Τα χρωματιστά βραχιολάκια - μαρτυρικά μιας μοναδικής ημέρας – από μια άλλη οπτική γωνία...
Πέρα από το πρώτο σετ που σταθερά κοσμεί το χέρι μου, ένα δεύτερο τοποθετήθηκε τυχαία πάνω στο λευκό αυτό βάζο.
Έκτοτε αποτελεί μια διαφορετική διακοσμητική και χρωματιστή πινελιά στο σαλόνι μας!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως με μικρές κινήσεις μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.
Πώς σας φαίνεται;
Ώρα για δημιουργική εκτόνωση με χειροποίητες κατασκευές... Τη ραπτική μπορεί να μην την κατέχουμε αλλά για όλα υπάρχει πρώτη φορά και φυσικά ποτέ δε χάνουμε τη διάθεσή μας για δημιουργικούς πειραματισμούς.
Φαίνονται λαχταριστά... και είναι! Νόστιμα και αφράτα ψωμάκια για mini burgers ή για σαντουιτσάκια που μπορείτε να κουβαλάτε μαζί σας ανά πάσα στιγμή στη δουλειά, στην αγορά, στο ταξίδι και φυσικά ό,τι πρέπει για το κολατσιό των παιδιών σας στο σχολείο.
Στη δουλειά με το ποδήλατο! Μα πόσο ωραία είναι να βγαίνεις στην πρωινή δροσιά με το ποδήλατο! Να συναντάς και άλλους συναδέλφους και συμποδηλάτες, να ανταλλάσσεις χαμογελαστές καλημέρες, να νιώθεις πως συμμετέχεις και εσύ σε μια ολοένα και πιο δημοφιλή καμπάνια!
Άλλη μια μουσική πρόταση που έφτασε στο inbox μας από μέλος της παρέας του maresei, πολύ καλοκαιρινή, πολύ "ξαπλώστρα - καφές - ακούς το κύμα να σκάει"...
κι αν δεν κλαις για την άνοιξη και την πρώτη ηλιαχτίδα γιατί να κλαις;
κι αν δεν πονάς για τον έρωτα όταν σε κυριεύει γιατί να πονάς για την ανάμνηση του;
Τι μπορείς να κάνεις μέσα σε μία μέρα; Χμ..για να δούμε..Να ξεκουραστείς, να μείνεις σπίτι, να κάνεις ότι θα έκανες ένα οποιοδήποτε άλλο Σαββατοκύριακο, αλλά ξέρεις κάτι; Μπορείς να ταξιδέψεις και αυτό είναι μάλλον το καλύτερο που έχεις να κάνεις! Αν έχεις διάθεση και καλή παρέα μέσα σ' αυτές τις λίγες ώρες μπορεί να χωρέσουν στιγμές-αποθέματα θετικής ενέργειας για μέρες! Με την αγαπημένη Εγνατία οδό από τα Γρεβενά και μετά από περίπου 2 ώρες απίστευτης διαδρομής βρεθήκαμε στην Πάργα. Δυσκολεύεσαι λίγο να πιστέψεις ότι θα ξεπροβάλει η θάλασσα μετά από τόσα βουνά κι όμως!
Μια διαφήμιση που τράβηξε την προσοχή μας! Πιθανόν να την έχετε ήδη δει μια και η συγκεκριμένη καμπάνια ανακοινώθηκε τέλος Ιανουαρίου. Ωστόσο, όσοι δεν την έχετε πετύχει αφιερώστε 40 δευτερόλεπτα. Αξίζει τον κόπο.
Πόσους άντρες φίλους έχω που θεωρούν πως οι γυναίκες δεν ξέρουμε να οδηγούμε... Και πόσες φορές ακόμα και εμείς οι ίδιες βλέποντας ένα περίεργο παρκάρισμα ή μια οδηγική γκάφα ξεστομίζουμε χωρίς πολλή σκέψη "γυναίκα θα 'ναι"... Να μην αναφέρω ότι πολλές φορές - σχεδόν ξανθιά με λες και μένα - λέμε και το κλασικό "καμιά ξανθιά θα 'ναι"...
Kαιρό έχουμε να ακούσουμε μουσική παρέα..
Τι λέτε λοιπόν για ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα με την Mayra Andrade να μας τραγουδά "We used to call it love";
Πώς να περιγράψω τη χαρά και τον ενθουσιασμό μου όταν γυρνώντας σπίτι μετά τη δουλειά βρήκα γράμμα από Ελβετία! Καλά τα e-mail, καλά τα sms, καλά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και η παραδοσιακή αλληλογραφία έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά!
Ειδικά όταν ο φάκελος εκτός από μια κάρτα με ευχές από μια πολύ αγαπημένη φίλη περιέχει και μια ελβετική σοκολάτα!
Ευχαριστώ τόσο πολύ!
Μερικά πράγματα πρέπει να τα λέμε και να τα ξαναλέμε για να τα ακούμε και να τα ξανακούμε, με σκοπό να τα εμπεδώσουμε και να τα κάνουμε τρόπο ζωής.
Ακόμα και αν η μέρα σας σήμερα δεν πήγε τόσο καλά, όσο θα θέλατε, να θυμάστε ότι ...
Τραγουδάκι σήμερα βάλαμε; Δε βάλαμε! Οπότε ας κλείσουμε μουσικά την ημέρα μας με τον Μichael Kiwanuka να μας ζητάει να του πούμε μια ιστορία..
Εβδομάδα Θηλασμού αυτή που διανύουμε και χθες γιορτάστηκε σε όλη τη χώρα με τον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό. Στο πλαίσιο της ημέρας αυτής έγιναν εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Και γεγονός είναι ότι οι εκδηλώσεις αυτές στις μεγάλες πόλεις, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, είναι πραγματικές γιορτές και γνωρίζουν μεγάλη απήχηση.
Όμως στις μικρότερες πόλεις, στην επαρχία, μερικά πράγματα είναι ακόμα ταμπού. Άκου εκεί να βγεις να θηλάσεις δημόσια!!! Πού ακούστηκε! Και πώς να βγάλεις το μωρό έξω στο κρύο! Λες και δεν υπάρχουν κατάλληλα ρούχα για να ντύσεις ένα μωρό! Άσε που συνήθως τα κουκουλώνουμε σαν κρεμμύδια. Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα...
Μετά την επιτυχία του στη Θεσσαλονίκη, το Open House ήρθε και στην Αθήνα! Όσοι λοιπόν είστε στην πρωτεύουσα έχετε την ευκαιρία και σήμερα να γνωρίσετε από κοντά την αρχιτεκτονικής της, να δείτε με διαφορετική ματιά την πόλη και να οραματιστείτε τις δυνατότητες της.
Συστάσεις δε χρειάζονται γι αυτό το τραγούδι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δυναμώσουμε την ένταση για να το απολαύσουμε όπως του αρμόζει...
Έφτασε η μέρα! Χρόνια Πολλά και τις πιο θετικές ευχές μας για Λαμπερά Χριστούγεννα σε όλους!
Το ρεπορτάζ σχετικά με το βασικό έθιμο της ημέρας συνεχίζεται! Μετά τα κατακόκκινα αυγά της κουμπάρας Κ., σειρά έχουν τα πολύχρωμα της μητέρας Μαρίας!
ή αλλιώς Misirlu Shake στο σταθμό του Ηλεκτρικού στον Πειραιά!
Ξεκινήσαμε κάπου εκεί στα 18 να πίνουμε το πολύ πολύ μια μπύρα και κανένα ποτήρι κρασί.. Τα άλλα τα πιο βαριά ποτά δε μας άρεσαν και δε μας αρέσουν ακόμα.. Κρασί, λικέρ και παντός τύπου χωνευτικά αλκοολούχα ποτά είναι το στοιχείο μας και κάθε φορά που βγαίνουμε για ποτό συνήθως καταλήγουμε να πίνουμε ένα - δυο ή και περισσότερα ποτήρια κρασί..
Σπίτια σε επίπεδα.. Σπίτια διώροφα.. Εσωτερική σκάλα.. Γοητευτικά χαρακτηριστικά για κάθε σπίτι. Κρεβατοκάμαρες πάνω, σαλόνι - κουζίνα κάτω, εσωτερική σκάλα και ο τοίχος πλάι της γεμάτος οικογενειακές φωτογραφίες.., ό,τι και να σκεφτώ μ' αρέσει. Τώρα για το αν είναι βολικά ή όχι αυτά τα σπίτια, τι να πω; Όσοι τα έχουν συχνά διαμαρτύρονται ότι αυτό το πάνω-κάτω όλη μέρα, συχνά τους κουράζει. Προσωπικά μ' αρέσουν τα διώροφα σπίτια αλλά φαντάζομαι ότι όσο τα χρόνια περνούν και τα πόδια μπορεί να βαραίνουν, ίσως να μην είναι τόσο ευχάριστο το "ανέβα - κατέβα".
Χθες βράδυ με έπιασε μια υπογλυκαιμία, μια τρομερή διάθεση για γλυκό και λαχταρούσα να σηκωθώ το πρωί και να βρω ένα νόστιμο πρωινό. Ένα, ή τουλάχιστον ένα, cupcake ήταν η τέλεια επιλογή και παράλληλα ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Ψάχνοντας διαθέσιμες συνταγές στα βιβλία μου, εντόπισα αυτή που βόλευε βάσει των υλικών που είχα στην κουζίνα και του χρόνου που απαιτούσε για την εκτέλεσή της. Το αποτέλεσμα ήταν νοστιμότατα cupcakes βανίλιας με σοκολατένια μπισκότα oreo! Δεν ακούγεται άσχημα, ε; Και πιστέψτε με, δεν είναι!
Αυτά τα κουλουράκια, συνήθως σε σχήμα πλεξούδας, έκαναν πάντα όλο το σπίτι να μυρίζει κανέλα. Τα θυμάμαι να υπάρχουν σχεδόν όλες τις εποχές του χρόνου σε ένα γυάλινο πυρίμαχο σκεύος πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Ήταν τα αγαπημένα της μαμάς και τα έφτιαχνε συνέχεια. Και λέω ήταν, γιατί τώρα πια τα φτιάχνει σε πιο light εκδοχή, χωρίς ζάχαρη και με αλεύρι ολικής άλεσης. Και ακόμα και τώρα, αυτά τα ελαφριά μπισκοτάκια κανέλας είναι τα αγαπημένα όσων αποφεύγουν τη ζάχαρη εντός πολυκατοικίας και εντός παρέας.
