Έβλεπα φωτογραφίες, άκουγα σχετικά από φίλους και δεν πίστευα ότι θα είναι έτσι. "Ανέβα στο Λάκμο και στη Βερλίγκα αρχές Ιούνη και θα δεις...". (Είχαμε ανέβει και το φθινόπωρο αλλά γι αυτή την ανάβαση δεν πρόλαβα να σας μιλήσω). Έτσι δοθείσης ευκαιρίας η τετραμελής ομάδα μας μετά από κάμποσο καιρό νάτη, ανεβαίνει στις βουνοκορφές και πάλι.
Έκτακτη ανάρτηση η σημερινή, γιατί ο δρομέας της maresei παρέας μας πήρε πάλι τους δρόμους για να συμμετέχει στον 19ο Μπιζάνιο αγώνα τρεξίματος. Οπότε έχουμε αναλυτικό φωτορεπορτάζ καθώς οι φίλοι δρομείς αναμένουν φωτογραφίες!
"Σαν την Τύμφη δεν έχει"... Τη σύγκρινε ακόμα και με τον Όλυμπο. "Και όμως δεν συγκρίνεται! Το τοπίο είναι μαγευτικό, ανεπανάληπτο. Ίσως συγκρίνεται με το Οροπέδιο των Μουσών. Και μόνο με αυτό". Έτσι είπε μετά την πρώτη του ανάβαση στην Τύμφη.
Υπάρχει ένα μέρος στην Ήπειρο εξαιρετικά δημοφιλές στους απανταχού φυσιολάτρες για το μεγάλο βάθος του, τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα του και τη μοναδική εμπειρία που προσφέρει σε όσους τολμούν να το διασχίσουν. Γεωγραφικά ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων και εντάσσεται στον Εθνικό Δρυμό Βίκου - Αώου που μαζί με τον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα, αποτελούν το Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου. Φυσικά μιλάμε για το φαράγγι του Βίκου, που έχει καταγραφεί στο βιβλίο Guinness ως το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο. Το βάθος του φαραγγιού ξεπερνάει τα 1.000 μέτρα και έχει μήκος περίπου 12 χλμ. Το διασχίζει ο Βοϊδομάτης, παραπόταμος του Αώου. Σε φήμη συναγωνίζεται το φαράγγι της Σαμαριάς.
Στο φαράγγι του Βίκου θα σας ταξιδέψουμε σήμερα.
Your week always starts more pleasantly after a full, joyful weekend.
Αγαπημένη ατάκα μιας φίλης της ιστοσελίδας μας:
"Σταματήστε να γκρινιάζετε για τη βροχή εδώ στα Γιάννενα! Είμαστε πολύ τυχεροί που βλέπουμε τόσο συχνά ουράνια τόξα!!"
Μια κουραστική αλλά ιδιαίτερη εκδρομή στην περιοχή των Τζουμέρκων μπορεί να ξεκινά λίγο πριν ή λίγο μετά τα Ιωάννινα, αφήνοντας την Εγνατία οδό και βγαίνοντας στην έξοδο για Τζουμέρκα.
Τι λέτε για μια βόλτα στα Εξωτικά Ιωάννινα;
...Και να 'μαστε 15 μέρες μετά το οδοιπορικό στα Ζαχοροχώρια να πραγματώνουμε το "τάμα". Ανάβαση στη Δρακόλιμνη της Τύμφης μέσω καταφυγίου Αστράκας που είχε αναβληθεί λόγω καιρού. Ε τώρα συμβουλευτήκαμε ως και το δορυφόρο που δείχνει τον καιρό, όμως κι αυτός τελικά δε μας τα είπε καλά. Ξεκινάς με τις καλύτερες συνθήκες, τα κατάλληλα εφόδια και αποφασισμένος. Η πιθανότητα ελαφριάς και σύντομης βροχόπτωσης ήταν 20%, όμως πάλι είχαμε ψιλοπεριπέτεια...
Το είχαμε στο πρόγραμμα να ανέβουμε για μια φορά ακόμη στην Τύμφη. Τώρα Μάη μήνα που οι κορυφές της Αστράκας και της Καμήλας είναι ακόμη χιονισμένες και η δρακόλιμνη της Τύμφης μισοπαγωμένη. Τα πολλά νερά που τρέχουν παντού σχηματίζουν εποχιακές λίμνες και μικρούς καταρράκτες και είναι πολύ όμορφα. Η τριμελής ομάδα λοιπόν ξεκίνησε στις 5 το πρωί για Τύμφη (να 'χουμε τη μέρα μπροστά μας).
Για διαφορετικές γλάστρες έχουμε μιλήσει κι άλλες φορές. Οι επιλογές είναι πολλές αν σκεφτούμε μερικά αντικείμενα αλλιώς.
Γνωστό κι αγαπημένο! Η ζωή είναι υπέροχη και είναι και πολύ μικρή για να μην τη ζούμε όπως μας αρέσει!
Ήταν υπόσχεση. Την είχαμε δώσει στην πρώτη μας κοινή ανάβαση στα Πιέρια. Δε μας έφτανε η πρώτη γνωριμία με το βουνό. Ανήσυχοι και ανικανοποιήτοι εκ φύσεως και οι δυο, θέλαμε κι άλλο. Θέλαμε να φτάσουμε στην κορυφή του.
Όταν μερικά από τα δεκάδες γυάλινα βάζα σου, δε φιλοξενούν άλλο πια νιφάδες βρώμης και βότανα, αλλά απεναντίας... περιέχουν αυτά τα υπέροχα λουλούδια, πώς μπορείς να αντισταθείς στην ανάγκη σου να τα φωτογραφίσεις; Είναι σαν να σου κλείνουν πονηρά το μάτι, σαν να σου χαμογελούν, ποζάροντας όλο νάζι στο φωτογραφικό σου φακό.
Οι παραγγελίες για τα χθεσινά μπισκοτάκια σοκολάτας δίνουν και παίρνουν...
Η λίμνη Πλαστήρα ή επισήμως λίμνη Ταυρωπού είναι μια από τις πιο γνωστές τεχνητές λίμνες της χώρας μας. Σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο άκρο της, επί της αρχής του ποταμού Ταυρωπού. Η ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, γεγονός που δικαιολογεί και το όνομα με το οποίο η λίμνη είναι ευρέως γνωστή.
Ένα καθιστικό που συνδυάζει μερκές από τις ιδέες που μας αρέσουν πολύ. Αφενός ο αυτοσχέδιος καναπές που βασίζεται σε ξύλινες παλέτες και αφετέρου τα πολλά κάδρα στον τοίχο που συντελούν στη δημιουργία ενός χώρου με προσωπικότητα, ιδανικό για χαλάρωση και υποδοχή φίλων.
Το δικό μας σαββατοκύριακο είχε λίγο από όλα. Μαγείρεμα, φίλοι στο σπίτι, μια σύντομη βόλτα στην αγορά, μια μικρή εκδρομή... Το μόνο κακό είναι ότι πέρασε γρήγορα!
Μας αρέσουν οι σαλάτες και τα υγιεινά εδέσματα αλλά μας αρέσουν και οι γευστικές ατασθαλίες που και που.
Τα φρέσκα μαύρα ντοματίνια, παραγωγής 2 καλών μας φίλων, αποτέλεσαν έμπνευση για τη δημιουργία ενός άκρως καλοκαιρινού πιάτου.
Στιλιστική πρόταση: Παίζουμε με τριχρωμίες, ένα χρώμα έντονο και ένα πιο διακριτικό, κρατώντας ως βάση ένα ουδέτερο χρώμα, όπως το μαύρο. Η εμφάνιση είναι απλή αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερη.
Το καθαρό περιβάλλον τόσο εντός όσο και εκτός πόλεων είναι μέρος της αλλαγής που θέλουμε να δούμε στον κόσμο. Τα όμορφα κτίρια, οι άνετοι δρόμοι, οι ελεύθερες ράμπες, τα μεγάλα πεζοδρόμια, τα καθαρά παγκάκια, τα περιποιημένα πάρκα, οι φιλικοί κοινόχρηστοι χώροι.. Όσο σκεφτόμαστε τόσο θα μεγαλώνει η λίστα με αυτά που θέλουμε να δούμε σε έναν καλύτερο κόσμο.
Λένε ότι η Καβάλα είναι μια από τις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας. Είχαμε περάσει πολλές φορές από εκεί στα ταξίδια μας προς άλλους όμορους νομούς και κάθε φορά απολαμβάναμε τη θέα από ψηλά. Η πόλη φαινόταν πολύ όμορφη και εμείς πάντα λέγαμε πως δοθείσης ευκαιρίας θα την επισκεφτούμε.
Και η ευκαιρία δόθηκε πριν λίγο καιρό.
Η πρώτη μου απόπειρα για τη δική μου τυρόπιτα! Με έτοιμο φύλλο εννοείται!
Τουλάχιστον από εικόνα δεν πάει και πίσω ε;
Τα τελευταία ανθισμένα τριαντάφυλλα ταξίδεψαν περίπου 300 χιλιόμετρα για να βρεθούν από τον κήπο στο βάζο!
Kλείνουμε τα μάτια, πατάμε play και έτσι απλά ο πολυτάλαντος Μoby μας παρασύρει σε ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι.. και μια υπέροχη ζωή..
Έρχεται η φίλη Νίκη για βραδινή επίσκεψη, ντυμένη, στολισμένη από το πρωί, την κερνάμε βρεφική μπισκοτόκρεμα, και πάει να φύγει... Έτσι; Μα είναι πολύ ωραία ντυμένη! Να μην τη βγάλουμε μια φωτογραφία; Να μην την κάνουμε θέμα στο maresei; Μόνο αυτή να μας κάνει θέματα;
Χριστούγεννα χωρίς γλυκά γίνονται; Δεν γίνονται!
Έτσι, μετά τα μελομακάρονα της Σοφίας και τα κουλουράκια κανέλας, ήρθε η ώρα για τους κουραμπιέδες της μητέρας! Το είχα υποσχεθεί άλλωστε, έναν χρόνο πριν ότι φέτος θα είμαι δίπλα της κατά την παρασκευή των παραδοσιακών γλυκών των Χριστουγέννων.
Δοκιμές διακόσμησης σε μια retro εκδοχή... ένα μικρό διάλειμμα από τα χριστουγεννιάτικα ντεκόρ για να δούμε πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε όσα σας προτείνουμε.
Να μια ωραία ιδέα για ένα δημιουργικό σαββατοκύριακο. Εκτός από τις ποδηλατοβόλτες και τα καφεδάκια του σαββατοκύριακου, μπορούμε επιτέλους να αξιοποήσουμε το μηχανισμό του σπασμένου καθρέφτη, προσαρμόζοντας ένα πορτατίφ ή μία λάμπα και δημιουργώντας ένα μοναδικό χειροποίητο φωτιστικό για το κομοδίνο ή το γραφείο.
Όσο ο καιρός μας το επιτρέπει ακόμη, μια και η θερμοκρασία έπεσε λιγάκι αυτές τις μέρες, και στο πλαίσιο της αποτοξίνωσης από την υπερβολική κατανάλωση κρέατος των τελευταίων ημερών, τι λέτε να μαγειρέψουμε ένα από τα αγαπημένα μας όσπρια;
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε για άλλη μια χρονιά τις Εκδόσεις Μύρτος μαζί μας! Και μάλιστα για άλλη μια φορά έχουν σκοπό να βελτιώσουν τις δεξιότητές σας στο πλέξιμο!
Και πώς θα γίνει αυτό;
Το "τι να φάμε αύριο" σε κάθε πιθανή παραλλαγή (βλ. "τι να μαγειρέψω αύριο", "τι να φτιάξω αύριο", "τι να ετοιμάσω αύριο" κτλ..) και το "τι να φορέσω αύριο" νομίζω πως είναι τα δύο ερωτήματα που μας βασανίζουν πιο συχνά από οποιοδήποτε άλλο.. Κάθε μέρα αυτές οι ερωτήσεις, κάθε μέρα οι ίδιες σκέψεις, κάθε μέρα το ίδιο μικρό άγχος για να δώσουμε απάντηση...
