Οδοιπορικό: Συρράκο - Καλαρρύτες - Πράμαντα - Τζουμέρκα
Μια κουραστική αλλά ιδιαίτερη εκδρομή στην περιοχή των Τζουμέρκων μπορεί να ξεκινά λίγο πριν ή λίγο μετά τα Ιωάννινα, αφήνοντας την Εγνατία οδό και βγαίνοντας στην έξοδο για Τζουμέρκα.
Ακολουθείς τον επαρχιακό δρόμο προς Χαροκόπι - Άραχθο - Παλαιοχώρι Συρράκου - Προσήλιο. Η διαδρομή είναι δύσκολη, σε μερικά σημεία θυμίζει ηφαιστειογενές τοπίο (ειδικά αν ταξιδεύεις χειμώνα), χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, αλλά σε αποζημιώνουν οι ομορφιές της φύσης, τα λαγκάδια και οι κορυφές των Τζουμέρκων, τα μικρά διάσπαρτα χωριουδάκια και οι αγροικίες "χαμένες" μέσα στο καταπράσινο δάσος, καθ' ότι βρισκόμαστε στην καρδιά της άνοιξης.
Ο ήχος των νερών του Άραχθου που κυλάει προς τα νότια και τα κελαηδήματα των πουλιών είναι σκέτη απόλαυση. Είναι οι μόνοι ήχοι που σπάνε την ησυχία του τοπίου και στη διασταύρωση του Προσηλίου αν δεν ακολουθήσεις το δρόμο για Συρράκο χάνεις...
Να το ξακουστό Συρράκο με τις αποκλειστικά πέτρινες κατασκευές, κτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές του βουνού, έχοντας απέναντί του το "αντίπαλο δέος" τους Καλαρρύτες.
Το σκηνικό είναι εξαιρετικής ομορφιάς. Νιώθεις πολύ τυχερός που έχεις την ευκαιρία να το αντικρίσεις, να βρεθείς σε αυτόν τον μοναδικό τόπο. Αν δεν επισκεφθείς και τα δυο χωριά, τότε τι έκανες τόσο δρόμο; Είναι τόσο κοντά μεταξύ τους γεωγραφικά αλλά τόσο μακριά οδικώς. Κυρίαρχο στοιχείο και στους δυο οικισμούς είναι η πέτρα όπου αντικατοπτρίζεται η τέχνη των μαστόρων της περιοχής.
Αφήνεις το αυτοκίνητο απέναντι από το χωριό και ακολουθώντας το πέτρινο μονοπάτι, περνάς το γεφύρι και φτάνεις στον οικισμό.
Το καφεδάκι στην πλατεία του Συρράκου είναι απαραίτητο και απολαυστικό, ενώ το περπάτημα στα δρομάκια του σε ξετρελαίνουν, σε ταξιδεύουν και σε αποζημιώνουν για τον κόπο σου να διασχίσεις τον δύσκολο δρόμο μέχρι το χωριό. Το σκηνικό στο χωριό είναι παραμυθένιο!
Συνεχίζεις για Καλαρρύτες, όπου αν πας με τα πόδια από το μονοπάτι που συνδέει τα δυο χωριά, φτάνεις πιο γρήγορα. Όμως αυτό είναι εφικτό μόνο αν διανυκτερεύσεις σε ένα απ' τα δύο χωριά.
Πίσω λοιπόν πάλι στη διασταύρωση του Προσηλίου απ' το "φιδωτό" δρόμο, ακολουθείς την πορεία για Καλαρρύτες, χωρίς να παραλείψεις μια επίσκεψη - προσκύνημα στην Ιερά Μονή της Κηπίνας.
Συνεχίζοντας στο δρόμο προς το χωριό, θαυμάζεις το παλιό πέτρινο γεφύρι δίπλα στο "σύγχρονο" και σε λίγο φτάνεις στον οικισμό. Ίδιες περίπου εικόνες με αυτές του Συρράκου, ίσως σε μικρογραφία. Η πέτρα κυριαρχεί και εδώ. Ξεκουράζεσαι λίγο απολαμβάνοντας ένα ακόμα καφεδάκι και παίρνεις την απόφαση για τη συνέχεια της εκδρομής.
Υπάρχουν δύο βασικές επιλογές. Η μία είναι να ανηφορίσεις πολύ - πολύ στις κορυφές του Λάκμου (Περιστέρι) και κάποτε να φτάσεις στο Ανήλιο απέναντι από το Μέτσοβο και μέσω Εγνατίας οδού να επιστρέψεις στην αφετηρία σου. Ο δρόμος είναι δύσκολος και στενός, άρα πρέπει να 'σαι προσεχτικός. Η άλλη επιλογή περιλαμβάνει επιστροφή στο Προσήλιο και πορεία προς τα Πράμαντα, την πρωτεύουσα της περιοχής. Να τα μας περιμένουν στην "ποδιά" της Στρογγούλας, μιας απ' τις κορφές των Τζουμέρκων.
Μεσημέρι πια, η ζέστη είναι έντονη και η όσφρηση σε υπερένταση... Οι μυρωδιές απ' τα κοντοσούβλια "τρυπούν" τις μύτες μας, οπότε απολαμβάνουμε τις νοστιμιές της περιοχής και την υπέροχη θέα και στη συνέχεια ακόμη περισσότερα Τζουμέρκα, κατηφορίζοντας νότια προς το μοναδικό γεφύρι της Πλάκας.
Έχοντας αριστερά πάντα τις κορυφές των Τζουμέρκων που φαντάζουν πολύ άγριες και δεξιά χαμηλά τον Άραχθο, φτάνουμε στο γεφύρι της Πλάκας, το μεγαλύτερο μονότοξο πέτρινο γεφύρι των Βαλκανίων ... Πανέμορφο!
Στη συνέχεια αρχίζει πάλι η ανάβαση με εξαιρετική θέα και περνώντας από Καλέντζι, κλείνει η εκδρομή στον κόμβο της Εγνατίας. Η κούραση μπόλικη, άξιζε τον κόπο, πανέμορφη η περιοχή Τζουμέρκων αλλά για να τη γνωρίσεις καλύτερα πρέπει να την ξαναεπισκεφθείς και να διαθέσεις περισσότερο χρόνο... Επιστρέφουμε λοιπόν γεμάτοι, ανανεωμένοι, ενθουσιασμένοι, ανανεώνοντας το ραντεβού μας με τα Τζουμέρκα εν καιρώ...