Διακοπές 2016 - Αργοσαρωνικός - 1η στάση: Αίγινα

Χάρτης Αργοσαρωνικού

Χάρτης Αίγινας

Αρχές καλοκαιριού ακόμη ώστε η κίνηση να είναι χαμηλή στα νησιά και με τα δρομολόγια λεωφορείων και πλοίων τσεκαρισμένα, φτάνουμε στο λιμάνι του Πειραιά (πρώτοι όπως πάντα χα χα χα). Περιμένουμε να επιβιβαστούμε στο καράβι για Αίγινα. Τα φώτα του πλοίου ανάβουν και μας καλούν. Ανεβαίνουμε, όλο το πλοίο δικό μας (!) και σε λίγο ξεκινάμε. Όλα τα φουγάρα των πλοίων αναμμένα και το ντουμάνι είναι στο φόρτε του. Απέναντι οι προβλήτες των κρουαζερόπλοιων και των μεγάλων πλοίων που πάνε Κρήτη γεμίζουν την εικόνα. Αφήνοντας πίσω το λιμάνι του Πειραιά σε περίπου μιάμιση ώρα θα είμαστε Αίγινα. Η θάλασσα είναι ήσυχη, ο ήλιος ανέβηκε αρκετά και εμείς απολαμβάνουμε το ταξίδι.

Το ΙΟΝΙΣ μας πάει μια χαρά, πεντακάθαρο και ανακαινισμένο, όπως πληροφορούμαστε, μας κατεβάζει στο νησί και επιστρέφει Πειραιά για να ξανάρθει και αυτό το συνεχές πήγαινε - έλα συμβαίνει χρόνια τώρα. Η αναζήτηση δωματίου στα παραλιακά ξενοδοχεία είναι εύκολη υπόθεση καθότι είναι ακόμη πολύ πρωί και είναι καθημερινή. Από το μπαλκονάκι βλέπουμε απέναντι το Αγκίστρι καθώς και όλα τα πλοία που κινούνται. Να χαζεύει το μάτι σου...

Είναι ακόμη πρωί, λίγη ξεκούραση γιατί το ολονύχτιο ταξίδι μας κούρασε κάπως και με το λεωφορείο της γραμμής πάμε για το προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο όπου φτάνουμε σε 15 λεπτά. Η εκκλησία φαντάζει προκλητικά τεράστια αν και το προσκύνημα ξεκινάει από πιο ψηλά, όπου βρίσκονται τα λείψανα του Αγίου. Πολλοί οι Ρώσοι προσκυνητές αλλά και τα... παγκάρια πολλά...να κολάζεσαι. Στην ίδια πορεία βρίσκεται και η αμμουδερή παραλία της Αγίας Μαρίνας που αποτελεί πόλο έλξης για πλήθος τουριστών. Την επισκεφτήκαμε κι αυτή και επιστρέψαμε στην πόλη. Προσπαθήσαμε να δούμε τα Καποδιστριακά κτίρια αλλά ανακαινίζονταν, οπότε αρκεστήκαμε στον Πύργο του Μαρκέλλου και τον Ιερό Ναό της Μητρόπολης. Μετά από χαλάρωση και μεσημεριανή σιέστα, το βραδάκι ξεκινήσαμε τις αναγνωριστικές βόλτες στη χώρα. Το ηλιοβασίλεμα από τη θέση της Αρχαίας Κολώνας μαγνητίζει το βλέμμα! Τα γνωστά από ταξιδιωτικούς οδηγούς, πλωτά μανάβικα δεσπόζουν στην παραλία ανάμεσα στα ιστιοφόρα και δίνουν διαφορετικό χρώμα στη βόλτα.

Την επόμενη νοικιάζουμε αυτοκίνητο και ξεκινάμε από το βόρειο τμήμα του νησιού να το γνωρίσουμε. Ακολουθούμε την οδό Καζαντζάκη, χαζεύουμε κάτι "σπιτάκια" ανεπανάληπτα, βλέπουμε τον φάρο και φτάνουμε στο Μουσείο Καπράλλου που είναι μοναδικό στο είδος του. Η είσοδος είναι δωρεάν και λειτουργεί ως παράρτημα του Εθνικού Μουσείου. Δυστυχώς οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονται αλλά οι αναμνήσεις ελπίζω να μη σβηστούν από το νου. Απέναντι προς τη μεριά της θάλασσας δεσπόζει το μπρούτζινο άγαλμα της μητέρας του Χ. Καπράλλου. Συνεχίζοντας βλέπουμε το σπίτι που έζησε ο Νίκος Καζαντζάκης και απολαμβάνουμε ένα καφεδάκι στη Σουβάλα. Ψηλά διακρίνεται ο Αρχαίος Ναός της Αφαίας που είναι ο τελευταίος προορισμός στη βόρεια πλευρά του νησιού. Θαυμάζουμε τον χώρο απέξω καθότι η ζέστη έχει πέσει για τα καλά πια και τραβάμε για ένα μπανάκι νότια, στον όρμο του Μαραθώνα με την πλούσια ιστορία (εκεί το 480 π.Χ. συγκεντρώθηκαν τα ελληνικά πλοία μετά τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, ενώ το το 1828 αποβιβάστηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας). Η παραλία σήμερα είναι οργανωμένο θέρετρο, με μοναδικό για μας μειονέκτημα τα πολύ ρηχά νερά. Ωστόσο ο κόσμος είναι ελάχιστος, οπότε έχουμε ησυχία και την απολαμβάνουμε. Επιστρέφουμε για ξεκούραση και απογευματινή βόλτα, η οποία είναι ανέλπιστα όμορφη και σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστη, καθώς όλη η παραλία φωτίζεται από το φως του ήλιου που οδεύει προς τη δύση του. Έξτρα μπόνους το δροσερό αεράκι που μας συντροφεύει ευχάριστα.

Ελπίζοντας ότι είδαμε τα πιο σημαντικά του νησιού, κουβαλάμε μαζί μας τις εικόνες της ξακουστής Αίγινας και αναχωρούμε για Πόρο. Το βαπόρι έφτασε ήδη...

Θοδωρής