Κοντεύουμε στις Σπέτσες. Η θάλασσα είναι γεμάτη βραχονησίδες ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η Σπετσοπούλα. Η πρώτη εντύπωση σου μένει. Από τις πρώτες εικόνες "φτιάχνεσαι". Καθώς ζυγώνουμε, τη θάλασσα διασχίζουν ατελείωτα παλιά και καινούρια ιστιοφόρα με φουσκωμένα τα πανιά, θαλαμηγοί αλλά και μικρά θαλάσσια ταξί που πάνε βολίδα απέναντι στην Πελοπόννησο, στην Κόστα της Αργολίδας. Τις μέρες που φτάνουμε στο νησί διεξάγεται η Regata 2016 και αυτός είναι και ο λόγος που είχαμε δυσκολευτεί να βρούμε κατάλυμα. Στην αποβάθρα μας περιμένει ο ξενοδόχος να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο που βρίσκεται ψηλά.

Είδαμε Αίγινα και Πόρο και πάμε για άλλα... Άλλος με τη βάρκα μας;

Επόμενη διαμονή έχουμε στις Σπέτσες αλλά εννοείται πως δεν μπορούμε να μην επισκεφτούμε τη μία και μοναδική Ύδρα. Οι πληροφοριοδότες μας έχουν πει τα καλύτερα για το ιστορικό νησί.

Με τον ήλιο να χάνεται πίσω από το Αγκίστρι και νωπές τις τελευταίες εικόνες από την Αίγινα, πάμε για Πόρο με μια σύντομη στάση στα Μέθανα. Έχει ήδη πέσει για τα καλά η νύχτα όταν φτάνουμε στον Πόρο και κατευθυνόμαστε απευθείας στο ξενοδοχείο, το οποίο φροντίσαμε και κλείσαμε πριν την έναρξη του ταξιδιού για δυο νύχτες. Αρκετά κουρασμένοι γιατί εκτός από την κούραση της ημέρας περπατήσαμε και κανένα χιλιόμετρο σέρνοντας τις αποσκευές, φτάνουμε στο δωμάτιο που ευτυχώς μας γεμίζει ικανοποίηση. Η καταπόνηση και η πείνα μας οδηγούν για φαγητό δίπλα στο ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα αν και έχουμε αρκετές απορίες για το τι βλέπουμε τριγύρω, πώς είναι η χώρα του νησιού, τι είναι όλα αυτά τα φώτα κ.λπ., ο Μορφέας μας παρασύρει σχετικά εύκολα σε βαθύ ύπνο.

Η πασχαλινή μας απόδραση ολοκληρώθηκε αισίως και φέτος. Κλασικός κι αγαπημένος τόπος προορισμού, η εξωτική Βελίκα στα παράλια της Λάρισας. Το σπιτάκι μας, η αυλή μας, η θέα μας, η παραλία μας, ο παράδεισός μας.

Λίγο πριν αρχίσουμε την αναπόληση στις στιγμές του περσινού καλοκαιριού (έρχεται σύντομα σειρά αναρτήσεων από τις περσινές ταξιδιωτικές εμπειρίες στον Αργοσαρωνικό), θέλω να αποτυπώσω, να μην ξεχάσω, να μην αφήσω να χαθούν οι στιγμές του φετινού Πάσχα. Ο Φίλιππος 3 ετών και 3 μηνών, η Μάγδα 14 μηνών έδωσαν άλλο χρώμα στις διακοπές μας και έκαναν μοναδικό το τελευταίο Πάσχα που σε αυτή την αυλή έπαιξαν μόνο δύο παιδιά... και δύο σκυλιά σχεδόν αδέσποτα, σχεδόν της γειτονιάς... Δύο σκυλιά που αγαπάμε οικογενειακώς. Νονός του θηλυκού είναι ο Φίλιππος! Και το όνομα αυτής, Κωνσταντίνα! Μόνο λαμπάδα που δεν της πήραμε!

Μια θερινή απόδραση που έμοιαζε μακρινό όνειρο έγινε πραγματικότητα αξέχαστη το περασμένο καλοκαίρι. Ταξιδάκι στον Αργοσαρωνικό με πρώτη στάση την Αίγινα.

Αυτό το καλοκαίρι αποφασίσαμε να εκδράμουμε στο Πήλιο για να περάσουμε ένα τετραήμερο με αγαπημένους φίλους. Μετά από μια σύντομη αναζήτηση καταλύμματος, βρεθήκαμε στην Κάτω Γατζέα, για την οποία ομολογώ πως δεν είχαμε ακούσει ποτέ τίποτα. Νομίζαμε βάσει όσων διαβάσαμε ότι είναι ένα μικρό ψαροχώρι με μόνο θετικό την κοντινή απόσταση από τα φημισμένα Καλά Νερά και τη γραφική Άφησσο.

Και ναι μεν είναι ένα σχετικά μικρό ψαροχώρι αλλά είναι και μια ανέλπιστη έκπληξη για όποιον το επισκέπτεται πρώτη φορά!

Τι κι αν ήταν Πάσχα; Κι αν θελαμε να κοιμηθούμε λίγο παραπάνω, αν το σώμα και ο νους χρειάζονταν έστω και μια ώρα παραπάνω ύπνο για να ανακτήσουν τις χαμένες δυνάμεις... Η μασκότ - τους τελευταίους 15 μήνες - της οικογένειας είχε άλλη άποψη. Κάθε πρωί λίγο μετά τις 6, είχε μάτια ορθάνοιχτα και τρελή όρεξη για παιχνίδι. Και φυσικά δεν άφηνε σχεδόν κανέναν να ησυχάσει. Τι κι αν εμείς θέλαμε να του τραγουδήσουμε "Μη μας ξυπνάς απ' τις έξι, πριν ακόμα ο ήλιος να φέξει...". Το δικό μας "ξυπνητήρι" δεν καταλάβαινε τίποτα.

Πάλι τελείωσε το καλοκαίρι; Πώς γίνεται αυτή η εποχή να κρατάει τόσο λίγο; Έτσι νιώθω τουλάχιστον, πως είναι η μικρότερη εποχή, πως περνάει τόσο γρήγορα, πως δεν τη χορταίνω ποτέ. Δε χορταίνω τη θάλασσα, την ξενοιασιά, τη χαλάρωση... 

Πόσος κόσμος να χωρέσει σε μια παραλία...;

Εκεί που τα δέντρα φτάνουν στη θάλασσα και σχεδόν αγγίζουν το νερό, σε μικρούς κολπίσκους, χωρίς πολύ κόσμο και βαβούρα, εκεί που το μάτι χάνεται στον ορίζοντα ρεμβάζοντας, εκεί ξεκινά η απόλυτη χαλάρωση...