Μετά τη βόλτα μας στα νησιά του Αργοσαρωνικού, το πλάνο μας έλεγε διήμερη παραμονή στην Αθήνα. Οπότε αφήσαμε τις Σπέτσες και μετά από ένα ήσυχο και σύντομο ταξίδι, φτάνουμε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, άψογο και σε πολύ βολική περιοχή.
Έχουμε χρόνια να έρθουμε στην πρωτεύουσα. Έχουμε όμως και δυο μέρες να τριγυρίσουμε το κέντρο της με άψογο ξεναγό, φίλο, νέο και ακούραστο.
Κοντεύουμε στις Σπέτσες. Η θάλασσα είναι γεμάτη βραχονησίδες ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η Σπετσοπούλα. Η πρώτη εντύπωση σου μένει. Από τις πρώτες εικόνες "φτιάχνεσαι". Καθώς ζυγώνουμε, τη θάλασσα διασχίζουν ατελείωτα παλιά και καινούρια ιστιοφόρα με φουσκωμένα τα πανιά, θαλαμηγοί αλλά και μικρά θαλάσσια ταξί που πάνε βολίδα απέναντι στην Πελοπόννησο, στην Κόστα της Αργολίδας. Τις μέρες που φτάνουμε στο νησί διεξάγεται η Regata 2016 και αυτός είναι και ο λόγος που είχαμε δυσκολευτεί να βρούμε κατάλυμα. Στην αποβάθρα μας περιμένει ο ξενοδόχος να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο που βρίσκεται ψηλά.
Είδαμε Αίγινα και Πόρο και πάμε για άλλα... Άλλος με τη βάρκα μας;
Επόμενη διαμονή έχουμε στις Σπέτσες αλλά εννοείται πως δεν μπορούμε να μην επισκεφτούμε τη μία και μοναδική Ύδρα. Οι πληροφοριοδότες μας έχουν πει τα καλύτερα για το ιστορικό νησί.
Με τον ήλιο να χάνεται πίσω από το Αγκίστρι και νωπές τις τελευταίες εικόνες από την Αίγινα, πάμε για Πόρο με μια σύντομη στάση στα Μέθανα. Έχει ήδη πέσει για τα καλά η νύχτα όταν φτάνουμε στον Πόρο και κατευθυνόμαστε απευθείας στο ξενοδοχείο, το οποίο φροντίσαμε και κλείσαμε πριν την έναρξη του ταξιδιού για δυο νύχτες. Αρκετά κουρασμένοι γιατί εκτός από την κούραση της ημέρας περπατήσαμε και κανένα χιλιόμετρο σέρνοντας τις αποσκευές, φτάνουμε στο δωμάτιο που ευτυχώς μας γεμίζει ικανοποίηση. Η καταπόνηση και η πείνα μας οδηγούν για φαγητό δίπλα στο ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα αν και έχουμε αρκετές απορίες για το τι βλέπουμε τριγύρω, πώς είναι η χώρα του νησιού, τι είναι όλα αυτά τα φώτα κ.λπ., ο Μορφέας μας παρασύρει σχετικά εύκολα σε βαθύ ύπνο.
Μια θερινή απόδραση που έμοιαζε μακρινό όνειρο έγινε πραγματικότητα αξέχαστη το περασμένο καλοκαίρι. Ταξιδάκι στον Αργοσαρωνικό με πρώτη στάση την Αίγινα.
"Αν νομίζεις ότι είσαι πολύ μικρός για να κάνεις τη διαφορά... προσπάθησε να κοιμηθείς με ένα κουνούπι στο δωμάτιο".
- Δαλάι Λάμα
Εμένα γενικά οι ικανότητές μου στη χειροτεχνία δεν είναι οι καλύτερες! («τα χέρια μου δεν πιάνουν»). Ωστόσο, η καταναλωτική μου μανία σε συνδυασμό με ένα ζευγάρι παλιά μου πέδιλα που δεν μου αρέσουν και την άδεια μου τσέπη με ανάγκασαν να δοκιμαστώ. Για πρώτη φορά νομίζω τα πήγα πολύ καλά!
Ένα πανέμορφο, απίστευτα γραφικό χωριό, σχεδόν ανέπαφο από το πέρασμα του χρόνου, λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω από τον Βόλο, στο μαγευτικό Πήλιο. Νομίζω ότι οι λέξεις δεν αρκούν για να δώσουν μια πλήρη περιγραφή της Μακρυνίτσας. Δεύτερη φορά στον τόπο αυτό και δεύτερη φορά απόλυτα γοητευμένη από τον πηλιορείτικο χαρακτήρα του, το ιδιαίτερο ύφος του, την αρχοντιά του. Καταλαβαίνω απόλυτα τους φίλους που κατάγονται από δω και με τόση περηφάνια μιλούν για το χωριό τους.
Αυτό το καλοκαίρι αποφασίσαμε να εκδράμουμε στο Πήλιο για να περάσουμε ένα τετραήμερο με αγαπημένους φίλους. Μετά από μια σύντομη αναζήτηση καταλύμματος, βρεθήκαμε στην Κάτω Γατζέα, για την οποία ομολογώ πως δεν είχαμε ακούσει ποτέ τίποτα. Νομίζαμε βάσει όσων διαβάσαμε ότι είναι ένα μικρό ψαροχώρι με μόνο θετικό την κοντινή απόσταση από τα φημισμένα Καλά Νερά και τη γραφική Άφησσο.
Και ναι μεν είναι ένα σχετικά μικρό ψαροχώρι αλλά είναι και μια ανέλπιστη έκπληξη για όποιον το επισκέπτεται πρώτη φορά!
Καλοκαιρινές στιγμές, ξένοιαστες, με παρέα ή χωρίς, στη θάλασσα τον περισσότερο καιρό αλλά και με ένα πέρασμα από το βουνό... Γεμίσαμε μπαταρίες; Μάλλον ναι! Χαλαρώσαμε, ανανεωθήκαμε, προσπαθήσαμε να αφήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τη δύσκολη επικαιρότητα του καλοκαιριού και το διαρκές κύμα ανησυχίας για το αύριο και... επιστρέψαμε! Στις καθημερινές μας ενασχολήσεις, στις δουλειές, στο σπίτι, στους φίλους μας, στην παρέα του maresei μας!
Αν και η άνοιξη τυπικά έφτασε πριν λίγες μέρες, ουσιαστικά μας κάνει κάπως τη δύσκολη και ο καιρός δε λέει να φτιάξει. Βέβαια παράπονο δεν μπορούμε να έχουμε, γιατί ζήσαμε ανοιξιάτικες μέρες μέσα στους προηγούμενους χειμωνιάτικους μήνες αλλά ως γνωστόν, ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον καιρό... Όταν έχει ζέστη μέσα στο καταχείμωνο, το χαιρόμαστε μεν, παραδεχόμενοι δε ότι δεν είναι φυσιολογικό. Κι όταν έχει κρύο, βροχές και χιόνια, πάλι δυσανασχετούμε και λέμε άντε ν' ανοίξει ο καιρός.
Ο χάρτης που καλύπτει έναν τοίχο του σπιτιού είναι μια ιδέα που μας αρέσει πολύ. Δίνει χρώμα στο χώρο, ιδέες για ταξίδια και μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει αφορμή για άπειρες ώρες παιχνιδιού μαζί με τους φίλους μας. Βέβαια προϋποθέτει καλές γνώσεις γεωγραφίας ή έστω προθυμία για αύξηση των γνώσεων μας στο εν λόγω αντικείμενο.
Καιρό είχα να πέσω πάνω σε μια εικόνα που θα με κάνει τόσο αυθόρμητα να χαμογελάσω. Προφανώς μου έφερε τα κατάλληλα άτομα στο νου, αυτά τα άτομα που με κάνουν να χομογελάω.
1 και σήμερα για το πολυαναμενόμενο τριήμερο. Η απόδραση έχει προγραμματιστεί, τα πράγματα σιγά σιγά μπαίνουν στις αποσκευές, η βαλίτσα γεμίζει χαλαρά με τα απολύτως απαραίτητα αλλά μάλλον δεν μπορώ να πω το ίδιο για την τσάντα θαλάσσης, που ως συνήθως είναι παραγεμισμένη.
Σας είπα ότι θα σας δίνω κάθε μέρα και μια συνταγή και φυσικά τώρα που κοντεύω τα 30 έχω έναν επιπλέον λόγο να κρατάω το λόγο μου. Ωρίμασα βλέπετε λίγο περισσότερο εδώ και μία εβδομάδα και μία μέρα.
Όταν ο ήλιος κάνει τη χάρη στους κατοίκους των Ιωαννίνων και νικάει τα σύννεφα και τη βροχή, τότε αυτοί προς ένδειξη ευγνωμοσύνης ξεχύνονται στους δρόμους.
Και επειδή η ημέρα ξεκίνησε αισιόδοξα με τη μελωδική φωνή της Μαριέττας Φαφούτη, ας συνεχιστεί και έτσι, αισιόδοξα και φωτεινά.
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν αυτό που μου συμβαίνει, συμβαίνει σε όλους. Φαντάζομαι η πλειοψηφία των ανθρώπων ακούει μουσική. Εγώ ανήκω σίγουρα στην πλειοψηφία και ίσως στο κομμάτι αυτής που κάθε στιγμή της ζωής τους είναι μουσική. Η χαρά μου, η λύπη μου, το άγχος μου, η διασκέδασή μου, το ψυχοπλάκωμά μου, η αρχή της εβδομάδας μου, οι Κυριακές μου, ακόμη και τα όνειρά μου. Και προφανώς στο μπάνιο μου τραγουδάω και στο δωμάτιό μου και όταν μαγειρεύω και όταν καθαρίζω και φυσικά στο δρόμο με ακουστικά τόσο αποκρουστικά όσο κάθε μαγεμένος από τις νότες άνθρωπος που περπατάει και σιγοτραγουδάει.
Βρισκόμαστε στην πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου, στην πρώτη Δευτέρα του καλοκαιριού... Το μυαλό δουλεύει, σχεδόν κάνει υπερωρίες σκεφτόμενο τις καλοκαιρινές εξορμήσεις, την ξενοιασιά του καλοκαιριού, εικόνες θαλασσινές και υπέροχες... Σε ένα τέτοιο σκηνικό η στενοχώρια, η γκρίνια, τα σκυθρωπά πρόσωπα, οι αρνητικές σκέψεις δεν έχουν θέση..
Οι φετινοί νικητές των βραβείων Όσκαρ ανακοινώθηκαν τα ξημερώματα ώρα Ελλάδος.
Eσείς ενημερωθήκατε σχετικά;
Νηστίσιμο για να τρώει η γιαγιά, χωρίς ζάχαρη, με αλεύρι ολικής και με ελαιόλαδο για να τρώνε οι της υγιεινής διατροφής, νόστιμο και δελεαστικό για να τρώμε οι νεότεροι.. Μα πόσο μας φροντίζει όλους αυτή η μαμά! Να μη μας λείπει κανένα θρεπτικό συστατικό, να τρώμε πάντα υγιεινά και νόστιμα..
Και μετά την 1η βόλτα στη Χώρα των Κυθήρων, ας συνεχίσουμε την περιπλάνηση σε κάποιες από τις παραλίες του νησιού και στη βραχονησίδα Χύτρα και το ναυάγιο στο Διακόφτι.
Μια υπέροχη μέρα! Μια εξαιρετική αθλητική γιορτή! Μια άρτια διοργάνωση! Ένα γραφικό χωριό, ένα απείρου κάλλους φυσικό τοπίο, τόσα χαμογελαστά πρόσωπα, τόσοι άνθρωποι γεμάτη ενέργεια! Πόσο όμορφα περάσαμε!
Και όλα αυτά στο Σπήλαιο, ένα από τα πιο γνωστά χωριά των Γρεβενών που βρίσκεται στον Όρλιακα, ένα ιδιαίτερο βουνό με πολύ πλούσια βλάστηση. Με αφετηρία και τερματισμό στο χωριό, την Κυριακή 19 Απριλίου 2015, πραγματοποιήθηκαν δύο αγώνες δρόμου, ο Orliakas Adventure Race με μήκος 33 χιλιόμετρα και ο Portitsa Trail με μήκος 7,5 χιλιόμετρα. Τους αγώνες διοργάνωσαν οι πάντα δραστήριοι Δρομείς Υγείας Γρεβενών με τη βοήθεια φορέων της πόλης, χορηγών και πλήθους εθελοντών.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση για τη Θεσσαλονίκη και την αρχιτεκτονική της ξεκινά σήμερα στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και θα είναι ανοιχτή για το κοινό μέχρι και τις 14 Απριλίου 2013. Θα τη βάλουμε στο πρόγραμμα του διμήνου; Πριν ξεκινήσουμε τις εξορμήσεις στη Χαλκιδική...
Αποχαιρετούμε τον 1ο μήνα του καλοκαιριού μουσικά με τον Joe Cocker να μας τραγουδά "Summer In the City".. υμνώντας τις καλοκαιρινές νύχτες και παρακινώντας μας να βγούμε έξω για χορό όλο το βράδυ!
Tο κίνημα των Christmastreestas ολοκλήρωσε και φέτος την αποστολή του! Και ενώ μετράμε 10 μέρες για τα Χριστούγεννα, ήρθε η ώρα να δούμε παρέα το δεύτερο δέντρο που στολίσαμε. Είστε έτοιμοι;
Επιτέλους! Παρασκευή απόγευμα! Έχουμε όλο το Σαββατοκύριακο μπροστά μας για να χαλαρώσουμε στο σπίτι μόνοι ή με φίλους, να πάμε μια βόλτα για ψώνια, να επισκεφθούμε εκθέσεις ή να επιχειρήσουμε μια έστω και ημερήσια εκδρομή, έτσι για να αλλάξουμε παραστάσεις..
Τα Χριστούγεννα μ' αρέσουν πάρα πολύ! Είναι η αγαπημένη μου γιορτή! Κάθε χρόνο τα περιμένω πως και πως και συνήθως στολίζω σχετικά νωρίς οοόλο το σπίτι. Πέρυσι βέβαια το παράκανα λίγο...
Ένας τόνος πλαστικά καπάκια ισοδυναμεί με ένα αναπηρικό αμαξίδιο!
Σήμερα την προσοχή μου στο pinterest τράβηξαν δυο διαφορετικά επιτοίχια ράφια σε ένα παιδικό δωμάτιο. Και ξεκινώντας από αυτά, εντόπισα μερικές ακόμα ιδέες που καθεμιά από αυτές θα μπορούσε να αποτελεί ένα ενδιαφέρον diy project για το σαββατοκύριακο. Ειδικά αυτή με τα ράφια δεν είναι ανάγκη να περιοριστεί στο παιδικό δωμάτιο. Μπορεί να βρει εφαμογή και σε άλλους χώρους, όπως για παράδειγμα στο χολ.
Ας δούμε αναλυτικότερα μερικές ιδέες για το πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εναλλακτικά διάφορα μικροαντικείμενα:
οπότε τι τη θέλουν τη ζάχαρη; Έτσι είπε η μαμά και έκανε πάλι μπισκοτάκια χωρίς ζάχαρη σε σχήμα καρδούλας αυτή τη φορά.. Και έτσι τα ονόμασε Καρδούλες για να έχουν και ταυτότητα.
Είναι ένα φαγητό πεντανόστιμο. Είναι γεύση συνυφασμένη με γιορτινές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Το έφτιαχνε η μητέρα μου, ίσως και και η γιαγιά μου.
Τώρα το φτιάχνω εγώ για τα παιδιά μου. Σχεδόν πάντα στα γιορτινά τραπέζια Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς μεταξύ άλλων οικογενειακών συνταγών που αποτελούν πια για μας παράδοση κατά τις μέρες των γιορτών.
Ένα από τα τραγούδια που αγαπώ να ακούω... "Rose Garden" από τη Lynn Anderson.
Άλλη μια ωραία πρωτοβουλία του Μεγάρου Μουσικής για μικρά και μεγάλα παιδιά που μας αρέσει πολύ!
