Τις τελευταίες μέρες ο κόσμος του κινηματογράφου βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής μας, μια και μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα βραβεία Όσκαρ σήμερα τα ξημερώματα ώρα Ελλάδος απονεμήθηκαν οι Χρυσές Σφαίρες..
Γι αλλού ξεκίνησα κι αλλού η φαντασία με πήγε... και προέκυψαν αυτά τα "όσο και αν φάω, δεν τα βαριέμαι" cupcakes. Ίσως φταίει που ενώ είναι εντελώς σοκολατένια έχουν ένα διακριτικό άρωμα βανίλιας, εμπλουτισμένο με τη γεύση του καφέ. Υπέροχα!
Το δεύτερο μέρος των χριστουγεννιάτικων πειραματισμών μου αφορούσε κυρίως δώρα σε αγαπημένα πρόσωπα. Μπορεί να μην έφτασε ακόμα ο Άγιος Βασίλης αλλά αν έχουμε φίλους που γιορτάζουν αυτήν την περίοδο γιατί να μην προσαρμόσουμε τα δώρα τους στο πνεύμα των ημερών;
Ακόμα και στο πιο απλό δώρο, μπορούμε να βάλουμε την προσωπική μας πινελιά και να πρωτοτυπήσουμε έστω στη συσκευασία.
Πόσο διαφορετική ιδέα! Πόσο πρωτότυπη! Πόσο μ' αρέσει!
Mετά τα Grammy απονεμήθηκαν δύο μέρες πριν στην Ο2 αρένα στο Λονδίνο τα BRIT Awards 2014, δηλαδή τα βρετανικά μουσικά βραβεία για τη χρονιά που πέρασε.
Ένα χαριτωμένο τραγούδι για να κλείσουμε γλυκά την ημέρα μας..
Ο άρχοντας της λατέρνας! Ο πιο παραδοσιακός καλλιτέχνης του δρόμου!
Το πρώτο τρίημερο του Μαρτίου είναι προ των πυλών και παρότι ο καιρός φαίνεται ότι δε θα είναι με το μέρος μας, εμείς δεν πτοούμαστε και σε καμία περίπτωση δε χάνουμε το στιλ μας.
Μετά τη βόλτα μας στο Notting Hill, ήρθε η ώρα να περπατήσουμε παρέα και στο Covent Garden, την περιοχή που ξεχώρισα στο Λονδίνο.
Χριστούγεννα χωρίς γλυκά γίνονται; Δεν γίνονται!
Έτσι, μετά τα μελομακάρονα της Σοφίας και τα κουλουράκια κανέλας, ήρθε η ώρα για τους κουραμπιέδες της μητέρας! Το είχα υποσχεθεί άλλωστε, έναν χρόνο πριν ότι φέτος θα είμαι δίπλα της κατά την παρασκευή των παραδοσιακών γλυκών των Χριστουγέννων.
Δεν ήταν να δούμε καλό καιρό μια μέρα, ξεχυθήκαμε μετά την Άφυτο για barbeque. Είχαμε φροντίσει φυσικά να πάρουμε τα απαραίτητα, κρεατικά, πατάτες, πρασινάδες και ντομάτες για σαλάτα, ψωμί, και μερικές σαλάτες-αλοιφές. Εννοείται πως οι μπύρες και το κρασί δεν έλειπαν από τα ψώνια μας, όπως και μερικά σιροπιαστά γλυκά για το τέλος... Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να περάσει μια όμορφη μέρα;
Τις εντυπώσεις μας για τα ΒορΟινά της Θεσσαλονίκης σας τις μεταφέραμε. Τι θα λέγατε να πάρουμε μια γεύση και από την εκδήλωση της Αθήνας;
Ανταποκριτής μας αυτή τη φορά ένας φίλος του κρασιού και δικός μας βεβαίως βεβαίως..
H Blair Eadie ξαναχτυπά.. με άκρως καλοκαιρινό look, το οποίο ονομάζει "americana".
Μια διασκευή που μ'αρέσει πολύ τον τελευταίο καιρό!
Λένε ότι η τρέλα πάει στα βουνά... λέτε; Μπα, στους ανθρώπους πάει και παίρνουν με την πρώτη ευκαιρία τα βουνά. Γιατί όμως; Γιατί τους aresei. Και επειδή και μένα maresei, θέλω να μοιραστώ τη χαρά της ανάβασης, των ήχων αλλά και της ησυχίας του βουνού ή γενικότερα της εξοχής, το πνεύμα της ομάδας, του ψιλολαχανιάσματος, αλλά και την αίσθηση της "κατάκτησης" όταν φτάνεις στο τέρμα. Αυτό θα γίνει μέσα από μια σειρά τέτοιων εξορμήσεων στα ψηλότερα βουνά της Ελλάδας, αρχίζοντας από τον Γράμο.
Πολύ καλή ευκαιρία για ένα διαφορετικό σαββατοκύριακο!
Έργο του Δημήτρη Δάλα, ομιλητή στην εκδήλωση
Η παρακολούθηση μιας απογευματινής εκδήλωσης πριν λίγες εβδομάδες στάθηκε η αφορμή να ανακαλύψω την τεχνική ORIGAMI. Πρόκειται για μια τεχνική διπλώματος χαρτιού με διάφορους τρόπους, με στόχο να παίρνει σχήματα και να αποκτά μορφές.
Σήμερα έχουμε πρόταση για ολόκληρο το γεύμα σας! Σαλάτα για ορεκτικό, πατατούλες φούρνου σαν τηγανιτές και ζουμερές κοτομπουκιές παναρισμένες και μαγειρεμένες στο φούρνο. Δεν ξέρω αν πρόκειται για φαγητό σαββατοκύριακου αλλά είναι ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε για να φάμε καλά στο σπίτι, ικανοποιώντας την ανάγκη μας για το λατρεμένο fast food, χωρίς να παίρνουμε τις αμέτρητες θερμίδες και τα λιπαρά του (αν και αυτά χρειάζονται κάθε τόσο).
Είναι κάποια πρωινά που ξυπνάς και όλα μοιάζουν λίγο διαφορετικά. Σαν κάποιος να ανακάτεψε το σύμπαν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Είναι κάποιες μέρες που μπορεί να βρίσκονται στην καρδιά ενός χειμώνα αλλά κουβαλάνε μέσα τους την άνοιξη. Έτσι απλά σε μια στιγμή αλλάζει η ατμόσφαιρα, γλυκαίνει και σου γαργαλάει την ψυχή. Όσο κι αν κάποιοι ενοχλητικοί επιμένουν ότι είμαστε ακόμα στο Φεβρουάριο, ή κάποιοι πιο ρεαλιστές ότι η εξήγηση είναι απλή και λέγεται «νοτιάς», την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε άνοιξη, ξεκάθαρα. Αυτή η γλυκιά, δροσερή αίσθηση που μας μεθάει. Και εμένα αυτός ο αέρας της άνοιξης με ξεσηκώνει, μου χαρίζει ενέργεια, έμπνευση και πηγαία χαρά και κυρίως μου απαγορεύει να μείνω σε κλειστό χώρο.
Τα βιβλία τα αγαπάμε πολύ και μας αρέσουν οι μεγάλες βιβλιοθήκες από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι. Μας αρέσει όμως πολύ να αλλάζουμε και τακτικά διακόσμηση, να ανανεώνουμε το χώρο, να πρωτοτυπούμε όσο μπορούμε με ό,τι έχουμε σπίτι μας.
Ξύλα παραλίας και κοχύλια δεμένα με σπάγγο μπορούν να αποτελέσουν το νέο στοιχείο διακόσμησης του σπιτιού. Και εκτός από διακοσμητικό για την καλοκαιρινή μορφή του σπιτιού ή του μπαλκονιού, μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν και μια διαφορετική μορφή κρεμαστών μελωδών.
Χρώματα κι αρώματα μπλέκονται με μοναδικό τρόπο στη φύση... Λουλούδια κι έντομα γίνονται ένα μόλις δυο βήματα μακριά από τον καναπέ του σαλονιού. Βγείτε στο μπαλκόνι, στον κήπο, στο πάρκο κι απολαύστε το θέαμα!
Ένα πανέμορφο, απίστευτα γραφικό χωριό, σχεδόν ανέπαφο από το πέρασμα του χρόνου, λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω από τον Βόλο, στο μαγευτικό Πήλιο. Νομίζω ότι οι λέξεις δεν αρκούν για να δώσουν μια πλήρη περιγραφή της Μακρυνίτσας. Δεύτερη φορά στον τόπο αυτό και δεύτερη φορά απόλυτα γοητευμένη από τον πηλιορείτικο χαρακτήρα του, το ιδιαίτερο ύφος του, την αρχοντιά του. Καταλαβαίνω απόλυτα τους φίλους που κατάγονται από δω και με τόση περηφάνια μιλούν για το χωριό τους.
