Μια ιδέα για την ανανέωση του σπιτιού που έχω δει εδώ και καιρό και μου άρεσε πολύ. Και όσο ακόμα ο χειμώνας καλά κρατεί, είναι ευκαιρία να αξιοποιήσουμε φλοκάτες, κιλίμια και άλλα παραδοσιακά χαλιά που πιάνουν χώρο στη ντουλάπα και στενοχωρούν τη γιαγιά μας που μένουν στο ...ράφι.
Χαλί πάνω στο χαλί λοιπόν, το χοντρό πάνω στο λεπτό, για άποψη, για στιλ, για ζεστασιά, για ανανέωση.
Πώς μπορεί να δείχνει ο χώρος της τραπεζαρίας μεγαλύτερος; Πώς θα λύσουμε τον γρίφο "μικρός χώρος, τι τραπεζαρία να βάλω"; Σε κάθε περίπτωση έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον αήττητο εχθρό των λιγοστών τετραγωνικών. Και μπορεί να είναι αήττητος αλλά μπορούμε έστω να προσπαθήσουμε να τον αντιμετωπίσουμε.
Ακολουθώντας τις δέκα προτάσεις - συστάσεις της ειδικής επί του θέματος, Μαρίας, μπορούμε να πετύχουμε πολύ καλά αποτελέσματα.
Ας μη χάνουμε καιρό...
Τι κι αν το μπαλκόνι σου είναι μικρό; Τι κι αν δεν έχει πολύ χώρο; Ιδέες υπάρχουν! Κι αυτή μου άρεσε πολύ!
Ένα μπαρ στο μπαλκόνι!
Αφού δε χωράει τραπέζι και καρέκλες και καναπέδες και χαλιά και όλα αυτά που βλέπουμε σε φωτογραφίες και ζηλεύουμε και νομίζουμε ότι όλα τα μπαλκόνια - εκτός από το δικό μας - μπορούν να γίνουν επίγειοι παράδεισοι... Ε λοιπόν, γιατί να μη δημιουργήσουμε ένα μπαρ στο μπαλκόνι;
Τα κουτάκια! Σε κάθε σχήμα, χρώμα, μέγεθος, υλικό, για κάθε πιθανή χρήση! Είναι μια από τις εμμονές μου! Μ' αρέσουν πολύ τα κουτιά μικρά και μεγάλα και μαντέψτε... οι φίλες μου πολλές φορές μου φέρνουν κουτιά ή άλλα δώρα σε κουτιά! Ειδικά η καλή μου η κουμπάρα! Εξού και το κουτί με τα πολλά κουτάκια στη βάπτιση του μικρού μας αντάρτη!
Πόσο μ' αρέσει να χαζεύω σπίτια, ράφια, βιβλιοθήκες, συμβουλές οργάνωσης του σπιτιού... Όσες ώρες κι αν έχω στη διάθεσή μου, θα μπορούσα να τις τρώω ψάχνοντας νέες ιδέες και λύσεις διακόσμησης. Και κάθε τόσο, όταν ξεχωρίσω αυτές που μου αρέσουν περισσότερο και μπορώ να τις προσαρμόσω στο δικό μου χώρο και στα διαθέσιμα αντικείμενα, θέλω να μένω μόνη στο σπίτι και να πειραματίζομαι. Συνήθως κατεβάζω τα πάντα κάτω, αδειάζω ράφια, βιβλιοθήκες, μικροέπιπλα, τα πάντα... και αρχίζουν οι αναπροσαρμογές. Εξάλλου είμαι από αυτούς που βαριούνται εύκολα, πολύ εύκολα, θέλουν να ανανεώνεται ο χώρος τους και να φαίνεται η εποχή του χρόνου και μέσα στο σπίτι.
Πόση χαρά μπορεί να πάρουν οι γιαγιάδες αν υιοθετήσουμε αυτή την άποψη στο κεφαλάρι του κρεβατιού ή για την ακρίβεια στον τοίχο πάνω από το κεφαλάρι...
Τελευταία αυτή η ιδέα μας βασάννισε αρκετά. Τι να κάνουμε με το παιδικό δωμάτιο; Να βάψουμε έναν τοίχο; Γαλάζιο; Θαλασσί; Οινοπνευματί; Μπλε; Πολύ αγορίστικο... Κάτι πιο ουδέτερο και συνάμα φωτεινό και συνάμα ευκολοσυνδύαστο και συνάμα δροσερό...; Όλα τα θέλαμε και αφού ψάξαμε στα χρωματοπωλεία όλης της πόλης για το τέλειο χρώμα, καταλήξαμε σε ένα μπλε-πράσινο, το χρώμα του νερού στο Ιόνιο. Ούτε μπλε ούτε πράσινο ούτε τιρκουάζ... το χρώμα των υπέροχων νερών σε κάποια σημεία του Ιονίου.
Τα χρωματιστά βραχιολάκια - μαρτυρικά μιας μοναδικής ημέρας – από μια άλλη οπτική γωνία...
Άρτι αφιχθείς.. ο νέος καθρέφτης μας που ήρθε για να κλέψει τις εντυπώσεις!
Σπίτια σε επίπεδα.. Σπίτια διώροφα.. Εσωτερική σκάλα.. Γοητευτικά χαρακτηριστικά για κάθε σπίτι. Κρεβατοκάμαρες πάνω, σαλόνι - κουζίνα κάτω, εσωτερική σκάλα και ο τοίχος πλάι της γεμάτος οικογενειακές φωτογραφίες.., ό,τι και να σκεφτώ μ' αρέσει. Τώρα για το αν είναι βολικά ή όχι αυτά τα σπίτια, τι να πω; Όσοι τα έχουν συχνά διαμαρτύρονται ότι αυτό το πάνω-κάτω όλη μέρα, συχνά τους κουράζει. Προσωπικά μ' αρέσουν τα διώροφα σπίτια αλλά φαντάζομαι ότι όσο τα χρόνια περνούν και τα πόδια μπορεί να βαραίνουν, ίσως να μην είναι τόσο ευχάριστο το "ανέβα - κατέβα".
Τελικά ο Άγιος Βασίλης δε μας άφησε παραπονεμένους! Ήρθε!!!
Την "Αμνησία" τη διάβασα όταν πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και μπήκε εξαρχής στη λίστα με τα αγαπημένα βιβλία.
Θα ήθελα το comeback μου να είναι λίγο πιο artistic, κάποιο ταξίδι ίσως, μια θεματική φωτογράφιση, μια κατασκευή, αλλά δε βαριέσαι έχουμε καιρό γι' αυτά και αρκετά GB φωτογραφιών σε ετοιμότητα... Κρύο κάνει, αν μη τι άλλο μια ψαρόσουπα είναι ότι πρέπει για τους αρρωστούληδες (όπως εγώ) και όχι μόνο.
Άλλη μια περιπλάνηση στο όμορφα ελληνικά βουνά ξεκινά. Ανάβαση στον Αηλιά Πενταλόφου, στο Βόιο Κοζάνης.
Όπου και να γυρίσω, όπου και να κοιτάξω βλέπω νέα πράγματα που μου θυμίζουν τα παλιά. Με περιβάλλουν αντικείμενα βγαλμένα από εποχές παλιότερες αλλά με μια πινελιά του σύγχρονου και του μοντέρνου.
Ρετρό ή ξαναζεσταμένο φαγητό;
Έλλειψη δημιουργικότητας ή εμμονή σε παλιές επιτυχημένες φόρμες;
Κόλπα του Marketing ή ρομαντισμός;
Η περίοδος Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου θα έλεγε κανείς πως είναι η περίοδος που κινούμαστε στο πνεύμα των εορτών. Οι θερμοκρασίες σιγά-σιγά πέφτουν, εμείς κουκουλωνόμαστε, μένουμε λίγο περισσότερο στο σπίτι, στολίζουμε, φτιάχνουμε αλμυρά και γλυκά εδέσματα, τρώμε περισσότερο, βλέπουμε φίλους...
Και όμως... Αυτή είναι η μία όψη των χαρών της ζωής. Η άλλη έρχεται όταν αποχωριζόμαστε τον καναπέ, βγαίνουμε από το σπίτι, αθλούμαστε και συμμετέχουμε...
Έτσι λοιπόν, για τους απανταχού δρομείς, οι τρεις τελευταίοι μήνες του έτους και ειδικά ο Νοέμβριος είναι ο μήνας των αγώνων. Ο κλασικός μαραθώνιος της Αθήνας και άλλοι μικρότεροι σε μήκος και φήμη αγώνες δρόμου σε άσφαλτο ή σε βουνό διοργανώνονται αυτήν την περίοδο και προσελκύουν αμέτρητους λάτρεις του τρεξίματος.
Τι λέτε για μια στιλιστική βόλτα στους δρόμους του Μιλάνο;
Παρ' ότι δεν μας αρέσουν οι "μολυσμένες αγάπες", το συγκέκριμένο κομμάτι συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τα "κλασικά και αγαπημένα" και πάντα καταφέρνει μας παρασύρει στο ρυθμό του!
Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να περάσει μια μέρα διαφορετική από τις άλλες, για να σπάσει τη ρουτίνα, να νιώσει όμορφα και να χαλαρώσει; Νομίζω πως το μόνο που χρειάζεται είναι Απόφαση. Χρειάζεται να πάρει την απόφαση ότι θα αφήσει για λίγο τη βολή του, θα κουραστεί λίγο παραπάνω και θα αποδράσει, αναζητώντας ένα όμορφο μέρος, ένα τοπίο μέσα στη φύση με λίγους καλούς φίλους, μερικές λιχουδιές και άπειρη καλή διάθεση.
Χριστούγεννα χωρίς επίσκεψη σε χριστουγεννιάτικο χωριό γίνεται; Δε γίνεται!
Ήρθε η ώρα λοιπόν να δούμε τι συμβαίνει φέτος στον Μύλο των Ξωτικών στα Τρίκαλα. Ανταποκριτές μας; Αγαπημένοι άνθρωποι που πήγαν, είδαν και μας ενημέρωσαν, στέλνοντάς μας και το απαραίτητο φωτογραφικό υλικό.
Αξίζει να ακούτε αυτό το υπέροχο τραγούδι διαβάζοντας τις μπερδεμένες, αυτή τη φορά, σκέψεις μου.
Η μαύρη μάξι φούστα προτιμήθηκε από τις φίλες της μόδας για τις εμφανίσεις τους στην εβδομάδα μόδας του Παρισιού.
Πάρτε μια γεύση από το Open House Thessaloniki 2012 για να δείτε τι περιμένει τους επισκέπτες.
Για τους Morcheeba ξαναμιλήσαμε λίγο καιρό πριν, όταν ακούσαμε το "Wonders Never Cease", υπό τη σκέψη των αναζητήσεων που δε σταματούν ποτέ.
Το wallpaper του Μαρτίου είναι έτοιμο! Μια από τις αγαπημένες μας φωτογραφίες φτάνει στις οθόνες όλων μας και μας φέρνει κοντά!
Αν και η άνοιξη τυπικά έφτασε πριν λίγες μέρες, ουσιαστικά μας κάνει κάπως τη δύσκολη και ο καιρός δε λέει να φτιάξει. Βέβαια παράπονο δεν μπορούμε να έχουμε, γιατί ζήσαμε ανοιξιάτικες μέρες μέσα στους προηγούμενους χειμωνιάτικους μήνες αλλά ως γνωστόν, ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον καιρό... Όταν έχει ζέστη μέσα στο καταχείμωνο, το χαιρόμαστε μεν, παραδεχόμενοι δε ότι δεν είναι φυσιολογικό. Κι όταν έχει κρύο, βροχές και χιόνια, πάλι δυσανασχετούμε και λέμε άντε ν' ανοίξει ο καιρός.
Άλλο ένα αγαπημένο κομμάτι από την Florence Welch και την παρέα της.
Οι μικρές εκπλήξεις είναι το αλατοπίπερο των διαπροσωπικών μας σχέσεων... Είτε μιλάμε για τη σχέση με τους γονείς, τους φίλους ή το σύντροφό μας, μια έστω και μικρή έκπληξη μπορεί να δώσει λίγη χαρά τόσο σε αυτόν που την οργανώνει όσο και στον αποδέκτη της!
Τελευταία Παρασκευή του Αυγούστου. Είναι τόσο δύσκολο να αποχαιρετίσουμε το καλοκαίρι και να πούμε καλό φθινόπωρο. Ελπίζουμε πως θα μπορέσουμε να χαρούμε για ένα διάστημα ακόμα τις καλές θερμοκρασίες και να μπούμε σταδιακά σε φθινοπωρινή διάθεση.
Για τους λάτρεις της καλλιγραφίας ή για όσους το έχουν απωθημένο από την παιδική τους ηλικία, όταν με τόσο κόπο ο δάσκαλος τους υποχρέωνε να εξασκηθούν στην καλλιγραφία, ενώ σήμερα η μόδα επιτάσσει γραμματοσειρές λιτές και ευανάγνωστες...
Άλλοι (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε) σκέφτονται να φτιάξουν μπομπονιέρες από lego... κι άλλοι φτιάχνουν ολόκληρο τον Παρθενώνα!
Μαγικά αυτά τα παιχνίδια, υπέροχη και η ιδέα των Αυστραλών που έφτιαξαν την Ακρόπολη από τουβλάκια lego με σκοπό να την χαρίσουν στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Προσπαθώ να μπω στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Και για να είμαι ειλικρινής δε δυσκολεύομαι πολύ.
Μ' αρέσουν τα Χριστούγεννα, η διαδικασία του στολισμού και μετά το δέντρο που δεσπόζει σε μια γωνιά του σπιτιού και η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση και οι μυρωδιές και τα γλυκά μέσα στις γυάλες και το κόκκινο χρώμα παντού...
Απ' αυτό θα ξεκινήσω φέτος.
