Ναι ουίσκι σωστά διαβάσατε. Ιρλανικό, σκωτσέζικο, αμερικάνικο, δεν έχει σημασία το αφήνω σε εσάς αλλά λίγο ουισκάκι στο σβήσιμο είναι ένα από τα μυστικά αυτής της συνταγής. Επειδή μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να πιείτε ένα σφηνάκι και πριν το φαγητό μην το κάνετε θα σας εξηγήσω γιατί.
Στενές επαφές τρίτου τύπου με μελάνια, πλοκάμια, και διάφορα άλλα γλιστερά πράγματα
Χθες αναμετρήθηκα για πρώτη φορά με ένα καλαμάρι που ταξίδεψε από τη Λήμνο σε ένα φελιζόλ. Ψαρεμένο από καλούς μας φίλους, λάτρεις και επαγγελματίες της θάλασσας και του κόσμου της. Στις διακοπές μας στο μαγικό αυτό νησί, (χρωστάω άρθρο αν καταφέρω να ανακτήσω τις φωτογραφίες από τον σκληρό που μας άφησε χρόνους) όπου ο θαλάσσιος πληθυσμός κινδύνεψε με εξαφάνιση εξαιτίας μας, μεταξύ άλλων λιχουδιών η Εύα μας μαγείρεψε ένα εκπληκτικό γεμιστό ψητό καλαμάρι με ντόπια τυριά και μυρωδικά. Όταν παρέλαβα λοιπόν αυτό το υπέροχο αλμυρό δεματάκι θέλησα να αναβιώσω τη συνταγή της όπως υπήρχε στη γευστική μου μνήμη.
Θέλεις να κάνεις ομελέτα για πολλά άτομα και δε χωράει στο τηγάνι; Να μην χρειαστεί να την αναποδογυρίσεις με ότι ρίσκο αυτό εμπεριέχει; Η λύση είναι μία, ομελέτα φούρνου. Πολύ πιο νόστιμη, ωραία πλούσια υφή τύπου σουφλέ, και πάντα πετυχημένη.
Αυτά τα ζωάκια μας έγιναν ανάρπαστα στο πάρτι του Φίλιππου! Είναι από τις κλασικές συνταγές της οικογένειας που τελευταία άρχισαν λίγο να αλλάζουν για να προσαρμοστούν σε πιο πολλά γούστα, κυρίως παιδικά.
Κι έτσι από εκεί που ήταν τα παραδοσιακά νηστίσιμα κουλουράκια κανέλας που έκανε η μαμά μου πάντα ως μικρές πλεξουδίτσες, περνώντας από πολλές δοκμασίες με κουπάτ, έγιναν αστεράκια, φεγγαράκια, δεντράκια και άλλα πολλά, και κατέληξαν να γίνουν ζωάκια σε δυο νέες εκδοχές, βανίλια και κακάο.
Είναι ένα φαγητό πεντανόστιμο. Είναι γεύση συνυφασμένη με γιορτινές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Το έφτιαχνε η μητέρα μου, ίσως και και η γιαγιά μου.
Τώρα το φτιάχνω εγώ για τα παιδιά μου. Σχεδόν πάντα στα γιορτινά τραπέζια Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς μεταξύ άλλων οικογενειακών συνταγών που αποτελούν πια για μας παράδοση κατά τις μέρες των γιορτών.
Αυτή τη φορά όχι με την κλασική συνταγή της γιαγιάς, που λέει "Τι να βάζει άραγε η γιαγιά, ας βάλω κι εγώ" αλλά με την επίσημη συνταγή της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου.
Θα ήθελα το comeback μου να είναι λίγο πιο artistic, κάποιο ταξίδι ίσως, μια θεματική φωτογράφιση, μια κατασκευή, αλλά δε βαριέσαι έχουμε καιρό γι' αυτά και αρκετά GB φωτογραφιών σε ετοιμότητα... Κρύο κάνει, αν μη τι άλλο μια ψαρόσουπα είναι ότι πρέπει για τους αρρωστούληδες (όπως εγώ) και όχι μόνο.
Μαθημένοι από τον γιο δεν είχαμε και ιδιαίτερο πρόβλημα στις τούρτες για τα γενέθλιά του – άντε μέχρι και τρίτη/τετάρτη Δημοτικού. Κανένας σκαντζόχοιρος (κορμός-μωσαϊκό με καθαρισμένα αμύγδαλα για αγκάθια), κανένα απλό παγωτό με γραμμένη την ομάδα του...φτάσαμε στα 11. Πλέον οι τούρτες και τα κεράκια «είναι για μωρά».
Και το κορίτσι το «ξεγελάσαμε» μέχρι τα τρίτα του γενέθλια. Πεταλούδες, πασχαλίτσες (φυσικά με κορμό-μωσαϊκό και χρωματιστή τρούφα ή/και smarties). Στα τέταρτα όμως ήταν ανένδοτη: ΘΕΛΩ ΤΟΥΡΤΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ!!!. Ό,τι πεις πριγκιπέσσα μας... και το google πήρε φωτιά. Καταλήξαμε στην πιο εύκολη. Μην αποθαρρύνεστε από την ομορφιά της – αλήθεια είναι πολύ εύκολη!
Για το σημερινό μας πρωινό είπαμε να ακολουθήσουμε τη συνταγή της Ελπίδας. Από την πρώτη φορά που την είχα δει, με γέμισε... ελπίδες και την είχα στο μυαλό μου, περιμένοντας την κατάλληλη αφορμή. Και σήμερα που ο Φίλιππος για άλλη μια φορά μας ξύπνησε νωρίς νωρίς και στην κουζίνα είχαμε πολλές μπανάνες κα πολλά αυγά για κατανάλωση, οι pancakes μπανάνας ήταν η γευστική μας συντροφιά.
Όπως ίσως έχετε καταλάβει, τα κέικ τα λατρεύω! Μ' αρέσουν τόσο πολύ! Και μ' αρέσει να δοκιμάζω νέες συνταγές, να κάνω δικές μου παραλλαγές, να προσαρμόζω τα υλικά που έχω στο σπίτι, ενώ συχνά απλώς σκέφτομαι "Τι θα ήθελα να έχει μέσα το κέικ μου; Τι θα ήθελα να φάω;" και με οδηγό την απάντησή μου, τροποποιώ μια κλασική συνταγή.
Επειδή λοιπόν έχουμε πολλές συνταγές για κέικ στη σελίδα, για να μην παιδεύεται όποιος ψάχνει, είπα να τις συγκεντρώσω σε αυτή την ανάρτηση. Βέβαια, είναι σίγουρο πως θα ακολουθήσουν και άλλες κεϊκοσυνταγές, οπότε όταν βρίσκω χρόνο θα ανανεώνω την παρούσα ανάρτηση.
Η καλύτερη στιγμή της εβδομάδας έφτασε. Ώρα να γιορτάσουμε ακούγοντας το κομμάτι που μας πρότεινε η Χρύσα..
Η Κυριακή που μας πέρασε ήταν Christmastreestas Day! Δύο ακόμη δέντρα της παρέας στολίστηκαν! Ένα στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη.
Mια μουσική πρόταση που μας έρχεται από το Λονδίνο..
Σήμερα, 22 Σεπτεμβρίου 2013, γιορτάζουμε παγκοσμίως την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο. Στο πλαίσιο της ημέρας λοιπόν διοργανώνεται πληθώρα εκδηλώσεων σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο ευχαριστιέμαι να μπαίνω στην κουζίνα και να φτιάχνω πράγματα... Γλυκά, αλμυρά., ό,τι μου αρέσει να τρώω. Αυτός είναι και μόνος μου περιορισμός. Θέλω (και συνηθίζω) να φτιάχνω ό,τι μου αρέσει να τρώω. Κάποιος παραπονιέται γι αυτό :(
Ειδικά όταν πρόκειται να υποδεχτώ φίλους και συγγενείς, ανθρώπους δικούς μου που δε με ενδιαφέρει να μείνω στους τύπους, θέλω να τους ευχαριστήσω, να τους χαρώ και να με χαρούν. Τότε έχω κάθε λόγο να μπω στην κουζίνα και να ετοιμάσω ό,τι κατεβάζει ο νους μου. Αυτό βέβαια εκτός από δημιουργικό είναι και κάπως ριψοκίνδυνο. Δεν πετυχαίνουν πάντα τα πειράματα!
Μετά τις ξύλινες σκάλες, τις καρέκλες, τα παλιά τζιν, τα χωνιά, το σπάγγο και τους δίσκους κοπής που με λίγη φαντασία μπορούν να βρουν πολλαπλές χρήσεις, σήμερα θα δούμε ιδέες και λύσεις για το πώς μπορούν οι ξύλινες παλέτες να μεταμορφωθούν σε διάφορα χρήσιμα αντικείμενα εντός και εκτός σπιτιού.
Μέρες τώρα η πραλίνα φουντουκιού τριγυρίζει στο μυαλό μου. Είτε πάνω σε μια φέτα ψωμί είτε ανάμεσα σε δύο μπισκότα σε μορφή σάντουιτς είτε σε μια απλή κουταλιά γλυκού ή ενίοτε και σούπας έρχεται αρχικά στο μυαλό μου και στη συνέχεια στο πιάτο μου!
To νέο αγαπημένο μου κομμάτι! Δυναμικό, ρυθμικό, εθιστικό και ελπιδοφόρο!
Η νέα δημιουργία της Αdele και του Paul Epworth, που είναι και το μουσικό θέμα της νέας ταινίας του James Bond, ανέβηκε στη σελίδα της τραγουδίστριας πριν 10 ημέρες, στο πλαίσιο του εορτασμού της 50ης επετείου των ταινιών του πράκτορα 007.
Υποδεχόμαστε τον Ιούνιο με ένα άκρως θαλασσινό wallpaper... Κατεβάστε το!
Τώρα που εγώ δεν πάω (σχεδόν) πουθενά
τώρα που δεν μπορώ (όπως θα 'θελα) να ντυθώ
περιμένοντας τον πελαργό,
τώρα όλο συναντώ
ωραίες εμφανίσεις
σε τυχαίες πλοηγήσεις...
Πόσο μ' αρέσει να χαζεύω σπίτια, ράφια, βιβλιοθήκες, συμβουλές οργάνωσης του σπιτιού... Όσες ώρες κι αν έχω στη διάθεσή μου, θα μπορούσα να τις τρώω ψάχνοντας νέες ιδέες και λύσεις διακόσμησης. Και κάθε τόσο, όταν ξεχωρίσω αυτές που μου αρέσουν περισσότερο και μπορώ να τις προσαρμόσω στο δικό μου χώρο και στα διαθέσιμα αντικείμενα, θέλω να μένω μόνη στο σπίτι και να πειραματίζομαι. Συνήθως κατεβάζω τα πάντα κάτω, αδειάζω ράφια, βιβλιοθήκες, μικροέπιπλα, τα πάντα... και αρχίζουν οι αναπροσαρμογές. Εξάλλου είμαι από αυτούς που βαριούνται εύκολα, πολύ εύκολα, θέλουν να ανανεώνεται ο χώρος τους και να φαίνεται η εποχή του χρόνου και μέσα στο σπίτι.
Υπάρχει ένα μέρος στην Ήπειρο εξαιρετικά δημοφιλές στους απανταχού φυσιολάτρες για το μεγάλο βάθος του, τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα του και τη μοναδική εμπειρία που προσφέρει σε όσους τολμούν να το διασχίσουν. Γεωγραφικά ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων και εντάσσεται στον Εθνικό Δρυμό Βίκου - Αώου που μαζί με τον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα, αποτελούν το Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου. Φυσικά μιλάμε για το φαράγγι του Βίκου, που έχει καταγραφεί στο βιβλίο Guinness ως το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο. Το βάθος του φαραγγιού ξεπερνάει τα 1.000 μέτρα και έχει μήκος περίπου 12 χλμ. Το διασχίζει ο Βοϊδομάτης, παραπόταμος του Αώου. Σε φήμη συναγωνίζεται το φαράγγι της Σαμαριάς.
Στο φαράγγι του Βίκου θα σας ταξιδέψουμε σήμερα.
Η πρώτη μου απόπειρα για τη δική μου τυρόπιτα! Με έτοιμο φύλλο εννοείται!
Τουλάχιστον από εικόνα δεν πάει και πίσω ε;
Οι φίλοι μας ξέρουν ότι μας αρέσουν οι εύκολες και γρήγορες συνταγές. Γι αυτό και όταν ανακαλύπτουν νέες ιδέες για κουζινοπειραματισμούς μας σκέφτονται.. Και όταν οι συνταγές τους οδηγούν σε ονειρεμένες γεύσεις μας στέλνουν ανταπόκριση! Μηλοπιτάκια λαχταριστά σε συνταγή του Βασίλη Καλλίδη και εκτέλεση πολυτάλαντης φίλης!
"Σαν την Τύμφη δεν έχει"... Τη σύγκρινε ακόμα και με τον Όλυμπο. "Και όμως δεν συγκρίνεται! Το τοπίο είναι μαγευτικό, ανεπανάληπτο. Ίσως συγκρίνεται με το Οροπέδιο των Μουσών. Και μόνο με αυτό". Έτσι είπε μετά την πρώτη του ανάβαση στην Τύμφη.
Άμα το μικρόβιο του δρομέα τρυπώσει μέσα σου και νιώσει τον ρυθμό, την ένταση και τη χαρά του αγώνα, δύσκολα γλιτώνεις... Κι έτσι όπου αγώνας και χαρά κι εγώ εκεί!
Το ενδιαφέρον με τα ζυμαρικά είναι ότι είναι ένα φαγητό πολυδιάστατο: μπορούμε να τα γευτούμε σε διάφορες μορφές, κοντά ή επιμήκη, πλατιά ή ψιλά, βιδωτά, φιογκάκια, ακόμα και πουγκάκια γεμιστά με τυριά ή κρέας.
Και μη νομίζετε ότι στη Φλώρινα πήγαμε μόνο για φαγητό, κρασί και κανελάδα.. πήγαμε και για να παρακολουθήσουμε τις περίφημες Φωτιές που είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης την περίοδο των Χριστουγέννων..
Είδαμε Αίγινα και Πόρο και πάμε για άλλα... Άλλος με τη βάρκα μας;
Επόμενη διαμονή έχουμε στις Σπέτσες αλλά εννοείται πως δεν μπορούμε να μην επισκεφτούμε τη μία και μοναδική Ύδρα. Οι πληροφοριοδότες μας έχουν πει τα καλύτερα για το ιστορικό νησί.
Μαύρα, καστανά ή ξανθά, βαμμένα ή φυσικά, ίσια ή σγουρά, τα μαλλιά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της γυναικείας εμφάνισης (και της αντρικής φυσικά αλλά εδώ ας επικεντρωθούμε στις γυναίκες και σε επόμενο post θα μιλήσουμε και για τους άντρες). Για πολλές γυναίκες μια αλλαγή στα μαλλιά πηγάζει από την ανάγκη για ανανέωση και συνήθως συνεπάγεται βελτίωση της διάθεσης και της ψυχολογίας.
Ευτυχώς η μέρα μας ξεκίνησε με ήλιο και φθινοπωρινές θερμοκρασίες που αναμένεται να ανέβουν όσο μεσημεριάζει!
Ευκαιρία για μια μοναδική Παρασκευή!
