόπιτες. Lemon pies!
Είναι σίγουρα το καλύτερο banoffee που έχω φάει! Το μόνο banoffee που θέλω να γευτώ και να ξαναγευτώ και να ξαναγευτώ... Το έφτιαξε η φίλη Εύη με όλη της τη μαεστρία
και με απόλυτη επιτυχία κατά γενική ομολογία! Η συνταγή όμως ανήκει στον σεφ Βάιο Πρίντζα και του αξίζουν συγχαρητήρια!
Το εκπληκτικό με αυτό το banoffee είναι πως έχει τρομερή ισορροπία στη γεύση, δεν είναι πολύ γλυκό και δε σε λιγώνει. Αυτό βέβαια σημαίνει πως πρέπει να βάλεις όριο από μόνος σου στο πόσο θα φας. Αυτό δεν πρόκειται να σε σταματήσει :)
Σας τα έταξα αυτά τα σοκολατάκια από την ανάρτηση για το πάρτι γενεθλίων του Φίλιππου. Τα δοκίμασε κόσμος πολύς και όποιος αγαπά την καρύδα, τα αγάπησε και αυτά! Έρωτας με την πρώτη μπουκιά!
Κεράσματα maresei...
Τρεις φορές στη σειρά την έφτιαξα αυτή την τάρτα μέσα σε 10 περίπου μέρες! Την πρώτη την προόριζα για το πικ νικ της Πρωτομαγιάς αλλά τελικά καταναλώθηκε στο σπίτι. Τη δεύτερη την έκανα με σκοπό να τη δοκιμάσουν φίλοι και συνάδελφοι, την τρίτη την έφτιαξα και πάλι προσπαθώντας να την προσαρμόσω λίγο περισσότερο στο προσωπικό μου γούστο και την έκανα λίγο πιο bitter! Γεγονός είναι πως κέρδισε τις εντυπώσεις και στις τρεις περιπτώσεις!
Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο ευχαριστιέμαι να μπαίνω στην κουζίνα και να φτιάχνω πράγματα... Γλυκά, αλμυρά., ό,τι μου αρέσει να τρώω. Αυτός είναι και μόνος μου περιορισμός. Θέλω (και συνηθίζω) να φτιάχνω ό,τι μου αρέσει να τρώω. Κάποιος παραπονιέται γι αυτό :(
Ειδικά όταν πρόκειται να υποδεχτώ φίλους και συγγενείς, ανθρώπους δικούς μου που δε με ενδιαφέρει να μείνω στους τύπους, θέλω να τους ευχαριστήσω, να τους χαρώ και να με χαρούν. Τότε έχω κάθε λόγο να μπω στην κουζίνα και να ετοιμάσω ό,τι κατεβάζει ο νους μου. Αυτό βέβαια εκτός από δημιουργικό είναι και κάπως ριψοκίνδυνο. Δεν πετυχαίνουν πάντα τα πειράματα!
Σπίτι μου - σπιτάκι μου... αυτό ήταν το moto αυτού του τριήμερου και η παραμονή στο σπίτι μας έδωσε την ευκαιρία να μπούμε στην κουζίνα για τα καλά. Άλλους για να μαγειρέψουμε και άλλους για να φάμε. Η προκοπή που μ' έπιασε ήταν μεγάλη και είπα να εκμεταλλευτώ τη δημιουργική μου διάθεση για κουζινομαγειρέματα (περιέργως) χωρίς πολλούς πειραματισμούς.
Και τι δεν είχε λοιπόν το μενού! Pancakes για πρωινό, παπουτσάκια για μεσημεριανό, σπιτικό τιραμισού για επιδόρπιο (κι ας μην το έκανα εγώ)...
Γι αλλού ξεκίνησα κι αλλού η φαντασία με πήγε... και προέκυψαν αυτά τα "όσο και αν φάω, δεν τα βαριέμαι" cupcakes. Ίσως φταίει που ενώ είναι εντελώς σοκολατένια έχουν ένα διακριτικό άρωμα βανίλιας, εμπλουτισμένο με τη γεύση του καφέ. Υπέροχα!
Στα κέικ δεν μπορώ να αντισταθώ ποτέ! Ίσως φταίει που από παιδί πάντα είχαμε σπιτικό κέικ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Πολλές φορές έκοβα ποσότητα από το μεσημεριανό φαγητό, ειδικά όταν επρόκειτο για φαγητό που δε μου πολυάρεσε, για να τιμήσω λίγο αργότερα το κέικ της μητέρας. Και δεν ήταν πάντα ίδιο. Η εκάστοτε έμπνευση κατά τη στιγμή της δημιουργίας οδηγούσε κάθε τόσο σε διαφορετικά γευστικά μονοπάτια.
Μερικά χρόνια αργότερα, όταν απέκτησα δικό μου σπίτι και δική μου κουζίνα, μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες έγινε η παρασκευή "κεικοειδών" γλυκών. Κέικ βανίλιας, σοκολάτας, σουφλέ, κέικ με φρούτα, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε! Φαγητό μπορεί να μην υπάρχει στο σπίτι αλλά κέικ θα υπάρχει!
Και κάπως έτσι, κάθε νέα συνταγή που πέφτει στα χέρια μου αποτελεί αφορμή για να μπω στην κουζίνα. Αυτή τη φορά η συνταγή ήρθε και πάλι από την Μπέσσυ, πιστή φίλη πια της σελίδας μας, και αφορά σε ένα κέικ με κανέλα και σταφίδες.
Αυτή η τούρτα δεν είναι μια συνηθισμένη τούρτα γενεθλίων, μια τούρτα που παρασκευάστηκε με μόνο σκοπό να μπουν πάνω τα κεράκια, να τα σβήσει η εορτάζουσα και να τη χαρούν αργότερα οι καλεσμένοι της. Αυτή η τούρτα είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Είναι μια τούρτα αφιέρωση. Κάποιοι μπορεί να αφιερώνουν στους αγαπημένους τους τραγούδια, κάποιοι άλλοι ποιήματα ή στιχάκια και κάποιοι άλλοι προχωρούν ακόμα πιο πέρα και αφήνουν την έμπνευση και τη δημιουργικότητα να τους οδηγεί.
Άλλη σκόπευα να είναι η πρώτη ανάρτηση της χρονιάς (και την καθυστέρησα λίγο) αλλά όταν σηκώθηκα με τις πρώτες πρωινές φωνές των παιδιών - πριν χαράξει - αντίκρυσα και πάλι ένα λευκό τοπίο.. Και μου άρεσε πιο πολύ από ποτέ.
Μετά τους Minor Project και άλλα ευχάριστα μουσικά νέα από την πόλη της Πάτρας!
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας για το 2013, γνωστοί καλλιτέχνες, τραγουδιστές και μουσικοί, γυναίκες και άντρες, από την Κίνα μέχρι την Κόστα Ρίκα, από το Μάλι μέχρι τη Μαλαισία, συνεργάστηκαν για να διαδώσουν το μήνυμα της ενότητας και της αλληλεγγύσης, τραγουδώντας "Μια γυναίκα" ή όπως είναι κανονικά ο τίτλος "One woman".
25 Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών
Απλό, πρωτότυπο και εύκολο! Πολύ μας αρέσει! Θα το δοκιμάσουμε κι εμείς..
Η είδηση για το λαχανόκηπο στο Μαρούσι, που κυκλοφορεί σε όλες τις ενημερωτικές ιστοσελίδες, στάθηκε η αφορμή που με έκανε να αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες για την έννοια του guerilla gardening.
Είναι γεγονός ότι τα χρώματα μας φτιάχνουν τη διάθεση! Ας μην τα περιορίσουμε λοιπόν μόνο στις εμφανίσεις μας και ας πάρουμε ιδέες για το πως μπορούμε να παίξουμε μαζί τους στο αγαπημένο δωμάτιο του σπιτιού, την τραπεζαρία..
Ο μήνας που κατεξοχήν ξεκινούν οι θερινές μας διακοπές είναι εδώ! Υποδεχόμαστε λοιπόν τον Ιούλιο με ένα άκρως θαλασσινό και ταξιδιάρικο wallpaper... Κατεβάστε το!
Το Παζάρι Βιβλίου μετά την πολυετή παραμονή του στην πλατείτα Κλαυθμώνος και την ολιγοήμερη στάση του στη Θεσσαλονίκη το φθινόπωρο, έχει πλέον μετεγκατασταθεί στη πλατεία Κοτζιά. Ξεκίνησε στις 25 Ιανουαρίου και θα παραμείνει εκεί μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου.
Τι ωραία μελωδία!
"..Won't you dance with me
In my world of fantasy
Won't you dance with me
Ritual fertility.."
Δε γίνεται! Ειδικά χωρίς γλυκά!
Ας απολαύσουμε σήμερα ένα πολύ παλιό, πολύ γνωστό κι αγαπημένο τραγούδι, άρρηκτα συνδεδεμένο με το καλοκαίρι.
Πόσα χρώματα μπορούν να συνδυαστούν αρμονικά σε μία κρεβατοκάμαρα;
Ας ξεκινήσουμε με χιουμοριστική διάθεση την εβδομάδα μας με αυτή την εκδοχή του "No Milk Today" των Herman Hermits από τον Vassiliko..
Αυτό ήταν το καλοκαίρι των βαφτίσεων για την παρέα του maresei. Μετά από αρκετά χρόνια όπου επικρατούσαν οι γάμοι, φέτος έχουμε κυρίως βαφτίσεις για να μας θυμίζουν πως μεγαλώνουμε και ... νοικοκυρευόμαστε. Εμείς και οι φίλοι μας! Αποκτούμε παιδιά ή γινόμαστε πνευματικοί γονείς ή και τα δύο. Σημασία έχει πως μεγαλώνοντας, προσπαθούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και (στον ολοένα και λιγότερο ελεύθερο χρόνο μας) να καταπιανόμαστε με όσα μας αρέσουν.
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, καταπιαστήκαμε με τις βαφτίσεις. Η πιο πρόσφατη ήταν η βάφτιση του Αχιλλέα που απέκτησε και επίσημα το όνομά του στις 13 Σεπτεμβρίου. Το θέμα της βάφτισης ήταν ασορτί με την εποχή: έναρξη νέας σχολικής χρονιάς, βιβλία, βιβλιοθήκες, χάρακες, μολύβια, κασετίνες. Από όλα είχε η βάφτιση σε υπέροχα φωτεινά χρώματα.
Κυριακή σήμερα, η μέρα είναι μπροστά μας και τι καλύτερο να την ξεκινήσουμε πολύχρωμα! Τι λέτε λοιπόν για μια ομελέτα που θα μας δώσει ενέργεια για όλη την ημέρα;
Σήμερα το διαδικτυακό μας μενού έχει ιδέες για τα περιτυλίγματα των χριστουγεννιάτικων δώρων σας προς τους αγαπημένους σας ανθρώπους, βασισμένες στα περσινά μας δώρα.
Αυτή η σάλτσα μανιταριών είναι η καλύτερη που έχει κάνει. Δε μαγειρεύει συχνά ούτε μεγάλη ποικιλία φαγητών. Ωστόσο, για όσα κουβαλάει από το δάσος ή από τη θάλασσα, θέλει να έχει άποψη. Και δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνει ο ίδιος στην κουζίνα προσπαθώντας πάντα να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ειδικά με τα μανιτάρια, θέλει πάντα να κάνει μια σάλτσα καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε φορά εξελίσσει τη συνταγή του και προσπαθεί να μας καταπλήξει.
Γεγονός είναι ότι τα καταφέρνει πολύ καλά. Αυτή τη φορά όμως η σάλτσα μανιταριών που έφτιαξε είναι απίθανη! Και συνδυάζεται υπέροχα με ζυμαρικά.
H άνοιξη δεν ήρθε μόνο στη φύση, το μπαλκόνι ή την τραπεζαρία μας, ήρθε και στη μόδα! Τα άνθη είναι εδώ και δίνουν χρώμα στις εμφανίσεις μας.
Τα cookies που έχω κολλήσει μαζί τους από την πρώτη φορά που τα δοκίμασα, που ποτέ δεν μπορείς να φας μόνο ένα, που τα κομματάκια ρευστής σοκολάτας μέσα τους δίνουν μια αίσθηση μοναδική...
Τι θα φάμε απόψε; Κλασικό ερώτημα και μια από τις αγαπημένες απαντήσεις είναι η πίτσα! Και όταν η πίτσα είναι σπιτική και ελαφριά, τότε απολαμβάνουμε το γεύμα μας χωρίς δεύτερες σκέψεις.
