Η άνοιξη έφτασε στο μπαλκόνι μου. Τα πρώτα φυτά πήραν θέση στο ράφι και αμέσως άλλαξε η όψη του μπαλκονιού και μαζί της η διάθεσή μου κάθε φορά που το αντικρίζω.
Άντε σιγά σιγά να ασχοληθούμε με τη διακόσμηση των μπαλκονιών μας, να τα δούμε να πρασινίζουν και να μας φιλοξενούν τις ράθυμες απογευματινές ώρες.
Από τη μια maresei-μαμά στην άλλη πέρασε αυτή η συνταγή, εξελίχτηκε και νάτη! Σήμερα περνάει στο μαγειρικό τεφτέρι όλων μας και μένει να μπούμε στην κουζίνα να φτιάξουμε μια υπέροχη πίτα με κοτόπουλο και πράσο!
Αυτά τα ψωμάκια είναι τόσο αφράτα και τόσο λαχταριστά όσο φαίνονται! Είναι πεντανόστιμα και είναι ιδανικά για hot dog. Είναι εξαιρετική επιλογή για μια βραδιά με finger food.
Όταν πιστεύουμε σε κάτι ανύπαρκτο με πάθος, τελικά το δημιουργούμε. Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά.
Νίκος Καζαντζάκης (1883 - 1957)
Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012
Βόλτα στην Άνω Πόλη με αφορμή το Open House Thessaloniki. Να 'ταν κι άλλο...
Λίγο που ξυπνήσαμε αργά, λίγο το γερό πρωινό και μερικές μικρές υποχρεώσεις που μας καθυστέρησαν, φύγαμε από το σπίτι γύρω στις 12:30 με προορισμό την Άνω Πόλη.
Θυμάστε τις διάφορες επιλογές που είδαμε για εναλλακτικές γλάστρες και χρήση παλιών αντικειμένων για τη φιλοξενία των φυτών μας;
Ήρθε πάλι ο καιρός να αγοράσουμε ή να ετοιμάσουμε τα δώρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Είναι η στιγμή που πολλοί αγαπάμε, να ψάχνουμε, να βρίσκουμε πρωτότυπες ιδέες για δώρα στους αγαπημένους μας ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους. Ωστόσο, για πολλούς είναι και ένας μικρός γλυκός μπελάς. Τι να βρούμε πάλι να πάρουμε, που να μην το έχουμε ξαναπάρει, να είναι εντός του διαθέσιμου προϋπολογισμού και να αρέσει στον παραλήπτη;
Όσο ο καιρός φτιάχνει τόσο πιο φωτεινές γίνονται οι μέρες, τόσο πιο παστέλ τα πάντα γύρω μου! Και ειδικά μετά την άφιξη της μπέμπας και την προσπάθεια για προσαρμογή στα νέα δεδομένα (που σχεδόν δύο μήνες μετά, παραμένει προσπάθεια... δεν έχει ακόμη φτάσει κάπου), το μάτι χάνεται όλο και περισσότερο σε φωτεινές, ρομαντικές, κοριτσίστικες αποχρώσεις. Από την γκαρνταρόμπα τη δική μου και της μπέμπας, μέχρι τα λουλούδια, τα γλυκά, τα όνειρα...
Γι' αυτό σήμερα ξεχώρισα υπέροχες παστέλ αποχρώσεις για το κοριτσίστικο βρεφικό δωμάτιο.
Για ιδέες και προτάσεις προχωρήστε παρακάτω :)
Άλλη μια ωραία ιδέα που μπορείτε να ενσωματώσετε στο στολισμό του γάμου σας.
Όπως είπαμε νωρίτερα για να είμαστε δημιουργικοί θα πρέπει να πάψουμε να φοβόμαστε τα λάθη. Άλλωστε μερικές φορές οι λάθος κατευθύνσεις είναι αυτές που μας οδηγούν στην επιτυχία. Αυτό συνέβη και στην Ειρήνη Σκυλακάκη..
Πόσο χαιρόμαστε γι αυτά που μας έστειλε η Ξανθίππη...
Θυμάστε την παλιότερη ανάρτηση μας με τίτλο "τι δώρο να πάρω"; Το ερώτημα αυτό ήρθε και πάλι στο προσκήνιο για τρία αγαπημένα μου κορίτσια. Ήθελα να τους πάρω από ένα δώρο και ήθελα κάτι που θα τους μείνει, θα τους προσφέρει τροφή για σκέψη, θα τους δημιουργήσει εικόνες, θα τους δώσει ερεθίσματα, θα ανοίξει τους ορίζοντές τους... Και τι καλύτερο λοιπόν από ένα βιβλίο για την καθεμιά;
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τόσο ευτυχείς, όσο οι ίδιοι αποφασίσουν να είναι.
Αβραάμ Λίνκολν, 1809 – 1865, πολιτικός, 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Μια εξαιρετική ταινία σε ασπρόμαυρο φόντo. Σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
Κουμπαρούλα τι λες... θα τους αξιοποιήσουμε φέτος τους φελλούς;
Γιατί κοιμόμαστε; Πόσο σημαντικό είναι να κοιμόμαστε σωστά και τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό;
Στα ερωτήματα αυτά έψαχνε απαντήσεις ο φίλος μας ο Β., που επέλεξε να μοιραστεί αυτό το βίντεο μαζί μας.
Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.
Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.
Αυτή η σάλτσα μανιταριών είναι η καλύτερη που έχει κάνει. Δε μαγειρεύει συχνά ούτε μεγάλη ποικιλία φαγητών. Ωστόσο, για όσα κουβαλάει από το δάσος ή από τη θάλασσα, θέλει να έχει άποψη. Και δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνει ο ίδιος στην κουζίνα προσπαθώντας πάντα να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ειδικά με τα μανιτάρια, θέλει πάντα να κάνει μια σάλτσα καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε φορά εξελίσσει τη συνταγή του και προσπαθεί να μας καταπλήξει.
Γεγονός είναι ότι τα καταφέρνει πολύ καλά. Αυτή τη φορά όμως η σάλτσα μανιταριών που έφτιαξε είναι απίθανη! Και συνδυάζεται υπέροχα με ζυμαρικά.
Μια δράση που αξίζει τη στήριξή μας! Όσοι βρίσκεστε στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, προλαβαίνετε να δηλώσετε συμμετοχή μέχρι και αύριο. Το ραντεβού έχει δοθεί για αυτή την Κυριακή 28/09 στο Ζάππειο στις 10.00 π.μ. και είναι για καλό σκοπό!
Έτσι είναι... Όταν παίρνουμε τα βουνά και βγαίνουμε στη φύση, παίρνει το μυαλό μας αέρα και θέλουμε να φέρουμε τη φύση στο σπίτι ή έστω στο μπαλκόνι μας. Και τώρα που απ' ότι φαίνεται ήρθε για τα καλά η Άνοιξη, δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες. Για όσους το "θα φτιάξω το μπαλκόνι" είναι ακόμα στη λίστα με τα "to do", η ώρα έφτασε.
Ακόμα και αν το μπαλκόνι μας είναι μικρό, ακόμα και αν το μπαλκόνι μας είναι στενό, ακόμα και αν το μπαλκόνι μας δεν έχει ωραία θέα, ακόμα και αν δε ζούμε σε μια γραφική γειτονιά, υπάρχει πάντα το περιθώριο να φτιάξουμε το δικό μας καταφύγιο που θα μας δίνει την αίσθηση ότι βρισκόμαστε μέσα στη φύση.
Eίναι η τελευταία Κυριακή του χρόνου, ας κακομάθουμε τον εαυτό μας με ένα περιποιημένο πρωινό. Μια σπέσιαλ ομελέτα είναι ό,τι πρέπει..
