Ήταν υπόσχεση. Την είχαμε δώσει στην πρώτη μας κοινή ανάβαση στα Πιέρια. Δε μας έφτανε η πρώτη γνωριμία με το βουνό. Ανήσυχοι και ανικανοποιήτοι εκ φύσεως και οι δυο, θέλαμε κι άλλο. Θέλαμε να φτάσουμε στην κορυφή του.
"Σαν την Τύμφη δεν έχει"... Τη σύγκρινε ακόμα και με τον Όλυμπο. "Και όμως δεν συγκρίνεται! Το τοπίο είναι μαγευτικό, ανεπανάληπτο. Ίσως συγκρίνεται με το Οροπέδιο των Μουσών. Και μόνο με αυτό". Έτσι είπε μετά την πρώτη του ανάβαση στην Τύμφη.
Ήθελα πολύ να πάω ένα ταξιδάκι αυτή την εποχή. Ένα ταξίδι σε ένα μέρος μικρό, ήσυχο, όμορφο, πολύχρωμο. Μα τι να κάνω που δεν μπορώ και δε βολεύει και μια σειρά διαφόρων παραγόντων δε μου επιτρέπουν να απομακρυνθώ αρκετά.
Μήπως γι αυτό μόλις είδα τις φωτογραφίες της Μαρίας, ταξίδεψα μαζί της; Μήπως γιατί το μέρος που βρέθηκε η Μαρία πριν λίγες ημέρες ήταν μαγικό κι ονειρεμένο; Μήπως γιατί ζήλεψα και λίγο...
Τι κι αν φέτος η άνοιξη μας κάνει τη δύσκολη; Τι κι αν οι βροχές δε λένε να μας ξεχάσουν; Είδαμε δυο μέρες με λίγο καλύτερο καιρό και μια που δεν μπορούσε να μας κρατήσει το σπίτι, αναζητήσαμε μια διαδρομή, μια ορεινή περιπλάνηση, μια κορυφή βουνού, να πάρουμε τη δόση μας... Και κάπως έτσι τέλος Μαρτίου του '15 ανεβήκαμε για άλλη μια φορά στον Μπούρινο.
Η λίμνη Πλαστήρα ή επισήμως λίμνη Ταυρωπού είναι μια από τις πιο γνωστές τεχνητές λίμνες της χώρας μας. Σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο άκρο της, επί της αρχής του ποταμού Ταυρωπού. Η ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, γεγονός που δικαιολογεί και το όνομα με το οποίο η λίμνη είναι ευρέως γνωστή.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου, το περασμένο Σάββατο είχαμε την τύχη να βρεθούμε στην περιοχή της λίμνης Πλαστήρα όπου οι Μανιταρόφιλοι Θεσσαλίας και πάσης φύσης φίλοι του δάσους από Καρδίτσα, Λάρισα και άλλες περιοχές της Ελλάδας συγκεντρώθηκαν στον Βοτανικό Κήπο Νεοχωρίου για να τιμήσουν τη μέρα.
Καθαρά Δευτέρα πρωί και μετά τον ξέφρενο ρυθμό του ξανθιώτικου καρναβαλιού, εγκαταλείψαμε την υπέροχη Ξάνθη, όπου έβρεχε ασταμάτητα, με σκοπό να επιστρέψουμε στη βάση μας. Πώς όμως θα μπορούσαμε να περάσουμε έξω από την Καβάλα χωρίς έστω και μια σύντομη στάση;
Τα ταξίδια τα αγαπάμε πολύ και στην κορυφή της λίστας για το αγαπημένο μεταφορικό μέσο μάλλον έρχεται το αεροπλάνο, στο οποίο μπαίνεις και (καλώς εχόντων των πραγμάτων) βγαίνεις ατσαλάκωτος.
Κάθε φορά που βρίσκεσαι στην Καστοριά, καταλαβαίνεις γιατί αυτή η πόλη αποτελεί έναν από τους διαχρονικότερους τόπους προορισμού όλες τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι μόνο η λίμνη, τα παλιά αρχοντικά ή τα ραγκουτσάρια που τραβάνε τον κόσμο. Είναι τα διαφορετικά πρόσωπα της πόλης κάθε που αλλάζει η εποχή.
Όπως και αν είσαι όταν φτάσεις στην ακριτική πόλη, μια βόλτα πλάι στη λίμνη θα σε αναζωογονήσει. Το τοπίο θα ξεκουράσει το βλέμμα σου, θα το καθηλώσει και θα ελαφρύνει τις σκέψεις σου. Αν τύχει και έχεις μαζί σου φωτογραφική μηχανή, το "φιλμ" παίρνει φωτιά. Θέλεις να αποτυπώσεις όλη την ομορφιά της πόλης στις φωτογραφίες σου, βρίσκεις πολλά "μοντέλα" και δεν είσαι διατεθειμένος να χάσεις κανένα.
Είναι μαγική η Καστοριά κι ας είναι χιλιοφωτογραφημένη. Αν δεν έχει τύχει να βρεθείς εκεί, μη χάνεις άλλο χρόνο. Μια υπέροχη πόλη, πανέμορφη σε περιμένει να την ανακαλύψεις.
Υπάρχει ένα μέρος στην Ήπειρο εξαιρετικά δημοφιλές στους απανταχού φυσιολάτρες για το μεγάλο βάθος του, τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα του και τη μοναδική εμπειρία που προσφέρει σε όσους τολμούν να το διασχίσουν. Γεωγραφικά ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων και εντάσσεται στον Εθνικό Δρυμό Βίκου - Αώου που μαζί με τον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα, αποτελούν το Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου. Φυσικά μιλάμε για το φαράγγι του Βίκου, που έχει καταγραφεί στο βιβλίο Guinness ως το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο. Το βάθος του φαραγγιού ξεπερνάει τα 1.000 μέτρα και έχει μήκος περίπου 12 χλμ. Το διασχίζει ο Βοϊδομάτης, παραπόταμος του Αώου. Σε φήμη συναγωνίζεται το φαράγγι της Σαμαριάς.
Στο φαράγγι του Βίκου θα σας ταξιδέψουμε σήμερα.
Φθινοπωρινός καιρός, βροχή, ομίχλη, ήλιος και πάλι βροχή... Καιρός για γαλότσες!
Και μετά το σχετικό post, έβγαλα τα προικιά στη φόρα και πειραματίστηκα με διάφορα αντικείμενα του σπιτιού. Σας δείχνω τις επιλογές που μου άρεσαν περισσότερο.
Ένα περιποιημένο καφεδάκι είναι πάντα ευπρόσδεκτο, ιδιαίτερα το πρωί.
Έχω καιρό τώρα που ζορίζομαι στην ιδέα ότι το πάντα περιποιημένο, σουλουπωμένο, τακτοποιημένο, όμορφο, χωρίς ριχτάρια, χωρίς περιττά πράγματα σαλόνι - καθιστικό μου τείνει να γίνει παιδότοπος σε μόνιμη κατάσταση πανικού. Και δεν είναι μόνο η ιδέα, είναι και η θέα. Κάθε που φορά που βλέπω το σαλόνι τόσο ανάστατο και τόσο... πολύχρωμο, κάτι με πιάνει.
Και σκεφτείτε ότι ήμουν από αυτούς που έλεγα ότι το παιδί θα παίζει στο δικό του δωμάτιο και δε θα κουβαλάει τα παιχνίδια του στο σαλόνι αλλά στην πράξη δεν το βρήκα τόσο εύκολο (και αν εσείς το κάνατε πείτε μου πώς). Το παιδί θέλει παρέα και θέλεις και εσύ και παράλληλα πρέπει να μαγειρέψεις, να πλύνεις πιάτα, να ζεστάνεις νερό και ένα σωρό άλλες δουλειές που καλώς ή κακώς γίνονται παράλληλα με το παιχνίδι τουλάχιστον όσο το παιδί είναι μικρό και ακόμα δεν πολυπαίζει μόνο του ή όταν είναι σε αυτή την τόσο χαριτωμένη μα συνάμα τόσο κουραστική φάση που η λέξη ΜΑΜΑ βγαίνει από το στόμα του κάθε λεπτό.
H φίλη μας που σας λέγαμε ότι ξέρει από μουσική, ξέρει και από μαγειρική και ζαχαροπλαστική..
Mετά τα Grammy απονεμήθηκαν δύο μέρες πριν στην Ο2 αρένα στο Λονδίνο τα BRIT Awards 2014, δηλαδή τα βρετανικά μουσικά βραβεία για τη χρονιά που πέρασε.
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται! Κι όταν ξεκινάμε με τέτοιο καφέ, τι άλλο να θέλουμε;
Αναρωτιέμαι μερικές φορές τι είναι αυτό που μου τραβάει την προσοχή στις φωτογραφίες που απεικονίζουν σπίτια, δωμάτια, τραπεζαρίες, κουζίνες μια σύνθεση από διακοσμητικά αντικείμενα, δυο βιβλία ακουμπισμένα σε ένα κομοδίνο.. Αναρωτιέμαι γιατί ενώ πολλές φωτογραφίες μοιάζουν, εγώ μπορώ να τις παρατηρώ για ώρα και να μη τις χορταίνω.. Και αναρωτιέμαι, γιατί πολλά από όσα βλέπω και μου αρέσουν, δεν ταιριάζουν ούτε στο στιλ μου ούτε στο στιλ του σπιτιού μου ούτε μπορούν να υλοποιηθούν στο δικό μου χώρο.
Κάθε Δεκέμβριο οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, θέτουμε νέους προσωπικούς και επαγγελματικούς στόχους και υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά, θα προσπαθήσουμε και όντως θα επιτύχουμε τα όνειρα μας. Πώς μπορούμε όντως όμως να οδηγηθούμε στην επιτυχία;
Συμφωνούμε και επαυξάνουμε! Μας αρέσει το καλό φαγητό! Μόνο να μην το παρακάνουμε, γιατί σε κάτι τέτοιες περιπρώσεις ισχύει και το "παν μέτρον άριστον" και πρέπει που και που να δείχνουμε λίγη αυτοσυγκράτηση!
Ένα κομμάτι που βρίσκεται πάντα στη λίστα με τα πιο αγαπημένα! Ξεχειλίζει από συναίσθημα!
Αφορμή γι αυτό το post στάθηκε μια πρόσφατη συζήτηση με μια φίλη μας, υπέρμαχο του κλασικού στιλ και των ασφαλών εμφανίσεων. Δεν της αρέσει να τολμάει πολλά, θέλοντας πάνω από όλα να νιώθει άνετα μέσα στα ρούχα της, να τα φοράει και να μην τη φοράνε, αγαπάει τα κοσμήματα και τα παντός τύπου αξεσουάρ και προσπαθεί πάντα οι εμφανίσεις της να συνάδουν με το σωματότυπο (σχετικά μικρόσωμη) και με την ηλικία της (50+).
Πάντα θαυμάζουμε τους ανθρώπους που είναι δημιουργικοί, καινοτόμοι, παραγωγικοί, τους ανθρώπους που έχουν όνειρα, που βάζουν στόχους και τους κυνηγούν.
Το λουλούδι της ερήμου: Ένα εξαιρετικό βιβλίο και εν συνεχεία μια πολύ καλή ταινία που βασίζονται σε αληθινή ιστορία. Ένα βιβλίο και μια ταινία που για πολλούς συνδέονται άρρηκτα με την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων της Γυναίκας, τη χθεσινή γιορτή της γυναίκας.
Όπου και να γυρίσω, όπου και να κοιτάξω βλέπω νέα πράγματα που μου θυμίζουν τα παλιά. Με περιβάλλουν αντικείμενα βγαλμένα από εποχές παλιότερες αλλά με μια πινελιά του σύγχρονου και του μοντέρνου.
Ρετρό ή ξαναζεσταμένο φαγητό;
Έλλειψη δημιουργικότητας ή εμμονή σε παλιές επιτυχημένες φόρμες;
Κόλπα του Marketing ή ρομαντισμός;
Είναι μερικές εικόνες που δείχνουν περισσότερα από όσα μπορούν να δηλώσουν ακόμα και χίλιες λέξεις. Ίσως φταίνε οι φωτογράφοι, ίσως βρίσκονται την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος, κατορθώνουν πάντως κάποιες φορές να βγάλουν φωτογραφίες που πραγματικά μπορούν να σε γεμίσουν τόσο έντονα συναισθήματα... φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα... φωτογραφίες που καταλαβαίνεις όσα θέλουν να πουν, χωρίς να παίζει ρόλο ποια γλώσσα μιλάς.
Για τους Morcheeba ξαναμιλήσαμε λίγο καιρό πριν, όταν ακούσαμε το "Wonders Never Cease", υπό τη σκέψη των αναζητήσεων που δε σταματούν ποτέ.
Με αφορμή τη σημερινή πρεμιέρα της ταινίας του Baz Luhrmann με τίτλο "The Great Gatsby" στη χώρα μας ας ακούσουμε παρέα ένα ακόμη κομμάτι από το soundtrack που τη συνοδεύει μουσικά. Μετά το "Young and Beautiful" της Lana Del Rey, σήμερα σας προτείνουμε το "Over the love" από την Florence Welch και την παρέα της.
Για το σημερινό μας πρωινό είπαμε να ακολουθήσουμε τη συνταγή της Ελπίδας. Από την πρώτη φορά που την είχα δει, με γέμισε... ελπίδες και την είχα στο μυαλό μου, περιμένοντας την κατάλληλη αφορμή. Και σήμερα που ο Φίλιππος για άλλη μια φορά μας ξύπνησε νωρίς νωρίς και στην κουζίνα είχαμε πολλές μπανάνες κα πολλά αυγά για κατανάλωση, οι pancakes μπανάνας ήταν η γευστική μας συντροφιά.
Whatever is unhappy, is immoral.
William Morris, 1834-1986, Άγγλος καλλιτέχνης, συγγραφέας και πολιτικός
Από τη στιγμή που άνοιξα τις συσκευασίες μύρισε τριαντάφυλλο! Μύρισε φύση! Και η αλήθεια είναι ότι ήρθε η κρητική φύση στο σπίτι μου, στο μπάνιο μου! Και δεν μπορούσα να περιμένω, ήθελα να δοκιμάσω αμέσως τα προϊόντα που είχα μπροστά μου. Περίμενα όμως να βραδιάσει, να επικρατήσει ησυχία στο σπίτι και να έχω το περιθώριο να ανάψω τα κεράκια μου στο μπάνιο και να αφιερώσω λίγο χρόνο στον εαυτό μου.
Μιλώντας για τον τοίχο του παιδικού δωματίου, έχουμε την πρόταση της φίλης μας που εκτός από kick boxing και μαγειρική, έχει ταλέντο και στη ζωγραφική. Εκτός από τοίχους σε παιδικά δωμάτια φίλων και γνωστών, ήρθε η ώρα να ετοιμάσει και το παιδικό δωμάτιο του γιου της που μάλλον του αρέσει στην κοιλίτσα της μαμάς και δε λέει να βγει... Το θέμα του τοίχου; Το αγαπημένο της στρουμφοχωριό!
