Ορισμός: Παραδοσιακό γλύκισμα της τούρκικης κουζίνας που σερβίρεται σε μικρά κυβικού σχήματος κομμάτια, και συχνά περιέχει αμύγδαλο, ενώ διατίθεται σε διάφορες γεύσεις, οι πιο συνηθισμένες από τις οποίες είναι το τριαντάφυλλο (κόκκινο λουκούμι), το περγαμόντο (πράσινο λουκούμι) και η μαστίχα (κίτρινο λουκούμι).
Για να μη νομίζετε ότι μένουμε στα λόγια, οι φωτογραφίες απεικονίζουν το σημερινό πρωινό μας.
Κάθε χρόνο βάφουμε αυγά.. βάψαμε και φέτος, κάθε χρόνο τσουγκρίζουμε και τρώμε αυγά μετά την Ανάσταση, τρώμε και στο πασχαλινό τραπέζι, θα φάμε και φέτος... και μετά κανείς δεν τιμάει τα υπόλοιπα βαμμένα αυγά.. Μένουν στη γυάλα, πάνω στο τραπέζι, περνάνε οι μέρες, μπαίνουν στο ψυγείο και μένουν εκεί... τρώμε από κανένα αλλά τα τελευταία συνήθως καταλήγουν στον κάδο απορριμάτων..
Έχουμε δει ποτέ ένα βρέφος να χτυπάει ένα κουτάλι πάνω σε ένα τραπέζι; Σίγουρα!
Και τρελαινόμαστε...
Και όσο λες "Σταμάτα", τόσο πιο δυνατά το βρέφος χτυπάει το κουτάλι πάνω στο τραπέζι.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό;
Όπως είπαμε νωρίτερα για να είμαστε δημιουργικοί θα πρέπει να πάψουμε να φοβόμαστε τα λάθη. Άλλωστε μερικές φορές οι λάθος κατευθύνσεις είναι αυτές που μας οδηγούν στην επιτυχία. Αυτό συνέβη και στην Ειρήνη Σκυλακάκη..
Πόσες φορές εκεί που βρίσκεστε σε μια υπέροχη παραλία, βρίσκετε βότσαλα με ιδιαίτερα σχήματα και χρώματα, με τέλειο πάχος, με τέλειο μέγεθος.. και τα μαζεύετε και τα παίρνετε στο σπίτι και λέτε ότι κάπου θα τα βάλετε, ότι θα τα χρησιμοποιήσετε για τη διακόσμηση του μπαλκονιού ή του κήπου.. και δυστυχώς πολλές φορές περνάει το καλοκαίρι και τα ξεχνάτε μέσα στην τσάντα θαλάσσης.. και όταν κάποια στιγμή σε ανύποπτο χρόνο τα εντοπίζετε, αντιλαμβάνεστε γιατί τόσο καιρό νιώθατε την τσάντα κάπως βαριά...
Η Σαντορίνη, το πιο ιδιαίτερο, το πιο χαρακτηριστικό νησί της Ελλάδας, λόγω της ηφαιστειογενούς της προέλευσης και της απαράμιλλης ομορφιάς της, μαγεύει κάθε επισκέπτη και κερδίζει το ενδιαφέρον κάθε φωτογράφου. Είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς διακοπών για πολύ μεγάλη μερίδα τουριστών. Τα γραφικά σοκάκια, η Καλντέρα, η πανέμορφη Οία, το υπέροχο ηλιοβασίλεμα δημιουργούν εικόνες και αναμνήσεις που μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό των περισσότερων επισκεπτών.
Σήμερα επιστρέφουμε από τη νοητή μας βόλτα στο Μιλάνο της Ιταλίας και μένουμε Ελλάδα... Αρκεί να μη μένουμε στο σπίτι :)
"Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ", έτσι δε λένε; Αντιστοίχως λοιπόν, αφού φέτος τα χιόνα δεν ήρθαν σε εμάς, ή έστω ήρθαν με το σταγονόμετρο, πήγαμε εμείς στα χιόνια.
Νέο τραγούδι για την Ελευθερία Αρβανιτάκη σε ρυθμό ανάλαφρο και αισιόδοξο, με έντονη δόση ρομαντισμού... Πάντα νικάμε στο τέλος εμείς, οι ευαίσθητοι της γης..
Aς χαλαρώσουμε ακούγοντας αυτό το υπέροχο τραγούδι των Μetallica κι ας θυμηθούμε τι πραγματικά έχει αξία για μας..
Τις τελευταίες μέρες μιλήσαμε για τις υποψηφιότητες των Όσκαρ, για τις Χρυσές Σφαίρες, σας προτείναμε ταινίες που μπορείτε να δείτε στο cinema και άλλες που μπορείτε να απολαύσετε χαλαρώνοντας στον καναπέ του σπιτού σας.
Τι θα λέγατε να μάθουμε και μερικά στοιχεία για τη ζωή των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών στα Βαλκάνια;
Φέτος φοράμε ριγέ! Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα από τα συνθήματα της άνοιξης σχετικά με τις στιλιστικές μας επιλογές.
Στο Μέτσοβο ανεβήκαμε και το τοπίο όπως είδατε ήταν εκπληκτικό. Όλη η γύρω περιοχή έχει μια φυσική ομορφιά απείρου κάλλους. Αν βρεθείς στο δρόμο Θεσσαλονίκη - Ιωάννινα και τύχει να ψιλοχιονίζει, φτάνοντας εκεί, λίγο πριν την έξοδο για Μέτσοβο, δεν μπορείς να πιστέψεις στα μάτια σου αυτό που βλέπεις. Τα δέντρα, ο τρόπος που το χιόνι "κάθεται" πάνω στα κλαδιά τους, τα γύρω βουνά, οι γέφυρες.. Ένα μοναδικό σκηνικό που δεν το χορταίνει το μάτι σου.
Η Ώρα της Γης είναι μια ετήσια συμβολική δράση που συμβαίνει κάθε Μάρτιο και έχει ως στόχο να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τον κόσμο σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.
Eίναι η τελευταία Κυριακή του χρόνου, ας κακομάθουμε τον εαυτό μας με ένα περιποιημένο πρωινό. Μια σπέσιαλ ομελέτα είναι ό,τι πρέπει..
Δυο νέοι καλλιτέχνες, δυο πολύ ωραίες φωνές τραγουδούν μαζί ένα τραγούδι που μπορεί να ανεβάσει την απογευματινή μας διάθεση!
Το ιδανικό look για τις καλοκαιρινές βόλτες στην πόλη και όχι μόνο..
Η Florence Welch και η παρέα της έρχονται και μας θυμίζουν ό,τι και αν γίνεται.. το να έχεις την αγάπη.. είναι αρκετό!
Στον Αηλιά Πενταλόφου είχαμε ξαναπάει πριν μερικά χρόνια. Τέλος Άνοιξης ήταν τότε και η φύση στα ψηλά ήταν καταπράσινη, γεμάτη χρώματα και αρώματα...
Πριν λίγες μέρες το ανήσυχο πνεύμα μας και η εμμονή μας με τα βουνά και τα λαγκάδια, μας οδήγησε για άλλη μια φορά στον ίδιο προορισμό. Αρχές Άνοιξης τώρα, με φρέσκο χιόνι και φοβερή ηλιοφάνεια, η περιοχή μας επιφύλασσε εικόνες απείρου κάλλους. Όλα έλαμπαν!
Οι φωτογραφίες το μαρτυρούν από μόνες τους, αν και δεν κατορθώνουν να αποτυπώσουν την ομορφιά τοπίου.
O Σπύρος Παλούκης μας παροτρύνει να βάλουμε λίγη από τη μαγεία των παραμυθιών στη ζωή μας και να φτιάξουμε το δικό μας δωμάτιο των ευχών.
...Και να 'μαστε 15 μέρες μετά το οδοιπορικό στα Ζαχοροχώρια να πραγματώνουμε το "τάμα". Ανάβαση στη Δρακόλιμνη της Τύμφης μέσω καταφυγίου Αστράκας που είχε αναβληθεί λόγω καιρού. Ε τώρα συμβουλευτήκαμε ως και το δορυφόρο που δείχνει τον καιρό, όμως κι αυτός τελικά δε μας τα είπε καλά. Ξεκινάς με τις καλύτερες συνθήκες, τα κατάλληλα εφόδια και αποφασισμένος. Η πιθανότητα ελαφριάς και σύντομης βροχόπτωσης ήταν 20%, όμως πάλι είχαμε ψιλοπεριπέτεια...
Πρωινό Παρασκευής επιτέλους.. Ο ήλιος μας έκανε τη χάρη σήμερα και βγήκε απ' το πρωί, είπαμε να αφήσουμε στην άκρη όσα δυσάρεστα συμβαίνουν και να εστιάσουμε για άλλη μια φορά στις μικρές καθημερινές χαρές, κάνοντας ό,τι μπορούμε για να περάσουμε ένα όμορφο παρασκευοσαββατοκύριακο...
Σπίτι μου - σπιτάκι μου... αυτό ήταν το moto αυτού του τριήμερου και η παραμονή στο σπίτι μας έδωσε την ευκαιρία να μπούμε στην κουζίνα για τα καλά. Άλλους για να μαγειρέψουμε και άλλους για να φάμε. Η προκοπή που μ' έπιασε ήταν μεγάλη και είπα να εκμεταλλευτώ τη δημιουργική μου διάθεση για κουζινομαγειρέματα (περιέργως) χωρίς πολλούς πειραματισμούς.
Και τι δεν είχε λοιπόν το μενού! Pancakes για πρωινό, παπουτσάκια για μεσημεριανό, σπιτικό τιραμισού για επιδόρπιο (κι ας μην το έκανα εγώ)...
Οι μικρές περιπέτειες είναι η χαρά της ζωής, είναι βασική προϋπόθεση για τις στιγμές που μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας.
