Η δεκάλεπτη πλοήγηση στο διαδίκτυο, λίγο πριν πει την καληνύχτα του το laptop μια από τις προηγούμενες νύχτες, ήταν η αφορμή γι' αυτή την κατασκευή. Τη μια νύχτα είδα την ιδέα, το επόμενο απόγευμα κάτσαμε με τον Φίλιππο και τη Μάγδα να χειροτεχνήσουμε... Ο Φίλιππος έκοβε, η Μάγδα καθόταν πάνω στο τραπεζάκι που χρησιμοποιούσαμε ως πάγκο εργασίας και εντάξει... μας ενοχλούσε λίγο. Αλλά παρά τις κάπως αντίξοες συνθήκες, το φτιάξαμε το έγο μας!
Ιδέες δανεικές έγιναν η αφορμή για να αγοράσω pon pon και να ανακαλύψω πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις με αυτά! Και επειδή ξετρελαθήκαμε με την ευκολία και το αποτέλεσμα μεγάλοι και μικροί σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα!
H Artmania ξαναχτυπά το 2017 με νέα κατασκευή και χαρίζει δώρο σε ένα τυχερό κορίτσι! Αυτή τη φορά εμπνεύστηκε έναν κουμπαρά, ένα πραγματικό piggy box, τη Ροζίτσα Γουρουνίτσα που μπορεί να κάνει παρέα σε όποιο κοριτσάκι θελήσει να την αποκτήσει.
Η Ροζίτσα Γουρουνίτσα είναι ξύλινη, χειροποίητη 100% και έγινε με πολλή αγάπη, πού αλλού; Στο καλλιτεχνικό εργαστήρι της Artmania.
Πέρυσι ήταν η πρώτη φορά που στο σπίτι μας μπήκε Ημερολόγιο Αντίστροφης Μέτρησης για τα Χριστούγεννα. Δωράκια, πραγματάκια που αγοράσαμε και άλλα που είχαμε, απαραίτητα για κατασκευές και δραστηριότητες μπήκαν σε χαρτοσακουλάκια ή τυλίχτηκαν όμορφα και όλα μαζί κρεμάστηκαν στο γιορτινό μας ημερολόγιο.
Μια ακόμα δραστηριότητα από το Ημερολόγιο Αντίστροφης Μέτρησης (advent calendar 2016) ήταν οι μικρές μας χιονόμπαλες.
Και συνεργαστήακαμε οι 3 στους 4 για να τις φτιάξουμε, Φίλιππος, μπαμπάς, μαμά! Η Μάγδα μάλλον λίγο ενοχλούσε αλλά ήταν περίεργη να βλέπει τι κάνουμε! Ήταν πολύ πολύ ωραία η διαδικασία!
Από παιδάκι είχα να βάλω φάτνη κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι. Και μιλάμε για μια φάτνη που μπορεί να ήταν φτιαγμένη και από χαρτόνι. Από τότε δε μου πολυάρεσαν οι φάτνες. Προτιμούσα να έχω δώρα κάτω από το δέντρο αληθινά... ή καμιά φορά και ψεύτικα. Οι φάτνες μου φαινόταν πολύ υπερβολικές, πολύ φορτωμένες, πολύ αδιάφορες, πολύ "γιαγιαδίστικες".
Μέχρι που είδα αυτή τη φάτνη της Artmania. Διαφορετική και minimal, μου άρεσε πολύ! Άρεσε και στην κολώνα του σπιτιού μας ;)
Φέτος για πρώτη φορά έφτιαξα όχι ένα αλλά 3 ημερολόγια αντίστροφης μέτρησης για 6 συνολικά παιδιά. Την ιδέα για τα advent calendars την πρωτοείδα πέρυσι στις βόλτες μου σε αγαπημένα μαμαδοblogs. Αλλά αφενός την είδα αργά, οπότε δεν υπήρχε χρόνος για ετοιμασίες και αφετέρου ο Φίλιππος δεν είχε κλείσει ούτε καν τα 2, οπότε θεώρησα πως είναι αρκετά μικρός. Έμεινε όμως στο μυαλό μου για φέτος. Κι έτσι ψώνισα νωρίς όσα χρειαζόμουν, συγκέντρωσα πολλά από τα πράγματα που είχα στο σπίτι, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα χρησιμοποιήσω κορδέλες, χαρτοσακούλες, παλιότερα χαρτιά περιτυλίγματος και γενικά ό,τι μπορούσα από ήδη υπάρχουσες προμήθειες και σιγά σιγά, νύχτα - νύχτα πέρασα από τη θεωρία στην πράξη.
ή αλλιώς ο λόγος που χάθηκα τον τελευταίο καιρό. Ετοιμασίες για τη βάπτιση της μικρής μας!
Βασικός μας άξονας οι παστέλ αποχρώσεις σε ροζ, λιλά, κίτρινο και βεραμάν. Και παρόλο που ήταν μια βάπτιση σε οικογενειακό κύκλο, η λόξα της μαμάς δεν την αφήνει σε ησυχία :) Έπρεπε να απαρνηθώ τον (έτσι κι αλλιώς λιγοστό) ύπνο μου για μερικές νύχτες και να απορρίψω οποιαδήποτε πιθανότητα χαλάρωσης μέσα στη μέρα για να είναι όλα όπως τα είχα φανταστεί. Φυσικά ήθελα να επιμεληθώ προσωπικά πολλά από τα στοιχεία της βάπτισης! Όλα αν ήταν δυνατόν... που δεν ήταν.
Έτσι, πολύτιμη ήταν η συμβολή του V. που σχεδίασε το "Μ" μας και της αγαπημένης artmania που μεγαλούργησε με τις ξύλινες δημιουργίες της. Εντάξει έκανα κι εγώ μερικά πράγματα, βρήκα τα χρώματα, πήρα κορδέλες, αν και πιο πολλές φρόντισε να προμηθευτούμε η κουμπαρούλα και νονά του Φίλιππου, παρήγγειλα του πουγκιά, τα κουφέτα και γενικώς έκανα τη ...συναρμολόγηση. Κι έκανα και πολλές εκπτώσεις στις αρχικές μου προσδοκίες :(
Μια γεύση από όσα ετοίμασα...
Εμένα γενικά οι ικανότητές μου στη χειροτεχνία δεν είναι οι καλύτερες! («τα χέρια μου δεν πιάνουν»). Ωστόσο, η καταναλωτική μου μανία σε συνδυασμό με ένα ζευγάρι παλιά μου πέδιλα που δεν μου αρέσουν και την άδεια μου τσέπη με ανάγκασαν να δοκιμαστώ. Για πρώτη φορά νομίζω τα πήγα πολύ καλά!
Ο διαγωνισμός μας έληξε! Τα υπέροχα προϊόντα της Olea θα βρουν νέο σπίτι. Θα βρουν ένα πρόσωπο να περιποιηθούν, ένα χαμόγελο να φωτίσουν.
Το ξύλο, οι πέτρες, τα φυτά, τα φυσικά υλικά γενικώς έχουν έρθουν στο προσκήνιο και μπορούν να δώσουν μια πολύ ωραία εικόνα στο χώρο μας, δίνοντας την εντύπωση πως βρισκόμαστε λίγο πιο κοντά στη φύση.
Επειδή μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις και για να μη μένουμε μόνο στη λεκτική περιγραφή, ας πάμε ένα σύντομο φωτογραφικό ταξίδι στα ανθισμένα λουλούδια του Στρασβούργου και του Μονάχου.
Είτε στον προφορικό είτε στον γραπτό λόγο κάποια λάθη τα κάνουμε. Όλοι μας ή έστω σχεδόν όλοι. Κάποια από τα λάθη προφανώς κάνουμε και εμείς και να μας συγχωρείτε! Προσπαθούμε πάντα να μιλάμε και να γράφουμε σωστά, θα θέλαμε να είμαστε αλάνθαστοι αλλά άνθρωποι είμαστε, όλο και κάποια λάθη θα κάνουμε είτε στην ορθογραφία είτε στη γραμματική είτε στη σύνταξη είτε στην έκφραση.
Και αισίως ο Φίλιππος έγινε 2 ετών! Πώς έγινε αυτό; Πότε έγινε; Πότε γεννήθηκε, πότε μεγάλωσε... Σαν τώρα θυμάμαι εκείνες τις πρώτες μέρες που τον είχαμε σπίτι και νομίζαμε πως ήταν οι μεγαλύτερες μέρες της ζωής μας. Μάλλον γιατί κρατούσαν σχεδόν 24 ώρες (χωρίς ύπνο).
Και τώρα έχει ήδη περάσει μια εβδομάδα από τα δεύτερα γενέθλιά του και είμαστε μια εβδομάδα πιο κοντά στον ερχομό της μικρής πριγκίπισσας.
Ήρθε πάλι ο καιρός να αγοράσουμε ή να ετοιμάσουμε τα δώρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Είναι η στιγμή που πολλοί αγαπάμε, να ψάχνουμε, να βρίσκουμε πρωτότυπες ιδέες για δώρα στους αγαπημένους μας ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους. Ωστόσο, για πολλούς είναι και ένας μικρός γλυκός μπελάς. Τι να βρούμε πάλι να πάρουμε, που να μην το έχουμε ξαναπάρει, να είναι εντός του διαθέσιμου προϋπολογισμού και να αρέσει στον παραλήπτη;
Το κομμάτι που ξεχωρίσαμε από το νέο cd της μπάντας από την Καλιφόρνια, το οποίο κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2012 με τίτλο Old World Romance.
Η καλύτερη στιγμή της εβδομάδας έφτασε. Ώρα να γιορτάσουμε ακούγοντας το κομμάτι που μας πρότεινε η Χρύσα..
Ας κλείσουμε με την ημέρα μας με τη γλυκιά αυτή διασκευή του "Dream a Little Dream of Me" από τον Vassiliko..
Με αφορμή τη χθεσινή έκπληξη το μυαλό μας ακόμη ταξιδεύει στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται!
Τώρα που εγώ δεν πάω (σχεδόν) πουθενά
τώρα που δεν μπορώ (όπως θα 'θελα) να ντυθώ
περιμένοντας τον πελαργό,
τώρα όλο συναντώ
ωραίες εμφανίσεις
σε τυχαίες πλοηγήσεις...
Ο Σεπτέμβριος μας αποχαιρετά με βροχές και πτώση της θερμοκρασίας, ενώ οι επόμενες μέρες προβλέπεται ότι θα απαιτήσουν άμεση προσαρμογή των ενδυματολογικών μας επιλογών. Τι λέτε λοιπόν να πάρουμε μερικές ιδέες για "βροχερές", μα πάντα κομψές εμφανίσεις;
Ένα ενδιαφέρον newsletter έφτασε στο inbox... και να, το μοιραζόμαστε μαζί σας.
Όσοι μείναμε σπίτι, ετοιμάζουμε στα γρήγορα ένα πλατό με τυριά και αλλαντικά, ανοίγουμε ένα ωραίο μπουκάλι κρασί..
Άλλη μια γευστική έκπληξη για τους συναδέλφους στο γραφείο!
Πόσο εύκολο είναι να καθορίσει κανείς τους παράγοντες που επηρεάζουν το κατά πόσο αισθανόμαστε επιτυχημένοι, πλήρεις ή ευτυχισμένοι; Πόσες φορές συζητάμε με φίλους ή σκεφτόμαστε σε φάσεις περισυλλογής και προσωπικών αναζητήσεων τι είναι αυτό που φέρνει την ευτυχία, αν είμαστε ικανοποιημένοι με όσα έχουμε, τι μπορεί να μας προσφέρει περισσότερη χαρά... Σκέψεις χωρίς τελειωμό.
Το άρθρο που συνάντησα τυχαία στο laspas.gr δίνει μια ενδιαφέρουσα οπτική σε αυτούς τους προβληματισμούς. Κρατάω κάποια στοιχεία που μου έμειναν και προσθέτω τη δική μου προσέγγιση στα πράγματα. Ας μπούμε σε σκέψεις.
Ωραία ιδέα για δυναμωτικό πρωινό! Βρώμη, ψητά μήλα & γιαούρτι.
Μια και το τραγούδι της χρονιάς σας το έχουμε ήδη προτείνει.. ας απολαύσουμε ένα κομμάτι από το άλμπουμ της χρονιάς σύμφωνα πάντα με τα βραβεία Grammy.
Παίζοντας με το σλόγκαν της ημέρας που είναι το "Not giving up", ας ακούσουμε ένα μουσικό κομμάτι λίγο διαφορετικό από ό,τι σας έχουμε συνηθίσει..
Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο ευχαριστιέμαι να μπαίνω στην κουζίνα και να φτιάχνω πράγματα... Γλυκά, αλμυρά., ό,τι μου αρέσει να τρώω. Αυτός είναι και μόνος μου περιορισμός. Θέλω (και συνηθίζω) να φτιάχνω ό,τι μου αρέσει να τρώω. Κάποιος παραπονιέται γι αυτό :(
Ειδικά όταν πρόκειται να υποδεχτώ φίλους και συγγενείς, ανθρώπους δικούς μου που δε με ενδιαφέρει να μείνω στους τύπους, θέλω να τους ευχαριστήσω, να τους χαρώ και να με χαρούν. Τότε έχω κάθε λόγο να μπω στην κουζίνα και να ετοιμάσω ό,τι κατεβάζει ο νους μου. Αυτό βέβαια εκτός από δημιουργικό είναι και κάπως ριψοκίνδυνο. Δεν πετυχαίνουν πάντα τα πειράματα!
Αυτό ήταν το καλοκαίρι των βαφτίσεων για την παρέα του maresei. Μετά από αρκετά χρόνια όπου επικρατούσαν οι γάμοι, φέτος έχουμε κυρίως βαφτίσεις για να μας θυμίζουν πως μεγαλώνουμε και ... νοικοκυρευόμαστε. Εμείς και οι φίλοι μας! Αποκτούμε παιδιά ή γινόμαστε πνευματικοί γονείς ή και τα δύο. Σημασία έχει πως μεγαλώνοντας, προσπαθούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και (στον ολοένα και λιγότερο ελεύθερο χρόνο μας) να καταπιανόμαστε με όσα μας αρέσουν.
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, καταπιαστήκαμε με τις βαφτίσεις. Η πιο πρόσφατη ήταν η βάφτιση του Αχιλλέα που απέκτησε και επίσημα το όνομά του στις 13 Σεπτεμβρίου. Το θέμα της βάφτισης ήταν ασορτί με την εποχή: έναρξη νέας σχολικής χρονιάς, βιβλία, βιβλιοθήκες, χάρακες, μολύβια, κασετίνες. Από όλα είχε η βάφτιση σε υπέροχα φωτεινά χρώματα.
Παίρνουμε ένα μπολάκι ρίχνουμε καρύδια, βρώμη, λιναρόσπορο, λίγο ταχίνι, λιγο μέλι, λίγη κανέλα και ένα μηλαράκι και έχουμε ένα πεντανόστιμο, θρεπτικό και χορταστικό πρωινό.
Συστάσεις για την Ελευθερία Αρβανιτάκη σίγουρα δε χρειάζονται. Η πορεία της στην ελληνική μουσική σκηνή είναι γνωστή και η αγάπη μας για τα τραγούδια και τις ερμηνείες της μεγάλη.
Αυτές οι κολοκύθες ήταν παρατημένες και κατασκονισμένες σε ένα ξεχασμένο ράφι στο μανάβικο της γειτονιάς, ποιος ξέρει για πόσο καιρό;
