Ναι ουίσκι σωστά διαβάσατε. Ιρλανικό, σκωτσέζικο, αμερικάνικο, δεν έχει σημασία το αφήνω σε εσάς αλλά λίγο ουισκάκι στο σβήσιμο είναι ένα από τα μυστικά αυτής της συνταγής. Επειδή μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να πιείτε ένα σφηνάκι και πριν το φαγητό μην το κάνετε θα σας εξηγήσω γιατί.
Θέλεις να κάνεις ομελέτα για πολλά άτομα και δε χωράει στο τηγάνι; Να μην χρειαστεί να την αναποδογυρίσεις με ότι ρίσκο αυτό εμπεριέχει; Η λύση είναι μία, ομελέτα φούρνου. Πολύ πιο νόστιμη, ωραία πλούσια υφή τύπου σουφλέ, και πάντα πετυχημένη.
Είναι ένα φαγητό πεντανόστιμο. Είναι γεύση συνυφασμένη με γιορτινές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Το έφτιαχνε η μητέρα μου, ίσως και και η γιαγιά μου.
Τώρα το φτιάχνω εγώ για τα παιδιά μου. Σχεδόν πάντα στα γιορτινά τραπέζια Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς μεταξύ άλλων οικογενειακών συνταγών που αποτελούν πια για μας παράδοση κατά τις μέρες των γιορτών.
Αυτή τη φορά όχι με την κλασική συνταγή της γιαγιάς, που λέει "Τι να βάζει άραγε η γιαγιά, ας βάλω κι εγώ" αλλά με την επίσημη συνταγή της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου.
Θα ήθελα το comeback μου να είναι λίγο πιο artistic, κάποιο ταξίδι ίσως, μια θεματική φωτογράφιση, μια κατασκευή, αλλά δε βαριέσαι έχουμε καιρό γι' αυτά και αρκετά GB φωτογραφιών σε ετοιμότητα... Κρύο κάνει, αν μη τι άλλο μια ψαρόσουπα είναι ότι πρέπει για τους αρρωστούληδες (όπως εγώ) και όχι μόνο.
Δημιουργώ και απολαμβάνω. Και φέρνω τη φύση στο τραπέζι μου. Από το δάσος στο πιάτο.
Κι όλα αυτά γιατί τα άγρια μανιταράκια δίνουν άλλο άρωμα και άλλη γεύση ακόμα και στο πιο απλό ριζότο.
Ψωμάκια νόστιμα κι αφράτα, μαλακά τυροπιτάκια, τρώνε όλα τα παιδάκια...
Τρώει και ο Φίλιππος, τρώει και ο Κωνσταντίνος που ομολογουμένως δεν είναι τα πιο φαγανά παιδιά!
Εκεί που με ρωτάει ο μανιταροσυλλέκτης πατέρας πότε θα μαγειρέψω τα άγρια μανιτάρια με νέο τρόπο, εμφανίζεται μπροστά μου η φωτογραφία της φίλης Ανθής για ένα λαχταριστό τραχανότο άγριων μανιταριών. Και μαζί έρχεται και η συνταγή!
Τρεις φορές στη σειρά την έφτιαξα αυτή την τάρτα μέσα σε 10 περίπου μέρες! Την πρώτη την προόριζα για το πικ νικ της Πρωτομαγιάς αλλά τελικά καταναλώθηκε στο σπίτι. Τη δεύτερη την έκανα με σκοπό να τη δοκιμάσουν φίλοι και συνάδελφοι, την τρίτη την έφτιαξα και πάλι προσπαθώντας να την προσαρμόσω λίγο περισσότερο στο προσωπικό μου γούστο και την έκανα λίγο πιο bitter! Γεγονός είναι πως κέρδισε τις εντυπώσεις και στις τρεις περιπτώσεις!
Το ραντεβού είχε δοθεί. Την Κυριακή των Βαΐων θα ετοιμάζαμε Πασχαλινά Κουλουράκια!
Μετά την επιτυχία των Χριστουγεννιάτικων εδεσμάτων οι fans μας ανυπομονούσαν για μια νέα δημιουργία. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι που δεν τους απογοητεύσαμε. Το αντίθετο μάλιστα. Τα κουλουράκια μας τείνουν προς εξαφάνιση.
Πολλά like στην τριχρωμία μαύρο - γκρι - βαθύ κόκκινο! Νομίζω πως θα είναι η αυριανή μου επιλογή για το γραφείο...
Άλλο ένα κομμάτι που κέρδισε την προσοχή μας από την πρώτη φορά που το ακούσαμε. Και λογικά θα το έχετε ακούσει κι εσείς ή θα έχετε έστω ακούσει ότι είναι το μουσικό θέμα της τελευταίας ταινίας του πράκτορα 007.
To καλοκαίρι το λευκό είναι το αγαπημένο μας χρώμα. Και αυτή είναι μια από τις εμφανίσεις που μας αρέσει πολύ!
Ένα εξαιρετικό κομμάτι από ένα πολύ δυνατό soundtrack!
Οι μικρές εκπλήξεις είναι το αλατοπίπερο των διαπροσωπικών μας σχέσεων... Είτε μιλάμε για τη σχέση με τους γονείς, τους φίλους ή το σύντροφό μας, μια έστω και μικρή έκπληξη μπορεί να δώσει λίγη χαρά τόσο σε αυτόν που την οργανώνει όσο και στον αποδέκτη της!
Ας κλείσουμε την ημέρα μας με τον μοναδικό Robbie να μας ταξιδεύει σε έναν τόπο κάπου πέρα από τη θάλασσα..
Κυριακή πρωί σήμερα με πολλή βροχή και μουντό καιρό… Ευκαιρία για πρωινό καφέ στο σπίτι με φίλους! Ας κάνουμε ένα αφράτο, λαχταριστό κέικ, το κέικ της μαμάς!
Μετά την ανατολή του ηλίου στο Βροντάδο, σειρά έχει η δύση του με φόντο το βορειοδυτικό τμήμα του νησιού γύρω στις 20.00 το απόγευμα.
Ένα ακόμα τραγούδι που ξεχωρίσαμε στο τελευταίο άλμπουμ της Νατάσας Μποφίλιου "Οι μέρες του φωτός", σε μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Ο τίτλος του τραγουδιού είναι "Ας βρέχει" και είναι και επίκαιρος. Ας βρέχει λοιπόν, εμείς θα το ακούσουμε!
Αυτό είναι το δεύτερο τραγούδι που ξεχωρίσαμε από το τελευταίο άλμπουμ του Parov Stelar, μετά την επισήμανση του φίλου μας βεβαίως...
σε 2, 10 ή 20 λεπτά.
Αφιερώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας, ακολουθήστε τις οδηγίες και χαλαρώστε.
Η πρόσφατη πτώση θερμοκρασίας στάθηκε η αφορμή για ανασκαφές στη ντουλάπα. Κασκόλ, χοντρά μπουφάν, μπότες, πουλόβερ, βγήκαν όλα στην επιφάνεια. Ντυνόμαστε χοντρά λοιπόν για να κυκλοφορούμε άνετα εντός και εκτός σπιτιού.
"People like us,
we don't need that much
just someone that starts,
starts the spark in our bonfire hearts.."
Από την πρώτη φορά που το άκουσα στο ραδιόφωνο πρόσεξα τους παραπάνω στίχους. Όλο έλεγα θα το ψάξω και όλο το αμελούσα. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και πλέον μπορούμε να το ακούσουμε παρέα, ως ακόμη μια γλυκιά υπενθύμιση του τι έχει πραγματικά αξία για εμάς και τι χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς.
Δεύτερη ημέρα του νέου έτους και μία ακόμα ημέρα άδειας! Ας ξεκινήσει όμορφα με μια πολύ καλή διασκευή ενός γνωστού και αγαπημένου τραγουδιού.
Μέρες τώρα σκέφτομαι ότι πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για δώρα Χριστουγέννων για τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Και προφανώς αυτό δεν ισχύει μόνο για μένα. Φέτος βέβαια ο προϋπολογισμός όλων μας είναι κάπως περιορισμένος, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει...
Υποδεχόμαστε τον Ιούνιο με ένα άκρως θαλασσινό wallpaper... Κατεβάστε το!
Ο χάρτης που καλύπτει έναν τοίχο του σπιτιού είναι μια ιδέα που μας αρέσει πολύ. Δίνει χρώμα στο χώρο, ιδέες για ταξίδια και μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει αφορμή για άπειρες ώρες παιχνιδιού μαζί με τους φίλους μας. Βέβαια προϋποθέτει καλές γνώσεις γεωγραφίας ή έστω προθυμία για αύξηση των γνώσεων μας στο εν λόγω αντικείμενο.
Άλλο ένα γλυκό κομμάτι από τη Μαρίζα Ρίζου, η οποία απόψε θα γεμίσει με jazz και swing ήχους τη σκηνή του gazARTE.
Το ραντεβού είχε δοθεί. Την Κυριακή των Βαΐων θα ετοιμάζαμε Πασχαλινά Κουλουράκια!
Μετά την επιτυχία των Χριστουγεννιάτικων εδεσμάτων οι fans μας ανυπομονούσαν για μια νέα δημιουργία. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι που δεν τους απογοητεύσαμε. Το αντίθετο μάλιστα. Τα κουλουράκια μας τείνουν προς εξαφάνιση.
Η ομάδα είναι η δύναμη, τα μέλη της είναι οι συνοδοιπόροι μας στην αναζήτηση της ιδέας, στην υλοποίηση ενός πλάνου, στην επίτευξη ενός στόχου.
Τους Minor Project πλέον τους γνωρίζουμε όλοι. Έχουν καταφέρει να μας συντροφεύουν μουσικά σε πολλές καθημερινές μας στιγμές ακούγοντας μερικά από τα τραγούδια τους πολύ συχνά στο ραδιόφωνο.
