Editors - Papillon (acoustic)
Χαλαρώνουμε μετά τη σημερινή μάζωξη φίλων με ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι σε μια πολύ ωραία εκτέλεση.
Πατάμε play στο video, κλείνουμε τα μάτια και αφήνουμε το μυαλό να περιπλανηθεί... να ονειρευτεί...
Καλό μας βράδυ!
Χαλαρώνουμε μετά τη σημερινή μάζωξη φίλων με ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι σε μια πολύ ωραία εκτέλεση.
Πατάμε play στο video, κλείνουμε τα μάτια και αφήνουμε το μυαλό να περιπλανηθεί... να ονειρευτεί...
Καλό μας βράδυ!
Μια φίλη μας είπε ότι δεν μπορεί να πετύχει τις σαν τηγανιτές πατάτες φούρνου που τόσο της αρέσουν...
Η Florence Welch και η παρέα της έρχονται και μας θυμίζουν ό,τι και αν γίνεται.. το να έχεις την αγάπη.. είναι αρκετό!
Συστάσεις δε χρειάζονται γι αυτό το τραγούδι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δυναμώσουμε την ένταση για να το απολαύσουμε όπως του αρμόζει...
Λίγο ο καιρός που χάλασε και μας έκλεισε σπίτι, λίγο που μας έπιασε προκοπή, λίγο που είπαμε να πιάσουν τόπο ο καμβάς και τα χρώματα που πήραμε σχεδόν δυο μήνες πριν, ένα από τα προηγούμενα απογεύματα αποφασίσαμε να εκτονώσουμε την καταπιεσμένη μας δημιουργικότητα. Και έτσι ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τον οικογενειακό μας καμβά!
Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988, με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και στη συνέχεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Πόσο καλά μπορεί να αποτυπωθεί μια εικόνα, πόσο καλή και πόσο πλήρης μπορεί να είναι μια ζωγραφιά με ένα μολύβι; Ίσως όσο πλήρης είναι η φωτογραφία που βλέπουμε παραπάνω; Και όσο αυτή που βλέπουμε παρακάτω..
Μέρες τώρα τριγυρνάμε σε παραλίες, θάλασσες, νησιά, beach bars... Χαιρόμαστε τη θάλασσα, την ξενοιασιά και την απόλυτη καλοκαιρινή χαλάρωση.
Βέβαια όσο μπορούμε - χωρίς αυτό να μας δημιουργεί άγχος - καλό είναι να μην παραμελούμε το στιλ μας. Και γι αυτό δεν χρειάζεται ούτε να γεμίζουμε ασφυκτικά τη βαλίτσα παίρνοντας μαζί μας στις διακοπές όλη μας τη ντουλάπα ούτε να κουβαλάμε δέκα ζευγάρια παπούτσια...
Φωτογραφίες όμοιες με πίνακα ζωγραφικής! Ας βλέπουμε ωραίες εικόνες αυτήν την εβδομάδα για να ξεχνιέται το μυαλό και να κάνουμε έστω και νοητά μικρά ταξίδια σε μέρη μαγικά και ονειρεμένα.
Τώρα που βρισκόμαστε στις ημέρες του Πάσχα και τα παιδιά έχουν διακοπές από το σχολείο και τις λοιπές υποχρεώσεις είναι η τέλεια ευκαιρία να τους βάλουμε στη διαδικασία των κατασκευών με σκοπό να ομορφύνουν το δωμάτιό τους, βάζοντας το προσωπικό τους στίγμα και καλλιεργώντας τη δημιουργικότητά τους.
Πότε πέρασαν τα χρόνια; Πότε έγινε ο μεγάλος αδερφός; Πότε έγινε αντρούλης; Που βέβαια δε θέλει να τρώει μόνος του και θέλει πιο πολλές αγκαλιές από ποτέ. Που είναι ο λατρεμένος όλων μας και μας παίρνει κάθε μέρα τα μυαλά όλο και περισσότερο... Δεν προλαβαίνω να σημειώνω ατάκες.
Έκλεισε τα 3! Και φυσικά κάναμε πάρτι! Το περίμενε πως και πως άλλωστε!
Μια από τις μεγάλες μου αδυναμίες για τον ελεύθερο χρόνο και τα ταξίδια, τόσο τα πραγματικά όσο και αυτά του μυαλού, είναι η ανάγνωση βιβλίων.
Ο χώρος του γραφείου στο σπίτι είναι μία από τις αγαπημένες μας γωνιές. Μπορεί να έχουμε ένα ολόκληρο δωμάτιο για τη στέγαση του γραφείου και της βιβλιοθήκης, πράγμα σπάνιο ειδικά όταν στο σπίτι κατοικεί ολόκληρη οικογένεια ή να ενσωματώνουμε το γραφείο σε ένα από τα άλλα δωμάτια του σπιτιού και ιδιαίτερα στο σαλόνι.
Περνάς από το Επταχώρι Καστοριάς στην παλiά εθνική οδό Κοζάνης - Ιωαννίνων, είτε για Κόνιτσα - Ιωάννινα είτε για να ανέβεις στον Γράμο, βλέπεις τα πέτρινα σπίτια και την επιβλητική πέτρινη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής πάνω στον δρόμο και συνεχίζεις. Πού να φανταστείς τι χάνεις αν δεν μπεις στο χωριό. Πού να φαντασείς, αν δεν το ζήσεις, τι "κρύβει" στο εσωτερικό του και από πού να αρχίσεις; Από τη ζεστασιά των ανθρώπων και τη φιλοξενία; Από τα πέτρινα σπίτια και γραφικά καλντερίμια; Από τη θέση του χωριού κάτω από την "μπιστεριά"; Από την ιστορία του; Είναι πολλά αυτά που χαρακτηρίζουν το χωριό και μαγεύουν τους επισκέπτες.
Παίζοντας με το σλόγκαν της ημέρας που είναι το "Not giving up", ας ακούσουμε ένα μουσικό κομμάτι λίγο διαφορετικό από ό,τι σας έχουμε συνηθίσει..
Προτάσεις διακόσμησης τοίχων έχουμε ξαναδεί είτε με κρεμάστες είτε με κάδρα σε διάφορα σχέδια, μεγέθη και χρώματα είτε με δαντέλες. Κι όλα αυτά για να δώσουμε ένα διαφορετικό στιλ στους τοίχους του σαλονιού, του χωλ ή κάποιου άλλου δωματίου. Σήμερα, όμως, αποφασίσαμε να σκεφτούμε και το μπάνιο μας αλλιώς...
Μετά τα αυτοσχέδια ταμπελάκια και τα παλιά μαχαιροπίρουνα, να άλλη μια ωραία ιδέα για να δώσουμε ταυτότητα στα φυτά μας στολίζοντας τις γλάστρες και το μπαλκόνι!
Μπρόκολο... μπλιαχ... Έτσι έλεγα από παιδί. "Άκου μπρόκολο! Και γενικά ε όχι να φάω και σαλάτα! Τι να την κάνω τη σαλάτα, δε μ' αρέσουν οι σαλάτες, δε θέλω να φάω, όχι μαμά δε θα φάω με το ζόρι... ούτε τις πέντε ντομάτες που μου έβαλες στο πιάτο, δε θέλω να φάω καθόλου"... και να τα δράματα κάθε μεσημέρι!
Ευτυχώς μεγαλώνοντας, έμαθα να τρώω και σαλάτες. Αγγουροντομάτα στην αρχή, να και λίγο μαρούλι μετά, άντε να δοκιμάσω και λίγο λάχανο, και λίγο μπρόκολο... Και κάπως έτσι φτάσαμε στο τώρα, που η σαλάτα δε λείπει από κανένα γεύμα. Μια από τις αγαπημένες μου, που είναι και της εποχής, είναι το μπρόκολο.
Τι θρεπτική αξία έχει; Η μαμά λέει ότι το μπρόκολο είναι φάρμακο. Και αφού το λέει η μαμά, κάτι θα ξέρει :)