Τσάι του βουνού: Οι ευεργετικές του ιδιότητες
Μπορεί η λουίζα, ο ιβίσκος, το μελισσόχορτο, το δεντρολίβανο και τόσα άλλα βότανα να γίνονται όλο και πιο δημοφιλή και να αποκτούν όλο και περισσότερους θαυμαστές, αλλά πώς θα μπορούσαμε να παραμελήσουμε το κλασικό και πάντα αγαπημένο τσάι του βουνού; Πόση ζεστασιά μπορεί να νιώθεις με μια κούπα τσάι του βουνού με μέλι και λίγες σταγόνες λεμόνι μετά από μια γεμάτη, κουραστική μέρα;
Για χρόνια λέγοντας τσάι εννοούσαμε το τσάι του βουνού, άντε και κανένα χαμομήλι. Ειδικά όσοι δεν είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε σε σπίτι με κήπο και δικές μας βοτανο-καλλιέργειες ή κάποιον να μαζεύει βότανα απευθείας από τη φύση ή μια γιαγιά - γκουρού στα γιατροσόφια, δεν ξέραμε και πολλά για τα υπόλοιπα βότανα. Εξάλλου συνήθως, τουλάχιστον ως παιδιά, τσάι πίναμε για να αντιμετωπίσουμε το κρυολόγημα και τον πονόλαιμο. Και πολλές φορές δε μας άρεσε καν και το πίναμε με το ζόρι, γιατί έπρεπε για να μαλακώσει ο λαιμός.
Μεγαλώνοντας συνήθως η σχέση μας με το τσάι γίνεται πιο στενή. Μας αρέσει, μας ζεσταίνει, μας συντροφεύει όταν χουχουλιάζουμε στον καναπέ, όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο, όταν κοιτάμε τη βροχή έξω από το παράθυρο, όταν ακόμα και σήμερα πονάει ο λαιμός μας, όταν απλώς δε θέλουμε να πιούμε καφέ. Βέβαια σήμερα με τα καταστήματα βιολογικών και λοιπών τοπικών προϊόντων που υπάρχουν παντού, έχουμε εύκολη πρόσβαση σε παντός τύπου βότανα. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που το τσάι του βουνού έχει χάσει λίγη από την αίγλη του.
Ωστόσο, μια ειδική μνεία σε αυτό το εξαιρετικό βότανο αξίζει τον κόπο. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο άλλωστε ότι τόσες και τόσες γενιές το τίμησαν και το τιμούν δεόντως...
Το τσάι του βουνού προέρχεται από το φυτό σιδηρίτης (Sideritis) και είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στις χώρες της Μεσογείου. Φυτρώνει συνήθως σε μεγάλα υψόμετρα, σε βραχώδη σημεία και οι περισσότερες ποικιλίες του έχουν μικρά κίτρινα άνθη. Η μεγαλύτερη κατανάλωση τσαγιού του βουνού σημειώνεται σε Ισπανία και Ελλάδα. Περιπατητές και κατακτητές των βουνών συναντούν τσάι στις ορεινές περιπλανήσεις τους και συχνά το συλλέγουν. Μάλιστα κάποιοι αυτοφυείς πληθυσμοί κινδυνεύουν από εξαφάνιση, γι αυτό και συνίσταται η συγκομιδή του τσαγιού να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και φειδώ. Και εννοείται πως δεν το ξεριζώνουμε, το κόβουμε, για να του δώσουμε τη δυνατότητα να ξαναμεγαλώσει.
Στα ελληνικά βουνά υπάρχουν περίπου 17 είδη διαφορετικών αυτοφυών πληθυσμών τσαγιού. Έτσι βρίσκουμε τσάι του βουνού στο Άγιο Όρος, στον Κίσσαβο, τον Ταϋγετο, τον Γράμο, τον Όλυμπο, τον Παρνασσό, την Κρήτη, την Εύβοια... Κι ελπίζουμε περνώντας τα χρόνια να συνεχίσουμε να το βρίσκουμε, να μην αφανίσουμε ένα τόσο πολύτιμο δώρο της φύσης!
Και είναι πολύτιμο γιατί έχει ιδιότητες, ευεργετικές για τον οργανισμό μας, όπως για παράδειγμα:
- αντιφλεγμονώδεις
- αναλγητικές
- αντιοξειδωτικές, σε βαθμό αντίστοιχο με αυτές του πράσινου τσαγιού
- προστατευτικές για το γαστρεντερικό σύστημα
- αντιβακτηριδιακές
- αγχολυτικές
- επουλωτικές
Προφανώς αυτές οι ιδιότητες είναι η αιτία που το τσάι του βουνού έχει καθιερωθεί ως το βασικό αφέψημα από ανθρώπους μεγάλης ηλικίας και που έχει ταυτιστεί με φάρμακο στο μυαλό των μικρών παιδιών. Σε κάθε περίπτωση πάντως αποδεικνύουν γιατί το τσάι το βουνού δε λείπει σχεδόν από κανένα σπίτι, καθώς και το πόσο η φύση προνοεί γι αυτά που μας προσφέρει!
Σε σχέση με την κατανάλωση μπορούμε να συνδυάσουμε το τσάι του βουνού με χαμομήλι, λουίζα, φλαμούρι, φασκόμηλο, δεντρολίβανο, μέντα, μελισσόχορτο, ιβίσκο, εχινάχεα, ευκάλυπτο και τόσα άλλα αρωματικά φυτά, μέλι, λεμόνι, κανέλα, τζίντζερ... Τα μόνα που χρειάζονται είναι φαντασία και πειραματισμοί, για να συνθέσουμε χωνευτικά, αρωματικά, τονωτικά ή καταπραϋντικά αφεψήματα, εκμεταλλευόμενοι τις ιδιότητες κάθε δώρου της φύσης.
ΥΓ. Δείτε ιδέες για ζεστά ροφήματα με διάφορα βότανα.
