Περπατώντας στο Covent Garden
Μετά τη βόλτα μας στο Notting Hill, ήρθε η ώρα να περπατήσουμε παρέα και στο Covent Garden, την περιοχή που ξεχώρισα στο Λονδίνο.
Τo Covent Garden είναι μια από τις πιο δημοφιλείς και πολυσύχναστες περιοχές του Λονδίνου. Στο χάρτη βρίσκεται εδώ. Στην περιοχή υπάρχουν αρκετά αξιοθέατα, όπως το ξακουστό Royal Opera House με το επιβλητικό κτίριο και τη μακριά ιστορία του, το Theatre Royal, Drury Lane και το London Transport Museum. Ωστόσο, το σημείο που ξεχωρίζει είναι η κεντρική πλατεία. Η πρόσβαση στην περιοχή είναι εύκολη εφόσον υπάρχει και ο ομώνυμος σταθμός του μετρό.
Η κεντρική πλατεία είναι το σημείο που τράβηξε τη δική μου προσοχή, ο λόγος που με έκανε να θέλω οπωσδήποτε να ξαναβρεθώ στο Λονδίνο έστω για λίγες ώρες με σκοπό να απολαύσω έναν καφέ, μερικές λιχουδιές και μια βόλτα, χαζεύοντας τις παραστάσεις που διοργανώνουν οι καλλιτέχες του δρόμου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η πλατεία δημιουργήθηε το 1630 και αποτέλεσε την πρώτη, για την εποχή, μοντέρνα πλατεία του Λονδίνου. Σταδιακά ξεκίνησε να λειτουργεί στην πλατεία μια αγορά, ενώ διακόσια περίπου χρόνια αργότερα χτίστηκε το κτίριο που υπάρχει μέχρι και σήμερα, το οποίο στέγασε για πάρα πολλά χρόνια μια μεγάλη αγορά φρούτων και λαχανικών.
Σήμερα το μέρος είναι γνωστό κυρίως για τους καλλιτέχνες του δρόμου. Το κτίριο της παλιάς αγοράς φιλοξενεί πλέον μικρά μαγαζάκια, είτε εμπορικά είτε χώρους εστίασης. Έχει και τα φημισμένα μπισκότα του Ben's Cookies που νόστιμα είναι αλλά όχι τα πιο νόστιμα που έχουμε φάει (θα σας μιλήσουμε και για τα πιο νόστιμα με την πρώτη ευκαιρία), έχει και "Le pain quotidien". Σας αναφέρω όσα μου έμειναν και περιέργως όλα ως τώρα έχουν να κάνουν με την αίσθηση της γεύσης...
Και όμως στο Covent Garden καλλιεργείς και την αίσθηση της ακοής και αυτή της όρασης, κάπως έτσι:
Φτάνεις στην κεντρική πλατεία, είναι σχετικά νωρίς, δεν έχει ακόμα πολύ κόσμο. Ωστόσο, βλέπεις από μακριά μερικούς επισκέπτες συγκεντρωμένους σε διάφορα σημεία, περπατάς, μπαίνεις στη στοά του κτιρίου, ακούς μια εξαιρετική φωνή να τραγουδά, κλασική μουσική παρακαλώ, προχωράς λίγο ακόμα, στέκεσαι δίπλα στους υπόλοιπους συγκεντρωμένους κι αντικρίζεις μια υψίφωνη κοπέλα να τραγουδά και ένα συγκρότημα νέων να τη συντροφεύει μουσικά.
Οι καφετέριες μόλις έχουν ανοίξει και οι πρώτοι πελάτες καταφθάνουν. Θα ήθελες να ήσουν στη θέση τους αλλά ο χρόνος είναι περιορισμένος. Κάθεσαι ωστόσο για λίγο, απολαμβάνεις την εικόνα, τον ήχο, την ατμόσφαιρα, νιώθεις υπέροχα, νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο σωστό σημείο την κατάλληλη στιγμή.
Συνειδητοποιείς ότι η ώρα περνάει, πρέπει να δεις και άλλα πράγματα, να εξερευνήσεις λίγο περισσότερο την περιοχή, έχεις ακούσει πολλά, πρέπει να δοκιμάσεις και τα cookies, τόσες καλές κουβέντες άκουσες, προχωράς λοιπόν, βρίσκεις το κατάστημα, παίρνεις μερικά και προχωράς κι άλλο. Ξάφνου αντικρίζεις κι άλλον καλλιτέχνη του δρόμου. Έχει στήσει ένα ολόκληρο παιχνίδι. Κόσμος παίζει μαζί του. Ξαπλώνει κάτω. Ναι! Αυτό είναι υπέροχο! Όλοι γίνονται παιδιά, όλοι χαίρονται, κάποιοι συμμετέχουν, κάποιοι απλώς παρακολουθούν. Γιατί να μην έχεις χρόνο, γιατί να μην μπορείς και εσύ να παίξεις; Χαίρεσαι ωστόσο, απλώς και μόνο επειδή βρίσκεσαι εκεί. Βγάζεις όσες φωτογραφίες μπορείς και ξεκινάς για την επόμενη περιπλάνηση. Το Covent Garden όμως το θυμάσαι. Είναι μία από τις περιοχές που δεν μπορείς να χορτάσεις σε μια - δυο ώρες. Θες να ξαναπάς οπωσδήποτε και να έχεις περισσότερο χρόνο.
Η υπέροχη εικόνα της τοποθεσίας, η ατμόσφαιρα της πλατείας, όλη η μαγεία της περιοχής είναι δύσκολο να αποτυπωθούν πλήρως με λόγια. Στις πέντε μέρες παραμονής μας στο Λονδίνο πήγαμε δύο φορές. Μία για πρωινή βόλτα και μία για να απολαύσουμε ένα ποτήρι κρασί. Και τις δύο φορές φύγαμε με την ίδια αίσθηση: "Πρέπει να ξαναβρεθούμε εδώ" και ελπίζουμε πως θα τα καταφέρουμε.
Σημείωση: Περισσότερες πληροφορίες για το Covent Garden μπορείτε να βρείτε εδώ και εδώ μπορείτε να βρείτε το χάρτη διαδρομών του μετρό του Λονδίνου.