Ένα τραγούδι που ακούω συχνά τους τελευταίους μήνες και το απολαμβάνω... και με το δίκιο μου ;)
Και επειδή το μυαλό τριγυρνάει σε διακοπές, θάλασσες και παραλίες.. ας πάρουμε μια γεύση από τη μαγευτική Ύδρα και ας ονειρευτούμε τις βόλτες μας στα πλακόστρωτα στενάκια του νησιού...
Επιτέλους! Παρασκευή απόγευμα! Έχουμε όλο το Σαββατοκύριακο μπροστά μας για να χαλαρώσουμε στο σπίτι μόνοι ή με φίλους, να πάμε μια βόλτα για ψώνια, να επισκεφθούμε εκθέσεις ή να επιχειρήσουμε μια έστω και ημερήσια εκδρομή, έτσι για να αλλάξουμε παραστάσεις..
Yes: I am a dreamer. For a dreamer is one who can only find his way by moonlight, and his punishment is that he sees the dawn before the rest of the world.
Oscar Wilde, Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός
Καλημέρα και καλό μας σαββατοκύριακο!
Περιμένουμε τις προτάσεις για τις αποδράσεις του Σαββατοκύριακου! Δείτε περισσότερα:
Το έχουμε ξαναπεί ότι το Σαββατοκύριακο μας αρέσουν οι κοντινές εξορμήσεις στη φύση για πεζοπορία, για βόλτα και φωτογράφιση, για να ένα πικ νικ ή έστω μια βόλτα στο πλησιέστερο χιονοδρομικό κέντρο.
Σήμερα λοιπόν σας ξεναγούμε σε μια πολύ όμορφη τοποθεσία λίγο έξω από τα Ιωάννινα ιδανική για περίπατο στη φύση, φωτογραφίες, πικ νικ και βουτιές.
ή εναλλακτικά "Ο άνθρωπος που ήθελε να πάει στο φεγγάρι".
Όλοι ζούμε σε μια πόλη με λάθη.. όποια κι αν είναι αυτή η πόλη, σε όποια χώρα κι αν βρίσκεται κάποια κακώς κείμενα υπάρχουν. Κι αν αυτή η πόλη βρίσκεται στην Ελλάδα, τότε μάλλον τα κακώς κείμενα είναι πολλά, όπως πολλά είναι κι αυτά που δε μας αρέσουν. Τα λάθη ή έστω αυτά που κάποιοι θεωρούμε λάθη μας πληγώνουν και θα θέλαμε να τα αλλάξουμε. Και το χειρότερο είναι ότι αυτά τα λάθη οφείλονται κυρίως στην αμέλεια ή την αδιαφορία των πολιτών, στην έλλειψη ενδιαφέροντος για το κοινό καλό, για το καλό του συμπολίτη μας, για το περιβάλλον, για όσους έχουν ανάγκη, για όσα θεωρούμε δεδομένα και τα περιφρονούμε.
Ο νέος μας διαγωνισμός ξεκινά! Δύο τεύχη ενός νέου βιβλίου υπόσχονται να φέρουν τύχη στους νικητές και να τους μυήσουν στο "ευ ζην".
Εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε γι' αυτό με τη βοήθεια των Εκδόσεων Μύρτος.
Σήμερα λοιπόν ξεκινάει ο διαγωνισμός μας για 2 τεύχη του νέου βιβλίου "Ημερολόγιο Καλοτυχίας Ευ ζην 2016".
Εβδομάδα Θηλασμού αυτή που διανύουμε και χθες γιορτάστηκε σε όλη τη χώρα με τον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό. Στο πλαίσιο της ημέρας αυτής έγιναν εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Και γεγονός είναι ότι οι εκδηλώσεις αυτές στις μεγάλες πόλεις, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, είναι πραγματικές γιορτές και γνωρίζουν μεγάλη απήχηση.
Όμως στις μικρότερες πόλεις, στην επαρχία, μερικά πράγματα είναι ακόμα ταμπού. Άκου εκεί να βγεις να θηλάσεις δημόσια!!! Πού ακούστηκε! Και πώς να βγάλεις το μωρό έξω στο κρύο! Λες και δεν υπάρχουν κατάλληλα ρούχα για να ντύσεις ένα μωρό! Άσε που συνήθως τα κουκουλώνουμε σαν κρεμμύδια. Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα...
Ο πρώτος μήνας της άνοιξης μόλις ξεκίνησε και όπως και να το κάνουμε το μυαλό μας παίρνει αέρα. Κι αν τα ταξίδια φαντάζουν μακρινά όνειρα, οι αναπολήσεις είναι εύκολες και γρήγορες και δεν κοστίζουν τίποτα.
Οπότε κινούμαστε σε ρυθμούς ταξιδιωτικούς και πάμε μια βόλτα στο Μιλάνο.
Τι ωραία μελωδία!
"..Won't you dance with me
In my world of fantasy
Won't you dance with me
Ritual fertility.."
H πλισέ φούστα ήρθε ξανά δυναμικά στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια και μας αρέσει πολύ.
Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.
Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.
ή αλλιώς Μπατόν Σαλέ σε στρόγγυλη εκδοχή. Δεν μπορείς με τίποτα να φας μόνο ένα!
Έχω καιρό τώρα που ζορίζομαι στην ιδέα ότι το πάντα περιποιημένο, σουλουπωμένο, τακτοποιημένο, όμορφο, χωρίς ριχτάρια, χωρίς περιττά πράγματα σαλόνι - καθιστικό μου τείνει να γίνει παιδότοπος σε μόνιμη κατάσταση πανικού. Και δεν είναι μόνο η ιδέα, είναι και η θέα. Κάθε που φορά που βλέπω το σαλόνι τόσο ανάστατο και τόσο... πολύχρωμο, κάτι με πιάνει.
Και σκεφτείτε ότι ήμουν από αυτούς που έλεγα ότι το παιδί θα παίζει στο δικό του δωμάτιο και δε θα κουβαλάει τα παιχνίδια του στο σαλόνι αλλά στην πράξη δεν το βρήκα τόσο εύκολο (και αν εσείς το κάνατε πείτε μου πώς). Το παιδί θέλει παρέα και θέλεις και εσύ και παράλληλα πρέπει να μαγειρέψεις, να πλύνεις πιάτα, να ζεστάνεις νερό και ένα σωρό άλλες δουλειές που καλώς ή κακώς γίνονται παράλληλα με το παιχνίδι τουλάχιστον όσο το παιδί είναι μικρό και ακόμα δεν πολυπαίζει μόνο του ή όταν είναι σε αυτή την τόσο χαριτωμένη μα συνάμα τόσο κουραστική φάση που η λέξη ΜΑΜΑ βγαίνει από το στόμα του κάθε λεπτό.
Λένε ότι η τρέλα πάει στα βουνά... λέτε; Μπα, στους ανθρώπους πάει και παίρνουν με την πρώτη ευκαιρία τα βουνά. Γιατί όμως; Γιατί τους aresei. Και επειδή και μένα maresei, θέλω να μοιραστώ τη χαρά της ανάβασης, των ήχων αλλά και της ησυχίας του βουνού ή γενικότερα της εξοχής, το πνεύμα της ομάδας, του ψιλολαχανιάσματος, αλλά και την αίσθηση της "κατάκτησης" όταν φτάνεις στο τέρμα. Αυτό θα γίνει μέσα από μια σειρά τέτοιων εξορμήσεων στα ψηλότερα βουνά της Ελλάδας, αρχίζοντας από τον Γράμο.
Μας αρέσει... το πώς μας βρίσκετε. Μας αρέσει το τι ψάχνετε όταν καταλήγετε στο maresei. Και μας αρέσει γιατί μας βρίσκετε ψάχνοντας πράγματα που - τι άλλο; - μας αρέσουν! Μας θυμίζουν πόσο ωραία είναι η ζωή αρκεί να μπορούμε να το δούμε, πόσο μαγικές είναι οι μικρές καθημερινές απολαύσεις της, πόσο δημιουργικές οι μικρές καθημερινές έγνοιες της. Ιδού μερικά παραδείγματα αναζήτησης που οδηγούν σε μας...
Μπαίνοντας το καλοκαίρι στον κεντρικό σταθμό της Στουργκάρδης στη Γερμανία, με μεγάλη έκπληξη αντικρίσαμε μια έκθεση με τις καλύτερες φωτογραφίες που είχαν δημοσιευτεί στον Τύπο το 2011.
Είναι μερικά πράγματα που δεν πρέπει να πηγαίνουν χαμένα. Και όταν τα δούμε με φαντασία μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και να δημιουργήσουμε όμορφες γωνιές.
Mπορεί αυτές τις μέρες ο καιρός να μας τα χάλασε λιγάκι και να μην έχουμε δει τον ήλιο να λάμπει, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι παροδικό, μια και η χώρα μας έχει 300 μέρες ηλιοφάνειας το χρόνο. Οπότε η επανεμφάνιση του είναι απλά θέμα ημερών! Μέχρι τότε..
Είτε σου αρέσει είτε όχι, οφείλεις να παραδεχτείς ότι είναι μια και μοναδική.
Και μια και τυχαίνει να εμφανίζεται σήμερα στη «γειτονιά» μας, δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε αδιάφοροι και να μην παρευρεθούμε.
