Στο φράγμα του Αλιάκμονα, κοντά στη Βέροια
Σε ένα μέρος πανέμορφο, εντάξει μπορεί να μην ήταν τόσο όμορφο και τόσο γραφικό όσο το Μπουράνο, αλλά είχε και αυτό τη μαγεία του, βρεθήκαμε πριν λίγες μέρες για το καθιερωμένο πικ νικ της Πρωτομαγιάς. Και ναι φέτος, δε σκεφτήκαμε καν το ενδεχόμενο της ταβέρνας, καθότι στην παρέα πλέον έχουν προστεθεί αρκετά νέα μέλη από 1+ ως 5- ετών, οπότε θέλαμε να αποφύγουμε το κυνηγητό, θέλαμε να τους φέρουμε πιο κοντά στη φύση, θέλαμε να στρώσουμε χάμω και να γίνουμε ένα με τη γη, τις πευκοβελόνες, τις πέτρες και τα χώματα... Και γίναμε!
Με συνοπτικές διαδικασίες, αποφασίσαμε να πάμε στο φράγμα του Αλιάκμονα, στον επαρχιακό δρόμο Βέροιας - Κυψέλης. Κανένας μας δεν είχε βρεθεί ποτέ ξανά εκεί, σχεδόν όλοι είχαμε περάσει όμως από αυτό το δρόμο πηγαίνοντας για Βεργίνα και είχε πάρει το μάτι μας έναν χώρο αναψυχής κάπου στα δεξιά. Κανένας όμως δεν ήξερε πού ακριβώς πάμε, τι συνθήκες θα βρούμε εκεί, αν υπάρχουν υποδομές, αν θα έχει αρκετό χώρο για να φιλοξενήσει όλους τους εκδρομείς της Πρωτομαγιάς, αν θα μπορέσουμε να ψήσουμε, αν όχι... Ωστόσο, με την καλύτερη δυνατή διάθεση, βάλαμε στην άκρη όλα αυτά τα ερωτήματα - που έτσι κι αλλιώς αναπάντητα θα έμεναν μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας - και κάναμε τις απαραίτητες ετοιμασίες για την εκδρομή μας.
Το καλάθι του πικ νικ μας γέμισε από την προηγούμενη μέρα και φυσικά δεν έφτασε. Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα ξεκινάς να κάνεις λίγα πράγματα, έτσι για να τσιμπήσουμε, εξάλλου δεν πάμε να φάμε, να σκάσουμε, να μην μπορούμε να κουνηθούμε... και πάντα καταλήγεις να μην ξέρεις πως να κουβαλήσεις όσα έχεις κάνει και μάλιστα πετύχαμε αυτό ακριβώς που θέλαμε να αποφύγουμε: Όλοι γυρίσαμε με φαγητά πίσω στα σπίτια μας! Κεφτεδάκια σε κάθε παραλλαγή, κοτομπουκίτσες, σαλάτες πράσινες, χωριάτικες, αλουμινόχαρτα με φέτες ντυμένες, στολισμένες με ντοματοπιπεριές, έτοιμες για μπουγιουρντί και άλλες πολλές λιχουδιές ετοιμάστηκαν από όλα τα μέλη της παρέας. Και βέβαια είχαμε και έξτρα κρεατικά για να ψήσουμε. Λίγα πράγματα, έτσι για το καλό... Αθάνατη ελληνική νοοτροπία!
Φορτωμένοι με προμήθειες λοιπόν, φτάσαμε στον προορισμό μας, διαλέξαμε μέρος, καθότι ήδη υπήρχαν αρκετοί πιο πρωινοί εκδρομείς, βάλαμε τα στρωσίδια μας, κουβέρτες, μουσαμάδες, τραπεζομάντηλα... και αργότερα δειλά δειλά, αρχίσαμε να βγάζουμε τα ταπεράκια, να ψήνουμε, να τρώμε... Τι να σας λέω!
Το σημαντικότερο όλων βέβαια είναι τα παιδιά. Χάρηκαν παιχνίδι με τη μπάλα, με τα χώματα, με τις πέτρες, με τα φύλλα, με τα χόρτα, με τις πευκοβελόνες, με τα πάντα! Και αφού χάρηκαν αυτά, χαρήκαμε και εμείς! Είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τη φύση, την παρέα μας, το φαγητό, το παιχνίδι τους και το παιχνίδι μαζί τους! Εξάλλου σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεσαι και εσύ παιδί, καμιά φορά πιο παιδί και από τα παιδιά!
Και όταν κάποια στιγμή το απόγευμα σηκωθήκαμε να φύγουμε, είπαμε να κάνουμε και μια βόλτα δίπλα στο ποτάμι. Και τότε αποκαλύψθηκε η πραγματική ομορφιά του τόπου αυτού. Πόσο κρίμα θα ήταν να μην είχαμε κάνει τη βόλτα; Πόσο όμορφο μέρος!
Κινούμενη άμμος ή καλύτερα "λάσπη που βουλιάζει" θα μπορούσε να είναι η περιγραφή της κατάστασης του χώματος. Είχε και αυτό τη γοητεία του!
Κάποιοι πιο τολμηροί έκαναν και το μπανάκι τους στο ποτάμι.
Η περιοχή είχε και αρκετά "φιλαράκια". Η επίβλεψη των παιδιών σίγουρα είναι απαραίτητη.
Αφήνοντας την όχθη του ποταμού και ανεβαίνοντας ξανά πιο ψηλά, αποκαλύψθηκε μπροστά μας μια περίεργη εικόνα από τη μια μεριά...
και από την άλλη η θέα προς το ποτάμι.
Και όπως ανακαλύψαμε βρισκόμασταν τόση ώρα μπροστά σε ένα στρατόπεδο.
Κλείνοντας, ενημερωτικά, ο χώρος αναψυχής είναι τεράστιος. Έχει χώρο να στρώσεις κιλίμια, χαλιά και κουβέρτες, είναι επίπεδος, μπορείς να κουβαλήσεις και καρέκλες, τραπέζια, ψησταριές, έχει δυο εστίες για να παίζουν τα παιδιά ποδόσφαιρο, έχει ένα κιόσκι, έχει βρύση (αν θυμάμαι καλά), έχει τουαλέτες με πολλά χόρτα όπου όλο και κανένα φιδάκι θα βρεθεί (είδαμε μια οχιά) και άρα δεν μπαίνεις, και έχει και αρκετές καντίνες στην είσοδο για καφέ, παγωτό, αναψυκτικά και άλλες σχετικές προμήθειες της τελευταίας στιγμής, όπως και ένα - δυο υπαίθρια καταστήματα (παράγκες) με παιχνίδια για να ξεπαραδιάζονται οι γονείς :) Άρα από όλα έχει ο τόπος αυτός και έχει και εξαιρετική θέα στο ποτάμι!
Υγ. Άλλες δυο ιστορίες πικ νικ έχουν καταγραφεί από τη maresei παρέα μας... Στη θάλασσα και στην εξοχή.