Ναι ουίσκι σωστά διαβάσατε. Ιρλανικό, σκωτσέζικο, αμερικάνικο, δεν έχει σημασία το αφήνω σε εσάς αλλά λίγο ουισκάκι στο σβήσιμο είναι ένα από τα μυστικά αυτής της συνταγής. Επειδή μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να πιείτε ένα σφηνάκι και πριν το φαγητό μην το κάνετε θα σας εξηγήσω γιατί.
Στενές επαφές τρίτου τύπου με μελάνια, πλοκάμια, και διάφορα άλλα γλιστερά πράγματα
Χθες αναμετρήθηκα για πρώτη φορά με ένα καλαμάρι που ταξίδεψε από τη Λήμνο σε ένα φελιζόλ. Ψαρεμένο από καλούς μας φίλους, λάτρεις και επαγγελματίες της θάλασσας και του κόσμου της. Στις διακοπές μας στο μαγικό αυτό νησί, (χρωστάω άρθρο αν καταφέρω να ανακτήσω τις φωτογραφίες από τον σκληρό που μας άφησε χρόνους) όπου ο θαλάσσιος πληθυσμός κινδύνεψε με εξαφάνιση εξαιτίας μας, μεταξύ άλλων λιχουδιών η Εύα μας μαγείρεψε ένα εκπληκτικό γεμιστό ψητό καλαμάρι με ντόπια τυριά και μυρωδικά. Όταν παρέλαβα λοιπόν αυτό το υπέροχο αλμυρό δεματάκι θέλησα να αναβιώσω τη συνταγή της όπως υπήρχε στη γευστική μου μνήμη.
Θέλεις να κάνεις ομελέτα για πολλά άτομα και δε χωράει στο τηγάνι; Να μην χρειαστεί να την αναποδογυρίσεις με ότι ρίσκο αυτό εμπεριέχει; Η λύση είναι μία, ομελέτα φούρνου. Πολύ πιο νόστιμη, ωραία πλούσια υφή τύπου σουφλέ, και πάντα πετυχημένη.
Αυτά τα ζωάκια μας έγιναν ανάρπαστα στο πάρτι του Φίλιππου! Είναι από τις κλασικές συνταγές της οικογένειας που τελευταία άρχισαν λίγο να αλλάζουν για να προσαρμοστούν σε πιο πολλά γούστα, κυρίως παιδικά.
Κι έτσι από εκεί που ήταν τα παραδοσιακά νηστίσιμα κουλουράκια κανέλας που έκανε η μαμά μου πάντα ως μικρές πλεξουδίτσες, περνώντας από πολλές δοκμασίες με κουπάτ, έγιναν αστεράκια, φεγγαράκια, δεντράκια και άλλα πολλά, και κατέληξαν να γίνουν ζωάκια σε δυο νέες εκδοχές, βανίλια και κακάο.
Είναι ένα φαγητό πεντανόστιμο. Είναι γεύση συνυφασμένη με γιορτινές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Το έφτιαχνε η μητέρα μου, ίσως και και η γιαγιά μου.
Τώρα το φτιάχνω εγώ για τα παιδιά μου. Σχεδόν πάντα στα γιορτινά τραπέζια Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς μεταξύ άλλων οικογενειακών συνταγών που αποτελούν πια για μας παράδοση κατά τις μέρες των γιορτών.
Αυτή τη φορά όχι με την κλασική συνταγή της γιαγιάς, που λέει "Τι να βάζει άραγε η γιαγιά, ας βάλω κι εγώ" αλλά με την επίσημη συνταγή της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου.
Θα ήθελα το comeback μου να είναι λίγο πιο artistic, κάποιο ταξίδι ίσως, μια θεματική φωτογράφιση, μια κατασκευή, αλλά δε βαριέσαι έχουμε καιρό γι' αυτά και αρκετά GB φωτογραφιών σε ετοιμότητα... Κρύο κάνει, αν μη τι άλλο μια ψαρόσουπα είναι ότι πρέπει για τους αρρωστούληδες (όπως εγώ) και όχι μόνο.
Είχα ζουμερά και μυρωδάτα λεμόνια στο ψυγείο. Τα λεμόνια του γείτονα! Και γινόταν ολοένα και περισσότερα. Και μύριζε όλο το ψυγείο τόσο όμορφα!
Κάτι έπρεπε να φτιάξω, κάτι λεμονάτο και ευωδιαστό. Κι έτσι άρχισα να ψάχνω συνταγές για λεμονόπιτες. Lemon pies!
Μαθημένοι από τον γιο δεν είχαμε και ιδιαίτερο πρόβλημα στις τούρτες για τα γενέθλιά του – άντε μέχρι και τρίτη/τετάρτη Δημοτικού. Κανένας σκαντζόχοιρος (κορμός-μωσαϊκό με καθαρισμένα αμύγδαλα για αγκάθια), κανένα απλό παγωτό με γραμμένη την ομάδα του...φτάσαμε στα 11. Πλέον οι τούρτες και τα κεράκια «είναι για μωρά».
Και το κορίτσι το «ξεγελάσαμε» μέχρι τα τρίτα του γενέθλια. Πεταλούδες, πασχαλίτσες (φυσικά με κορμό-μωσαϊκό και χρωματιστή τρούφα ή/και smarties). Στα τέταρτα όμως ήταν ανένδοτη: ΘΕΛΩ ΤΟΥΡΤΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ!!!. Ό,τι πεις πριγκιπέσσα μας... και το google πήρε φωτιά. Καταλήξαμε στην πιο εύκολη. Μην αποθαρρύνεστε από την ομορφιά της – αλήθεια είναι πολύ εύκολη!
Για το σημερινό μας πρωινό είπαμε να ακολουθήσουμε τη συνταγή της Ελπίδας. Από την πρώτη φορά που την είχα δει, με γέμισε... ελπίδες και την είχα στο μυαλό μου, περιμένοντας την κατάλληλη αφορμή. Και σήμερα που ο Φίλιππος για άλλη μια φορά μας ξύπνησε νωρίς νωρίς και στην κουζίνα είχαμε πολλές μπανάνες κα πολλά αυγά για κατανάλωση, οι pancakes μπανάνας ήταν η γευστική μας συντροφιά.
Μια βροχερή Κυριακή σαν τη σημερινή είναι ευκαιρία να φτιάξουμε μαζί με τα παιδιά μας κάτι χαρούμενο, λαμπερό αλλά και χρήσιμο. Και μάλιστα με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και φτηνά υλικά: τα ρολά από χαρτί κουζίνας ή υγείας.
Η κατασκευή είναι πολύ απλή, οπότε ευνοείται η συμμετοχή του παιδιού. Αν έχει το περίγραμμα στα χαρτόνια, τα κόβει, τα κολλάει κ.λπ. Θέλει προσοχή μόνο με το πιστόλι σιλικόνης γιατί είναι ζεστό αλλά και αυτό δεν είναι απαραίτητο.
Ήταν ένας καυτός Ιούλης όταν βρέθηκα για πρώτη και τελευταία δυστυχώς φορά στη Ζυρίχη. Σε έναν κατεξοχήν χειμερινό προορισμό δηλαδή όπου φαντάζεται κανείς χιόνια, Άλπεις, ζεστή σοκολάτα, ρολόγια, Χάιντι και τα συναφή. Πάντα έβρισκα συναρπαστικό το να βρεθείς σε ένα μέρος, στο οποίο έχει αποδοθεί μια πολύ συγκεκριμένη ταυτότητα, τη "λάθος" εποχή, για παράδειγμα στο Σαρακήνικο της Μήλου το χειμώνα, ή σε ένα χιονοδρομικό πχ. στη Βασιλίτσα το καλοκαίρι, είναι αυτή η γοητεία των αντιθέσεων. Δε φανταζόμουν όμως ποτέ ότι η Ζυρίχη θα με εκπλήξει έτσι.
Σας δώσαμε ήδη αρκετές ιδέες για δώρα που μπορείτε να ετοιμάσετε εσείς ή να προμηθευτείτε από τα εμπορικά καταστήματα και να τα χαρίσετε στους αγαπημένους σας ανθρώπους. Σας θυμίζουμε επίσης ότι σημασία έχει και η εμφάνιση του δώρου, οπότε αν έχετε το χρόνο και τη διάθεση μπορείτε να ετοιμάσετε και πρωτότυπες συσκευασίες, όπως αυτή που επίσης σας προτείναμε με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες.
Μετά τα cupcakes βανίλιας και τα cupcakes hotdog, ήρθε η ώρα και για τη συνταγή των ξακουστών πλέον - στην παρέα μας - tortillas που μετά την περσινή μεγάλη επιτυχία δε θα μπορούσα να μην τις ξαναφτιάξω...
Ο χώρος του γραφείου στο σπίτι είναι μία από τις αγαπημένες μας γωνιές. Μπορεί να έχουμε ένα ολόκληρο δωμάτιο για τη στέγαση του γραφείου και της βιβλιοθήκης, πράγμα σπάνιο ειδικά όταν στο σπίτι κατοικεί ολόκληρη οικογένεια ή να ενσωματώνουμε το γραφείο σε ένα από τα άλλα δωμάτια του σπιτιού και ιδιαίτερα στο σαλόνι.
Και όταν τα θαύματα συμβαίνουν στη φύση, τότε αλλάζουν όνομα και αποκαλούνται γεωθαύματα.
Γεωθαύματα! Ωραία ακούγεται!
Μπορεί η εβδομάδα μας να μην είναι η πιο εύκολη... Οι υποχρεώσεις είναι πολλές και απαιτητικές, η ένταση μεγάλη, ο ύπνος λίγος... και όμως, κάτι όμορφο θα υπάρχει στη σημερινή ημέρα.
Και αισίως ο Φίλιππος έγινε 2 ετών! Πώς έγινε αυτό; Πότε έγινε; Πότε γεννήθηκε, πότε μεγάλωσε... Σαν τώρα θυμάμαι εκείνες τις πρώτες μέρες που τον είχαμε σπίτι και νομίζαμε πως ήταν οι μεγαλύτερες μέρες της ζωής μας. Μάλλον γιατί κρατούσαν σχεδόν 24 ώρες (χωρίς ύπνο).
Και τώρα έχει ήδη περάσει μια εβδομάδα από τα δεύτερα γενέθλιά του και είμαστε μια εβδομάδα πιο κοντά στον ερχομό της μικρής πριγκίπισσας.
Ξεχωριστή διακόσμηση για την κουζίνα με συνδυασμό όσων έχουμε δει κατά καιρούς:
Ανακοινώθηκε πριν από μερικές μέρες το θέμα του πέμπτου κατά σειρά TEDxAthens και εμείς φροντίζουμε για την ενημέρωσή σας!
Μέρες τώρα σκέφτομαι ότι πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για δώρα Χριστουγέννων για τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Και προφανώς αυτό δεν ισχύει μόνο για μένα. Φέτος βέβαια ο προϋπολογισμός όλων μας είναι κάπως περιορισμένος, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει...
Και μετά το Σκλήθρο, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Σκήτη. Ως προς τη σειρά επίσκεψης των δύο χωριών, δεν τίθεται θέμα προτίμησης. Η επιλογή έγινε βάσει του πιο εύκολου δρομολογίου για την επιστροφή στη βάση μας.
Πάμε και μια βόλτα στη Σκήτη λοιπόν...
Ένα καταπληκτικό αθλητικό απόγευμα στο πανέμορφο Καστράκι Γρεβενών, χθες 21 Ιουνίου 2014, "ταρακούνησε" θετικά μικρούς και μεγάλους που αγαπούν τον αθλητισμό και τη φύση. Ο και με τη "βούλα" πλέον σύλλογος "Δρομείς Υγείας Γρεβενών" διοργάνωσε αθλητικές εκδηλώσεις ανωμάλου δρόμου στο χώρο του πανέμορφου δάσους, με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Την Artmania τη γνωρίσαμε μέσα από τη σελίδα της στο facebook. Και το περίεργο είναι ότι τη δημιουργό την ξέραμε, την καλλιτεχνική της φύση και την αστείρευτη φαντασία της αγνοούσαμε.
Η Artmania προσφέρει αυτό ακριβώς που ψάχναμε σε γάμους, βαφτίσεις, γιορτές, γενέθλια, επετείους, απόκριες... μέρες και ώρες που αναζητάς προσωποποιημένα δώρα. Και όταν δεν προνοείς αρκετά, δεν προλαβαίνεις να τα παραγγείλεις από ηλεκτρονικά καταστήματα που συνήθως βρίσκονται αρκετά μακριά σου!
ή αλλιώς Misirlu Shake στο σταθμό του Ηλεκτρικού στον Πειραιά!
Πιστεύω ότι ο καθένας μας μπορεί και οφείλει να φτιάχνει τον δικό του μικρό παράδεισο όπου ζει, για να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο όμορφη. Υπάρχουν όμως κάποια μέρη που είναι μικροί παράδεισοι από μόνα τους, που από το πρώτο βήμα που θα κάνεις, νιώθεις αυτές τις μαγικές δονήσεις που αναβλύζουν θετική ενέργεια.
Από τη φίλη και γλυκιά μαμά Ζ.Λ. και τη μικρή της κόρη, πάμε σε μια πιο μεγάλη κόρη, ολόκληρη γυναίκα πια, την Παυλίνα μας, που εκφράζει σκέψεις περί ενηλικίωσης... Σκέψεις που προσωπικά θεωρώ πως ειδικά στις μέρες μας κάνουν όλοι οι συνομήλικοί της και οι τουλάχιστον κατά μια πενταετία μεγαλύτεροί της.
Σήμερα έτσι για αλλαγή ας πούμε ΟΧΙ στο αυτοκίνητό μας! Όσο και αν το αγαπάμε, ας μπούμε στο πνεύμα της ημέρας και ας το αφήσουμε στην ησυχία του να ...ξεκουραστεί.
Ας πούμε ΝΑΙ σε οποιονδήποτε εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης και ας φτάσουμε στον προορισμό μας είτε περπατώντας είτε με το ποδήλατο είτε με κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς.
Στο εστιατόριο του Μουσείου της Ακρόπολης είχα την τύχη να βρεθώ πριν 6 περίπου μήνες. Δε σας κρύβω πως με εντυπωσίασε. Ο χώρος, το μενού, τα πιάτα ήταν πολύ καλά. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην παραδέχτω πως και έχω φάει καλύτερο φαγητό και έχω βρεθεί σε πιο όμορφο χώρο με καλύτερο σέρβις. Ωστόσο, το σύνολο όσων προσφέρει το συγκεκριμένο εστιατόριο άφησε όλη την παρέα ιδιαίτερα ικανοποιημένη με μεγαλύτερο ατού βέβαια την υπέροχη θέα στην Ακρόπολη και τους γύρω λόφους.
Και μια που είπαμε για τη σημερινή υπέροχη μέρα που θα πάμε να διαλέξουμε λουλούδια, θυμήθηκα μια εμφάνιση της Olivia Palermo που όπως πάντα άλλωστε, παραδίδει μαθήματα στιλ ακόμα και όταν διαλέγει λουλούδια.
Φέτος λέω να κάνω κουλουράκια εν όψει Χριστουγέννων. Και η αλήθεια είναι ότι το λέω κάθε χρόνο αλλά πάντα μένω στα λόγια.
Ένα μήνυμα της αγαπημένης μας φίλης Ιωάννας έφτασε στο inbox μας. Αυτή τη φορά δε μοιράστηκε μαζί μας συμβουλές ομορφιάς ούτε σκέψεις περί αγάπης ούτε συνταγές της μαμάς. Αντί όλων αυτών, επέλεξε να μας μυήσει στη δική της τακτική αποτοξίνωσης μετά τις αμαρτωλές - σε σχέση με το φαγητό - ημέρες του Πάσχα.
