Πολύ μας αρέσουν τα χρώματα του ουρανού την ώρα που ο ήλιος δύει!
To νέο αγαπημένο μου κομμάτι! Δυναμικό, ρυθμικό, εθιστικό και ελπιδοφόρο!
Χριστούγεννα έρχονται για 23η φορά στη ζωή μου. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος αναρωτιέμαι τι δώρα θα προσφέρω και τι δώρα θα μου πάρουν. Σίγουρα η λαχτάρα των δώρων δεν είναι ίδια χρόνο με το χρόνο. Συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν αξία στη ζωή και τελικά ξεχνάς να στείλεις γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφω γράμμα, να ζητάω ό,τι παιχνίδι υπάρχει, να δίνω στους γονείς μου το γράμμα έχοντάς τους τυφλή εμπιστοσύνη ότι θα φτάσει στον προορισμό του και μετά απλά να περιμένω με αγωνία να δω αν ήμουν καλό παιδί και αν αξίζω τελικά τα δώρα που ζήτησα.
Καλημέρα όλη μέρα! Ό,τι και αν συμβαίνει μη ξεχνάτε ότι και η σημερινή μέρα μπορεί να είναι μια όμορφη μέρα! Ας την ξεκινήσουμε λοιπόν με μουσική και συγκεκριμένα με το ομώνυμο κομμάτι του Michael Bublé και ένα πλατύ χαμόγελο..
Συνδυάζει όσα τόσο μας αρέσουν! Βιβλία, παλιές καρέκλες και την αγαπημένη μου υδρόγειο σφαίρα ως διακοσμητικό στοιχείο του χώρου.
Έχετε διάθεση για μια ωραία και φρέσκια μπαλάντα;
Η συγκεκριμένη μουσική πρόταση ήρθε στο inbox μας από την πιστή φίλη του maresei.gr, Μαρία Λ., και στάθηκε η αφορμή για ένα ακόμη αυθόρμητο χαμόγελο μέσα στην ημέρα!
Πόσες προειδοποιητικές πινακίδες βλέπουμε στο δρόμο όταν οδηγούμε; Να μην υπερβαίνουμε τα όρια ταχύτητας, να κρατάμε ασφαλή απόσταση, να μη μιλάμε στο κινητό όταν οδηγούμε... Πόσες φορές ακούμε για ατυχήματα που προκλήθηκαν όταν ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του στην προσπάθειά του να πιάσει το κινητό, να στείλει ένα μήνυμα, να αλλάξει CD κτλ; Και πόσο τα έχουμε συνηθίσει όλα αυτά και δε δίνουμε την πρέπουσα προσοχή;
Μετά τις ξύλινες σκάλες, τις καρέκλες, τα παλιά τζιν, τα χωνιά, το σπάγγο και τους δίσκους κοπής που με λίγη φαντασία μπορούν να βρουν πολλαπλές χρήσεις, σήμερα θα δούμε ιδέες και λύσεις για το πώς μπορούν οι ξύλινες παλέτες να μεταμορφωθούν σε διάφορα χρήσιμα αντικείμενα εντός και εκτός σπιτιού.
Μαθημένοι από τον γιο δεν είχαμε και ιδιαίτερο πρόβλημα στις τούρτες για τα γενέθλιά του – άντε μέχρι και τρίτη/τετάρτη Δημοτικού. Κανένας σκαντζόχοιρος (κορμός-μωσαϊκό με καθαρισμένα αμύγδαλα για αγκάθια), κανένα απλό παγωτό με γραμμένη την ομάδα του...φτάσαμε στα 11. Πλέον οι τούρτες και τα κεράκια «είναι για μωρά».
Και το κορίτσι το «ξεγελάσαμε» μέχρι τα τρίτα του γενέθλια. Πεταλούδες, πασχαλίτσες (φυσικά με κορμό-μωσαϊκό και χρωματιστή τρούφα ή/και smarties). Στα τέταρτα όμως ήταν ανένδοτη: ΘΕΛΩ ΤΟΥΡΤΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ!!!. Ό,τι πεις πριγκιπέσσα μας... και το google πήρε φωτιά. Καταλήξαμε στην πιο εύκολη. Μην αποθαρρύνεστε από την ομορφιά της – αλήθεια είναι πολύ εύκολη!
Το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο της maresei-παρέας για φέτος στολίστηκε λίγο πριν μπει ο Δεκέμβριος. Βασικοί "στολιστές" (christmastreestas) ήταν τέσσερα παιδικά χεράκια, τουλάχιστον στα κλαδιά που έφταναν. Λίγο έβαζαν στολίδια, λίγο έβγαζαν στολίδια, λίγο έπαιζαν με τα στολίδια... Το δέντρο πάντως στολίστηκε.
Μερικές φωτογραφίες κατά τη διαδικασία του στολισμού μας φέρνουν λίγο πιο κοντά στις προσεχείς γιορτές.
Ένα από τα ομορφότερα σπήλαια της Ελλάδας, ίσως μοναδικό με βάση τα είδη και τις μορφές των σταλαγμικτών, των σταλακτιτών και των σπάνιων εκκεντριτών είναι το Σπήλαιο της Αλιστράτης Σερρών. Ανήκει σε δίκτυο σπηλαίων του Αγγίτη ποταμού, παραπόταμου του Στρυμόνα. Είναι εντυπωσιακό από όλες τις απόψεις και αξίζει να το επισκεφθεί κανείς.
Να μια κατασκευή πολύ εύκολη, πολύ οικονομική και πολύ πρακτική. Μια μεγάλη μολυβοθήκη που και χειροποίητη είναι και φτιαγμένη με φαντασία και δεν απαιτεί μεγάλο ταλέντο στις κατασκευές. Βολεύει δε ιδιαίτερα για μικρά παιδιά που μπορούν να μαζεύουν εκεί όλα τα μολύβια, τις μπογιές, τους μαρκαδόρους, τους χάρακες, τα ψαλίδια τους...
Τους Δύο Φίλους τους ξέρουμε καιρό τώρα, για την ακρίβεια τους ... πίνουμε πολύ συχνά, στις περισσότερες από τις βραδινές μας εξόδους όταν παραγγέλνουμε κρασί. Είτε κόκκινο το χειμώνα είτε λευκό το καλοκαίρι, το κρασί των Δύο Φίλων είναι μια από τις κλασικές μας επιλογές.
Είναι γεγονός ότι η εβδομάδα ξεκινάει πολύ πιο ευχάριστα, όταν έχει προηγηθεί ένα γεμάτο και διαφορετικό Σαββατοκύριακο..
Την "γνώρισα" το 2008 και αμέσως μπήκε στη λίστα με τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Κάπου στις αρχές του 2009 είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πρώτη - αν δεν κάνω λάθος - solo συναυλία της στο Gagarin 205 και έκτοτε ακολουθώ την εξέλιξη της χαρισματικής Μonika.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μόλις έμαθα για τη μοναδική για το 2014 live εμφάνισή της στο Hρώδειο (!), έσπευσα να προμηθευτώ το εισιτήριο μου.. και χθες είχα την τύχη να την απολαύσω να το διασκεδάζει με όλη της την ψυχή και να παρασύρει αντίστοιχα το κοινό στο κατάμεστο Ηρώδειο, δίνοντάς του φτερά!
Ο πρόλογος για αυτό το βίντεο θα μπορούσε να συνοψιστεί στην παρακάτω φράση:
Ξεγνοιασιά έστω και για λίγα λεπτά; Αξία ανεκτίμητη!
Μια και νωρίτερα αναφερθήκαμε στο ζεστό ρόφημα από τη Βουδαπέστη, τι θα λέγατε για μια βραδινή Χριστουγεννιάτικη βόλτα στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας;
Άρτα, μια πόλη με πάρα πολλά ιστορικά μνημεία, εκκλησίες, μουσεία, το περίφημο Μεσαιωνικό Κάστρο αλλά και φυσικές ομορφιές όπως το φράγμα Πουρναρίου και η τεχνητή λίμνη μέσα στην πόλη. Μιλάμε για τα κοντινά σημεία της πόλης... Λέτε να ξέχασα το μοναδικό ιστορικό, χιλιοτραγουδισμένο πέτρινο γεφύρι της; Όχι βέβαια, είναι κάτι ξεχωριστό που χρήζει ειδικής αναφοράς γιατί είναι το πρώτο σημείο που θα επισκεφθεί ο ταξιδιώτης και μετά ακολουθούν τα άλλα.
Η Θεσσαλονίκη είναι ένας από τους καλύτερους προορισμούς για το 2013 σύμφωνα με το National Geographic.
Ο φίλος μας ξαναχτύπησε, ναι αυτός ο φίλος που μετά το Μιλάνο είπε "Δεν πετάγομαι και μια βόλτα στην Αθήνα;"... Και μπορεί να βρέθηκε στην πρωτεύουσα για επαγγελματικούς λόγους αλλά βρήκε τον χρόνο να τριγυρίσει λίγο και να μας στέλνει κάθε τόσο ανταπόκριση.
Μπορεί να ξημέρωσε εδώ και ώρες.. μπορεί να είστε ήδη στη δουλειά ή μπορεί να κάνετε δουλειές στο σπίτι.. Ό,τι κι αν ισχύει, ένα διάλειμμα είναι απαραίτητο και αυτή τη φορά απαιτεί να κλείσετε τα μάτια και να αφήσετε το ρυθμό του νέου τραγουδιού του Απόστολου Βαλαρούτσου να σας παρασύρει...
Πώς γίνεται μια πόλη, που την ακούς ή τη βλέπεις σε ταινίες και καμιά φορά την οραματίζεσαι σαν κάτι το άγνωστο, το διαφορετικό ή ως έναν ονειρεμένο προορισμό για ένα μελλοντικό ταξίδι, να αποκτά ξαφνικά ιδιαίτερο ενδιαφέρον απλώς και μόνο επειδή ένας δικός σου άνθρωπος ζει πια εκεί;
Whatever is unhappy, is immoral.
William Morris, 1834-1986, Άγγλος καλλιτέχνης, συγγραφέας και πολιτικός
