Τελευταίος μήνας του χρόνου και μια μόνο ανάσα πριν τα Χριστούγεννα. Οι γιορτινές δημιουργίες συνεχίζονται. Και δεν ξέρω αν χαίρομαι πιο πολύ εγώ ή ο Φίλιππος. Η απάντηση νομίζω πως είναι προφανής.Ο Φίλιππος ενδεχομένως θα μπορούσε να αρκεστεί στο παιχνίδι με τα τουβλάκια και τη ζωγραφική του και να είναι πολύ ικανοποιημένος. Εγώ πάλι όχι.
Είναι το ποτό του καλοκαιριού, της άνοιξης και για μερικούς και του χειμώνα και του φθινοπώρου. Κανένα άλλο αλκοολούχο ποτό δεν έχει τόσο μεγάλη ζήτηση από μεγάλους και μικρούς σε ηλικία αλλά και σε εμπειρία στο αλκοόλ.
Τι είναι όμως αυτό το ποτό που έχει κυριεύσει όλον τον κόσμο και αποτελεί την πιο συχνή επιλογή μας όταν αποφασίζουμε να βγούμε από το σπίτι; Άραγε γνωρίζουμε το βιογραφικό της ή απλά την καταναλώνουμε για να ξεδιψάσουμε ή και για να αρχίσουμε τα αναίτια χαμόγελα; Μην στενοχωριέστε... Ας αρχίσουμε το μάθημα για να είμαστε πότες αλλά και γνώστες!
Έτοιμο το σημερινό μου πρωινό... Είναι νηστίσιμο, νόστιμο και απόλυτα χορταστικό!
Χθες βράδυ το σπίτι μύρισε σπιτικό ψωμί με τυρί φέτα: το αγαπημένο μας τυρόψωμο που κάθε φορά γίνεται ανάρπαστο.
Σήμερα θα σας συστήσω την Καλλιόπη, μια φίλη που θα μπορούσε να κατέχει επάξια τον τίτλο του "Clothes & Colors Matching". Τι εννοώ; Είναι αυτή που μπορεί να συνδυάσει τα πάντα, ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ υπέροχα. Δε χρειάζεται να είναι ακριβά, δε χρειάζεται να είναι σεταρισμένα, χρειάζεται απλώς να μπουν στη ντουλάπα της. Τα βλέπεις και απορείς για το πώς μπορεί μια τόσο απλή φούστα, μια απόλυτα ουδέτερη μπλούζα και κάποια αξεσουάρ να δείχνουν τόσο μοναδικά! Αυτά τα τελευταία, τα αξεσουάρ είναι και η μεγάλη της αδυναμία.
Και γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί στην τελευταία μας συνάντηση, ήρθε με μεγάλη χαρά και με μια χαρτοσακούλα γεμάτη κολιέ και άλλα μπιζού, φτιαγμένα με τα χεράκια της. Αυτή τη δραστηριότητα διάλεξε για να εκτονώσει την καταπιεσμένη της δημιουργικότητα. Και απ' ότι φαίνεται, η νέα της ενασχόληση είναι ένα αγχολυτικό γι αυτή. Πόσο όμορφο είναι οι άνθρωποι να ασχολούμαστε με πράγματα που μας αρέσουν, μας χαλαρώνουν, μας γεμίζουν και μας κάνουν να ξεχνάμε τις έγνοιες της καθημερινότητας!
Να μία διαφορετική ανθοδέσμη που μπορεί να συνοδεύσει σχεδόν όλα τα νυφικά και να κλέψει τις εντυπώσεις προσθέτοντας πράσινες πινελιές στη νυφική σας εμφάνιση.
Η καθιερωμένη πλέον ετήσια δράση "Ώρα της γης" έχει προγραμματιστεί και φέτος για το τέλος Μαρτίου.
Πώς θα σας φαινόταν αν χρησιμοποιούσατε τις κρεμάστρες των ρούχων σας όπως στη φωτογραφία;
Τοπία της φύσης εκπληκτικά, που δεν μπορείς να απαθανατίσεις την ομορφιά τους σε φωτογραφίες, σου δίνουν τόση ενέργεια, σε γαληνεύουν τόσο πολύ...
Σε κάνουν να μη θέλεις να φύγεις και να απορείς γιατί επιλέγεις να ζεις σε μια από τις πολλές ελληνικές τσιμεντουπόλεις και όχι μέσα στη φύση.
Για πότε έφτασαν οι Απόκριες φέτος, ούτε που το κατάλαβα!
Και όμως ήρθε η Τσικνοπέμπτη, πέρασε, μας άφησε αναμνήσεις... και οδεύουμε προς την εβδομάδα των Αποκριών που τα καρναβαλάκια γεμίζουν τους δρόμους, τα πάρτι είναι καθημερινό φαινόμενο σε όλα τα καταστήματα, ο χορός πολύς και η χαρά διάχυτη!
Πόσες λύσεις μπορεί να υπάρχουν τελικά για τη διακόσμηση ενός χώρου, όταν ο στόχος είναι η δημιουργία ενός διαφορετικού σπιτιού με ιδιαίτερο στιλ και έντονη προσωπικότητα;
Δε γίνεται! Ειδικά χωρίς γλυκά!
Ένα υπέροχο ζευγάρι σαγιονάρες, σχεδιασμένο για νύφες, ήταν το πιο πρωτότυπο δώρο που μου έκανε η κουμπάρα μου πριν το γάμο.
Είχα διαβάσει για το παζάρι βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, σας το έγραψα κιόλας και περίμενα πως και πως να το επισκεφτώ.
Πέρυσι είχαμε για πρώτη φορά την ευκαιρία να βρεθούμε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα downhill στη Βασιλίτσα Γρεβενών, όπου οι αθλητές μας πρόσφεραν σπουδαίο θέαμα και αφορμή για πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Αυτό το τελευταίο έγινε η αιτία να γνωρίσουμε (αν και η αλήθεια είναι ότι αυτός μας γνώρισε) έναν εκ των διοργανωτών του αγώνα σε μια επόμενη επίσκεψη μας στο χιονοδρομικό κέντρο. Και κουβέντα στην κουβέντα μας έπεισε - δε δυσκολεύτηκε και πολύ - να παρευρεθούμε και στο φετινό αγώνα για νέες φωτογραφίες.
Παγκόσμια ημέρα των ζώων σήμερα και θυμήθηκα τον καλό μου αδερφό που σε ένα παλιότερο e-mail του με οικογενειακές φωτογραφίες έβαλε τον τίτλο "Η οικογένειά μου κα άλλα ζώα". Κι επειδή το μήνυμα είχε αποδέκτες όλα τα μέλη της οικογένειας, προς αποφυγή παραξηγήσεων, έσπευσε να επισημάνει ότι ο τίτλος του είναι δανεικός από το σχετικό βιβλίο του Τζέραλντ Ντάρελ. Ομολογώ ότι από τότε μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να το διαβάσω το βιβλίο, κάτι που δεν έτυχε ως τώρα... αλλά πού θα πάει! Ας μην ξεφεύγω από το θέμα όμως.
Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η καμπάνια "Let's do it Greece" έρχεται να μας ευαισθητοποιήσει περιβαλλοντικά, να μας σηκώσει από τον καναπέ και να μας βγάλει από το σπίτι, περνώντας το μήνυμα ότι ένα καθαρό φυσικό και αστικό περιβάλλον είναι υπόθεση όλων μας.
Το τελευταίο διάστημα με έχουν πιάσει - για άλλη μια φορά - τάσεις φυγής! Να 'ναι η άνοιξη που μετεωρολογικά δεν ήρθε ακόμη; Να ΄ναι το Πάσχα που πλησιάζει και δεν έχω καταλάβει πότε πέρασε το πρώτο τέταρτο του νέου έτους; Να ΄ναι που σε λιγότερο από ένα μήνα η γενέθλια τούρτα μου θα έχει 32 κεράκια; Να 'ναι που ανυπομονώ για το επόμενο προγραμματισμένο ταξιδάκι εκτός συνόρων; Ποιος ξέρει;
Προς το παρόν τουλάχιστον ταξιδεύω με τη μουσική ακούγοντας το αγαπημένο "Budapest" του George Ezra και αναπολώ την έστω και χειμωνιάτικη επίσκεψή μου στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας κάποια χρόνια πριν.
Καλημέρα όλη μέρα! Ό,τι και αν συμβαίνει μη ξεχνάτε ότι και η σημερινή μέρα μπορεί να είναι μια όμορφη μέρα! Ας την ξεκινήσουμε λοιπόν με μουσική και συγκεκριμένα με το ομώνυμο κομμάτι του Michael Bublé και ένα πλατύ χαμόγελο..
Ξεκινώντας σήμερα το πρωί την πλοήγηση στο διαδίκτυο, αντίκρισα με χαρά την πρώτη σελίδα του Google, που τιμά τον Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τη συμπλήρωση 101 χρόνων από την ημέρα της γέννησής του.
Πώς σας φαίνεται το ολοκαίνουριο κομμάτι της Caro Emerald; Εμάς πάντως μας αρέσει πολύ και θεωρούμε ότι ο ρυθμός του ταιριάζει γάντι με τη διάθεση της ημέρας!
Έχουμε ξαναπεί ότι ένα δώρο αποκτά περισσότερο χαρακτήρα όταν μπαίνει και το προσωπικό στοιχείο, έστω στο περιτύλιγμα.
Μια ιδέα για την ανανέωση του σπιτιού που έχω δει εδώ και καιρό και μου άρεσε πολύ. Και όσο ακόμα ο χειμώνας καλά κρατεί, είναι ευκαιρία να αξιοποιήσουμε φλοκάτες, κιλίμια και άλλα παραδοσιακά χαλιά που πιάνουν χώρο στη ντουλάπα και στενοχωρούν τη γιαγιά μας που μένουν στο ...ράφι.
Χαλί πάνω στο χαλί λοιπόν, το χοντρό πάνω στο λεπτό, για άποψη, για στιλ, για ζεστασιά, για ανανέωση.
Τελευταία αυτή η ιδέα μας βασάννισε αρκετά. Τι να κάνουμε με το παιδικό δωμάτιο; Να βάψουμε έναν τοίχο; Γαλάζιο; Θαλασσί; Οινοπνευματί; Μπλε; Πολύ αγορίστικο... Κάτι πιο ουδέτερο και συνάμα φωτεινό και συνάμα ευκολοσυνδύαστο και συνάμα δροσερό...; Όλα τα θέλαμε και αφού ψάξαμε στα χρωματοπωλεία όλης της πόλης για το τέλειο χρώμα, καταλήξαμε σε ένα μπλε-πράσινο, το χρώμα του νερού στο Ιόνιο. Ούτε μπλε ούτε πράσινο ούτε τιρκουάζ... το χρώμα των υπέροχων νερών σε κάποια σημεία του Ιονίου.
