Ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία στην κουζίνα είναι τα διάφανα γυάλινα βάζα που γεμάτα με μπαχαρικά, ζυμαρικά, αλεύρι, ζάχαρη, καφέ, καρπούς... αποτελούν ένα από τα διακοσμητικά στοιχεία των ραφιών και γενικότερα του χώρου της κουζίνας.
Ξεκινήσαμε κάπου εκεί στα 18 να πίνουμε το πολύ πολύ μια μπύρα και κανένα ποτήρι κρασί.. Τα άλλα τα πιο βαριά ποτά δε μας άρεσαν και δε μας αρέσουν ακόμα.. Κρασί, λικέρ και παντός τύπου χωνευτικά αλκοολούχα ποτά είναι το στοιχείο μας και κάθε φορά που βγαίνουμε για ποτό συνήθως καταλήγουμε να πίνουμε ένα - δυο ή και περισσότερα ποτήρια κρασί..
Χριστούγεννα χωρίς γλυκά γίνονται; Δεν γίνονται!
Έτσι, μετά τα μελομακάρονα της Σοφίας και τα κουλουράκια κανέλας, ήρθε η ώρα για τους κουραμπιέδες της μητέρας! Το είχα υποσχεθεί άλλωστε, έναν χρόνο πριν ότι φέτος θα είμαι δίπλα της κατά την παρασκευή των παραδοσιακών γλυκών των Χριστουγέννων.
Ένας φρέσκος χυμός φρούτων είναι πάντα ευπρόσδεκτος το πρωί!
Άλλη μια ενδυματολογική πρόταση που μας φτιάχνει τη διάθεση!
Ρομαντικό, νεανικό, αισιόδοξο... Και με στίχους τόσο ταιριαστούς με τη φιλοσοφία και τη στάση ζωής μας! Όλα όσα μας εκφράζουν συγκεντρωμένα σε ένα τραγούδι. Σαν να γράφτηκε για μας.
Σας είπαμε ξανά ότι αυτό ήταν το καλοκαίρι των βαπτίσεων για την παρέα του maresei. Όχι μόνο γιατί γίναμε μάρτυρες σε αρκέτες βαπτίσεις, αλλά και γιατί σε τρεις από αυτές είχαμε ενεργό ρόλο και συμμετοχή, είτε ως γονείς είτε ως νονοί είτε ως βοηθοί των πνευματικών γονέων. Και στις τρεις πάντως περιπτώσεις βάλαμε τα χεράκια μας για τη δημιουργία του "βαπτιστικού πακέτου".
Έχουμε ήδη μοιραστεί μαζί σας τη βάπτιση του Αχιλλέα και σήμερα σειρά έχει αυτή του Φίλιππου που έλαβε χώρα στις 12 Ιουλίου. Αλλάς ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή..
Για διαφορετικές γλάστρες έχουμε μιλήσει κι άλλες φορές. Οι επιλογές είναι πολλές αν σκεφτούμε μερικά αντικείμενα αλλιώς.
Να τα πάλι τα δύο χρώματα που σας έλεγα πριν λίγες μέρες.. εμφανίστηκαν μπροστά μου έτσι ξαφνικά στο Pinterest και φυσικά τράβηξαν την προσοχή μου.
Πόσο μ' αρέσει να χαζεύω σπίτια, ράφια, βιβλιοθήκες, συμβουλές οργάνωσης του σπιτιού... Όσες ώρες κι αν έχω στη διάθεσή μου, θα μπορούσα να τις τρώω ψάχνοντας νέες ιδέες και λύσεις διακόσμησης. Και κάθε τόσο, όταν ξεχωρίσω αυτές που μου αρέσουν περισσότερο και μπορώ να τις προσαρμόσω στο δικό μου χώρο και στα διαθέσιμα αντικείμενα, θέλω να μένω μόνη στο σπίτι και να πειραματίζομαι. Συνήθως κατεβάζω τα πάντα κάτω, αδειάζω ράφια, βιβλιοθήκες, μικροέπιπλα, τα πάντα... και αρχίζουν οι αναπροσαρμογές. Εξάλλου είμαι από αυτούς που βαριούνται εύκολα, πολύ εύκολα, θέλουν να ανανεώνεται ο χώρος τους και να φαίνεται η εποχή του χρόνου και μέσα στο σπίτι.
Ένας παλιός μπουφές σαν αυτόν της φωτογραφίας υπάρχει σε πολλά σπίτια. Άλλοτε περιέχει κούπες, ποτήρια, τα καλά (μόνιμα κλεισμένα) σερβίτσια και άλλοτε χρησιμεύει ακόμα και για την αποθήκευση παπουτσιών. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα κομμάτι που οι περισσότεροι έχουμε βαρεθεί αφού τον βλέπουμε σε ένα μέρος του πατρικού μας σπιτιού από τότε που ήμασταν παιδιά. Ήρθε η ώρα να τον "δούμε αλλιώς" και να στήσουμε τη διακόσμηση ενός δωματίου με επίκεντρο το συγκεκριμένο έπιπλο.
Το δελτίο τύπου για την 20η Συνάντηση Νέων στον Άρδα έφτασε εδώ και λίγο καιρό.... Καιρός λοιπόν να σας το κοινοποιήσουμε.
Τις βάφουμε σε διάφορα χρώματα, βάζουμε μαξιλαράκια και δημιουργούμε μια μοναδική τραπεζαρία, πρωτότυπη και με στιλ.
Οι Side Effects τραγουδούν Caro Emerald... και μας αρέσουν, όπως μας αρέσει κάθε νέα αξιόλογη προσπάθεια.
3 φορές σε 4 μέρες! Τόσες φορές παρασκευάστηκε αυτό το κέικ στην κουζίνα μου! Βέβαια υπήρχε ειδικός λόγος, το κέικ κεράστηκε όλες τις φορές και τι χαρά για μένα, απέσπασε τα πιο θετικά σχόλια και έγινε ανάρπαστο!
Τώρα θα το ξανακάνω και θα το φάμε οικογενειακώς χωρίς περιορισμούς! Εξάλλου είναι τόσο μα τόσο νόστιμο! Περνάω ευθύς αμέσως στη συνταγή για την περιμένουν αρκετοί...
Υπάρχει μια διαδρομή στην Ελλάδα όπου ξεκινάς "απ΄τα ψηλά", ανάμεσα σε άγριες βουνοκορφές και καταλήγεις στα "χαμηλά" σε μια όμορφη παραλία με βαθιά, καταγάλανα νερά. Κατεβαίνεις απόκρημνες πλαγιές, διασχίζεις πλούσια δάση κι ακούς τρεχούμενο νερό να κελαρύζει στη μέση του πουθενά. Στέκεσαι σε σημεία με απίστευτη θέα. Ανοίγεις το βήμα σου σε άλλα για να αποφύγεις πέτρες που πέφτουν από ψηλά. Περνάς μέρη όπου ακούς φωνές θαυμασμού σχεδόν σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου. Φτάνεις σ' άλλα όπου πινακίδες σ' ενημερώνουν να κάνεις ησυχία για το φόβο κατολισθήσεων. Συναντάς ερειπωμένα χωριά, παλιά γεφύρια και ένα είδος ζώου μοναδικού, εξωτικού, τα ίχνη του οποίου χάνονται στα βάθη της ιστορίας.
Με τις δαντελίτσες έχουμε ξανασχοληθεί, έχουμε πειραματιστεί, έχουμε δώσει χαρά στη γιαγιά.. Και τώρα, να σου πάλι οι δαντέλες σε φωτεινή εκδοχή για να αξιοποιηθούν και στην ανοιξιάτικη διακόσμηση του σπιτιού.
Πράγματι! Είναι γεγονός ότι τις Δευτέρες οι περισσότεροι δε τις συμπαθούμε ιδιαίτερα, γιατί έρχονται πολύ γρήγορα μετά τις Παρασκευές αλλά και γιατί οι Παρασκευές έρχονται πολύ αργά μετά τις Δευτέρες.
Και μετά την 1η βόλτα στη Χώρα των Κυθήρων, ας συνεχίσουμε την περιπλάνηση σε κάποιες από τις παραλίες του νησιού και στη βραχονησίδα Χύτρα και το ναυάγιο στο Διακόφτι.
Έτοιμο το σημερινό μου πρωινό... Είναι νηστίσιμο, νόστιμο και απόλυτα χορταστικό!
Το χρώμα που αγαπώ και που φαντάζει στα μάτια μου το πιο φωτεινό, το πιο χαρούμενο, ένα από τα πιο ωραία χρώματα για τα αντικείμενα εντός σπιτιού αλλά και για το αγαπημένο ρολόι χειρός, που δεν πήρα ακόμα, αλλά σκοπεύω να πάρω - από πέρυσι το "ζαχαρώνω", είναι το λατρεμένο φυστικοβεραμάν.
Πώς γίνεται μια μελωδία να γεννά τόσα συναισθήματα ταυτόχρονα: Νοσταλγία, τρυφερότητα, λύπη και χαρά μαζι...
