Μετά τη βόλτα μας στα νησιά του Αργοσαρωνικού, το πλάνο μας έλεγε διήμερη παραμονή στην Αθήνα. Οπότε αφήσαμε τις Σπέτσες και μετά από ένα ήσυχο και σύντομο ταξίδι, φτάνουμε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, άψογο και σε πολύ βολική περιοχή.
Έχουμε χρόνια να έρθουμε στην πρωτεύουσα. Έχουμε όμως και δυο μέρες να τριγυρίσουμε το κέντρο της με άψογο ξεναγό, φίλο, νέο και ακούραστο.
Κοντεύουμε στις Σπέτσες. Η θάλασσα είναι γεμάτη βραχονησίδες ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η Σπετσοπούλα. Η πρώτη εντύπωση σου μένει. Από τις πρώτες εικόνες "φτιάχνεσαι". Καθώς ζυγώνουμε, τη θάλασσα διασχίζουν ατελείωτα παλιά και καινούρια ιστιοφόρα με φουσκωμένα τα πανιά, θαλαμηγοί αλλά και μικρά θαλάσσια ταξί που πάνε βολίδα απέναντι στην Πελοπόννησο, στην Κόστα της Αργολίδας. Τις μέρες που φτάνουμε στο νησί διεξάγεται η Regata 2016 και αυτός είναι και ο λόγος που είχαμε δυσκολευτεί να βρούμε κατάλυμα. Στην αποβάθρα μας περιμένει ο ξενοδόχος να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο που βρίσκεται ψηλά.
Είδαμε Αίγινα και Πόρο και πάμε για άλλα... Άλλος με τη βάρκα μας;
Επόμενη διαμονή έχουμε στις Σπέτσες αλλά εννοείται πως δεν μπορούμε να μην επισκεφτούμε τη μία και μοναδική Ύδρα. Οι πληροφοριοδότες μας έχουν πει τα καλύτερα για το ιστορικό νησί.
Με τον ήλιο να χάνεται πίσω από το Αγκίστρι και νωπές τις τελευταίες εικόνες από την Αίγινα, πάμε για Πόρο με μια σύντομη στάση στα Μέθανα. Έχει ήδη πέσει για τα καλά η νύχτα όταν φτάνουμε στον Πόρο και κατευθυνόμαστε απευθείας στο ξενοδοχείο, το οποίο φροντίσαμε και κλείσαμε πριν την έναρξη του ταξιδιού για δυο νύχτες. Αρκετά κουρασμένοι γιατί εκτός από την κούραση της ημέρας περπατήσαμε και κανένα χιλιόμετρο σέρνοντας τις αποσκευές, φτάνουμε στο δωμάτιο που ευτυχώς μας γεμίζει ικανοποίηση. Η καταπόνηση και η πείνα μας οδηγούν για φαγητό δίπλα στο ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα αν και έχουμε αρκετές απορίες για το τι βλέπουμε τριγύρω, πώς είναι η χώρα του νησιού, τι είναι όλα αυτά τα φώτα κ.λπ., ο Μορφέας μας παρασύρει σχετικά εύκολα σε βαθύ ύπνο.
Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου (πόση χαρά νιώθω όταν παραλαμβάνω καινούρια βιβλία!) και το παρέδωσα αμέσως στον βιβλιοφάγο της οικογένειας, παππού και μπαμπά Θοδωρή. Το διάβασε πολύ γρήγορα και αμέσως εξέφρασε άποψη.
"Το τελευταίο βιβλίο της Victoria Hislop που είναι γραμμένο με πρωτότυπο τρόπο, αποτελεί κυριολεκτικά έναν ύμνο στην πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία. Διαφημίζει με τον καλύτερο τρόπο ομορφιές και μέρη του αρχαίου πολιτισμού της πατρίδας μας και αποτελεί ταυτόχρονα έναν μικρό τουριστικό οδηγό.
Παράλληλα περιγράφει χαρακτήρες, ήθη, έθιμα, μύθους και δοξασίες που χαρακτηρίζουν την ελληνική ύπαιθρο και ζωή. Επίσης αναφέρεται με περίσσεια τεχνική στη σύγχρονη εποχή και αγγίζει θέματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική κρίση, τη μετανάστευση του νέου επιστημονικού δυναμικού της χώρας μας, αλλά και ευαίσθητα θέματα ανθρώπινων σχέσεων.
Η Victoria Hislop με τα βιβλία της αναδεικνύεται σε πρέσβειρα της Ελλάδος προς όλη την υφήλιο και αποδεικνύει ακόμη μια φορά την αγάπη της για την Ελλάδα".
Μια θερινή απόδραση που έμοιαζε μακρινό όνειρο έγινε πραγματικότητα αξέχαστη το περασμένο καλοκαίρι. Ταξιδάκι στον Αργοσαρωνικό με πρώτη στάση την Αίγινα.
Άρτα, μια πόλη με πάρα πολλά ιστορικά μνημεία, εκκλησίες, μουσεία, το περίφημο Μεσαιωνικό Κάστρο αλλά και φυσικές ομορφιές όπως το φράγμα Πουρναρίου και η τεχνητή λίμνη μέσα στην πόλη. Μιλάμε για τα κοντινά σημεία της πόλης... Λέτε να ξέχασα το μοναδικό ιστορικό, χιλιοτραγουδισμένο πέτρινο γεφύρι της; Όχι βέβαια, είναι κάτι ξεχωριστό που χρήζει ειδικής αναφοράς γιατί είναι το πρώτο σημείο που θα επισκεφθεί ο ταξιδιώτης και μετά ακολουθούν τα άλλα.
Αυτό το τηλεφώνημα από τους φίλους και κουμπάρους μας στα μέσα του καλοκαιριού δεν ήταν σαν τα προηγούμενα, του στιλ τι κάνετε κ.λπ. Θες από ένστικτο, όπως θες πες το, σαν πολύ χαρούμενα χτυπούσε το τηλέφωνο. Για να δούμε... "Καλά δε ζεσταθήκατε ακόμη στη θάλασσα; Πιάστε και λίγο βουνό!"
Πράγματι η σχεδόν αφόρητη ζέστη έκανε την ιδέα να ανεβούμε στο βουνό πολύ δελεαστική. Κι έτσι η πρόσκληση να τους επισκεφθούμε στα ορεινά έγινε αποδεκτή με μεγάλη χαρά και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Έβλεπα φωτογραφίες, άκουγα σχετικά από φίλους και δεν πίστευα ότι θα είναι έτσι. "Ανέβα στο Λάκμο και στη Βερλίγκα αρχές Ιούνη και θα δεις...". (Είχαμε ανέβει και το φθινόπωρο αλλά γι αυτή την ανάβαση δεν πρόλαβα να σας μιλήσω). Έτσι δοθείσης ευκαιρίας η τετραμελής ομάδα μας μετά από κάμποσο καιρό νάτη, ανεβαίνει στις βουνοκορφές και πάλι.
Περνάς από το Επταχώρι Καστοριάς στην παλiά εθνική οδό Κοζάνης - Ιωαννίνων, είτε για Κόνιτσα - Ιωάννινα είτε για να ανέβεις στον Γράμο, βλέπεις τα πέτρινα σπίτια και την επιβλητική πέτρινη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής πάνω στον δρόμο και συνεχίζεις. Πού να φανταστείς τι χάνεις αν δεν μπεις στο χωριό. Πού να φαντασείς, αν δεν το ζήσεις, τι "κρύβει" στο εσωτερικό του και από πού να αρχίσεις; Από τη ζεστασιά των ανθρώπων και τη φιλοξενία; Από τα πέτρινα σπίτια και γραφικά καλντερίμια; Από τη θέση του χωριού κάτω από την "μπιστεριά"; Από την ιστορία του; Είναι πολλά αυτά που χαρακτηρίζουν το χωριό και μαγεύουν τους επισκέπτες.
Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενο post, αυτή είναι μια σούπερ επιλογή για ένα πλήρες πρωινό που σου δίνει ενέργεια για όλη την ημέρα!
Ένα τραγούδι που ακούω συχνά τους τελευταίους μήνες και το απολαμβάνω... και με το δίκιο μου ;)
Αυτό το τραγούδι μας αρέσει πολύ! Και κυρίως του αρέσει πολύ! Του Γ. που με ρωτάει σχεδόν κάθε μέρα... Το "Counting stars" το ανέβασες; Και εγώ όλο τον στενοχωρώ... όχι δεν το ανέβασα, όχι το αμέλησα, όχι δεν προλαβα... Τέρμα όμως οι δικαιολογίες! Το αγαπάμε και οι δυο και ήθρε η ώρα να το ακούσουμε παρέα!
Ας ξεκινήσουμε αυτή την εβδομάδα με την ιδιαίτερη φωνή της Lana Del Rey.
οπότε τι τη θέλουν τη ζάχαρη; Έτσι είπε η μαμά και έκανε πάλι μπισκοτάκια χωρίς ζάχαρη σε σχήμα καρδούλας αυτή τη φορά.. Και έτσι τα ονόμασε Καρδούλες για να έχουν και ταυτότητα.
Επιτέλους Αύγουστος! Ο πιο καλοκαιρινός μήνας! Θάλασσα, παραλία, χαλάρωση, ξενοιασιά...
Έφτασε και πάλι η Δευτέρα και μια νέα εβδομάδα ξεκινά. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μια θετική ώθηση στις επόμενες ημέρες, ελπίζοντας...
σε 2, 10 ή 20 λεπτά.
Αφιερώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας, ακολουθήστε τις οδηγίες και χαλαρώστε.
Με αφορμή τη χθεσινή έκπληξη το μυαλό μας ακόμη ταξιδεύει στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται!
Το δεύτερο μέρος των χριστουγεννιάτικων πειραματισμών μου αφορούσε κυρίως δώρα σε αγαπημένα πρόσωπα. Μπορεί να μην έφτασε ακόμα ο Άγιος Βασίλης αλλά αν έχουμε φίλους που γιορτάζουν αυτήν την περίοδο γιατί να μην προσαρμόσουμε τα δώρα τους στο πνεύμα των ημερών;
Ακόμα και στο πιο απλό δώρο, μπορούμε να βάλουμε την προσωπική μας πινελιά και να πρωτοτυπήσουμε έστω στη συσκευασία.
ή εναλλακτικά "Ο άνθρωπος που ήθελε να πάει στο φεγγάρι".
Ο νέος μας διαγωνισμός ξεκινά! Δύο τεύχη ενός νέου βιβλίου υπόσχονται να φέρουν τύχη στους νικητές και να τους μυήσουν στο "ευ ζην".
Εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε γι' αυτό με τη βοήθεια των Εκδόσεων Μύρτος.
Σήμερα λοιπόν ξεκινάει ο διαγωνισμός μας για 2 τεύχη του νέου βιβλίου "Ημερολόγιο Καλοτυχίας Ευ ζην 2016".
Όπως έχουμε ξαναπεί, οι μέρες αυτές είναι ιδανικές για να χαρούμε τη θαλπωρή του σπιτιού μας παρέα με αγαπημένα πρόσωπα. Ευκαιρία λοιπόν να χαλαρώσουμε γύρω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο παρακολουθώντας αγαπημένες επίκαιρες ταινίες..
Πολλές φορές όταν πρόκειται να οργανώσουμε ένα παιδικό πάρτι εκτός από τις λιχουδιές για τους μικρούς μας φίλους και τους διαφορετικούς τρόπους παρουσίασης αυτών, καλούμαστε να βρούμε και ένα θέμα για τη διακόσμηση. Αυτό είναι ακόμα πιο συνηθισμένο στην περίπτωση της βάπτισης.
Θέματα υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά και όσο η φαντασία μας δουλεύει, μπορούμε πάντα να βρίσκουμε κάτι καινούριο ανάλογα με το γούστο ή τα ενδιαφέροντα των παιδιών (αν είναι σε ηλικία να έχουν ενδιαφέροντα και προτιμήσεις). Αν πρόκειται για κοριτσίστικο πάρτι ή βάπτιση, κάθε λογής νεράιδες, πριγκίπισσες, ηρωίδες παραμυθιών και κάθε πιθανή απόχρωση του ροζ είναι ευπρόσδεκτη. Άν πάλι πρόκειται για αγόρι, οι πεντήντα αποχρώσεις του... μπλε και κάθε ήρωας κόμικ μπορεί να αποτελέσει τον άξονα της διακόσμησης του πάρτι.
Η σιωπή των ανθρώπων
-όταν πέφτει το βράδυ-
Σαν ανήσυχο «γεια σου»
Σαν απίστευτο όχι
Σαν μετέωρο χάδι.
Μια πλανόδια λύπη
-όταν πέφτει το βράδυ-
Μια δεκάρα στο δρόμο
Σαν ευχή ξεχασμένη
Στ' ουρανού το πηγάδι.
Όλα τα ωραία τελειώνουν... για να αρχίσουν άλλα, καινούρια και να αποκτούμε ολοένα και περισσότερες εμπειρίες.
Μια μελαγχολία όμως τη νιώθεις κάθε φορά που επιστρέφεις στο σπίτι, στη δουλειά, στην καθημερινότητα μετά από μια μικρή απόδραση.
Η ευτυχία μας πηγάζει από την αναγνώριση όσων διαθέτουμε στη ζωή μας. Δε βασίζεται σε αυτά που δεν έχουμε και θέλουμε να αποκτήσουμε και δεν πρέπει να εξαρτάται από αυτά ή έστω μόνο από αυτά. Και να θυμάστε ότι η ευτυχία μας εξαρτάται σε πολύ σημαντικό βαθμό από τις δικές μας επιλογές.
Μια σαλάτα που κέρδισε την προσοχή όλων στα γιορτινά τραπέζια μας σας προκαλεί να τη δοκιμάσετε.
Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου (πόση χαρά νιώθω όταν παραλαμβάνω καινούρια βιβλία!) και το παρέδωσα αμέσως στον βιβλιοφάγο της οικογένειας, παππού και μπαμπά Θοδωρή. Το διάβασε πολύ γρήγορα και αμέσως εξέφρασε άποψη.
"Το τελευταίο βιβλίο της Victoria Hislop που είναι γραμμένο με πρωτότυπο τρόπο, αποτελεί κυριολεκτικά έναν ύμνο στην πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία. Διαφημίζει με τον καλύτερο τρόπο ομορφιές και μέρη του αρχαίου πολιτισμού της πατρίδας μας και αποτελεί ταυτόχρονα έναν μικρό τουριστικό οδηγό.
Παράλληλα περιγράφει χαρακτήρες, ήθη, έθιμα, μύθους και δοξασίες που χαρακτηρίζουν την ελληνική ύπαιθρο και ζωή. Επίσης αναφέρεται με περίσσεια τεχνική στη σύγχρονη εποχή και αγγίζει θέματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική κρίση, τη μετανάστευση του νέου επιστημονικού δυναμικού της χώρας μας, αλλά και ευαίσθητα θέματα ανθρώπινων σχέσεων.
Η Victoria Hislop με τα βιβλία της αναδεικνύεται σε πρέσβειρα της Ελλάδος προς όλη την υφήλιο και αποδεικνύει ακόμη μια φορά την αγάπη της για την Ελλάδα".
Μια που σήμερα μιλάμε για χρώματα και αρώματα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι όμορφο να προσθέτουμε χρώμα στο σπίτι, στο μπαλκόνι και στις πόλεις, ιδιαίτερα όταν μπαίνει η άνοιξη, αλλά δεν είναι ωραίο να έχουμε χρώμα και στο πιάτο μας;
το γιατρό, το κακό, τη λύπη, ό,τι δυσάρεστο και ζόρικο το κάνει πέρα...
Ένα βίντεο που δεν είναι video clip, δεν είναι trailer... Είναι όμως ένα από τα πιο ωραία βίντεο που έχουμε δει. Είναι το βίντεο που πρέπει όλοι να βλέπουμε στο ξεκίνημα της μέρας μας.
