There is only one thing that makes a dream impossible to achieve: the fear of failure.
Paulo Coelho, The Alchemist.
Θα αφήσουμε το φόβο της αποτυχίας να γίνει εμπόδιo στα όνειρά μας;
Αναρτήθηκε χθες το βράδυ και σε λιγότερες από 24 ώρες ξεπέρασε τις 300.000 προβολές στο YouTube..
Με σήμα κατατεθέν το φιόγκο & την ανοιχτή πλάτη
Πρόσφατα ανακάλυψα το συγκεκριμένο ελληνικό brand και χάρηκα πολύ που πρόκειται για την προσπάθεια μιας ομάδας νέων κοριτσιών με επικεφαλή τη σχεδιάστρια Ελίνα Κορδαλή.
Να μια ωραία ιδέα για ένα δημιουργικό σαββατοκύριακο. Εκτός από τις ποδηλατοβόλτες και τα καφεδάκια του σαββατοκύριακου, μπορούμε επιτέλους να αξιοποήσουμε το μηχανισμό του σπασμένου καθρέφτη, προσαρμόζοντας ένα πορτατίφ ή μία λάμπα και δημιουργώντας ένα μοναδικό χειροποίητο φωτιστικό για το κομοδίνο ή το γραφείο.
Σήμερα έχουμε πολύ μεγάλη χαρά! Δυο σχετικά νέοι φίλοι της οικογένειας και του maresei.gr, φίλοι από αυτούς που δεν ξέρεις καιρό αλλά είναι σαν να γνωρίζεις χρόνια, επέλεξαν να μοιραστούν μαζί μας μια συνταγή που περνά από γενιά σε γενιά για ένα παραδοσιακό γλυκό. Και μάλιστα, έκαναν τον κόπο να βγάλουν φωτογραφίες βήμα προς βήμα για να είναι όσο πιο κατατοπιστική γίνεται η όλη διαδικασία.
Αγαπητοί μας φίλοι, Όμηρε και Γιώτα, σας ευχαριστούμε πολύ! Ευχόμαστε να περνάτε πάντα δημιουργικές στιγμές στην κουζίνα και εμείς να μπορούμε έστω και από μακριά να γευόμαστε τις γαστρονομικές σας δημιουργίες!
Mπορεί αυτές τις μέρες ο καιρός να μας τα χάλασε λιγάκι και να μην έχουμε δει τον ήλιο να λάμπει, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι παροδικό, μια και η χώρα μας έχει 300 μέρες ηλιοφάνειας το χρόνο. Οπότε η επανεμφάνιση του είναι απλά θέμα ημερών! Μέχρι τότε..
Έφτασε και πάλι η Δευτέρα και μια νέα εβδομάδα ξεκινά. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μια θετική ώθηση στις επόμενες ημέρες, ελπίζοντας...
Δεν είναι μόνο τα χωνιά που με λίγη φαντασία μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά. Είναι και ένα παλιό τζιν μπουφάν, πουκάμισο ή παντελόνι.
Είναι ένα φαγητό πεντανόστιμο. Είναι γεύση συνυφασμένη με γιορτινές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Το έφτιαχνε η μητέρα μου, ίσως και και η γιαγιά μου.
Τώρα το φτιάχνω εγώ για τα παιδιά μου. Σχεδόν πάντα στα γιορτινά τραπέζια Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς μεταξύ άλλων οικογενειακών συνταγών που αποτελούν πια για μας παράδοση κατά τις μέρες των γιορτών.
Φτάνουν άραγε έξι λεπτά για να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα σε φάσεις που νιώθουμε πεσμένοι και η θετική διάθεση μας έχει εγκαταλείψει; Σύμφωνα με έρευνα της εταιρίας ComRes και του BBC local radio φτάνουν, ειδικά αν ακούσουμε ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μια που σήμερα μιλάμε για χρώματα και αρώματα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι όμορφο να προσθέτουμε χρώμα στο σπίτι, στο μπαλκόνι και στις πόλεις, ιδιαίτερα όταν μπαίνει η άνοιξη, αλλά δεν είναι ωραίο να έχουμε χρώμα και στο πιάτο μας;
Ας κλείσουμε την ημέρα μας με τον μοναδικό Robbie να μας ταξιδεύει σε έναν τόπο κάπου πέρα από τη θάλασσα..
Μετά τη χθεσινή αναφορά στο νέο τραγούδι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, το μυαλό μου άρχισε να τρέχει σε όλα εκείνα τα τραγούδια της που έχουμε αγαπήσει και χιλιοτραγουδήσει.
Χριστούγεννα χωρίς γλυκά γίνονται; Δεν γίνονται!
Έτσι, μετά τα μελομακάρονα της Σοφίας και τα κουλουράκια κανέλας, ήρθε η ώρα για τους κουραμπιέδες της μητέρας! Το είχα υποσχεθεί άλλωστε, έναν χρόνο πριν ότι φέτος θα είμαι δίπλα της κατά την παρασκευή των παραδοσιακών γλυκών των Χριστουγέννων.
Πώς γίνεται μια πόλη, που την ακούς ή τη βλέπεις σε ταινίες και καμιά φορά την οραματίζεσαι σαν κάτι το άγνωστο, το διαφορετικό ή ως έναν ονειρεμένο προορισμό για ένα μελλοντικό ταξίδι, να αποκτά ξαφνικά ιδιαίτερο ενδιαφέρον απλώς και μόνο επειδή ένας δικός σου άνθρωπος ζει πια εκεί;
Μετά το χειροποίητο πορτατίφ στο κομοδίνο των φίλων μας, ας δούμε και ένα διαφορετικό φωτιστικό οροφής φτιαγμένο από μπουκάλια κρασιού.
Όσο βελτιώνεται ο καιρός και περνάμε όλο και περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού τόσο περισσότερο μας αρέσει να τρώμε έξω. Γύρος, σουβλάκια, κρέπες, κρύα σάντουιτς και παντός τύπου fast food μας αρέσει και μας κλείνει πονηρά το μάτι όταν περνάμε έξω από ταχυφαγεία. Και μετά αρχίζει ο αγώνας και οι φωνές της υγιεινής διατροφής, του καλλίγραμου κορμιού, του καλοκαιριού που έρχεται και που θα μας βρει με μαγιώ και λίγο πιο γεματούληδες από πέρυσι.. Άγχος; Ε όχι άγχος και γι αυτό!
Τι λέτε για μια στιλιστική βόλτα στους δρόμους του Μιλάνο;
Ώρα για μουσική!
"..Clap along if you feel like that's what you wanna do.."
Τα παιδιά ρουφάνε και εναποθέτουν μέσα τους εικόνες, λέξεις, χάδια, αγκαλιές, μουσικές. Πλάθουν την προσωπικότητά τους με όλα τα ερεθίσματα που δέχονται αβίαστα. Η διαδικασία αυτή ξεκινά από την αρχή της ζωής τους και ολοκληρώνεται μέσα σε ένα πολύ σύντομο διάστημα..
Πέρυσι είχαμε για πρώτη φορά την ευκαιρία να βρεθούμε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα downhill στη Βασιλίτσα Γρεβενών, όπου οι αθλητές μας πρόσφεραν σπουδαίο θέαμα και αφορμή για πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Αυτό το τελευταίο έγινε η αιτία να γνωρίσουμε (αν και η αλήθεια είναι ότι αυτός μας γνώρισε) έναν εκ των διοργανωτών του αγώνα σε μια επόμενη επίσκεψη μας στο χιονοδρομικό κέντρο. Και κουβέντα στην κουβέντα μας έπεισε - δε δυσκολεύτηκε και πολύ - να παρευρεθούμε και στο φετινό αγώνα για νέες φωτογραφίες.
Μπανάνα, πραλίνα φουντουκιού και ψιλοκομμένα φουντούκια: Ένας συνδυασμός τόσος νόστιμος, τόσο λαχταριστός!
Αυτές οι κολοκύθες ήταν παρατημένες και κατασκονισμένες σε ένα ξεχασμένο ράφι στο μανάβικο της γειτονιάς, ποιος ξέρει για πόσο καιρό;
Τη Δέσποινα την γνωρίσαμε μετά τον 2ο διαγωνισμό μας. Είναι μια από τις νικήτριες του βιβλίου "Ημερολόγιο Καλοτυχίας 2015". Συνομιλώντας μαζί της στο facebook, μάθαμε πως της αρέσει να "ποιεί με τα χέρια" και διαθέτει τα δικά της Χειρο-ποιήματα.
